Buurkind met adhd
Ik ben even undercover voor de volgende vraag.
Bij ons in de buurt woont een kindje met ADHD. Ik trek wel eens op met zijn moeder. Leuk mens. Nu is mijn probleem het volgende. Mijn zoon is van ongeveer dezelfde leeftijd, beide kleuters. Regelmatig kwam het dus voor dat ze met elkaar te maken kregen. Doordat wij met elkaar omgaan, zelfde school, zelfde buurt, je past eens op etc, etc.
Nu heeft mijn zoon onlangs aangegeven niet meer met dat jongetje te willen spelen. De reden is dat er altijd binnen no-time hommeles is. Het jongetje duwt hem, slaat hem, schopt hem, speelt de baas, scheld hem uit en sluit hem zelfs op. Ik snap dus wel dat hij niet meer met hem wil spelen en ben dus geneigd het jongetje een beetje te weren, nadat ik verscheidene mislukte pogingen heb ondernomen om het samen spelen soepel te laten verlopen. Maar ik zit met twee dingen, de moeder die ik erg aardig vind en niet voor het hoofd wil stoten en het kind, ik bedoel, ADHD, je vraagt er niet om... Toch wil ik eigenlijk zoon niet verplichten om met iemand te spelen en laat ik hem het liefst zijn eigen keuzes maken. Of zou ik dat wel moeten doen...
Wat vinden jullie? Hoe pak ik dit aan?
Ik denk
dat er een ander probleem speelt....jullie beiden denken gewoon anders over de opvoeding zie ik nu....jij vindt (terecht) dat je deze jonge kinderen nog niet zonder toezicht kan laten spelen. Zij vindt dat het moet kunnen....en daar heb je dus al de bottelnek.....doordat hij bij jou onder toezicht speelt gebeurt er relatief weinig bij jou, maar bij hen thuis gaat het dus mis. Hij is te jong om alleen te spelen, ADHD of niet....En dat zul je inderdaad, heel omzichtig, aan haar moeten duidelijk maken. Anders vrees ik inderdaad voor de toekomst van dit mannetje....
Maar wel een
waar hij van kan leren, het was niet ZIJN schuld dat hij viel tenslotte 
Hij heeft toch maar mooi boven dat klimrek gehaald en ja, toen kwam .... en die duwde jou. Dat was niet aardig en niet leuk, want toen viel je. Maar je zat wel boven in he? Dat heb je toch maar mooi zelf voor elkaar gekregen!!! Knap hoor! (zoiets....)
Dubbel gevoel
Als moeder van een kind met ADHD zou ik hopen dat je je kind om kan praten om toch met dat kind te spelen. Waarschijnlijk heeft dat kind al zo weinig speelmakkertjes. Uiteraard onder toeziend oog van een volwassene. Ik ben niet van mening dat er standaard onder een bepaalde leeftijd toezicht moet zijn bij het spelen. Mijn tweeling van 3,5 kan heel goed met elkaar en anderen zonder toezicht spelen. Mijn oudste dus, met ADHD, had wel toezicht nodig, omdat ze zelf haar grenzen niet kan/kon bewaken.
De grenzen voor een ADHD-kind zijn hetzelfde als voor ieder ander kind. Je zal ze alleen vaker moeten aangeven, strakker aanhouden en er sneller consequenties aan moeten verbinden (uit de situatie halen).
Aan de andere kant, als jouw kind niet met een bepaald kind wil spelen, hoeft dat ook niet. Zijn leven, zijn keuzes, zijn belang staat voorop. Voorzichtig aan zijn moeder melden en doorgaan waar je gebleven bent.
Alleen één vraagje; wat nou als het niet een zoontje van een vriendin was, maar je neefje ?
Jakiro
Biba
Het "probleem" met neefjes is dat je het niet kan vermijden. Op verjaardagen etc. zullen ze bij elkaar zijn en zal dat neefje met jouw zoon willen spelen.
Dat is dan een acceptatie van een bestaand feit.
Je hebt nu de situatie dat de moeder van dat jongetje ook een vriendin is van jou (tenminste, dat begreep ik). Het zal er dus waarschijnlijk inzitten dat je zal moeten accepteren dat ze toch af en toe met elkaar zullen moeten omgaan, of je vriendschap zal minder worden (wat met familie weer niet kan)
Persoonlijk vind ik het belang van mijn kind het belangrijkste, dus dan maar geen vriendschap met die moeder meer, maar het maakt het wel moeilijker.
