de naam van je kleinkind
Voor de ouderen onder ons (en voor ouders die een naam kiezen). Als je zoon/dochter een kind krijgt, ga je als (groot)ouder onwillekeurig terug naar de tijd waarin je zelf (voor het eerst) ouders werd. Een unieke tijd waarin van alles ontdekt werd waarvan je niet besefte dat het er kon zijn. In jezelf, op praktisch gebied, in je sociale omgeving, je tijdsbesef, van alles.
Groot verschil is dat je bij de komst van je eigen kind ruime tijd nadacht over de naam. Er zijn hier en op OO geregeld topics over geschreven. Bij een kleinkind is de naam (meestal) iets volkomen nieuws. Ook al hebben de aanstaande ouders je uitgedaagd je suggesties te noemen. Of een poll opgezet in de familieapp. Die naam van een kleinkind wordt je zomaar in de schoot geworpen - zo heet-ie!
Mooi, leuk, speciaal! Ja, dat past helemaal bij dit koppie. Tjonge, vernoemd! He, is dat een vernoeming, vertel 
Hier moet ik even aan wennen. Dit vind ik práchtig! Oei, hoe spreek ik dat uit? Enzovoorts.
Herfstappeltaart schreef op 29-07-2023 om 08:08:
[..]
Goh, waren ze niet gewoon blij? Ik zie juist bij veel jonge gezinnen dat de kinderen heel erg op de grootouders leunen qua altijd beschikbaar moeten zijn voor opvang enzo. Er wordt juist vaak nogal heel erg vanuit gegaan dat het de nieuwe 'levensinvulling' van de opa's en oma's zou zijn. terwijl dat soms best nuance behoeft.....
Er wordt dan altijd geroepen dat ze andersom altijd op moeten passen, maar dat is niet altijd zo. Hier hebben we ze nooit op laten passen, juist omdát ze zo obsessief geworden waren.
En het was wel degelijk een nieuwe levensinvulling van oma, dat heeft ze namelijk zelf opgeschreven een keer 
Maar anders was het wel duidelijk door haar acties.
Mija schreef op 27-07-2023 om 13:27:
[..]
Vreselijk? Als tweede naam? Serieus? Hoeveel last heb je daar nou helemaal van?
Ik heb drie vreselijke katholieke doopnamen en een behoorlijk acceptabele roepnaam. Die maar heel losjes (ze delen een beginletter) verwant is aan de eerste doopnaam. Het slaat als een tang op een varken en ik vind het wel eens irritant als ik met die officiële, oubollige eerste naam word aangeschreven maar ik kan er niet van wakker liggen. Iedereen kent me immers onder mijn roepnaam.
Zal per persoon verschillen maar er zijn best veel mensen die dat echt vreselijk vinden. En soms zelfs hun naam daarom (proberen te) veranderen.
Mijn ex man had 3 namen, overduidelijk Katholiek. Een geloof wat hij verafschuwde en niet mee geassocieerd wilde worden. Dus hij vond zijn namen echt vreselijk. Ook al was zijn roepnaam anders. Vriend van mij is vernoemdnaar zijn opa maar is sexueel misbruikt door hem en dan valt zo'n vernoeming ook zwaar.
Op mijn werk (VO) zie ik ook elk jaar leerlingen balen en schamen van en voor hun naam. Ben je een hippe coole meid staat er toch Wilhelmina Johanna Catharina op je diploma ook al is je roepnaam Wendy. Vinden ze echt vreselijk.
Wij hebben onze kinderen niet vernoemd maar wel meerdere namen gegeven, mochten ze hun roepnaam niet mooi vinden kunnen ze een van de andere gebruiken.
Heel erg misschien maar ik heb tijdens mijn zwangerschap echt nooit nagedacht wat mijn ouders of schoonouders van de roepnaam van mijn dochter zouden vinden.
Mijn man en ik waren verliefd op de naam dus dat werd het.
Wel is zij vernoemd naar onze moeders, omdat wij vinden dat mijn moeders naam heel mooi is maar je deze amper meer hoort en we het zonde vinden als deze verloren gaat.
En mijn man wou dan ook perse zijn moeders naam.
Helaas zal het bij 1 dochter blijven, maar hadden wij ooit een zoon gekregen was deze zeker naar onze vaders vernoemd.
Mocht mijn dochter in de verre, heeeeeellllll verre toekomst😁😁, een kindje krijgen dan kiest zij en haar partner de naam, hier hebben wij helemaal niks over te zeggen of van te vinden, is mijn mening.
Mijn doopnamen gebruik ik nooit, daar lig ik echt niet wakker van ook al vindt ik ze lelijk en ouderwets.
Ik had vroeger wel een vriendinnetje en als die niet luisterde of brutaal was thuis dan riepen die ouders haar bij al haar namen, dus iets van 'Christina Maria Johanna, HIER komen, NU!'. Kreeg daar altijd nare vibes van.
Dochter is niet gedoopt maar heeft wel drie namen. Die wij gewoon heel mooi vonden.
Ik vind oprecht de reactie 'wat een stomme naam' als je jezelf voorstelt heel vreemd en asociaal. Tenzij je het kind van Elon Musk bent, dan snap ik het wel dat mensen denken 'Hóe heet jij?' Dat ligt verder echt wel aan die mensen.
