
reina
17-07-2010 om 09:28
Trouwen
Gewoon een vraag omdat ik er benieuwd naar ben: op mijn hyves staan 2 meiden die allebei gaan trouwen, ze zijn er compleet vol van (de ene hyve gaat al een jaar lang over die ene dag ). Een nichtje van me hetzelfde, ze woont al een jaar of 8 samenen gaat over 2 maanden trouwen, als ik haar lees en hoor gaat na haar trouwdag haar hele leven nog mooier worden
Zelf herken ik dat helemaal niet, wij trouwden puur vanwege de financiën en besloten dat 3 weken van tevoren. Ook als ik geld gehad had zou ik er geen groot feest van gemaakt hebben, we woonden samen, hadden een kind, voor mij hadden we allang voor elkaar gekozen, daar had ik geen trouwakte voor nodig. Ook als ik kijk naar mijn kinderen (27 en 24) en hun vriendenkring is trouwen niet aan de orde, mensen wonen samen of latten, mijn dochter ziet ook de meerwaarde van trouwen niet in. Ik vraag me af of dat misschien wat streekgebonden is (ik hoor in het Gooi en op de Veluwe van grote trouwerijen, vrijgezellenfeesten etc etc) en hier in de stad hoor ik dat veel minder vaak, of zitten wij gewoon in een groep waarin trouwen niet als iets speciaals gezien wordt? Ik ga natuurlijk naar mijn nichtjes bruiloft toe, maar verwonder me echt over al het gedoe erom heen.
Wat betekent trouwen voor jullie en jullie kinderen? Is getrouwd zijn voor jullie/hen anders dan samenwonend zijn?

Minet
17-07-2010 om 10:24
Grappig
Toevallig had ik afgelopen week een lang gesprek met een jongen (idd vanaf de Veluwe) die info kwam inwinnen over alle gebruiken en rituelen rondom zijn huwelijk. Hoe vraag je haar nu, moet je haar ouders vragen, hoelang van te voren bepaal je je trouwdag, hoe bepaal je nou je trouwdatum, geef je een ring bij het huwelijksaanzoek en hoe bepaal je dan de juiste maat, koop je voor jezelf ook een ring? en is dat dan verloven?
Even voor de helderheid, hij woonde al een half jaar samen met zijn vriendin
Ik was oprecht verbaasd over zoveel zorgen rondom een huwelijk. Wij zijn zelf ook getrouwd na 7,5 jaar samenwonen omdat het wel handig was met een tweeling op komst, gewoon even trouwen met een paar vrienden en naaste familie erbij. Geen poespas, geen verloving, geen aanzoeken, etc.etc.
Ook mijn zoons zien niet veel heil in een huwelijk, het kan gewoon praktisch zijn, dus eens zal het er wel van komen

dirksmama
17-07-2010 om 11:50
Invloed tv en films
Volgens mij moet je op dit punt de invloed van de (amerikaanse) media niet uitvlakken.
Daardoor raken mensen in de war over 'hoe het hoort', en komen er opeens allerlei onnederlandse dingen opduiken, zoals ringen bij een huwelijksaanzoek, vaders die dochters weggeven en zo voorts.
Ik snap al die poespas (vooral die vrijgezellenfeesten, wat een ongein zeg) helemaal niet.
Wij zijn hebben wel een feest gegeven, maar dat was vooral ook omdat we in het buitenland werkten en dat een heel goede manier was om eens alle familie en vrienden in 1 klap te zien.
Al die 'bridezilla'-onzin die je tegenwoordig voorbij ziet komen, dat is allemaal de schuld van de tv en films.
Grappig, Indonesische vriendin is pasgeleden met een Amerikaan getrouwd. Die ging voor haar op de knieën en kwam met een ring. Ze snapte eerst niet eens wat hij nou bedoelde toen hij dat deed, zei ze. Ze vond het wel lief maar ook een beetje raar. Want, zoals ze zei 'bij ons vraag je zoiets niet, maar beslis je zoiets samen'.