In ieder geval een mooie time-out en tussenoplossing heb je nu gevonden.
Jakiro
Neefje
Zo'n neefje wordt dan zo'n neefje waar je 30 jaar later nog steeds over praat. Zo van; Weet je nog die keer op oma's verjaardag dat neefje Piet jou een blauw oog schopte? O, ja, net als toen hij nichtje Marietje een pluk haar uit haar hoofd trok.
Wij hadden ook zo'n neefje, onvermijdelijk op verjaardagen, en hij vergalde voor de andere nichtjes en neefjes ook wel eens het plezier. Het is wel goed gekomen met hem trouwens, hij is na een aantal wilde jaren als puber redelijk goed opgedroogd.
Blij te horen
dat je het in ieder geval met moeder hebt besproken en fijn dat ze begripvoller reageerde dan je kennelijk verwacht had. Ik hoop voor het knaapje dat jullie over een poosje toch een oplossing kunnen vinden....
Anna
Ik vind dat je heel veel invult voor dit jongetje. De zoveelste afwijzing - dat wéét je helemaal niet. Je kent het hele kind niet, ik heb toch wel sterk het idee dat je de problemen van je eigen kind op dit jongetje projecteert. En daarmee doe je hem onrecht. Niet elke ADHD-er is hetzelfde.
Tirza
Nee hoor
want gelukkig heeft mijn zoon dit soort problemen helemaal niet, maar helaas ken ik wel veel gevallen waar het wel zo gaat, waar bijna iedereen het kind "uitkotst" terwijl het in wezen helemaal geen verkeerd kind is, maar gewoon sociaal erg onhandig...en wellicht met de juiste begeleiding was een en ander heel anders gelopen.....
Niet verantwoordelijk voor
Mijn kind had een ontzettend druk jongetje in de klas dat met alles en iedereen ruzie heeft of krijgt. V.z.i.w. heeft hij geen diagnose, maar zijn moeder vertelde dat hij na de vakantie naar een andere school (Vrije School) gaat omdat de juffen hem niet aan kunnen. Van andere ouders heb ik verschillende verhalen gehoord over uit de hand gelopen speelafspraakjes met dit jongetje. Ik vind het heel erg vervelend voor het kind zelf, maar ik voel me dan niet geroepen om hem hier te spelen te hebben, hoewel mijn kind daar wel om vroeg. Ik zou dat niet aankunnen en er bloednerveus van worden. Je moet er niet aan denken dat het je eigen kind overkomt om zo buitengesloten te worden, maar moet je dan je eigen grenzen over gaan door afspraakjes aan te gaan waar je geen zin in hebt?
Even zo
je moet er niet aan denken dat het je eigen kind overkomt, maar ondertussen doe jij het dus andermans kind wel aan....Je hebt het kind nooit bij je thuis gehad, dus je weet ook niet of je het aangekund zou hebben....ook hier weleens kinderen te spelen gehad die aan de drukke kant waren ( en ik heb dus zelf een ADHD-er en 1 kind in onderzoek)....na het speelafspraakje kon ik pas zeggen, dat was geen goede match....dat is sneu voor de kinderen inderdaad, maar dit betreffen geen kinderen die buitengesloten worden en op school ook gewoon hun speelkameraadjes hebben....maar soms loopt het gewoon niet zo lekker....ook bij mijn eigen kinderen onderling overigens 
maar ja, die zijn van mezelf en kan ik dus gewoon alledrie hun eigen kamer in sturen....
Vind ik een heel andere situatie even zo
In jouw geval ben jij degene die een afspraakje afhoudt terwijl je eigen kind dolgraag wil. Een afspraak met het jongetje gaat dus blijkbaar niet over zijn grenzen heen, maar over de jouwe. Vind ik echt iets heel anders. En tja, ik vind dat je als ouder best eens over je grens van 'geen zin' heen kan gaan als je eigen kind graag iets wil.
Tirza
weet je, misschien raakt het me wel extra omdat er weer zo nadrukkelijk over ADHD wordt gesproken, alsof de ADHD dus de oorzaak hiervan is. En dat is gewoon niet zo....Daarnaast wordt ADHD door mensen vaak uitgesproken alsof ze net een citroen naar binnen hebben gewerkt, daarom reageer ik misschien wel vanuit een ander gezichtspunt. En nogmaals, mijn zoon heeft kameraardjes genoeg, en er zijn er weinig die zoon weren (zoon is namelijk bijzonder innemend bij anderen 
, maar ik zie te vaak dat ADHD gelijk staat aan afgeschreven voor de maatschappij, en dat raakt mij natuurlijk wel....
