Baby mee naar uitvaart?
Oma is op gezegende leeftijd overleden na een kort ziekbed. Uiteraard gaan wij naar de uitvaart. Dienst voor oma is in haar geboortedorp, uur rijden bij ons vandaan, na de uitvaart wordt urne bijgezet bij opa en zijn er nog broodjes & koffie/thee voorzien voor de familie. Wij hebben vijf kinderen, oudste 7; jongste 9 maanden. Dus heb ik zo geregeld dat jongste baby naar mijn ouders kan, de andere kinderen gaan wel mee. Man en ik vinden dit een handige oplossing, baby zou precies in het midden van de uitvaartdienst moeten eten, nog een dutje doen,.. en wij zijn van mening dat het geen toegevoegde waarde heeft hem mee te nemen. Toen man dit meldde bij zijn familie, waren de poppen aan het dansen: wat een respectloos gedrag... Wat vinden jullie?
Goede oplossing
Ik vind het een heel goede oplossing. Een baby heeft niets aan de uitvaart en kan (als het tegenzit) de boel behoorlijk verstoren. Kortom, zoals jullie zelf al zeggen: het heeft totaal geen toegevoegde waarde.
Ik zou het dus lekker zo laten.
Rare reactie
Wat een rare reactie van zijn familie. Vind het al heel wat dat je de andere kinderen onder de 7 meeneemt naar de uitvaart. Jonger dan 5 zou ik zeker niet meegenomen hebben..
Wel gedaan
Toen mijn opa overleed hebben wij onze zoon (ook 9 maanden, maar toen onze enige) wel meegenomen. Maar alleen omdat we wisten dat mijn schoonmoeder er ook zou zijn en zij eventueel met hem kon wegwandelen als het nodig was. Wij hebben vooraf juist gevraagd of hij wel mee mocht.
De baby zelf heeft niks aan de uitvaart, en als je ter plekke geen achterwacht hebt mis je misschien zelf een deel van de plechtigheid. Je hebt nog 4 jonge kinderen bij je... denk dat je daar je handen al vol aan hebt!
Niet meenemen hoor
Nee, hoor helemaal niet raar. Toen mijn vader was overleden heb ik wel onze jongste meegenomen maar hij was toen pas 2 weken oud, een vriendin van mij ging mee en heeft hem bij zich gehouden. De andere twee 4 en 2 jaar zijn bij mijn schoonouders gebleven. Die van twee realiseerde het helemaal niet en die van 4 wilde niet want: 'hij is toch al dood, ik kan toch niet meer met hem spelen'. Voor hem was het klaar. Dus dat je de andere wel meeneemt vind ik al heel wat. Lekker doen wat je zelf goed vind het, het is helemaal niet respectloos.
Emoties en uitvaarten
Allereerst heel goed, baby naar ouders.
Baby heeft er niets aan, jullie ook niet.
Heeft niets met respect te maken.
Mijn mening bij overlijden en uitvaarten is, dat elke nauw betrokkene op de één of andere manier zijn emoties de vrije loop laat.
En deze kunnen heel rare dingen veroorzaken.
Het kan zelfs zo hoog oplopen dat er ruzies door ontstaan.
Laat het van je afglijden, niet meer over hebben, schuif het op verdriet van de ander en na de begrafenis is er niemand die er nog op terug komt.
Sterkte, ook met het begeleiden van je andere kinderen bij deze droevige plechtigheid. Allen onder de 7? Die hebben je harder nodig dan een baby die een flesje moet hebben tijdens de dienst.
baby thuislaten
lijkt mij een goede oplossing, de anderen meenemen heb ik ook gedaan bij de begrafenis van mijn moeder (en later ook van mijn vader maar toen waren ze alweer iets ouder). Ze waren toen 2 , 4, 6, 8 en 9
thuis
Ik zou de baby thuislaten en de discussie vermijden door te zeggen dat baby ziek(jes) is of krampjes heeft oid.
Ok...
Ik wilde alleen maar even zeker weten dat het niet zo raar is om baby niet mee te nemen...
