Samenwonen, beetje dominante vriend
Mijn dochter van net 18 woont sinds twee maanden samen. Ze hebben al 4 jaar verkering. Aardige knul , maar toch zit me iets dwars. Het was haar 18de verjaardag en mijn man, haar broer en ik zouden 's avonds even op bezoek komen. Ze woont gelukkig niet zo ver van ons vandaan. Ze had gezegd dat ze taart zou halen en zou het leuk vinden als we kwamen. En omdat het door de weeks was en iedereen weer vroeg op moest de volgende dag zouden we ook niet te lang blijven. We hadden kadootjes mee. We kregen niets aangeboden, geen koffie of taart. iedere keer had ze het over om naar een cafeetje te gaan. Dat is niks voor haar, ze gaat nooit naar een café. Maar even later kwam de aap uit de mouw en haar vriend moest nog heel veel voor zijn studie doen, dus werden we min of meer de deur uitgewerkt. Ik vond het niet leuk. We zijn naar een cafeetje geweest en hebben daar een kop koffie gedronken en toen weer naar huis. Ik weet zeker dat het niet haar idee was, maar van hem omdat hij moest studeren.
Ze hebben een ruime etage en hij heeft het ook ingericht naar zijn wensen. Een studeerhoek voor hem. Zij heeft een klein tafeltje voor haar studeerspullen. Ik heb er geen goed gevoel over. Ze laat zich best makkelijk door hem domineren heb ik de indruk. Ik heb er die avond niets van gezegd. Ze was enthousiast over haar studie aan de unie aan het vertellen. Moet ik het er met haar over hebben? Of is dat te veel moederlijke bemoeienis. Ze is tenslotte 18. Wat vinden jullie ervan?
Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt?
Ik vond het zelf wel erg vroeg om nu al te gaan samenwonen, maar tegenhouden heeft geen zin en dat wil ik ook niet. Zij wilde het heel graag.
Ik kan me voorstellen
dat je het niet leuk vond.
Wellicht, als jullie relatie daarnaar is, kun je het eens een beetje terloops laten 'vallen'? In de trant van: 'goh, ik was wel een beetje verrast dat we door X eigenlijk gedwongen werden om voor je verjaardag het huis uit te gaan. Was je dit al van plan of kwam X daarmee?
Niet beschuldigen, niet stoken, heel rustig.
Jammer, ik hoop dat jullie relatie verder goed zal blijven en dat jullie wellicht ook wat hechter kunnen worden met haar vriend.
Ik vind de vraag van Jons niet zo passen
Het maakt namelijk niet uit of ze dit wel of niet van plan was. Het is een soort verborgen kritiek.
Houd het bij jezelf. Voor mijn gevoel kun je wel zeggen: Ik had me verheugd op een minifeestje in jouw huis met taart, de eerste verjaardag die we in jouw huis vieren. Als dat niet goed uitkomt, kunnen we het ook in ons huis vieren.
Afwachten
Ik zou er denk ik niets van zeggen. Misschien blijft het bij dit ene 'incident'.
Kritiek jaagt haar dieper in zijn armen
Helaas moet ik uit eigen ervaring vertellen dat kritiek leveren op deze vriend ervoor zal zorgen dat zij in de verdediging zal gaan. Ik begrijp Jons' reactie, maar het zal averechts werken.
Doodknuffelen
Inderdaad, grote kans dat kritiek op vriend averechts zal werken.
Beter doodknuffelen die vriend
, als je denkt dat hij echt niet goed is voor je dochter.
Hoe oud is hij?
anders zeggen
Ik zou het wel zeggen, maar op een aardiger manier dan Jons suggureerde.
Iets als : Goh ik was verbaasd dat we naar dat cafe-tje gingen, het leek me niets voor jouw.
En misschien iets suggereren over ' beter plannen/overleggen' ofzo als oplossing.
Tenslotte wisten ze allebei dat die verjaardag zou komen...........hij had de dagen ervoor/erna kunnen studeren of ze hadden de verjaardag op een andere dag ervoor of erna kunnen vieren, toch?
Onze oudste woont ook pas samen (20 en 23) en die hebben ook wel eens wat, maar daar praten we open over.