Precies, dat bedoel ik
Jij ziet al te vaak dat ADHD gelijk staat aan afgeschreven voor de maatschappij. Ik zie dat nooit. Kwestie van referentiekader - en het mijne ken je toevallig niet, ik ken het jouwe wel door de postings in dit draadje. Als het jóuw kind niet overkomt, overkomt het dus blijkbaar andere kinderen die jij heeeeeel goed kent met een ADHD-diagnose. Anders zou je toch niet weten wat er precies speelt? En hoeveel kinderen met een ADHD-diagnose ken je dan heeeeeel goed, zodat je alle ins and outs vanhun vriendschappen kent? Dat zullen er toch ook geen duizenden zijn, lijkt me.
Ik vond dat er helemaal niet nadrukkelijk over ADHD werd gesproken, er werd consequent herhaald dat slaan schoppen etc. niet goed is en door geen enkele diagnose te billijken zijn. Maar nogmaals, dat is een kwestie van referentiekader.
Tirza
Herkenning
Ook wij hebben een buurjongen dat wat aanpassingsproblemen hebben. Hij is een jaar ouder dan onze zoon (bijna 4) en de eerste twee jaar was het erg lastig. Zoon kreeg tikken, werd geduwd en een keer zelfs echt hun huis uitgewerkt met fors letsel. We durfden onze kinderen zelfs niet meer buiten oop het gezamenlijke hofje te laten spelen.
Maar ja, het zijn buurkinderen en zoveel kinderen zijn er niet. Dus er is een soort van band. Sinds buurjongen logopedie krijgt en naar de psz (en nu sinds een jaar naar school), zien we een verbetering. Het gaat nog steeds niet altijd even soepel, buurjongen maakt niet echt contact, ook niet met ons, maar we zijn erg strikt geworden. Ons contact met buren is als goede buur en laatst heb ik gewoon afgesproken met de buurvrouw dat als er weer veel ruzie was, we beide kinderen mee naar binnen zouden nemen (ieder apart dus) en dat als straf zouden hanteren. Ze willen namelijk wel samen spelen (er zijn immers thuis weinig alternatieven), maar door het wat lastige gedrag van buurjongen (en ons kind doet tegenwoordig heus soms mee, of is in ieder geval snel aangebrand) gaat dat moeilijk.
De twee jongsten, meisjes, spelen wel goed samen en mijn zoon speelt ook graag met het buurmeisje, maar dat is ook een pittige meid.
Ik heb op een gegeven moment dus wel duidelijk aan mijn buurvrouw mijn grenzen aangegeven, en dat is dat ik schoppen en slaan niet accepteer, van mijn eigen kinderen niet, maar ook niet van andere kinderen. Ik corrigeer bij afwezigheid van buuf (ze mogen op het hofje spelen, je ziet ze dan vanaf het huis en het is autovrij) haar kinderen ook en visaversa. Wij zijn strenger, en dat vind ik soms lastig, maar ik blijf wel bij mijn eigen normen.
Ik ben het met eerdere posters eens dat je kinderen moet leren dat niet iedereen hetzelfde is, mijn toezicht is in dit geval echter wel strikter, omdat er in het verleden naar letsel van kwam (overigs gebeurde dat ook zo ongeveer onder mijn ogen...)
Succes en respect voor je inzet!
Tirza en anna van noniemen
Ik herken het wel, wat Anna schrijft.
Misschien ben je er als ouder wel meer op gespitst, maar ik hoor en lees het ook heel vaak; een kind met ADHD is druk, vervelend en geen goed vriendje voor jouw kind is.
Ik ben het helaas te vaak tegen gekomen dat op voorhand mijn kind al geweerd werd omdat ze ADHD heeft, voordat ze haar kenden.
Omdat ik die ervaring al had (gezien bij anderen), voordat we de diagnose hadden, hebben wij de diagnose voor ons gehouden totdat onze dochter zelf begreep wat ze had.