@Judith-t: als we geweten hadden welke reactie ging komen op deze mededeling, hadden we dat idd wel gezegd. Nu komt dat natuurlijk niet meer geloofwaardig over 
@Jasam: ik ga er verder ook geen woorden meer aan vuil maken, laten we het er maar op houden dat het verdriet voor heftige emoties heeft gezorgd 
De drie oudsten (7,5 en 4) hebben zelf gekozen om mee te gaan, onze bijna driejarige kennende gaat hij tijdens de dienst niet van zijn stoel komen, dus dat gaat geen probleem geven...
thuis laten
Wij hebben onlangs ook onze jongste, verstandelijk gehandicapte zoon thuis gelaten bij een uitvaart. Ik had mijn handen al vol aan mijn andere zoon en mijn man. Anders zou alle aandacht naar mijn jongste gaan en zelf snapt hij er toch niets van.
Dus Annabelle, heel goed, laat je baby lekker thuis en laat ze maar praten en heel goed dat je de drie anderen meeneemt.
beiden gedaan
Alle 4 mijn (schoon)oma's zijn overleden toen de kinderen klein waren.
Bij 2 begrafenissen (kinderen waren toen 1,5/net 2) heb ik opvang geregeld.
Bij 2 begrafenissen (kinderen waren toen 6 weken/ 6 maanden en 2 jaar) heb ik ze mee moeten nemen omdat opvang geen optie was (begrafenissen op> 3uur rijden).
Bij die laatste begrafenissen heb ik uiteindelijk stukken van de kerkdienst gemist omdat het kind op dat moment aandacht nodig had cq niet langer stil kon blijven zitten. Achteraf vond ik dat voor mij niet prettig.
Ik heb wel bij alle begrafenissen gezorgd dat de kinderen (ook de baby) bij de koffie/thee/broodjes of wat dan ook aanwezig was. Dat vond ik wel toegevoegde waarde hebben. Dat zijn stiekem toch wel gezellige momenten waarbij iedereen het geweldig vindt om ook de kinderen te zien. Daar had ik ze niet willen missen.
Goed geregeld
Ik vind dat je dit goed geregeld hebt hoor. Een baby zou ik ook niet gauw meenemen naar een begrafenis. Juist omdat je helemaal niet weet hoe het loopt. Het kan zijn dat hij de hele tijd lekker ligt te slapen maar de hele tijd huilen kan ook. En dan zal je je behoorlijk opgelaten voelen en bovendien geen aandacht hebben voor de andere kinderen, die dat ook hard nodig hebben.
Wij hebben onze dochter, toen ongeveer 1 jaar, vroeger meegenomen naar een bruiloft, een heel andere gelegenheid natuurlijk, maar net zo vervelend als het kind dan de boel bij elkaar gaat schreeuwen. Ik ben toen maar met haar de zaal uitgegaan en man is binnen gebleven.
Wat oudere kinderen kunnen best mee naar een begrafenis. Onze zoon was 3 toen zijn oma overleed. De rest van de familie was enigszins verbaasd dat we hem meenamen maar wij vonden gewoon dat hij erbij hoorde. Ik had wel de andere oma (mijn moeder) als achterwacht geregeld. Zij kon bijv. met hem naar de wc gaan als hij moest. Verder hebben we hem gewoon laten gaan. Hij bleef niet op zijn stoel zitten maar liep op een gegeven moment naar de kist toe en bleef een eindje daarvoor staan kijken. Was een mooi gezicht, ik zie het nog voor me. Iedereen moest daar heel erg van huilen natuurlijk. Als je het kind dwingt om te blijven zitten krijg je juist weer gedoe. Verder had hij ook een aandeel in de ceremonie. Alle kleinkinderen mochten een kaars aansteken, hij dus ook (samen met papa dan wel).
Sterkte!
Rafelkap
Waarom had jij je handen vol aan je man?
Dalarna
Omdat hij verdriet had, waarschijnlijk? Dat komt nogal eens voor op begrafenissen. Vanwaar die vraag?
dalarna
Ik wilde mijn aandacht op mijn man kunnen richten omdat het zijn vader was die was overleden. En aan mijn 8 jarige die voor het eerst zoiets meemaakte en het heel eng vond van tevoren.
Uiteindelijk heb ik niet veel hoeven te doen, maar achter mijn jongste aanrennen, die de hele tijd staat te springen en gillen en weglopen en poepen is erg vermoeiend (sowieso)
tuurlijk baby niet mee
Hallo
Allereerst natuurlijk gecondoleerd.
Het zou niet eens bij me opkomen om een baby naar een uitvaart mee te nemen. Ik vind het al heel moedig dat je met vier kinderen onder de 7 ernaar toe gaat. Ik zelf had de peuter ook bij de andere oma gebracht.