Kaaskopje
17-07-2010 om 12:36
In mijn omgeving
is trouwen toch vrij normaal, ook onder jongeren. Op het werk zijn de laatste tijd meerdere huwelijken (geweest). Soms al als er kinderen zijn, of als er een kind op komst is. Soms ook gewoon omdat het 'erbij hoort'. Een van de bruiden is heel erg traditioneel getrouwd. Maar volgens mij wel met een bescheiden budget. Een andere collega gaat volgende week trouwen en ook heel bescheiden. Een vriendin van mijn dochter is pasgeleden getrouwd en dat heeft de omgeving echt moeten weten. Een veeleisende bruid. Dat is dus de enige waar ik 'bridezilla'-neiginkjes bij zag.
Ik zeg niet dat het boterbriefje noodzakelijk is om een gelukkig samenleven te garanderen, maar persoonlijk vind ik het net even meer aangeven dat je voor elkaar kiest dan samenwonen. Als ik voldoende geld op de rekening had gehad, had ik er ook een 'echte' bruiloft van willen maken. Met alle toeters en bellen. Met trouwjurk, diner en feest. Mijn zus is twee keer in vol ornaat getrouwd en ik vond het echt leuk. Door een krap budget hebben wij het sober gehouden, met door mijn zussen genaaide kleren en een niet overdreven duur pak voor man. We zagen er leuk uit dus daar was niets mis mee. Ook de bloemen hebben we zelf geregeld, behalve de corsages. Dus de ochtend voor ons huwelijk zaten we nog middenin de bloemenzooi, maakte mijn zus mij op en geen schoonheidsspecialiste en kwam een vriend van mijn man aangereden met een T-Ford waar we gratis in rondgereden werden. Ik had trouwens wel een boek over trouwen gekocht, bedenk ik me. Ik had wilde plannen, maar daar is uiteindelijk weinig van terechtgekomen
Vrijgezellenfeesten zijn van alle tijden. Ik was het vanuit mijn familie niet gewend, maar in de vriendenkring van mijn man was het wel normaal. Ik stelde het wel op prijs. Nodig vind ik het niet.

tonny
17-07-2010 om 13:07
Jawel hoor
Twee getrouwde kinderen hier. Maar al die topdrukte en dat Amerikaanse filmgedoe, nee datniet . Het waren allebei enorm gezellige. feestelijke dagen waarvan we erg hebben genoten - het was super!
Meer dan van m'n eigen trouwdag geloof ik, toen zat ik voor een deel nog wat te veel vast aan verwachtingen van familie en zo. En aan wat eigen zwart/witte principes die door de jaren heen zijn veranderd.
De een woonde niet samen, de andere wel, nou ja, niet officieel, maar hij was er altijd
Maar 'de mooiste dag van je leven' - dat vind ik pure onzin.
Ik wens bruidsparen meestal toe dat ze later, op hun oude dag, diepgaande discussies zullen kunnen voeren over wat ze achteraf bezien 'de mooiste dag' vonden.

reina
17-07-2010 om 13:09
Kaaskopje
"maar persoonlijk vind ik het net even meer aangeven dat je voor elkaar kiest dan samenwonen"
Kaaskopje, ik ben dus benieuwd waarom, is dat een gevoel? Voor mij maakt het echt niets uit of iemand samenwoont of getrouwd is, van veel mensen weet ik het niet eens (soms ontdek ik dat mensen die ik al jaren ken en van wie ik dacht dat ze getrouwd zijn dsa niet zijn ). Vandaar dat ik ook dat gedoe rondom huwelijken niet snap, behalve dat mensen het leuk vinden een feest te geven. Ik heb overigens nog nooit een vrijgezellenfeest meegemaakt, ken in onze familie en vriendenkring niemand van onze leeftijd (heel ruim genemen
) die er een gegeven heeft.
Ik heb trouwens mijn eigen naam gehouden, dus zelfs dat veranderde niet ten we gingen trouwen
Ik zie ook het verschil niet tussen een huwelijksreis en een gewone vakantie voor mensen die al jaren samenwonen. Maar ik weet dat het voor veel mensen wel een andere betekenis heeft.