Inmiddels hebben we er een diagnose bij; PDD-Nos (de hoofddiagnose). Nog maar kort, maar tot nu toe al gemerkt dat de benadering naar haar toe door anderen heel anders is nu we zeggen dat ze een vorm van autisme heeft, veel milder en opener. Terwijl het hetzelfde kind is !
Jakiro
Adhd/ druk en vervelend
Dit lees je vaak, zegt Jakiro. ADHD komt nog al negatief "in beeld". Maar goed, laten we eerlijk zijn. ADHD kinderen zijn over het algemeen niet de meest makkelijke, meegaande, gecontroleerde kinderen. Ze zijn niet "vervelend" maar wel moeilijker als het doorsnee kind.
Je gaat niet met je kind een bepaald traject in omdat er geen problemen zijn. Het probleem is dat zodra een buitenstaander aangeeft problemen met je ADHD kind te hebben, tja, dan serveren we het kind af.
Als mijn kind schopt en slaat, regelmatig, dan wordt hij buitengesloten. Met of zonder ADHD. Als ik morgen mijn buurvrouw een blauw oog sla belt ze vast de politie. Ik heb al jong geleerd dat slaan niet mag. Een ADHD`er zal dat ook moeten leren.
Nu kost het hem misschien een vriendschap, misschien leert hij er wat van. Je familie/ gezin houdt altijd rekening met je,je school, je sport. Maar de maatschappij is groter. En de hele wereld kan geen rekening met je houden.
Wat denkt deze moeder dat kinderen en ouders doen als ze met het manneke gaat camperen? Precies, hij wordt buitengesloten en de zandbak uitgestuurd. Ik hoor het die moeder met haar lieftallige rustig spelende dochtertje al zeggen: "Slaan mag niet hoor, ga jij maar naar mama."
Hij heeft van Biba en zoon al vele kansen gekregen. Hij wordt niet buitengesloten door zijn diagnose ADHD, hij wordt buitengesloten omdat hij agressief is.
Mijn adhdertje
Had echt veel structuur nodig in het samen spelen op die leeftijd, om dit soort situaties (agressie en andere impulsieve daden) te voorkomen. Je moet gewoon incalculeren als moeder/ vader van die ADHDer of als je kind zo'n vriendje heeft, dat je wat meer energie erin moet steken om het leuk te houden.
Ik maakte in die tijd heel duidelijk de keus; niet te vaak spelen, maar als er gespeeld wordt dan zorgde ik dat ik erbij was om die begeleiding te bieden. Anders liever maar niet, om de vriendjes populatie niet te snel uit te dunnen.
En om te voorkomen dat zoonlief al weer allerlei negatieve ervariungen opdoet. Wat je sowieso vaak hebt!
En met andere ouders: duidelijk zeggen wat er aan de hand is en tips geven om met hem om te gaan . Ik heb de ervaring dat als je andere ouders duidelijk vertelt hoe het kan lopen op zo'n speelmiddag, dat ze dan bereid zijn om daar ook wat energie in te steken. En zich ook niet schuldig voelen om 'nee'te zeggen, en in sommige gevallen 'ja'tegen een ander kind.
Structuur bieden en voorkomen dat het spel uit de hand loopt deed ik vaak door het 'vrij spelen' hooguit een half uur te laten duren; daarna of ervoor ging ik met ze knutselen of ergens heen of voorlezen ieder aan een kant van mij....
En dat is wat biba zou kunnen doen
haar zoontje voorstellen iets gestructureerds te gaan doen met dit jongetje. We gaan naar de kinderboerderij; zullen we vragen of pietje meegaat? Zo kan hij eventueel wennen en zijn angst overwinnen. Dat levert voor hem ook wat op!
Koentje
En wat zou je doen als de moeder van de ADHD~er zelf geen structuur en (extra) begeleiding biedt? Die niet optreedt als haar zoon andere kinderen slaat, schopt en van klimrekken afduwt?
Als ze de kinderen alleen boven laat spelen omdat ze geen zin heeft in knutselen en kinderboerderij?
Ik ben het helemaal eens met jou aanpak. Erkennen dat je kind hulp en structuur nodig heeft bij het samen spelen en de bal niet bij een ander leggen. "Die moet zich maar aanpassen." Nee dus.
Maar de basis moet wel thuis liggen (zoals bij jou ). De meeste ouders hebben geen pedagogie gestudeerd en als een kind van een ander erg moeilijk is hebben ze er geen zin in, ze begrijpen het niet en sluiten hem buiten.