Zo hadden ze laatst gedoe over huishoudgeld. Wat koop je ervan? Hoort shampoo/make-up/scheerschuim erbij? En hoe zorg je dat je er beiden bij kan en van elkaar weet wat-wie koopt?
Dat wist ik omdat ze me beiden vragen stelden die in die richting duiden......en schoonzoon vroeg of ik een oude portemonee had die ze ervoor konden gebruiken.
Dus heb ik er maar eens een balletje over opgegooid. Niet aanvallend, gewoon in de loop van een gesprek.
Het lijkt me logisch, alle begin is moeilijk, dat je in bepaalde dingen een weg moet vinden en moet schipperen/je aanpassen. Dat is soms best lastig en als ze het niets vinden wat ik zeg, kunnen ze het gewoon naast zich neerleggen en hun eigen manier doen.
Ik ga later niet navragen of het nog gelukt is en hoe.
Dat is hun ding.
Nou ja onze schoonzoon is ook niet dominant dus dat zal allicht schelen. Wij zien ook wel dat ze erg goed bij elkaar passen qua karakter. Dus zijn er wel blij mee.
groeten albana
vragen
Ik zou geloof ik toch wel vragen of vriend wel lief voor dochter is? En kind aanbieden als er iets is dat haar ouders er voor allebei zijn. Ook schoonzoon is een jongere die ouderlijke steun verdient.
Oei
Mijn beste vriendin heeft jaren een relatie gehad met een dominante kl**tz*k. En ik stond erbij en ik keek ernaar. Tot mijn frustratie kon ik er zo weinig aan doen.
Achteraf zegt ze dat ook. 'Als jij kritiek zou hebben gehad, was ik minder met jouw omgegaan. Ik stond daar toch niet open voor. Ik heb het zelf met schade en schande moeten ontdekken.'
Maar het wil natuurlijk niet zeggen dat dit hier ook het geval is, dat hij een dominante kl**tz*k is.
Het kan ook dat hij dus gewoon andere plannen had en dat hij niet zo goed om kan gaan met spontane veranderingen in die plannen. Mijn moeder heeft dat ook altijd. Die moet je niet verrassen. Daar houdt ze echt niet van.
Ik zou daar gewoon naar vragen. Iets als: 'Het ging een beetje anders dan ik had bedacht, met je verjaardag. Hebben wij iets verkeerd gedaan? Hadden we het duidelijker moeten voorbereiden?' En in een ander moment zou ik een keer vragen naar hoe het tussen hun samen gaat. Hebben ze het gezellig? Kan ze eraan wennen, aan samenwonen? Moet hij ook nog wennen? Kan zij wel zichzelf blijven? Past ze zich niet te veel aan?
Ik zou daar met mijn dochters wel over kunnen praten, denk ik. En als ik dan mijn zorgen zo'n beetje heb kunnen uiten (zij kennen het verhaal van mijn vriendin natuurlijk ook) dan heb ik gedaan wat ik kan. En dan zal ik de uiteindelijk uitwerking die ze zelf bedenken, moeten accepteren.
Tja..
Of misschien was de vriend wel gewoon verstandig en hadden ze de verjaardag in het weekend kunnen vieren.
Ik zou er in elk geval geen issue van maken hoor. Verjaardagen worden sowieso overgewaardeerd, maar da's mijn mening.
Doodknuffelen
"Inderdaad, grote kans dat kritiek op vriend averechts zal werken.
Beter doodknuffelen die vriend, als je denkt dat hij echt niet goed is voor je dochter."
Wim Sonneveld: "Ik prees 'm regelrecht het graf in..."
https://www.youtube.com/watch?v=taPkaLphBPE
Voor sommige dames (en sommige heren) is een dominante partner trouwens helemaal niet verkeerd. Egalitarisme is ook niet alles.
Lastig...
wat zou ik doen...
Ik zou denk ik gelijk hebben laten merken dat ik het uitwijken naar een cafeetje best een gedoe zou vinden en ik zou denk ik gelijk gezegd hebben 'Zullen we het nu anders kort houden en het een andere keer over doen?' En eenmaal thuis, zou ik in stilte aan haar appen: "Alles goed?"
Nou
Als vriend nog aan zijn studie moest werken, was een kop koffie in het cafe halen toch niet zo'n slecht idee? Doordeweeks 's avonds op visite gaan vind ik sowieso nooit zo handig. En het kwam duidelijk niet goed uit nu.