Maylise
17-07-2010 om 13:12
Reina
In mijn omgeving is trouwen eigenlijk altijd de norm geweest. Ik heb ook wel vrienden die niet getrouwd zijn maar al x jaar samenwonen maar dat is wel een minderheid. De meeste mensen die ik ken die samen zijn met een ander trouwen op een gegeven moment. Het verbaasd mij dus niet echt dat jonge mensen ook gaan trouwen.
Ik vind het huwelijk overigens wel een toegevoegde waarde hebben. Een bruiloft heeft voor mij geen enkele toegevoegde waarde maar als het aanstaande echtpaar een leuk feestje wil bouwen kan ik me dat prima voorstellen. en als alles moet zoals in de film snap ik dat ook wel hoewel meestal de financiële realiteit al te wilde plannen zal stoppen.
Mijn oudste dochter wil volgende zomer gaan trouwen. Haar vriend en zij hebben zich deze zomer verloofd. Haar vriend is inderdaad hier geweest om ons om toestemming te vragen. ze geven overigens geen verlovingsfeest of zo. de reden dat ze pas volgende zomer gaan trouwen is dat hij dan pas zijn studie af heeft en dat ze dan pas kunnen gaan samenwonen (ze wonen allebei ergens anders). Voor die tijd trouwen vonden ze zinloos maar omdat ze dan echt gaan beginnen aan een leven samen willen ze dan gaan trouwen. Ik denk overigens niet dat hun bruiloft extravagant gaat worden want daar hebben nog wij, noch zij, noch zijn familie het budget voor. Hoe en wat zal de komende maanden wel duidelijk worden.
Mijn eigen bruiloft was ook redelijk ingetogen. We hadden niet veel geld en ik had al twee kinderen dus dan word de bruiloft toch al anders. Zijn moeder boycotte de bruiloft om die reden. Bovendien is mijn man niet van hetzelfde geloof als ik en konden we dus geen echt sacramentaal huwelijk aangaan. Dat maakt het ook anders. We hadden overigens wel een hele fijne, warme dag met leuke mensen om ons heen.
Maylise

Mariel81
17-07-2010 om 17:13
Opstaan en samen ja zeggen
Ik ben geloof ik net iets ouder dan Reina's kinderen
Mijn broer is jong getrouwd, in Nederland, en kreeg daar veel commentaar op, is er ook verder echt niemand in hun omgeving getrouwd. De redenen die hij had om te trouwen zouden ook de mijne zijn. Het is een moment om samen voor de (soms kerk) gemeenschap te laten zien dat je van elkaar bent. Het is een wettelijke manier om je financiele verbintenis vast te leggen. Als je naar het buitenland gaat zijn visums, kinderregelingen en uitleg makkelijker dan met een samenlevingscontract. Dus ja, als ik ooooooit iemand tegenkom wil ik ook trouwen. Om die redenen dus.
Overigens hebben wij allebei lang in het buitenland gewoond en is er bij mijn broer(tje) dus wel een verloving, een vragen om hand en een weggeven geweest. Alleen niet op hele traditionele wijze, ik ben eerst gevraagd om permissie voor het huwelijk en mijn moeder heeft mijn broer weggegeven.
In oktober trouwt een van mijn Engelse vriendinnen, ik ben maid of honour. Voor een Engelse bruiloft houden zij het nog rustig maar het is toch iets heel anders dan een Nederlandse hoor!
Mariel

Kaaskopje
17-07-2010 om 17:51
Reina
Ik denk dat ik op dit gebied wat aan de conservatieve kant ben. Bij samenwonen heb ik toch nog steeds het gevoel dat je de achterdeur openhoudt voor als het tegenvalt, óf bang bent dat je door het officieel te maken sneller relatieproblemen zult krijgen. Ik vind samenwonen met de bedoeling nooit te trouwen een beetje oppervlakkig. (Voor wie samenwoont en daar heel anders over denkt: sorry! Mijn opvatting is heel persoonlijk. Ieder zijn keuzes.)
Ik vond het normaal om de naam van mijn man aan te nemen. Bij dagelijks gebruik heet ik M. Roefel en bij wat officiëlere post/emails zet ik er M. Roefel-Kaaskopje onder. Ik vind het prettig dat ons hele gezin hetzelfde heet en dat de vader van mijn kinderen niet mijn vriend is maar mijn man. In de tijd dat we trouwden hechtte ik ook waarde aan een kerkelijk huwelijk. Nu zou ik dat niet meer willen.
Ik begrijp oprecht niet waarom je (op den duur) niet zou trouwen. Als je samenwoont moet je toch ook naar de notaris om de nodige afspraken te maken. Een kind moet erkend worden, dus ook extra werk. Met een huwelijk ben je in een keer klaar. (tenzij je op huwelijkse voorwaarden trouwt, dan is het ook wat meer werk)