Want hoe schattig ook, ze kunnen de boel aardig "verstoren".
Laatst nog bij een begrafenis geweest waar een tweejarige rondliep (het was zijn opa). Hij mocht samen met papa met een kaarsje een grote aansteken en daarna het kleine kaarsje uitblazen. Na 5 min op de stoel zitten had hij er genoeg van en ging rondlopen. Kaarsjes uitblazen (geen reactie van ouders), speeltjes laten vallen (geen reactie), stukje met stoel schuiven (harde vloer, dus nogal lawaaiig), grotere stukken met stoel schuiven, etc. Papa haalde hem er toen wel vandaan, maar dat jongetje dacht dat hij alles mocht en vond de aandacht geweldig.
Ondertussen konden wij de helft van wat er gezegd werd niet verstaan en was de aandacht niet bij de dienst, maar bij dat jongetje. Ikzelf had na het kaarsjes aansteken het jongetje laten "afvoeren" door de hulptroepen.
Want wat heb ik nu voor herinnering aan de uitvaart? Niet de mooie woorden die gezegd zijn, maar de ergenis aan dat jongetje.
krin en rafelkap
Ja, ik ben niet zo bot dat ik me dat niet kan voorstellen maar ik zou nooit 'mijn handel vol hebben' aan een kind én een man. Blijkbaar zou ik die woordcombinatie niet gebruiken, ik heb mijn handen vol aan een kind, niet aan een partner in rouw. Sterker nog: ik zou nooit de combinatie 'handen vol' en 'man' met elkaar kunnen gebruiken.
Maar goed, blijkbaar verschil in hoe je tegen woorden aan kijkt.
Dalarna
Probleem zou ook geweest zijn dat mijn man ook zijn handen vol zou hebben aan onze jongste en alle aanwezigen eigenlijk
Precies wat marie schrijft. Annabelle, laat ze maar praten. Jij weet wat je doet.
Herkenning over reactie familie
Hier ging overgrootmoeder dood. Het is alweer bijna 10 jaar geleden.
En ze had, zo zei mijn schoonmoeder de wens uitgesproken om de hele familie (inclusief de achterkleinkinderen) op haar begrafenis te hebben.
Dus we konden er niet onderuit. Hier een 4 en 2 jarige. En omdat ik koude kant ben, was ik een soort opvang samen met een schoonnicht en schoonneef (noem je dat zo?). De dienst heb ik dus bijna helemaal gemist.
Dat vond ik niet zo erg, maar wel een beetje jammer.
Ook was er veel commentaar op het wegblijven van 2 kinderen (kleuterleeftijd) omdat deze ouders het niet zagen zitten omdat dit twee druktemakers waren. Mijn bijval op die ouders werd niet gewaardeerd, dus ik heb verder mijn mond gehouden.
Tijdens het begraven zelf (toen de kist de grond in ging) renden de kinderen alle kanten op. Dus ook op andere graven. Ik vond dat erg respectloos.
Ik had (niet zo slim) hakjes aan, en kon die kinderen in dat grind niet echt subtiel de baas. Je kan er zo een komische film bij bedenken, maar ik vond het niet zo grappig op dat moment.
Maar ondanks dat ik het gevoel had dat de kinderen de dienst en de begrafenis heel erg hadden verstoord, waren mijn schoonouders (en de andere opa's en oma's) zo blij dat de kleinkinderen er waren! Zo symbolisch voor het nieuwe leven (wat dus hoorde ik, ook genoemd werd in de dienst).
Tja ik heb er nog steeds een dubbel gevoel over, en zou het zeker niet weer doen. Ware het niet dat mijn kinderen nu wel groot genoeg zijn om met zoiets mee te gaan.
hier andersom
Toen mijn schoonvader overleed was oudste zoon net 2 en jongste zoon een paar weken oud. Baby is meegegaan, wij wisten dat hij na zijn voeding altijd een paar uur knockout was, en inderdaad hij heeft de complete dienst zoet geslapen in zijn maxicosi. Peuterzoon had een leuke dag bij familie. Tijdens de avondwake was hij er wel bij en toen hadden we onze handen meer dan vol aan hem, dus dit was een goede beslissing.