Vergelijkbaar maar toch niet
Hier dochterlief tien jaar heeft een vergelijkbaar probleem; dochter van mijn vriendin daar heeft ze nogal eens botsingen mee. Ze heeft er problemen mee dat dit meisje nogal bazig is en koppig.. is niet gewend 'samen' te spelen of te overleggen en krijgt thuis over het algemeen haar zin. En wil ook in het samenspelen altijd haar zin hebben. Ook dit meisje is tien.. maar zo anders dan mijn dochter en dat is vorige week uiteindelijk mis gegaan. Mijn dochter is flexibel (hoor ik van iedereen) maar op een gegeven moment houdt het toch op.
Ik heb in het verleden altijd geprobeerd om 'aanwezig' te zijn dus dat ik op tijd kon bijsturen/ingrijpen maar dat is de laatste keer dus niet gelukt. Dochter wil nu even niks meer met dit meisje afspreken..
Ik laat het voorlopig even zo maar ik denk dat dit ook mijn vriendschap zal beschadigen (dochter vind ik belangrijker).
Wil 40
dan wordt het wel moeilijk ja. Als moeder zelf geen structuur wil bieden, eigenlijk te lui is om er energie in te steken, wordt het een schrijnende zaak. Dan kun je voor jezelf kiezen en het jongetje links laten liggen. Je kunt proberen zelf energie erin te steken en met de moeder in gesprek te blijven. Misschien gaat ze door jou nog inzien dat het toch anders moet.
Het kan te maken hebben met het niet -accepteren van het feit dat je kind die extra begeleiding nodig heeft/ ADHD heeft.
Het is moeilijk. Maar het is nog het meest jammer voor het jongetje waar het om gaat. Voor hem is het te hopen dat er moeders/vaders, van vriendjes zijn, die wel wat energie hebben om een gestructureerde situatie te creeren waarin het wel lukt.
Maar ik ben met je eens dat die ouders het eigenlijk zelf moeten structureren...
Biba
omdat je posting start met buurkind met ADHD komt het over alsof je het kind dus wilt weren vanwege die ADHD. Inderdaad blijkt uit je posting zelf wel dat het meer om het negatieve gedrag gaat, maar wellicht had je je titel dan anders moeten kiezen. Nu lijkt het alsof de ADHD de boosdoener is, maar uiteindelijk is eigenlijk het verschil in inzicht over de opvoeding van dit jochie het heikele punt....en dat is lastig....zoals gezegd, ik ken ook kinderen die zodra ze opdraven de hele boel hier op het plein kunnen verstieren...1 van die jongens heeft inderdaad ook zo'n moeder die haar kinderen maar laat aanrommelen (ze komt alleen even kijken als HAAR kinderen de dupe zijn....) Deze jongen blijkt ook ADHD te hebben....tja....ik kies er voor om veel buiten te zijn als mijn kinderen buiten zijn, ook mijn ADHD-er en onlangs kwam ze verhaal halen....ze dacht dat ik daar stond om HAAR kind in de gaten te houden (ja, ben me daar gek!), maar ik grijp wel in als er wat gebeurt, ook als die jongen wat uitvreet inderdaad bij mijn kinderen.....maar eigenlijk vind ik het best sneu....hij kan namelijk ook best leuk meedoen hebben we gezien, maar op een of andere manier gaat er soms een stekker los bij hem, en dan gaat hij lopen zieken....Gevolg nu....mijn zoon met ADHD kan altijd met iedereen spelen, heeft nauwelijks problemen buiten.....haar zoon met ADHD wordt dus uitgekotst door de buurt, niemand wil met hem spelen en zodra hij komt is het hommeles....en stilletjes vind ik het best zielig voor hem, als zijn ouders meer energie hadden gestoken in het wel goed laten verlopen van spelen hier, was er dus niks aan de hand....
Niet kind dwingen om met jongetje te spelen...
...en of ie ADHD heeft of niet, speelt hier eigentlijk geen rol.
Ik moest als ik een kind was, altijd met de dochter van mijn moeder's vriendin en buurvrouw spelen - zij was 6 jaar jonger dan ik. Maar moeder vond dat netjes en "het hoord zo".
Ik heb het gehaat. Ik mocht ook niks stouts zeggen tegen het meisje, zodat ze mij met rust liet.