reina
17-07-2010 om 19:20
Kaaskopje
"Ik vind het prettig dat ons hele gezin hetzelfde heet en dat de vader van mijn kinderen niet mijn vriend is maar mijn man." Grappig, hoe verschillend je dingen kunt ervaren, ik vind juist dat de vader van mijn kinderen vooral mijn 'vriend' moet zijn. En iemand die jaren samenwoont woont voor mij ook met zijn 'vrouw' of haar 'man'. Het woord echtgenoot is voor mij het enige woord wat een verschil tussen al dan niet getrouwd zijn aangeeft.
Ik hechtte er juist aan mijn eigen naam te houden (dochter was er al voor we trouwden, dus gewend aan 2 namen in 1 gezin waren we al een beetje ), het feit dat ik ging trouwen betekende niet dat ik zelf veranderde, een andere naam aannemen heb ik altijd zo vreemd gevonden.
"Ik vind samenwonen met de bedoeling nooit te trouwen een beetje oppervlakkig." Dat vind ik juist helemaal niet, het kost meer moeite samen te wonen en de boel te regelen dan te trouwen, dat vind ik eerder de makkelijkere oplossing Ik zie geen verschil in het serieuze van een relatie als ik zie hoeveel huwelijken er stranden. Ik denk dat ik nu zou kiezen voor samenwonen (destijds eigenlijk ook, alleen was het te duur). Als mijn kinderen ooit willen trouwen zal ik dat best leuk vinden, hoor, maar vooral omdat zij dat dan leuk vinden, mij maakt het absoluut niet uit.
Ik denk dat het verschil inderdaad vooral gevoelsmatig is.

Kaaskopje
17-07-2010 om 19:47
Zeker
Het is zeker iets gevoelsmatigs en tot op zekere hoogte ook wat in de lijn der verwachtingen ligt denk ik. Het was voor mij een uitgemaakte zaak dat ik ooit wilde trouwen. Ik ben een romantische zielMijn ouders zagen samenwonen als iets waardoor de partner niet bij de familie hoorde en ze dus ook geen boodschap hadden aan de ouders van de partner. Daardoor wilden ze niet kennismaken met de ouders van Roefel. Later liep het helemaal in de soep waardoor het nooit meer van kennismaken is gekomen. Ze kennen elkaar na zoveel jaar dus nog steeds niet. Raar hoor. Als mijn dochters gaan samenwonen wil ik uiteraard kennismaken met de andere familie. Liever eerder nog.
Dat ik het gevoelsmatig prettiger vind dat Roefel mijn man is en niet mijn vriend betekent niet dat ik hem niet als mijn vriend ofwel maatje zie.
Persoonlijk vind ik het altijd een beetje vreemd als samenwonende mensen het over mijn man of vrouw hebben. Dat hoort voor mij toch echt bij de gehuwde staat.
Goh Reina... denken we toch ergens anders over!

Maylise
17-07-2010 om 20:52
Naam
De naam van mijn man heb ik dan weer niet aangenomen. Ik voer gewoon mijn eigen naam. Ik vind het niet erg om met zijn naam te worden aangesproken en heel soms gebruik ik zijn naam wel eens om praktische redenen maar ik heb gewoon mijn eigen naam gehouden.
Mijn dochter wil ook haar eigen naam houden. Eventuele kinderen wil ze beide namen meegeven. Dat heb ik dan weer niet gedaan. Mijn kinderen uit ons huwelijk dragen mijn mans naam.
Maylise

Maylise
17-07-2010 om 20:55
Kaaskopje
De aanstaande schoonouders van mijn dochter heb ik inmiddels ook ontmoet. Dat was wel even geregel want die mensen wonen in een ander land maar we zijn er laatst een weekend geweest en hebben ze ontmoet. Lieve mensen. Overigens is vooral mijn man ook redelijk stellig dat hij pas vriend/vriendin en ouders wil ontmoeten op het moment dat er serieuze plannen zijn voor een gezamenlijk leven. De vriend van mijn dochter is overigens al 1,5 jaar geleden voor het eerst officieel bij ons geweest. Ik had hem daarvoor al een keer ontmoet. Ze zijn nu iets van 3,5 jaar samen geloof ik.
Maylise

Kaaskopje
17-07-2010 om 21:16
Maylise
Je zegt dat de vriend van je dochter 'al' 1 1/2 jaar geleden officieel bij jullie is geweest terwijl ze 3 1/2 jaar geleden verkering met elkaar kregen. Daar zit een gat van 2 jaar tussen. Is dat voor jou 'al'? Ik heb trouwens hieronder een draadje opgestart over kennismaken met schoonfamilie

