Boos worden op andermans kinderen
Ik haal dit onderwerp uit een ander draadje, omdat het daar niet hoort.
Ik ga in reactie op opmerkingen van Helga hier verder. Onze discussie betreft dat ik boos ben geworden op andermans kinderen, omdat de kinderen tijdens een verblijf bij CenterParcs maar eten en ijsjes bleven aanvoeren, zonder dat op te eten, op hun bord stapelden en weg lieten gooien. Ik had kennelijk niet boos mogen worden op de kinderen van mijn vriendin. Ik ben het daar duidelijk niet mee eens.
Dus in vervolg daarop tegen Helga:
Ik zei al: je was er niet bij. Ik ben een enorme prater. Ik leg alles uit voor ik boos word. Maar als ik alles meer dan twee keer moet 'uitleggen' houdt het een keer op.
Het hele verhaal is van meer dan 10 jaar geleden. Ik ben van nature erg terughoudend met boos worden op andermans kinderen, maar dat heeft zijn grenzen. Als je als moeder niet ingrijpt en de situatie is van zo'n orde dat ik vind dat er wel ingegrepen móet worden, dan is daar die grens. Ik zou bijvoorbeeld nooit iets zeggen over wát een kind eet, dat is niet aan mij. Dus als die kinderen lachend 10 ijsjes naar binnen hadden gewerkt en moeder daar ook om had gelachen, had je mij niet gehoord. Maar die kinderen haalden ijsjes, likten daar een paar keer aan, waren daar weer klaar mee, keerden die op hun bord om, tussen al het andere wat ze gehaald hadden, maar niet opgegeten. Dat gaat over mijn grenzen van fatsoen. Zou jij dit bij jou thuis accepteren? Of een stapje verder: in een restaurant? Ik voorzag een verblijf van meerdere dagen met dit gedrag, dus dat heb ik de kop ingedrukt.
Ik heb dit onderwerp losgemaakt van het andere draadje omdat ik een vraag aan jou, maar ook anderen. Ik zeg vooraf dat ik inmiddels ruim 28 jaar in de setting 'altijd kinderen rond het huis' woon en de schroom om kinderen aan te spreken op hun gedrag heb overwonnen in de loop der jaren. Dat doe ik dus een enkele keer, als ik het gevoel heb dat het echt moet.
De vraag:
Stel dat jouw kind zich misdraagt rond mijn huis, mag ik dan boos worden op jouw kind? Denk aan op daken klimmen, andere kinderen pesten, dingen beschadigen, verboden dingen doen, lastig vallen. Of heb je liever dat ik dan meteen de wijkagent bel? Moet ik van je kind eisen dat hij vertelt waar hij woont, zodat ik de situatie aan jou uit kan leggen? Of vind je dat ik dat moet laten gaan ihkv 'niet jouw kinderen'? Mag ik überhaupt boos worden op kinderen, dus ook als die rond ons huis aanwezig zijn?
Daarnaast nog een vraag waar ik zelf heel erg over twijfel en dus nog nooit gedaan heb: aanspreken op ontzettend grove taal. Mijn handen jeuken af en toe als ik dat hoor, maar kún je daar iets van zeggen?
Twee verschillende dingen
In mijn beleving worden hier twee dingen door elkaar gehaald: het corrigeren van ongewenst gedrag van onbekende kinderen op straat en de confrontatie met botsende opvoedstijlen als je met vrienden op vakantie bent. Dat laatste vond ik best lastig en daarom niet voor herhaling vatbaar, zonder te pretenderen dat mijn manier het beste was. Het eerste doe ik wel, zonder me er boos om te maken. Ik heb ook geen engelen op de wereld gezet.
Corrigeren
wat is corrigeren? Ik reken er niet op dat kinderen en hun ouders opeens volledig omslaan nadat ik wat gezegd heb, dus in die zin corrigeer ik niets, maar ik zeg wel eens iets om gedrag te laten stoppen.
Op straat
Zeker wel. Vroeger ook en menselijk als ik ben vind ik het van binnen vreselijk als anderen het bij mijn kinderen doen. Zielig voor mijn kinderen, falend beschamend gevoel bij mezelf.
Als ik een kind corrigeer(de) verwacht ik daarbij nooit dat de andere ouder me om mijn nek vliegt.
