
Fraz
14-02-2010 om 18:46
Wat vinden jullie[pubers hebben sturing nodig tot hun 25e]
als ouders van jong volwassene van de stelling :
Pubers hebben tot hun 25e steun en sturing nodig zie http://online.opvoeddebat.nl/
Zijn wij hier niet bezig onze kinderen onnodig lang kind te houden en te behandelen als kinderen ?? Iemand van 20 moet toch gewoon in staat zijn zijn/haar eigen boontjes te doppen. Sommige hebben dan zelf al een kind die kun je dan toch niet blijven bemoederen ??
Kijk als iemand steun nodig heeft moet die gegeven worden maar dat staat toch los van de leeftijd ?
Maar goed ik zelf heb alleen maar jonge kinderen dus ik hoor hier nog niet thuis, maar ik vind het zorgwekkend dat jong volwassene bijvoorbeeld zoals in italië met hun 25-30 nog thuis wonen waarbij de moeders ook nog eens alles voor hun doet en regelt. Wanneer is een persoon dan wel volwassen. Maken we niet "moeders"kindjes van onze kinderen door ze niet meer hun eigen fouten te laten maken en niet meer hun eigen verantwoordelijkheden te laten dragen ??

reina
14-02-2010 om 19:45
Pfff
25!! Puber - 25....., volgens mij ben je dan allang puber-af!! Gelukkig mag ik m'n dochter haar eigen boontjes laten doppen Nee, op je 25e ben je volwassen, dat wil niet zeggen dat je alles alleen af kunt, maar dat kunnen sommigen nooit
Je kunt en mag altijd terugvallen op en hulp vragen aan anderen, maar als ouders moet je echt eerder een stap terug doen. Mijn kinderen wonen sinds hun 19e op zichzelf, zoon stapte een jaar later op het vliegtuig, onbekende verten tegemoet en ja, hij vraagt mij heus wel eens om hulp, maar dat doet mijn man ook..

Myar
14-02-2010 om 21:19
Sturing
Mijn 21-jarige laat zich niet sturen en gelijk heeft ze. Ik heb ook nooit het idee laat ik hier of daar 'ns wat sturen. Steun, advies -gevraagd en ongevraagd- oke maar sturing heeft voor mij te maken met -ik wil iets veranderen- en dat is niet aan mij. Ze mag helemaal zelf sturen.

Emmawee
14-02-2010 om 21:45
Nou inderdaad zeg!
Wat een onzin. Pubers zijn het al niet meer, dat is één. Steun heeft iedereen nodig, maar (zeker op die leeftijd) niet exclusief van je ouders / opvoeders. Ik dacht wel 10 keer na voor ik naar mijn ouders ging, want ik wilde absoluut niet dat zij zich zorgen om mij zouden maken.
En sturing krijgen we natuurlijk ook allemaal in meer of mindere mate. Maar dan bijvoorbeeld van je baas, of je docenten, of je reïntegratieconsulente.... om maar eens wat te noemen.
Maar wat mij nou zo stoort aan dat spotje, is dat moeilijk kijkende meisje, in het donker, alleen, over straat. Waardoor je in beeldtaal krijgt toegeroepen: "Steun en stuur deze puber van 21!! Waar zijn de ouders?!!" Althans, zo komt het op mij over.
Maar ik ben ook heel ongelukkig en verdrietig geweest in die periode en ik ben heel blij dat ik die hele grote bak met ellendige boontjes uiteindelijk zelf heb mogen doppen.
Groeten, Maw.

Bastet
15-02-2010 om 07:33
Nou jaaaa
Ik had mijn eerste baan op mijn 19e en mijn eerste kind op mijn 24e...
En natuurlijk,onze ouders zouden altijd bijgesprongen zijn met problemen,maar dit vind ik een rare campagne.
bastet

rodebeuk
15-02-2010 om 10:07
Apekool
...vind ik het.
Het ergste vind ik nog dat het geen parodie is.
Ontmondiging, is dat een woord? Zo langzamerhand gaat dat Haagse kliekje iedereen bij de hand nemen.
Mijn oudste is 8 maar die probeer ik ook al tot zelfstandigheid op te voeden. Wat zeg ik, dat deed ik op alle leeftijden.
Wat we imho nodig hebben is dat we in verbanden leven, het spreekwoordelijke dorp waar mensen van verschillende leeftijden dingen met elkaar kunnen delen en waar nodig op elkaar kunnen terugvallen. Daar moeten we naar streven, en dat levert voordelen op voor iedere leeftijd.
Nou ja, laat ik me nu maar niet druk maken...