Nu kan dochterlief toevallig erg goed met het zoontje van mijn vriendin, maar dat het niet zo was, zal ik me hier verder geen druk om maken.
Anna
Ik heb de eerste post van Biba totaal anders gelezen dan jij: "omdat je posting start met buurkind met ADHD komt het over alsof je het kind dus wilt weren vanwege die ADHD." Ik heb van a tot z gelezen dat Biba juist MEER haar best doet voor dit jongetje OMDAT hij ADHD heeft. Eerder een voorkeursbehandeling dan een nadeelbehandeling, dus. En in dat opzicht lijkt de titel mij prima gekozen.
Jammer biba
>>Het negatieve gedrag heeft wel degelijk te maken met de ADHD en ik heb het bewust in de start van de posting genoemd om tips te krijgen van ervaringsdeskundigen. < <
Hiermee schaar je je dus inderdaad bij diegenen die ADHD gelijk stellen aan negatieve gedragingen....en dat vind ik jammer....ik heb geen zin daarover verder in discussie te gaan....ik heb aangegeven hoe ik er over denk en laat het verder aan jezelf over....jij mag voor jouw kind kiezen, uiteraard....
>>Waarschijnlijk komt er nog een diagnose want in veel gevallen komt ADHD niet alleen en ja, zij gaan er waarschijnlijk (nog) niet goed mee om. < <
En nu ben je dus toch ineens ervaringsdeskundig? Want ADHD kan ook prima alleen komen hoor....
Je hebt tips genoeg gekregen hoe je een en ander voor dit buurkind toch in goede banen zou kunnen leiden, maar met die tips ga je niks doen. Tuurlijk mag jouw kind zijn grens aangeven. Het is goed dat te leren en dat te respecteren.
Biba
zolang je steeds maar halve verhalen verteld, kan ik natuurlijk moeilijk inschatten waar dingen vandaan komen. Jij stelt, ADHD komt nooit alleen, pas nu in je laatste posting zeg je dat het bij de moeder vandaan komt....
ik heb nergens beweerd dat je een vreselijk mens bent, ik vind het alleen jammer dat je vrij negatief over deze jongen en zijn ADHD spreekt....nogmaals, ADHD staat niet synoniem aan agressief gedrag. ADHD-ers zijn wel impulsief....maar dat is iets totaal anders...
Biba
Ik heb in ieder geval je berichtjes niet als negatief opgevat, terwijl mijn tolerantieniveau vwb ADHD en bijbehorende negatieve zaken heel laag is.
Jakiro
Zeker niet negatief biba
Ik haal juist uit Biba`s postingen dat ze engelengeduld heeft gehad met het buurjongetje. En waarom zou ze hier haar vragen posten als het kind haar niets zou interesseren?
Nee, integendeel, het zoontje van Biba heeft niet langer zin om zich door het buurjongetje te laten mollesteren. En gelijk heeft hij. Biba zoekt hiervoor nog oplossingen en raad. Natuurlijk kiest ze op de eerste plaats voor haar eigen kind en zeker voor zijn veiligheid.
Biba lijkt me zo`n buurvrouw dat ze morgen weer vriendelijk een praatje maakt met buurkind en moeder. Die zegt het ook jammer te vinden. De moeder van het jongetje zal hier vaker mee te maken krijgen. Zij is de opvoedster, niet de omgeving.
Nee
zeker niet geheel niet negatief, maar ik blijf het jammer vinden dat negatief gedrag van deze jongen in een adem genoemd wordt met ADHD, waar ik denk dat de ADHD op zichzelf hier niks mee te maken heeft. Misschien eerder voortvloeit uit andere dingen, maar inderdaad, dat is aan de kinderpsych....maar goed, laten we het dan maar houden op irritatie van mijn kant....te vaak negatieve ervaringen....
Biba
Kom op zeg. Nu allemaal even weer áárdig doen tegen Biba. Ik heb zelden een posting meegemaakt van een moeder die zo liefdevol en begripvol was over een etterbak van een buurjongetje. En dan laat ik nadrukkelijk in het midden waar die etterigheid vandaan komt. Biba, ik wens elk etterbakje een buurvrouw zoals jij. Die het blijft proberen en het goeie in de mens blijft zien - maar die wel gewoon haar grenzen aangeeft. Dat hebben etterbakjes nodig.
Petje af, echt waar.
Tirza