Ik kan overigens veel hebben, maar als er kinderen worden gepest door pestkopjes of dieren getreiterd dan hebben ze me in 3 seconden tot mijn kookpunt.
Kinderen pijn doen, vogels opjagen, katten grijpen, staartknijpen, stenen gooien naar eenden en hun kuikens, honden laten schrikken, achter dieren aanrennen, knijpen; laat ik het niet zien want dan moet ik me oprecht beheersen om het bij een verbale correctie te houden. Nee, ik sla ze niet maar dan grijp ik een armpje vast en volgt er een preek. Als het moet ook tegen de ouder.
Astrid
Als ik wreed gedrag zie twijfel ik ook niet.
Maar stel, stel dus 
, dat je in je tuin staat en je hoort pal naast je hek het ene kind tegen het andere iets zeggen als "Ik schiet die gast helemaal overhoop!", of "Ik timmer je op je bek als je dat nog eens doet!" valt dat dan onder 'laat gaan, dat doet hij toch niet!' of "Is ie nu helemaal, ik zeg er wat van!"?
Pal naast mijn huis....
Zou ik er wat van zeggen inderdaad. Heb ik ook wel gedaan trouwens, om aan mijn (toen kleine) kinderen te laten zien dat je zo niet met elkaar omgaat/ over elkaar praat.
Maandag bij de supermarkt nog 2 pubers erop gewezen dat je niet je scooter parkeert op de invalidenparkeerplaats. Kreeg ik best een grote bek, de dames vonden dat die parkeerplaats groot genoeg was, dat die scooters daar best konden staan ze waren tenslotte maar kort binnen om iets lekkers te halen. De andere plek om fietsen/scooters te stallen was ver lopen en bovendien als er een invalide kwam was daar (wijzend naar de andere kant van het plein) ook nog een invalidenparkeerplaats. Toen ben ik flink aan het uitleggen gegaan. Dat die andere invalidenparkeerplaats bij het restaurant "hoorde" en deze bij de supermarkt. Dat die plaats ook wel wordt gebruikt door mensen die de supermarkt bezoeken maar dat deze plek handiger is als je niet zo goed ter been bent. Tevens heb ik verteld dat invalidenparkeerplaatsen breder/groter zijn dan normale parkeerplaatsen, omdat de deuren van de auto vaak helemaal open moeten voordat de inzittende kan uitstappen en er soms ook iemand een rolstoel vlakbij de deur moet rollen om daar de invalide in te krijgen.
Halverwege mijn verhaal stonden de meiden geïnteresseerd te luisteren en aan het eind gaven ze toe dat ik gelijk had, bedankten ze mij en gingen ze weg op de scooters. Die zullen voortaan niet meer zo hun apparaten stallen denk ik.
In de tijd dat mijn kinderen op de basisschool zaten ook wel (onder leiding van de leerkracht/directeur) kinderen aangesproken op gedrag. De schoolregels gehandhaafd zeg maar. En ook gewoon als de eigen ouders van het kind erbij waren. Jammer voor de moeder van Pietje dat Pietje thuis wel zijn handen mag wassen met 16 keer op het zeeppompje drukken, op school is 1 of bij hele vuile handen 2 keer drukken genoeg. Het ook wel eens met zo´n moeder aan de stok gehad, Keesje fietst altijd op de stoep, dat vind ik veiliger! Ja veiliger voor Keesje maar bij school zijn meer kinderen en een kind dat echt kan fietsen (jaar of 7) fietst dus niet meer op de stoep en zeker niet op de drukke stoepen rond school zo vlak voor de bel gaat.
Echt boos worden niet, tenzij het kind in kwestie mij of mijn kinderen echt kwetst/in gevaar brengt en er geen eigen ouder of leerkracht was om dat te corrigeren. Het jongetje dat mijn zoon systematisch treiterde, omdat ik hem eens tijdens de schoolreis flink had moeten corrigeren, heb ik wel eens flink de waarheid verteld en nog net geen oplawaai verkocht. Zie dat jong nog wel eens door de wijk fietsen en ben nog steeds boos maar doe er niks meer mee.
