Bewust alleenstaande moeder/pleegouder worden?

Het lijkt me beide heel intens maar ik heb zelf dan ook nooit heel sterk die zorgwens gehad. Ik vind ouder zijn een hele mooie ervaring, eentje die ik niet kan vergelijken met een andere levensgebeurtenis. En kan mij in dat opzicht wel voorstellen dat je het graag wil. 

Ik heb geen ervaring met alleenstaand moederschap. Het lijkt me pittig, eigenlijk op alle vlakken. Maar het klinkt niet alsof je over één nacht ijs gaat. Hoe is je woonsituatie? Zijn je ouders nog goed van gezondheid, wonen ze in de buurt en kunnen ze je ondersteunen? Het zijn allemaal factoren die ik mee zou laten wegen.

Qua pleegkinderen is er veel informatie te vinden en zijn er bijeenkomsten waarop je vragen kan stellen. Ik had vroeger een aantal pleegkinderen in mijn omgeving en zou de impact niet onderschatten, het lijkt mij om eerlijk te zijn heftiger dan alleenstaand ouderschap.

Mss een keer op een ander forum proberen? 3x het zelfde topic op één forum lijkt me niet zo nuttig.

Er was ook nog een Lotte37 die namens haar vriendin poste met jouw verhaal. Heb je een extra nic genomen om je vraag vaker te kunnen stellen? Doe je iets met de adviezen. Of heb je vooral lol erin om de discussie over alleenstaande moeders steeds nieuw leven in te blazen?

Wat nobel dat je ook pleegzorg overweegt.

Wat mij een beetje van pleegzorg zou afschrikken is dat dat meestal kinderen met een hele grote rugzak zijn. Om daar als alleenstaande en onervaren vrouw over de moederen, ik denk dat zoiets heel pittig is. 

Maak een goeie keuze en geniet van wat je te beurt valt!

Kom je in dit draadje wel zelf reageren? Anders heeft het weinig zin dat wij schrijven wat wij ervan vinden.

Pleegouder worden van een kind met waarschijnlijk veel bagage, geen ervaring, als alleenstaande ouder, 4 dagen van huis zijn voor werk en als ik je goed begrijp een beperkt sociaal vangnet.
Los van je eigen wensen, hoeveel stabiliteit kun je bieden aan een pleegkind? 
Wanneer plan je de afspraken met eventuele hulpverlening in, of met pleegzorg of met school als het niet goed gaat ( of met alle genoemde instanties )? Wat doe je als een kind veelvuldig je nabijheid nodig heeft om zich veilig te kunnen voelen en zich te kunnen ontwikkelen? Wat als een kind niet 4 dagen naar een BSO/VSO/kinderdagverblijf kan i.v.m. problematiek of i.v.m. het belang van het opbouwen van een relatie met jou?
Je diepste wens is begrijpelijk, maar ik denk dat je het pleegouderschap romantiseert. De behoefte van een pleegkind zou voorop moeten staan, niet jouw behoefte.

Probeer uit te zoeken waarom het je niet lukt een relatie te vinden als fundament voor je kinderwens. Heb je die ooit wel gehad? Je hebt nog wel even om dit voor elkaar te krijgen. Of ga met een therapeut praten. Waarom zo jong deze beslissing willen nemen? De keuze om expres het alleen te doen? 

Bedenk dat bij pleegkinderen meestal geprobeerd wordt om ze weer thuis te plaatsen bij de eigen ouders. Dus niet alleen heeft zo'n kind een hoop meegemaakt, waardoor het mogelijk een knauw gekregen heeft, maar dat kind zal meestal ook contact blijven houden met de eigen ouder(s), en er zal ook geprobeerd worden dat kind weer terug te laten gaan. En zelfs als uiteindelijk wordt besloten dat het kind toch bij de pleegouder blijft, dan nog zal er meestal contact met de ouders blijven.
En als het een beetje tegenzit, dan heb je te maken met ouders die tegen beter weten in aan hun kind blijven trekken, waar zo'n kind dan weer last van krijgt, en daar merkt de pleegouder dan weer de gevolgen van.
Alleenstaande moeder worden van een eigen kind is een stuk overzichtelijker.

Denk je dat jenu andere antwoorden krijgt dan op de vorige keren dat je dit vroeg?

Er worden hier volgens mij al veel nuttige dingen gezegd. Ik zou daar nog iets aan willen toevoegen, en ik ben me ervan bewust dat dat geen populaire mening is. Als jij vier dagen moet werken wil dat zeggen dat je kindje na jouw zwangerschapsverlof vier dagen naar de de opvang moet. Dat wil zeggen dat jij maar drie dagen beschikbaar bent om er volledig voor je kindje te zijn. In die dagen wil je vast ook nog wel eens iets anders dan tijd aan je kindje te besteden, want het is je enige vrije tijd. Voor een goede gezonde hechting is dat behoorlijk weinig tijd met een baby, zeker omdat jij de enige ouder zult zijn. Ik ben zelf nu zwanger en veel aan het lezen over hechting, veiligheid etc. Allemaal zaken die essentieel zijn voor de goede ontwikkeling van je kindje, met name in die eerste drie jaar. Ik zou op basis van wat ik lees echt nooit kiezen voor deze constructie. Een baby heeft zijn ouders nodig in de eerste tijd. Je bent nog redelijk jong en ik snap die kinderwens, maar je kunt (en dat viel mij ook tamelijk rauw op mijn dak) niet alles tegelijk. 

Kun je niet beter starten met  1 x per maand pleegopvang? 

ik ben het met gelebloem eens, je hebt eigenlijk amper tijd voor een kind als je zoveel moet werken. Wat een ellende. Dan is je kind inderdaad vaker ergens anders dan bij jou... het risico op een onveilige hechting lijkt mij zo ook groter worden. Op de opvang zijn er ook verschillende dames. 
Nou beste Ina ik zou zeggen als je toch perse alleen wil doen zonder relatie zoek dan of een gaykoppel voor co ouderschap of ga nu 80 uur per week werken de komende 3 jaar zodat je spaart voor de kindertijd van je aanstaande kind. Kun je 3 jaar met verlof. Je hebt nu toch alle tijd. Waarom niet. Puik plan al zeg ik het zelf.

Mijn zus heeft als alleenstaande een kind geadopteerd.
Hij ging ook 4 dagen per week naar de opvang, en hij is prima gehecht.
En hij was al 3 jaar oud toen hij bij haar kwam.

Maar....
zij heeft een half jaar (dacht ik... misschien was het maar 3 maanden) vrij genomen om aan elkaar te wennen.
Toen ging hij nog niet naar de opvang.

En mijn ouders hebben ook ingesprongen als mijn zus naar een congres moest of op ski-vakantie ging.

Dus mij lijkt wel belangrijk dat je een netwerk hebt dan helpen kan.

Anders lijkt een kind met een homo-stel mij makkelijker.