tonny
15-02-2010 om 18:50
Soms
is het wijs om ook als je voor de wet volwassen bent even wat steun te vragen/krijgen van mensen met wat meer levenservaring.
Mijn volwassen kinderen willen bij zaken rond de aankoop van een huis gráág wat nuchtere tips van hun vader, bijvoorbeeld.
Verder heb ik weleens gelezen dat je hersenen pas rond je 25-ste volgroeid zijn, je dan pas echt evenwicht gaat vinden. Nou ja, het zij zo. Een mens blijft een leven lang leren, en een leven lang is belangstelling en waardering van anderen van belang.

sus-anne
15-02-2010 om 21:04
Nee hoor
zodra een kind om sturing en advies vraagt,kunnen ze het krijgen ,maar zo vanaf een jaar of 18 laat ik het ze mooi zelf regelen,daar groeien ze van.
Ze zouden het ook niet pikken hier de 18 plussers,als ik me met hun zaken ga bemoeien. de opvoeding is klaar rond hun 18e,dan mogen ze met vallen en opstaan zelf dingen gaan ervaren.
ik ben zelf inmiddels 48 en ik leer en ervaar nog dagelijks,stel je voor dat ik daar mijn ouders nog voor nodig had?

Tirza G.
15-02-2010 om 23:19
Tuurlijk
Pubers hebben tot hun 25e sturing nodig. Ik zat van de week te kijken naar een of andere 23-jarige snotneus in een oranje pakje die aan het schaatsen was ofzoiets. En hij won nog ook. Snap je dat nou, is er nou hélemaal niemand die dat kind eens effe begeleidt? Belachelijk.
Tirza

Minna
15-02-2010 om 23:36
Ja en nee
Ik vind dat de stelling op nogal veel verschillende manieren op te vatten is. Ik stoor me overigens aan het gebruik van het woord pubers voor jongvolwassenen/adolescenten tot 25 jaar, op een bepaald moment is die puberteit echt wel voorbij!
Ik zie dat voor mij vaak is gezegd dat jongvolwassenen toch wel eerder op eigen benen moeten kunnen staan en bemoeienis van ouders tot hun 25e echt niet nodig zou moeten zijn. Sturing in de letterlijke zin; nee dus. Aan de andere kant zie ik in mijn omgeving op dit moment twee net 18-jarigen die het allemaal zelf moeten doen en die eigenlijk door hun ouders in de steek gelaten worden. Dat is echt heel triest om te zien. De een komt uit een gebroken gezin dat nogal overhoop ligt en sinds deze jongen uit huis is, is er eigenlijk geen aandacht meer voor hem, echt heel sneu. Ander is een meisje waarvan de ouders, in mijn ogen, nogal aparte ideeën hebben over het leven van/met hun dochter. Het komt er op neer dat ze niet erg welkom is om in weekenden terug naar haar ouders thuis te komen, wat haar andere net studerende vriendinnen allemaal nog wel doen. Ook enorm sneu. Zou deze campagne misschien meer gericht zijn op ouders met dergelijke ideeën?
Bij mijn eigen kinderen vind ik dit eigenlijk op een natuurlijke manier goed gaan, ik heb er nooit bij stil gestaan tot welke leeftijd een kind 'sturing' nodig zou hebben. Zolang wij als ouders financieel steunen bij studie wil ik toch wel een vinger aan de pols houden en zou ik ook ingrijpen als het niet goed gaat. Bij ene kind is dat niet nodig, bij andere kind is het bij zijn studie allemaal erg warrig geregeld en ik hou wel een beetje in de gaten dat hij daar niet de dupe van wordt (studievertraging, waar wij indirect ook de dupe van zijn), moedig hem aan om doortastend op te treden en probeer daarin te adviseren. Support vanaf de zijlijn dus.
Hier gaat het dus allemaal heel natuurlijk, maar ik ken dus situaties waar ze best weleens over deze situatie na mogen denken. Kinderen kunnen echt nog wel wat liefde, aandacht, support en advies gebruiken na hun achttiende en het lijkt mij dat daar niks mis mee is.