Ben een keer echt boos geweest op mijn neef (kind van mijn zus) hij zette mijn kind aan tot het vernielen van eigendommen van de club. Kind was toen net 6 weken lid van de club. Eerst mijn eigen kind aangesproken en toen ook mijn neef. Mijn zus vind meestal dat ik verantwoordelijk ben voor mijn kinderen en zij voor de hare maar in dit soort situaties is ze het met mij eens. De clubopa die getuige was sprak mij aan, hoe ik het lef had om als buitenstaander zomaar kinderen aan te spreken. Ik netjes uitgelegd dat ik de moeder van het ene kind en de tante van het andere kind was en dat ik spullen vernielen niet tolereerde.
Ik netjes gevraagd wie hij was, ik had geen idee. De man was erelid en stond op zijn 72e nog iedere week langs de lijn. Hij kende mijn zoon en neef wel maar mij nog niet.
Kaaskopje,
'Zeg ik er dan wat van?'
Ik zou even overdreven hard gaan hoesten zodat ze weten dat ze niet alleen zijn.
De opmerking ' als je dat nog een keer doet' geeft mij te denken. De ander heeft blijkbaar iets vervelends gedaan en wordt zo mondelng 'gewaarschuwd' ipv een fysieke correctie.
Soms speelt er ook iets anders. Als je dan later het hele verhaal hoort, kan dit je mening doen veranderen. Het is niet altijd zo duidelijk en dan direct reageren en iemand aanspreken op het gedrag, kan ook een te snelle vooringenomen reactie zijn.
Even een ander voorbeeld.
Laatst fietste ik op de '5 meter brede promenade' voor de supermarkt. Ik fietste rustig op de buitenste meter, heel alert op andere medebegruikers. (Dus niet als een fietser die even voor je voeten schiet.) Een man van ca 65 jr, die wel 4 meter ruimte had op te lopen, vond het nodig om mij te wijzen op het feit dat het een fietspad was. Het kwam niet in hem op dat de straat ernaast met alle geparkeerde en onopletende wegrijdende automobilisten, een gevaar vormt voor de fietsers. Ik fietste ipv lopen omdat ik te veel last had van mijn knie.
Ik heb geen probleem met correcties op zich, maar soms wordt er eerder iets geroepen zonder de hele situatie in oogschouw te nemen; te snel ' hoe het hoort'.
Thuis vertelde ik over de situatie. Zoonlief zei dat de man gelijk had want zoon vond dat ik had moeten lopen of op de straat had moeten fietsen. Dag erop werd hij tijdens de rijlessen geconfronteerd met een noodingreep van de intructeur; een bestuurder verliet zonder te kijken, de parkeerplaats. Hij snapte zodoende beter mijn keus.
Ik ben van mening dat je soms beter even een situatie kan aankijken. Zoals de kinderen in CP die ongeremd ijsjes kunnen pakken. De buffetmedewerker kan er ook wat van zeggen; diegene gaat namelijk over het verstrekken van het lekkers.
Maar ook kinderen die op de stoep fietsen; fietst een kind onzeker of fietst het asociaal en te hard? Bedenk dat een kind op de weg vaak over het hoofd wordt gezien door medeweggebruikers. Je kan er wat van zeggen als een kind te hard fietst, geen rekening houdend met anderen. Dan kan je opmerken dat het kind rustiger aan moet doen.
Gevaar
Alleen als er sprake is van gevaar, zeg ik er direkt iets van.
Zoals de keer dat jongelui vuurwerk gooiden voor de voeten van oudere mensen voor de deur van de supermarkt. De bedrijfsleider deed er nog een schepje bovenop.
Kaaskopje
Nee, daar zeg ik niets van. Niet omdat het niet kan jeuken, maar omdat het op eigen terrein gebeurt, ik ze hoogstwaarschijnlijk door een schutting niet kan aankijken en mijn correctie daardoor waarschijnlijk geen invloed heeft
De jongen die vanaf zolder zijn klokhuis in mijn tuin gooide en mij raakte , daar ben ik naartoe gegasn. Met klokhuis. Aangebeld en de "sukkel" gevraagd of zijn ouders er waren. Dat was gelaas niet zo.
Gezegd dat ik iets voor hem had dat van hem was en vast per ongeluk in mijn tuin terecht was gekomen. Hij nam het geplette klokhuisje aan en bedankte me. Dat was nog wel grappig.