Maylise
17-07-2010 om 21:41
Kaaskopje
Nee, in normale omstandigheden is 2 jaar best lang. Alleen in dit geval woont mijn dochter in Frankrijk sinds 3 jaar, de jongeman in kwestie weer ergens anders en wij dus in Nederland. Het was logistiek dus was lastig om hem eerder te ontmoeten. Daarnaast is mijn dochter niet het type wat elk vriendje zo maar aan ons voor zou stellen. Zij wilde zelf ook wachten tot ze hem wat beter kende. ze zagen elkaar natuurlijk ook niet dagelijks. Ik heb hem zelf al iets eerder ontmoet toen ik een keer bij haar was en hij is toen met kerst 2008 bij ons wezen logeren om met de rest van de familie kennis te maken. De tweelingbroer van mijn dochter kende hem trouwens al wel sinds het begin. Hij was er bij toen ze elkaar ontmoetten.
Maylise

reina
17-07-2010 om 21:46
Pelle
Ik denk ook wel dat er meer samenwoners uit elkaar gaan, omdat er ook stellen samenwonen die het minder serieus met elkaar menen. Maar als ik zie hoeveel huwelijken stranden is trouwen nou niet bepaald een garantie voor voor altijd samen zijn ...
Vind jij echt dat mensen die bijv. al 25 jaar samenwonen elkaars man en vrouw niet zijn? Ik voelde me na onze trouwdag niet meer de vrouw van mijn man dan daarvoor, het maakte voor mij echt geen enkel verschil. Het feit dat we (5 maanden voor we gingen trouwen) samen een kind kregen wat we samen wilden opvoeden was voor mij zoveel belangrijker, daarmee kozen we voor 100 % voor elkaar, zo ervaarde ik dat. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik trouwen onzin vind ofzo, maar voor mij zijn beide samenlevingsvormen gelijkwaardig en moet ieder kiezen wat het best bij hen past.

Tirza G.
17-07-2010 om 22:06
Daar zijn wel gegevens over
Zoek maar op demografische gegevens bij het CBS, heb ik pas voor wat anders zitten doen en goeie help, ze weten echt alles van je daaro
Ik wéét van heel veel mensen helemaal niet of ze getrouwd zijn of niet. Ik gebruik altijd mijn eigen naam (en mijn man en kinderen zijn maar wát blij dat ze anoniem door het leven kunnen stappen) - gut, zouden er mensen zijn die denken dat wij niet getrouwd zijn? O jeetje.
Tirza

Kiki
17-07-2010 om 23:36
Wij zijn ook getrouwd om een huis
we hadden een christelijke huisbaas en die duldde geen samenwoners in zijn huizen, omdat we dat huis wel wilde hebben zijn we toen maar getrouwd.
Gratis op de maandagmorgen, het deed me niet zo veel. We waren toen al een paar jaar bij elkaar en als we dat huis niet hadden gewild waren we nooit getrouwd.
Ik heb ook mijn eigen naam gehouden.
In mijn omgeving wonen mijn vrienden en vriendinnen allemaal samen, ongeacht of ze kinderen hebben of niet. Ik ken maar weinig getrouwde stellen. Ik heb dan nog nooit een traditionele bruiloft meegemaakt, ik ben nog nooit op een vrijgezellenfeest geweest en ik denk ook niet dat dit gaat gebeuren

reina
18-07-2010 om 09:44
Pelle
Ik vind het ook geen halszaak , hoor Ik vind het alleen zo stom klinken als ik iemand 'je vriend' hoor zeggen tegen iemand die al 30 jaar samenwoont. Mijn dochter heeft een collega, jaar of 26, waartegen ze wel eens 'je vriend' zei, waarop diegene altijd bits reageerde met "hij is mijn man!", zij vindt die felle reactie nogal komisch, maar doet nu haar uiterste best om 'man' te zeggen
Het zal me eerlijk gezegd een zorg zijn, als ze het maar goed hebben samen!

Tirza G.
18-07-2010 om 12:30
Pelle
Dat zit dan toch echt in jou. Als je één dag getrouwd ben zeg je toch ook "man"? Ik gebruik nooit de woorden man of vriend. Ik zeg baas. Of teerbeminde. Al naar gelang mijn pet staat. Of gewoon zijn naam, ook heel handig.
Trouwens: dat idiote gedoe rond het trouwen, dat werken we ook zelf in de hand. Frans Bauer, Rafael vd Vaart en nu weer Wesley Sneijder, goeie help. Leuke gezellige familiedag lijkt me dat.
Tirza