Maylise
16-02-2010 om 01:08
Onzin
Toen ik 25 was werkte ik, studeerde en had ik zelf al kinderen. Natuurlijk was advies of hulp van ouders af en toe welkom. Dat is het echter nog steeds wel terwijl ik nu weer een heel stuk ouder ben. Ik denk dat een mens zijn hele leven wel af en toe advies kan gebruiken van anderen. Van ouders, van grootouders maar ook van vrienden bijvoorbeeld. Iedereen heeft wel eens even wat extra hulp nodig.
Echter het is onzin om mensen van 25 nog als hulpeloze onzelfstandige pubers te beschouwen. Dat vind ik een belediging voor jonge mensen.
Natuurlijk infantiliseren wij in onze cultuur/maatschappij kinderen soms erg. Ze hebben hier heel lang de gelegenheid kind te zijn. Dat is niet erg en heeft ook wel voordelen maar dit is natuurlijk het in het belachelijke trekken.
Mijn eigen kinderen zijn nou niet de meest vroeg zelfstandige personen ter wereld maar onze oudste 4 (boven de 21 allemaal) zijn toch wel echt volwassen. Dat betekend niet dat ze ons nooit meer om hulp vragen of dat wij als ouders ons niet graag actief met hun leven bemoeien (gevraagd of ongevraagd) maar aan het einde van de dag zijn ze echt wel zelfstandig en volwassen genoeg om hun eigen beslissingen te nemen.
Overigens is 18 jaar natuurlijk ook een artificiële grens. Mijn zoon van 19 kan nog echt een kind zijn soms en is zeker niet zelfstandig. Mijn oudste dochter bijvoorbeeld was op haar 15de al verstandiger dan mijn 19jarige nu. Dus het verschilt natuurlijk ook per kind. Ik hoop alleen wel dat mijn zoon voor zijn 25ste toch wel echt volwassen is. Daar heb ik overigens alle vertrouwen in. Ik zie hem echt groeien de laatste tijd en verantwoordelijk worden.
Maylise

dirksmama
16-02-2010 om 03:51
Stelling klopt niet
Ik ben nog ooit een puber van 25 tegengekomen.
Puber ben je zo'n beetje tot je 16e (en als je ouders pech hebben tot je 18e). Daarna ben je adolescent en tegen de tijd dat je 21 bent ben je al lang en breed jongvolwassene.
Iemand van 25 zie ik gewoon als een volwassene hoor.
En hulp, advies en begeleiding van je ouders is altijd prettig, dat hoeft niet na je 16e, 18e of 25e te stoppen, dat is bij wijze van spreken nog welkom als je 50 wordt.
Maar sturing???
Lamenielache zeg. Op je 25e kun je al prima een baan en een gezin hebben, daar heb je toch geen sturing van je ouders meer bij nodig?

Fraz
16-02-2010 om 22:04
Zijn wij zo anders
hier bij Ouders Online dan de mensen die reageren op de site ?? Tja ik ben het dus helemaal met jullie eens. Een 25 jarige is geen puber meer, iedereen ongeacht de leeftijd kan wel eens steun of advies gebruiken maar sturing in je eigen leven verwacht ik toch wel dat mensen dat eerder kunnen. Dus bepalen wat je met de steun en advies doet vind ik dat een jong volwassene toch zelf moet kunnen.

dirksmama
17-02-2010 om 01:47
Gekke site
Nieuwsgierig geworden ben ik er eens heengesurfd...ik kon alleen maar stemmen, reactie plaatsen lukte niet.
Nou, als dit soort dingen het nieuwe beleid worden, welkom brave new world zeg!

Fraz
17-02-2010 om 23:12
Dirksmama
ik kan gewoon reageren hoor. Dat heb ik dan ook gedaan. Blijf het dan wel vreemd vinden dat zoveel mensen het eens zijn met de stelling.