Toen mijn dochter eens uit het zolderraam hing en de achterbuurman haar uit zorg verzocht om naar binnen te gaan, was mijn dochter brutaal. Buurman aan de deur om voorval en reactie te melden en die correctie kon ik volledig begrijpen. Naast mijn dochters excuus heb ik zelf mijn excuses ook aangeboden en dochter heeft straf gehad.
over de ijsjes in CP
"De buffetmedewerker kan er ook wat van zeggen; diegene gaat namelijk over het verstrekken van het lekkers."
Dat is zeker waar. Maar in het algemeen (geldt dus ook voor restaurantpersoneel e.d.) ben ik er wel voor dat mensen meer naar elkaar omkijken. Dat dat soms kan overkomen als bemoeizucht, jammer.....volgens mij bedoelen mensen het bijna altijd goed. Komt er wel eens rottig uit, helaas. Maar ik probeer het meestal wel te zien als een zekere betrokkenheid/interesse in de ander.
Iets anders trouwens: ik heb laatst eens gehoord van een gezin hier in de buurt die tamelijk dikke kinderen hadden, waarvan 1 echt tonnetjerond; in de kleuterleeftijd en al tegen de 50 kilo ofzoiets. Dat kwam toch echt (mede) door eten, de kinderen liepen altijd rond met junkfood. Daar hebben mensen in de omgeving echt wel (collectief) wat van gezegd, omdat ze het zielig vonden voor het kind en de ouders wilden wijzen op hun verantwoordelijkheid. Weet eigenlijk niet hoe het is afgelopen... maar ik vind het wel goed dat de omgeving hier wat van durft te zeggen.
Lieverdje
Als de buurt er niets van gezegd had, had het consultatiebureau of de huisarts dat wel gedaan. Er komen heel wat kinderen via de ggz bij een sportvereniging terecht, na verwijzing van de huisarts.
... en zo komen we bij een andere discussie terecht 
- o.t.
Die over 'Fed Up' - de documentaire die onder de aandacht is gebracht.
Flanagan
wat wou je daarmee zeggen dan? Dat mensen in de buurt zich er niet mee moeten bemoeien?
"Als de buurt er niets van gezegd had, had het consultatiebureau of de huisarts dat wel gedaan. Er komen heel wat kinderen via de ggz bij een sportvereniging terecht, na verwijzing van de huisarts."
Dat is maar de vraag natuurlijk. Als je niet met je kind bij de huisarts komt, stuurt die je ook niet door.
Lieverdje
Tja, ik vind het nogal wat. Inderdaad, ik vind dat de buurtbewoners zich er niet mee hadden moeten bemoeien. En nee, heb zelf geen overgewicht en mijn gezinsleden ook niet, ik voel mij niet aangesproken, mocht je dat denken. Maar goed, je hebt het verhaal van horen en zeggen en ik hoor de superioriteit er door heen klinken. Lekker even roddelen bij de buurtsuper.
Collectief
Ik weet niet zo wat ik ervan vind; ik heb meer moeite met de collectieve aanpak dan met het aankaarten op zich.
Als de buurt een ouder wijst op het overgewicht van de kinderen, zeggen ze eigenlijk dat de ouder niet goed de kinderen opvoedt. Dan is zo’n collectieve aanpak best intimiderend; kan leiden tot een averechts effect.
Een dokter wordt gezien als een deskundige die de bevinden niet met anderen deelt en zodoende ‘veiliger’ en acceptabeler aanvoelt.
Daarbij vallen de kosten voor sporten op medische gronden, geloof ik in de basisverzekering.
Als mensen zich ermee willen ‘bemoeien’, gewoon als betrokken mensen, is niet waar ik over val. Meer de wijze waarop.
