Wanneer kwam het keerpunt en gingen je kinderen betere keuzes maken…?

Kind was 16 toen er een ernstige psychiatrische aandoening kwam. Kind is nu xx en het gaat goed . De juiste opleiding kwam waar rekening met kind werd gehouden. 
En paar jaar geleden de liefde 🧡.

Met een jaar of 19 denk ik, toen hij de juiste opleiding vond op niveau (waar je ook welkom bent zonder middelbaar diploma).

Maar we zijn als gezin diep gegaan.

Felenthi schreef op 01-11-2025 om 12:54:

Mijn dochter is 20 en ze werkt in een onbijt/lunchzaak op zich doet ze het wel graag,ze heeft 1 goeie vriendin.Ze draagt veel verdriet mee van vroeger waardoor ze zeer beïnvloedbaar is en al meerdere keren in de problemen is gekomen.Ze is gestart met therapie hiervoor dus hopelijk helpt dit wat sterker in haar schoenen te staan en wat meer zelfvertrouwen te krijgen.

Hoe komt het dat je kind veel meedraagt? Ze is nu 20 maar heeft ze hiervoor wel kind kunnen zijn? Trauma  beinvloed gedrag natuurlijk ontzettend  en het kan zomaar zijn dat dat rustige vaarwater nog heel ver weg is als ze nu nog in de storm geen meter vooruit kan komen of geen veilige haven heeft om aan te leggen

ik en siblings: toen we de juiste opleiding enof baan vonden (soms rond 17 soms na 30e). Tot die tijd allerlei keuzes mogelijk van schoolziek tot geen huiswerk willen doen of joyriden.

Oudste tantezegger rond 21e: eigen stek, opleiding afgerond en daarbij passende baan gevonden. Andere tantezeggers zijn rustigere tieners/pubers (geweest) geloof ik maar geen garantie dat dat zo blijf, dat weten we na hun 25e vanzelf...

Naast therapie is alles uit je leer-/werkcapaciteiten halen misschien teveel gevraagd en inzien of relaties (zowel verkering als vrienden) neutraal/positief zijn weet je als twintiger ook nog niet altijd. Probeer optimistisch en geduldig te zijn... 💪

Wij ook Zonnebloempje en Roos…….

hahaha als mijn oma zou antwoorden "de oudste rond haar 15e" de middelste en jongsten zijn nu tussen de 67-75 jaar oud en die zijn nog steeds niet in staat zelfstandig verstandige beslissingen te nemen. 

ach wat verdrietig! 
hier kwam bij middelste het keerpunt door drie dingen binnen een half jaar: relatie verbroken en door hem gestalkt, verkeerde keuze van opleiding en te maken gehad met seksuele intimidatie tijdens werk. Door veel te praten (gelukkig kwam ze er zelf mee en is ze heel open naar mij) is ze voor zichzelf gaan staan op een positieve manier en met een goede manier van communiceren. Daardoor is haar zelfvertrouwen flink gegroeid en maakt ze nu ook goede keuzes in vriendschappen/uitgaan etc. 

Felenthi schreef op 01-11-2025 om 18:55:

Ze is in de steek gelaten door haar vader… toen ze kleiner was was er wel af en toe contact maar hij liet haar altijd voelen dat zijn nieuwe gezin op de 1 ste plaats kwam.Ze gingen op vakantie zonder haar,ze kreeg nooit een verjaardagsfeestje.Het contact is uiteindelijk verwaterd.Haar oma (zijn moeder) heeft altijd 200% achter haar gestaan zodat ze bij haar altijd een vangnet had.Maar oma is 2 jaar geleden op 68 jaar gestorven aan kanker dat was voor mijn dochter een zware slag,toen ze na de dood van haar oma wou langs gaan bij opa kreeg ze daar heel onverwacht het deksel op de neus.Opa had voor zijn zoon (haar vader) gekozen en letterlijk gezegd dat hij haar niet meer wou zien hij vond dat het te lang had geduurd eer ze is langs gekomen en ze nu niet meer welkom was bij hem.Ze had gewoon tijd nodig gehad om haar verdriet wat te verwerken maar daar was geen begrip voor.Ze heeft uiteraard haar thuis bij ons en dat weet ze maar ze heeft draagt dat verdriet en die afwijzingen wel mee …Hierdoor is ze zeer onzeker en laat ze zich vaak meeslepen in situaties en zo komt ze telkens weer in de problemen…

Wat naar zeg.. hopelijk helpt de therapie haar te leren herkennen wat onveilige situaties zijn. En voelt ze zich snel veilig genoeg om dingen te leren delen met anderen. Eenzaam maakt kwetsbaar.

Felenthi schreef op 01-11-2025 om 12:54:

Mijn dochter is 20 en ze werkt in een onbijt/lunchzaak op zich doet ze het wel graag,ze heeft 1 goeie vriendin.Ze draagt veel verdriet mee van vroeger waardoor ze zeer beïnvloedbaar is en al meerdere keren in de problemen is gekomen.Ze is gestart met therapie hiervoor dus hopelijk helpt dit wat sterker in haar schoenen te staan en wat meer zelfvertrouwen te krijgen.

Ik hoop zeker dat die therapie haar weer wat bodem kan geven. Als ik je verhaal lees voelt het erg eenzaam, ze is afgewezen door mensen die belangrijk waren voor haar en dat brengt schade toe. Die schade brengt ze nu zichzelf toe. Hopelijk lukt het om in therapie dat wat naar boven te krijgen en op te lossen.