Kaaskopje
18-02-2010 om 01:17
Bijsturen
Ik denk dat zolang mijn kinderen thuis wonen ik wel de neiging zal hebben om 'goed advies' te geven. Je ziet dan nog zoveel van ze.. ik zal mijn tong niet altijd in bedwang kunnen houden vrees ik. Dus een lichte neiging tot 'bijsturen' zal er nog wel zijn. Maar ik merk het bij mijn oudste dochter ook al dat ik haar steeds meer als gelijke behandel en niet zo zeer als 'kind'. Ik heb meerdere collega's van iets boven de twintig, waarvan een paar 'al' het leven van de gemiddelde volwassene leiden: koophuis, samenwonen, kind, parttime/fulltime baan. Mensen die rond die leeftijd nog bijgestuurd moeten worden zijn misschien wat trager met volwassen worden, maar dat is dan heel erg persoonlijk en niet algemeen voor de hele groep jongeren tot 25 jaar.

tsjor
18-02-2010 om 10:15
Sturing en ondersteuning is niet hetzelfde
Foutje in de stelling: sturing en ondersteuning is niet precies hetzelfde. Sturing is een negatieve term omdat een ander dan de richting voor jou bepaalt, ondersteuning is een positieve term omdat je zelf dan de richting bepaalt. De stelling klopt dus eenvoudigweg niet.
Hier reageren de meeste mensen op sturing, en dus negatief. Wellicht reageren de meeste mensen op ondersteuning en dus positief. En dan maakt het ook nog verschil of je reageert als ervaringsdeskundige, dus mét kinderen van die leeftijd. Of dat je reageert op de kinderen en de opvoeding van een ander. Het is al lang bekend dat mensen vinden dat ze het zelf goed doen in de opvoeding en dat hun kinderen het goed doen (een positieve houding dus) terwijl mensen vinden dat anderen het niet goed doen en dat de kinderen van anderen het niet goed doen. Even ogen dicht, en je kunt zo raden wat de uitkomst van de enquete is.
Gewoon allemaal stemmen op 'niet eens'.
Tsjor

tsjor
18-02-2010 om 10:23
Verschuivende grenzen
Heel lang geleden was je met 21 jaar volwassen. Met alles wat erop en eraan zat. Daar is toen 18 jaar van gemaakt, uit respect voor de jongeren. Maar nu verschuiven die grenzen steeds:
- jeugdzorg tot 27 jaar moet mogelijk zijn;
- eigen verantwoordelijkheid voor onderwijs pas als je je startkwalificatie gehaald hebt (ouderavonden op het MBO, mijn zoon is er nog boos over)
- eigen recht op een tegemoetkoming in de levenskosten pas vanaf je 27ste;
etc. etc.
Behalve voor het betalen:
- zelf ziektekosten betalen;
- ouders krijgen geen kinderbijslag meer;
Tamelijk willekeurig beleid dus, zonder duidelijke visie, ingegeven door ad-hoc beslissingen en andere belangen dan de leefsituatie en de toekomst van de mensen zelf.
Tsjor

dirksmama
18-02-2010 om 11:59
Hee tsjor!
Daar zeg je me wat...als ik nou kinderbijslag ga krijjgen tot ze 25 zijn, dan wil ik er nog wel een keertje over nadenken!

Kaaskopje
18-02-2010 om 12:45
Kinderbijslag
Ik vind de leeftijdsgrens van kindertoeslag inderdaad ook wat ongelukkig. Ik heb volgend jaar 2 volwassen kinderen en moet voor beiden dan schoolgeld betalen en af en toe iets toestoppen voor persoonlijke behoeftes als kleding e.d.. Afhankelijk van of ze een baan hebben naast school of niet zal mijn bijdrage kleiner of groter zijn, maar ze kosten me voorlopig nog steeds geld. Kindertoeslag tot ze uitgeleerd zijn had ik beter gevonden. Die 75 euro die mijn dochter aan studiebijdrage krijgt dekt bij lange na de kosten niet.

tsjor
18-02-2010 om 12:50
En ziektekostenverzekering
mee blijven verzekerd bij de ouders. Omdat de hersenen het allemaal nog niet aankunnen.
En niet beschouwd worden als 'geen kind' bij alleenstaande ouders die afhankelijk zijn van een sociale uitkering, waardoor de ouders plots een alleenstaande uitkering krijgen, terwijl het kind nog thuis rondloopt en een thuiswonende beurs krijgt.
Het is het een of het ander.
Tsjor