Kaaskopje
18-07-2010 om 13:48
Als je genoeg geld hebt
en daardoor genoeg glamourbladen hebt kunnen kopen om ideeën op te doen bij Amerikaanse ´grootheden´ is het vast erg moeilijk om dat niet zelf ook allemaal te willen. Waarom wel aan valentijn doen, oranje pompoenen bij de voordeur leggen op 11 november, maar niet als een Amerikaanse filmster trouwen? Ja toch? Niet zo Hollands denken hoor! (grijns)
Ik ben nu opeens wel een beetje serieus: hoe zien jullie die bruiloften van Amerikaanse sterren eigenlijk? Vind je dat ook té of is dat door hun sterrendom eigenlijk 'normaal'? Ik moet ook een beetje lachen om de poppenkast die Yolanthe en Wesley ervan maken, maar als je zo rijk bent als zo'n stel, dan is een extravangante bruiloft gewoon betaalbaar.
Ik zie om mij heen overigens geen bruiloften met sterallures. Misschien wel qua gedrag dat het allemaal tot in de puntjes moet en een jaar lang over niets anders kunnen praten, maar niet zwaar over de top. Het huwelijk van mijn zus vond ik heel erg romantisch. De locatie was echt geweldig gevonden. Het huwelijk vond ik de tuin van de locatie plaats. Heel intiem en alleen met familie en vrienden. Dat had ik nog nooit meegemaakt, perfect gewoon. Diner in hetzelfde gebouw, feest in een grotere zaal ook in hetzelfde gebouw. Voor mij was dit al van een luxe die ik mij niet kan veroorloven, maar wat ik wel heel erg leuk zou vinden. Ik vind dit niet over de top. 40 Jaar geleden zagen de bruiloften van mijn nichten er ook zo uit en dat waren gewoon kinderen uit een arbeidersgezin die er voor gespaard hadden.
Ik heb trouwens heel erg moeten wennen om 'mijn man' te zeggen en mezelf 'zijn vrouw' te noemen. Dat klonk zo ehm... volwassen. De achternaam is nooit een probleem geweest.

reina
18-07-2010 om 14:04
Pelle
Het heeft jaren geduurd voor ik 'mijn man' ging zeggen, ik zeg het nog steeds niet vaak (en inmiddels wonen we 31 jaar samen, waarvan 27 getrouwd). 'K vind het denk te truttig klinken

reina
18-07-2010 om 14:14
Kaaskopje
"Vind je dat ook té of is dat door hun sterrendom eigenlijk 'normaal'?'
Ja, enorm over de top, meer voor de promotie/pers dan voor elkaar. Zeker als je ziet hoeveel van die huweljken binnen een paar jaar, of nog sneler, weer stranden.
Ik zou bang zijn dat als ik een jaar zou toeleven naar zo'n dag ik op de dag zelf enorme koppijn, rugpijn of een gigantische koortslip zou hebben, zonde toch? Zijn degenen die zo'n uitgebreide trouwdag hadden daar niet bang voor geweest? Nee, ook al had ik het geld gehad, had ik daar iets anders mee gedaan, dat weet ik zeker. Ik heb eigenlijk maar 1 keer een echt leuk trouwfeest meegemaakt, lekker ontspannen, geen tot op de minuut geregelde dag, supergezellig groot feest, waar iedereen die wilde komen welkom was. Ik krijg een beetje de kriebels van een aanstannde trouwerij waar we eerst iets voor 'moeten' versturen naar het bruidspaar, waarvoor verwacht wordt dat iedereen iets creatiefs maakt (wat ga ik niet zeggen, vanwege evt herkenbaarheid), waar wij wel voor uitgenodigd zijn, maar onze kinderen (familie) niet. Ik ga dat hen niet zeggen, het is hun dag, ik ga het heel leuk vinden, iets opsturen, iets maken ,maar het is allenmaal zo geregisseerd .... Maar nogmaals, als zij een leuke dag hebben is het okee, daar gaat het om

Tirza G.
18-07-2010 om 14:50
Mijn vader
was een wat eigenheimerige man. En is jarenlang ambtenaar burgerlijke stand geweest in Den Haag. Hij zei altijd: hoe groter de bruiloft, hoe korter het huwelijk. Hoe meer "showing off", vooral aan de buitenwereld laten zien hoe goed je het hebt, hoe minder inhoud.
Overigens: die Heitinga, ook een voetballer, is ook multimiljonair. Toch staat zijn huwelijk niet zo breed uitgemeten met foto's enzo overal.
Tirza

Bastet
18-07-2010 om 15:31
Grappig tirza
Ik ben in Den Haag getrouwd,op stadhuis Javastraat..
(Ik heb overigens foto's genoeg gezien en hele fotoseries van het huwelijk van Heitinga!)