Daar zou ik mezelf niet snel aan wagen
Wij hebben in onze omgeving ook een kind wat steeds dikker wordt. Gelukkig is via vader nu aandacht voor het hele gezin. Vader heeft regelmatig aan zijn gewicht en eetgedrag gelinkte medische akkefietjes, die best ernstig zijn. Het gewicht van het kind is nu te hoog, maar nog niet dat je kunt spreken van 'obees'. Ik hoop dat door het toezicht wat er nu is, het roer omgegooid kan worden. Ik juich en ben enthousiast als moeder bij ons vertelt dat er een diëtiste op het gezin is gezet en daarmee laat ik blijken dat ik ook vind dat het verkeerd ging. Ze kwamen wel eens iets bij ons brengen wat ze zelf niet lekker vinden en dan hadden we het weleens over gezond en ongezond, maar als dat keer op keer wordt weggewimpeld met 'nou hij wil het niet, dus dan kan ik praten als Brugman, maar hij eet het niet.', is voor mij het sein om er over op te houden. Nu ligt het bij de personen (artsen, diëtisten) die vooral wat de man betreft, meer gewicht in de schaal leggen, dan de omgeving, dus hopelijk gaat dit werken.
Alleen gedrag
Ik spreek kinderen alleen aan op gedrag en dan ook alleen als de ouders er niet bij zijn.
Met stenen naar eenden gooien vind ik niet goed. Een reclame bord omver trappen ook niet (die mochten die knulletjes mooi weer omhoog zetten). Ik heb ook een groepje asielzoekertjes fietsles gegeven. Dus niet zonder te kijken de stoep op scheuren en heel hard over de stoep verder fietsen (rakelings langs auto's). En ook niet met zijn vieren naast elkaar fietsen (en ondertussen heel hard schreeuwen en gek doen en vooral niet opletten). Levensgevaarlijk was dat. Elke dag ging het bijna mis bij ons in de straat dus elke dag heb ik ze goed en kwaad als het kon uitgelegd dat ze niet zo moesten fietsen.
Als ouders erbij zijn bemoei ik mij nergens mee. Nou ja. Misschien het stenen gooien naar dieren wel. Ik ben bang dat er dan vanzelf een niet doen uitvliegt.
Flanagan en Blaadje
"Als de buurt een ouder wijst op het overgewicht van de kinderen, zeggen ze eigenlijk dat de ouder niet goed de kinderen opvoedt. Dan is zo’n collectieve aanpak best intimiderend; kan leiden tot een averechts effect."
Nee, natuurlijk. Ik weet ook niet hoe het gegaan is, maar wat ik ervan begreep was dat men serieus bezorgd was over het jongetje, het was geen met zijn allen even tegen dat gezin. Ik hoop inderdaad wel dat ze het op een 'goede' manier hebben aangepakt.
"Maar goed, je hebt het verhaal van horen en zeggen en ik hoor de superioriteit er door heen klinken. Lekker even roddelen bij de buurtsuper." Ieuw, wat doe je onaardig! Ik probeer hier een voorbeeld te noemen uit mijn omgeving, van wat ik denk dat het "positieve bemoeienis" is, het was tenminste met goede bedoelingen van de buurt. Met een beetje geluk werkt het en is dat jongetje ermee geholpen.
ik heb geïnteresseerd zitten meelezen en ben van mening dat aanspreken op algemeen grensoverschrijdend gedrag moet kunnen. Eerst wel even aankijken wat ouders doen; het hoeft niet altijd acuut. Maar dus in het voorbeeld van ts, op basis van wat ik ervan begrijp vind ik dat aanspreken ( ik vind boos worden echt iets anders..) wel moet kunnen omdat moeder het eindeloos liet doorgaan. Hoe het verder precies het meest tactisch is om aan te pakken is denk ik ook specifiek aan de vriendschap die je hebt.
Een vriendin vroeg mij eens om mijn peuterdochter aan te spreken omdat ze aan een kerstbal zat; het drong bij mij even niet helemaal door. Prima, haar goed recht om iets aan te geven.
Als het gaat om verschillende opvoedingsstijlen vind ik; leven en laten leven. Er is niet èen juiste manier en de perfecte ouder bestaat niet, voor mij is het een kwestie van respect om anderen daarin in hun waarde te laten. Iedereen heeft ook een andere achtergrond en m.i. weet je nooit precies waar een ander mee dealt en wat hij/zij met zich meedraagt. Daarbij vind ik niet dat je mensen in hun taak eventjes buitenspel kunt zetten. Een vriendin liet haar zoontje iets bestellen in een binnenspeeltuin en eenmaal op tafel wilde hij iets anders- en dat mocht; op mij kwam dat over alsof hij aan het uitproberen was hoever hij kon gaan maar ik heb daar niets van gezegd; waarom zou ik? Zij voedt hem op niet ik. Mijn dochter deed hem na en wilde ook iets anders en toen heb ik wel heel duidelijk gezegd: nee je hebt al iets besteld mama doet dat niet. Dat laatste heb ik erbij gezegd voor de helderheid, niet om de andere moeder af te zeiken; mijn dochter wist meteen waar ze aan toe was.