M Lavell
19-02-2010 om 09:48
En kiesrecht?
Hoe zit dat met het kiesrecht dan? Ook vanaf 26 jaar?
Wat mij het meest verbaast aan de stelling is het beroep op biologie (de hersens ontwikkelen zich nog) in een leeftijd die biologisch ook de meest vruchtbare is.
Er zijn kinderen nodig. Met begeleiding en sturing van bovenaf komen die niet.
Groet,
Miriam Lavell

Fraz
19-02-2010 om 22:21
Ja hallo
als iedereen het een rare/foute stelling vindt dan komt er geen discussie. Is er nou niemand te vinden bij Ouders Online die achter de stelling : pubers hebben sturing nodig tot hun 25e staat ??

dirksmama
20-02-2010 om 08:20
Ha mirjam
Betere stelling zou inderdaad zijn: pubers van 25 hebben kinderen nodig!

M Lavell
20-02-2010 om 08:39
Ik kom er niet uit fraz
Ook als ik de nuance van de stelling probeer te vatten, begrijp ik 'm nog steeds niet. Jolles legt het hier uit http://www.hersenenenleren.nl/onderwerpen.html
Waar het fout gaat naar mijn idee is bij het prominent naar voren schuiven van opvoeders als ouders en leerkrachten. Ik geloof dat niet. Jolles is te vaag. De tegenstelling zou scherper moeten zijn.
Opvoeders doen al aan steun en sturing en dat resulteert in grote lijnen juist in het bij jonge kinderen neerleggen van verantwoordelijkheden die te hoog gegrepen zijn. Vanaf 11 jaar moeten kiezen welk beroep je wilt. Elke dag dat huiswerk moeten om zeven jaar later een diploma te halen 'het is voor je eigen bestwil'. Niet mogen werken want dat is slecht voor ze, alsof daar niet juist veel steun en sturing en inspiratie gehaald zou kunnen worden.
Als Jolles doelt op dat soort kwesties, dan zou de stelling niet over jongeren moeten gaan, maar over opvoeders. 'Opvoeders moeten beter luisteren naar jongeren'.
Dan komen de woorden steun en sturing over jongeren niet in je op. Dan heb je het juist over vertrouwen in jongeren en hun netwerken buiten de kaders van ouders en leerkrachten. Die netwerken leveren namelijk steun en sturing (in positieve zin) op.
Die steun en sturing stelling is in feite een open deur. De argumenten gaan bovendien op voor een veel groter deel van de bevolking, zie het DSB debacle. "Maar ze zijn nog geheel niet in staat om complexe beslissingen te nemen"
Iedereen wil steun en sturing in positieve zin. Dit forum bestaat ervan.
Voor jongeren, met name voor adolecenten, is het niet kunnen overzien van complexe beslissingen bovendien misschien wel gewoon een biologische nood. Ze moeten aan kinderen beginnen. Dat doe je niet als je de route kent. Die adolecentie is de voedingsbodem voor nieuwe dingen. En dat kan alleen als alle routes open liggen.
Groet,
Miriam Lavell

Kaaskopje
20-02-2010 om 11:18
Als ik op mijn leven terug kijk
(spreekt oma), zie ik dat ik tussen mijn 20ste en 25ste van mijzelf vond dat ik helemaal volwassen was en een wijs mens. Nou... dat viel vast tegen op bepaalde punten. Ik ben nu een evenwichtiger en verantwoordelijker mens dan toen. Is dat erg? Nee. a. Ik vind het echt óersaai overkomen als iemand van 22 al het gesettelde leven van een 50-jarige heeft. Je moet gewoon eerst alleen of samen met een partner het wiel uit mogen vinden.
Ik vind 18 jaar best jong om volwassen te mogen heten. De een 'verdient' die titel meer als de ander. Tot 20 jaar 'sturing' waar nodig geven vind ik dan ook een redelijke grens, maar daarna is het toch echt een kwestie van loslaten, toekijken, hulp geven als het gevráágd wordt en misschien af en toe de billen samenknijpen als je ziet dat het er wat wild aan toe gaat.