Het was alleen handiger van jouw dochter geweest als ze dit meteen had doorgegeven, dan was het voor jou niet zo'n verrassing geweest.
Dendy
Maar de dochter had ze toch thuis uitgenodigd en ze zou toch taart halen?
En dan had dochter moeten bellen en zeggen dat het bij nader inzien niet uitkwam ivm de studie van partner en dat er wat anders geregeld moest worden.
Ik kan me best voorstellen dat die jongen daar niet op zat te wachten. Ik hoef mijn familie ook niet doordeweeks voor een verjaardag op de koffie. Ik heb sowieso niets met verjaardagen hoor. Maar na 15 jaar samen weten man en ik nu wel van elkaar wat wel en niet prettig is.
Dus ik zou als ik de topicstartster was het nu lekker laten voor wat het was en de kinderen even samen hun huishoudinkje op laten starten. Dan weten ze ook beter van elkaar wat wel en niet prettig is en dan kan dochter gewoon tegen moeder zeggen wanneer het goed uitkomt.
afstemmen
Ik kan met goed voorstellen dat dit een typisch geval normen en verwachtingen nog niet op één lijn.
Dochter gaat er vanuit dat als je jarig bent je je familie uitnodigt. Dat overleg je niet want dat is net zo logisch als dat je soep met een lepel eet.
Schoonzoon gaat er vanuit dat je door de week geen visite uitnodigt maar in het weekend. Dat spreekt hij niet uit want dat is net zo logisch als dat je soep met een lepel eet.
Op het laatste moment komen ze er achter dat ze anderen verwachtingen hebben. Dilemma, moet ad hoc opgelost worden want (schoon)ouders staan al voor de deur. Dus een sort half half oplossing, laten we naar een cafeetje gaan.
Niet alleen dit incident
TS beschrijft dit incident maar er zit haar meer dwars. Ze vindt de vriend van haar dochter in het algemeen te dominant:
"Ze hebben een ruime etage en hij heeft het ook ingericht naar zijn wensen. Een studeerhoek voor hem. Zij heeft een klein tafeltje voor haar studeerspullen. Ik heb er geen goed gevoel over. Ze laat zich best makkelijk door hem domineren heb ik de indruk."
Het voorval op zich is op allerlei manieren te verklaren maar het meer in het algemeen te dominant zijn, is de zorg van TS.
Ik denk dat je niet meer kan doen dan er zijn voor haar, positief benaderen, in het algemeen (niet n.a.v. dit incident) vragen hoe het samenwonen bevalt en aanbieden mee te denken als ze met praktische dingen zit, want ach, je hebt wel eens dat je andere dingen wilt/vindt dan je partner en soms is het handig inspiratie van anderen te krijgen hoe je dat oplost....
Maar niet negatief over hem doen. Dat werkt vaak niet.
Ook dat
zou ik lekker laten voor wat het is.
Ze wonen net samen. En ik denk niet dat ze dan behoefte hebben aan ouders die zich overal tegenaan gaan bemoeien.
niet tegenaan bemoeien
Of schoonzoon dominant is is inderdaad eigen interpretatie. Kan een juiste zijn, kan ook heel erg onjuist zijn.
Maar ook dan zou ik zeggen: waar nodig een luisterend oor bieden en vooral niet tegenaan bemoeien.
als schoonzoon al dominant zou zijn, dat is niet perse erg natuurlijk.
communicatie
Ik vind dit voorbeeld niet heel erg tekenend of zo. Natuurlijk het was lullig maar ik kan me heel goed voorstellen dat zoiets door miscommunicatie zo loopt?
Mijn vriend is heel erg van 'ja doen we, leuk!' en nodigt vaak spontaan mensen uit zonder eerst met mij te overleggen. Heb het er wel eens met hem over gehad, en hij doet het nu minder, maar soms vergeet hij dat in zijn enthousiasme. En wat dan als ik de morgen daarop een heel belangrijk tentamen had gehad?
Dan zou ik ook met mijn vriend praten, en zou er zo'n soort compromis uit komen. Geen schoonheidsprijs, maar soms lopen dat soort dingen gewoon zo.
En ik ben echt niet dominant of zo. Maar soms loopt het gewoon zo...