Terug naar TO: Over dat ijs zou ik niet boos worden zeker als de moeder het oké vindt. Je kan via die moeder je gevoelens uitten en zeggen wat je ervan vindt, maar als die moeder niets tegen haar kinderen zegt kan je het laten gaan. Als het echt buitenspoorig wordt zou het restaurant er wel wat van zeggen. En dan wordt moeders aangesproken en zou zij wel haar verantwoordelijkheid nemen voor haar kinderen nemen.
vlinder72 schreef op 23-06-2018 om 22:57:
Alleen gedrag
Ik spreek kinderen alleen aan op gedrag en dan ook alleen als de ouders er niet bij zijn.
Met stenen naar eenden gooien vind ik niet goed. Een reclame bord omver trappen ook niet (die mochten die knulletjes mooi weer omhoog zetten). Ik heb ook een groepje asielzoekertjes fietsles gegeven. Dus niet zonder te kijken de stoep op scheuren en heel hard over de stoep verder fietsen (rakelings langs auto's). En ook niet met zijn vieren naast elkaar fietsen (en ondertussen heel hard schreeuwen en gek doen en vooral niet opletten). Levensgevaarlijk was dat. Elke dag ging het bijna mis bij ons in de straat dus elke dag heb ik ze goed en kwaad als het kon uitgelegd dat ze niet zo moesten fietsen.
Als ouders erbij zijn bemoei ik mij nergens mee. Nou ja. Misschien het stenen gooien naar dieren wel. Ik ben bang dat er dan vanzelf een niet doen uitvliegt.
Maar ik moet wel zeggen dat sommige mensen daar in doordraven. Mijn dochter was in onze voortuin aan het stoepkrijten op de tegels (wat gewoon mag van mij, het is onze voortuin) gaat de overbuurvrouw uit het niets tegen mijn dochter zeggen dat het niet mag omdat ze dingen onder kliedert. Ik heb hier gelijk wat van gezegd tegen de overbuurvrouw dat ik het gewoon goed vind. Dan krijg ik als commentaar dat ik een vandaal opvoed die over een paar jaar graffiti gaat spuiten. Echt sommige mensen...
Jongens, Kaaskopje is allang van OO af en dit is een bericht van vier jaar geleden!
Rhonda schreef op 05-08-2022 om 09:24:
Jongens, Kaaskopje is allang van OO af en dit is een bericht van vier jaar geleden!
oh ja ik zie het. Jammer was een intressante discussie
Hoe krijgen mensen het voor elkaar te reageren op iets van 4 jaar oud vraag ik mij af. Hoe vind je zo'n topic?
Hetvrijewoord schreef op 05-08-2022 om 09:55:
Hoe krijgen mensen het voor elkaar te reageren op iets van 4 jaar oud vraag ik mij af. Hoe vind je zo'n topic?
Het stond bovenaan bij actieve topics
Mona-xxx schreef op 05-08-2022 om 09:58:
[..]
Het stond bovenaan bij actieve topics
Ja, dat komt omdat hij nu omhoog is gehaald door Pin. 🙄
Hetvrijewoord schreef op 05-08-2022 om 10:03:
[..]
Ja, dat komt omdat hij nu omhoog is gehaald door Pin. 🙄
Ja dat snap ik ook nooit
Hetvrijewoord schreef op 05-08-2022 om 09:55:
Hoe krijgen mensen het voor elkaar te reageren op iets van 4 jaar oud vraag ik mij af. Hoe vind je zo'n topic?
Bedenk dat als je reageert op een bericht waar minimaal vier weken niet op is gereageerd je daar ook een melding van krijgt. Probeer het maar eens. Ik vermoed dat ze hier komen door er op te googelen. Ik zal dit bericht nu sluiten.