Een jaar later overleed mijn vader en toen zijn ze beiden wel mee geweest, ook omdat we wisten dat mijn vader dat echt zo wilde. We hadden wel achtervang voor het geval dat, maar die was niet nodig, ze hebben zich beiden keurig gedragen. Peuterzoon liep wel wat rond af en toe, maar hij was stil en dat stoorde niemand. Babyzoon zat in de buggy te duimen en was zoet als een engeltje.
Jij kent je kinderen het beste Annabelle, en zoals jij het wilt doen is het prima, laat je familie maar kletsen.
En natuurlijk sterkte met alles!
Dalarna
Dalarna, 'fijn' dat je weer even duidelijk maakt dat jij toch echt andere woorden zou gebruiken. Voegt dat nou echt wat toe?
Pubermoeder
Misschien kun je eens van mijn nek af gaan en niet elke keer op mij reageren en al helemaal niet als wij niet in discussie zijn. Ik bedoelde het helemaal niet zo negatief als jij het weer even moet aanstippen. Blijkbaar wordt dat in een ander deel van het land anders gebruikt!
Dalarna
Fijn dat je het niet zo negatief bedoelde. Ik maakte deze opmerking omdat wat jij schreef op mij nogal verwijtend en veroordelend overkomt. Waarschijnlijk omdat ik regelmatig lees dat jij dingen(of mensen) 'idioot'', belachelijk' of 'heeeeel vreemd' vind. Ik vind de manier waarop je dat zegt persoonlijk niet erg sympathiek overkomen.
pubermoeder
Ze had het tegen mij. Ik ben niet beledigd. En al zou ik het wel verwijtend vinden dan kan ik zelf wel pijltjes schieten
Pubermoeder
Als je eenmaal een gevoel over iemand hebt lees je nergens meer gewoon normaal maar lees je dingen die er niet staan en als je dan elke keer daarmee in draadjes mij komt vertellen wat ik zeg en hoe fout je dat vindt wordt het wel een beetje irritant en het gaat ook helemaal niet over de inhoud van het draadje.
handen
Er zijn genoeg mannen waar je heel druk mee kan zijn, hoor! Zeker bij depressiviteit.
Je hebt groot gelijk
Goed opgelost. Aan de andere kant zou ik nu in staat zijn om de jongste dus toch maar wel mee te nemen. Zit jongste tijdens een plechtig moment te brabbelen of de boel bij elkaar te krijsen dan is dat wat ze blijkbaar graag willen. Ik mag hopen dat het inderdaad het verdriet is waardoor ze het woord respectloos hebben gebruikt. Zo niet, dan snappen ze de betekenis van respectloos niet helemaal denk ik.
Sterkte voor de begrafenis.
ervaring
Ik zing vaak op begrafenismissen en maak ook vaak mee dat er kinderen in wandelwagens naar binnen worden gerold, die in 90% van de gevallen tijdens de mis weer naar buiten worden gerold omdat het niet meer gaat. Als ouder mis je dan een groot gedeelte van de uitvaart en wat heeft het kind eraan? Die laat je toch lekker bij de opvang.
Kaaskopje
Dat zou ik geloof ik toch niet zo snel doen, je baby dan maar als 'wraak' meenemen. Je maakt 'ze' dan wel duidelijk waarvoor ze gekozen hebben (jullie wilden toch zo graag dat de baby meekwam?) maar er zijn nog een hoop andere mensen bij zo'n uitvaart aanwezig. Deze maak je dan onbedoeld slachtoffer van een familieconflict waar ze niets mee te maken hebben.
Dat lijkt me niet de bedoeling te zijn van je wraakactie.
Op de uitvaart zelf..
bleken onze kinderen en nog twee nichtjes de enige aanwezige achterkleinkinderen te zijn, alle heisa om niks dus... Kinderen hebben zich voorbeeldig gedragen; maar we hadden ook niet anders verwacht, ze zijn wel gewend aan kerkdiensten
Kaaskopje, als het geen uitvaart was geweest, had ik baby als 'wraakactie' meenemen wel overwogen.
Geen wraakactie
"Kaaskopje, als het geen uitvaart was geweest, had ik baby als 'wraakactie' meenemen wel overwogen."
Nee, want je hebt alleen jezelf èn andere mensen daarmee. Die uitvaart kan je daardoor niet goed volgen. Je baby heeft er zelf niets aan en is een hele goede stoorzender bij die dienst.
Je ziet het, mensen bemoeien zich vaak overal mee of denken het beter te weten dan jijzelf en later merk je toch dat je het goede besluit hebt genomen.