tsjor
21-02-2010 om 20:54
Meisjes tot 21 jongens tot 25
Fraz, ja ik vind het heel verstandig als mijn ouder-dan-18-kinderen met mij praten, want ik heb heel goede adviezen voor hen en kan het leven beter overzien dan zij dat doen. Maar ik vind het nog verstandiger als zij ondertussen ook met vrienden praten en een eigen mening volgen, inclusief de fouten die ze daarbij maken.
Jolles probeert een soort biologische basis te leggen onder de relatie ouders-kinderen. Hij maakt onderscheid tussen meisjes en jongens. Als je dat consequent zou doortrekken zou je moeten stellen: meisjes hebben steun en sturing nodig tot hun 21ste en jongens tot hun 25ste.
Wat ik eerder probeerde aan te geven is dat een uitspraak over zo'n stelling zonder zicht op de consequenties van die uitspraak wel erg vreemd is. Je komt dan hooguit tot een soort moraliteit over hoe ouders met hun inmiddels volwassen kinderen om zouden moeten gaan. Wat heb je daaraan? Als de relatie tussen ouders en kinderen goed is gebeurt dat vanzelf al. Als de relatie niet goed is kun je het ook niet meer afdwingen.
De term 'pubers' nuanceert Jolles zelf al heel erg: meisjes vanaf 14 en jongens vanaf 15 zou hij adolescenten willen noemen. Dat zou ik nu weer niet doen. Ik vind 'pubers' een prima term voor jongens en meisjes tussen 12 en 18, al zijn de verschillen wel duidelijk.
Met 18 jaar hebben we besloten dat kinderen volwassen zijn: ze mogen stemmen, auto rijden, gaan werken, geld lenen voor de studie, zelf medische beslissingen nemen (al vanaf 16), seks hebben, trouwen, kinderen krijgen, een huis huren of een hypotheek afsluiten, eigen bedrijf beginnen etc. Ik geloof niet dat op een van die terreinen een grotere inmeninging van ouders of anderen gewenst is.
Als de relatie tussen ouders en kinderen goed is praten ze met elkaar. Maar dan probeert zelfs mijn bijna 80-jarige moeder mij op mijn 50ste nog te steunen en te sturen. Daar zit dus geen grens aan naar boven toe. Dat heeft weinig met de hersenenontwikkeling te maken.
Blijft dus over de vraag: wat heeft een uitspraak over deze stelling voor gevolgen heeft. Als er geen gevolgen aan zitten, dan heeft het weinig zin hierover te discussiëren, behalve dat het een leuk onderwerp is voor bij de borrel.
Tsjor

mirreke
24-02-2010 om 06:27
Nu net een artikel over een onderzoek met een andere strekking:
Hierin wordt juist betoogd dat adolescenten vrijgelaten moeten worden om hun eigen weg te zoeken en hun eigen fouten te maken.
http://www.telegraaf.nl/vrouw/psyche_relatie/6119092/__Te_beschermend_nest_stimuleert_asogedrag__.html?p=25,2
Waarom dit nu in het katern Vrouw staat ontgaat me ten enenmale.

mirreke
24-02-2010 om 06:29
Hier de tekst
Te beschermend nest stimuleert asogedrag
GRONINGEN - Ouders die hun kinderen te veel willen controleren en beschermen, werken hiermee asociaal gedrag in de hand. Tieners hebben grenzen nodig, zonder dat de opvoeders te 'pusherig' overkomen.
Ouders moeten op een gegeven moment leren hun kinderen los te laten. Die moeten hun eigen fouten maken”, zei dinsdag orthopedagoge Miranda Sentse die volgende week donderdag promoveert aan de Rijksuniversiteit Groningen.
"Ouders moeten vanaf de tienerjaren wel op de achtergrond beschikbaar blijven voor hun zoons en dochters. Ze moeten openstaan voor de problemen die er spelen. Kinderen moeten worden gestimuleerd om uit zichzelf om raad te vragen, stelt Sentse. Er is volgens haar een delicate grens tussen controleren en loslaten. "Door ze te erg te beschermen, duw je ze de verkeerde kant op. Vooral kinderen die al erg volwassen zijn, willen zelfstandigheid.”

Tirza G.
25-02-2010 om 16:30
Er is hoop
Dit jaar kunnen alle 18-jarigen nog effe gauw Rouvoet en consorten de regering uitstemmen. Hoppla. Weer een briljant plan in de kiem gesmorrd, heh heh heh. Kom op jongelui: laat je stem horen!
Tirza