Wat ik wel altijd een beetje komisch vindt zijn mensen die 'absoluut geen bijbelse/christelijke naam zouden willen' en zich dan niet realiseren dat heel veel namen wel een afgeleide zijn van namen uit de bijbel, van profeten, van heiligen, etc.
En verder geen enkel probleem mee als je die naam gewoon mooi vindt en dat niet weet, maar als je dan zoiets zegt terwijl je je kinderen Daan (afkorting van Daniël) en Tom (afkorting van Thomas) hebt genoemd moet ik toch altijd een beetje lachen van binnen.
MamaE schreef op 29-07-2023 om 11:28:
Mijn doopnamen gebruik ik nooit, daar lig ik echt niet wakker van ook al vindt ik ze lelijk en ouderwets.
Ik had vroeger wel een vriendinnetje en als die niet luisterde of brutaal was thuis dan riepen die ouders haar bij al haar namen, dus iets van 'Christina Maria Johanna, HIER komen, NU!'. Kreeg daar altijd nare vibes van.
Dochter is niet gedoopt maar heeft wel drie namen. Die wij gewoon heel mooi vonden.
Ik vind oprecht de reactie 'wat een stomme naam' als je jezelf voorstelt heel vreemd en asociaal. Tenzij je het kind van Elon Musk bent, dan snap ik het wel dat mensen denken 'Hóe heet jij?' Dat ligt verder echt wel aan die mensen.
Wat ik wel altijd een beetje komisch vindt zijn mensen die 'absoluut geen bijbelse/christelijke naam zouden willen' en zich dan niet realiseren dat heel veel namen wel een afgeleide zijn van namen uit de bijbel, van profeten, van heiligen, etc.
En verder geen enkel probleem mee als je die naam gewoon mooi vindt en dat niet weet, maar als je dan zoiets zegt terwijl je je kinderen Daan (afkorting van Daniël) en Tom (afkorting van Thomas) hebt genoemd moet ik toch altijd een beetje lachen van binnen.
Afgeleide vind ik toch anders; in dat geval is het minder duidelijk gekoppeld aan een bepaald geloof. En het kan een afgeleide zijn maar hoeft niet. Voor mij is een bijbelse naam een naam die daar letterlijk in voorkomt. Een afgeleide naam kan een heel andere betekenis hebben. Of het afgeleid is van een naam uit de bijbel is vooral wat je er zelf van maakt of dat zo wil zien. Bij de een duidelijker dan de ander.
Gingergirl schreef op 29-07-2023 om 09:54:
[..]
Op mijn werk (VO) zie ik ook elk jaar leerlingen balen en schamen van en voor hun naam. Ben je een hippe coole meid staat er toch Wilhelmina Johanna Catharina op je diploma ook al is je roepnaam Wendy. Vinden ze echt vreselijk.
Wij hebben onze kinderen niet vernoemd maar wel meerdere namen gegeven, mochten ze hun roepnaam niet mooi vinden kunnen ze een van de andere gebruiken.
Sja, en dan vinden jouw kinderen die namen straks niet mooi en schamen ze zich ook als ze worden omgeroepen. Houden ze van klassieke oude namen en worden ze met hun eigen namen omgeroepen terwijl ze blij waren geweest met Josephina Catherina Maria.
Wendy vind ik ook niet echt hip en cool trouwens 😉
Meesje schreef op 29-07-2023 om 17:59:
[..]
Sja, en dan vinden jouw kinderen die namen straks niet mooi en schamen ze zich ook als ze worden omgeroepen. Houden ze van klassieke oude namen en worden ze met hun eigen namen omgeroepen terwijl ze blij waren geweest met Josephina Catherina Maria.
Wendy vind ik ook niet echt hip en cool trouwens 😉
Dat weet je van te voren nooit natuurlijk, daarom zeg ik, bij meerdere namen heb je in ieder geval iets te kiezen. In het geval van mijn kinderen kan ik je geruststellen; die zijn heel blij met hun namen en blij dat ze geen klassieke namen hebben die vinden ze echt vreselijk.
Wendy is ook niet perse hip maar past echt beter bij het betreffende meisje dan Wilhelmina.
On topic; ik kan me best voorstellen dat een naam voor de grootouders soms wennen is omdat het wellicht helemaal nieuw voor ze is. Vernoemen moet iedereen zelf weten maar afdwingen zoals bij sommige families blijkbaar gebeurt vind ik vreemd anno nu.
Mija schreef op 25-07-2023 om 18:22:
[..]
Ja zo zie ik het ook. Gedachten hebben en oordelen die zich aan je opdringen, is iets anders dan alles wat in je opkomt ventileren. Ik kraam er ook niet alles uit wat ik denk en vind want ik ga er niet vanuit dat mensen altijd op mijn mening zitten te wachten. Maar voorkomen dat ik er iets van vind omdat het niet aan mij is om er iets van te vinden, dat lukt lang niet altijd. Het voor me houden is dan het hoogst haalbare en de nuance komt in de meeste gevallen inderdaad ook wel weer.
En inderdaad, sommige dingen raken me ook niet voldoende om er iets van te vinden. Maar een naam valt daar vermoedelijk niet onder. Daar denk je al gauw iets bij. Al is het maar ‘leuk’ ‘huh?’ of ‘mwah’.
(Beetje mosterd, we zijn alweer dagen verder)
Die opdringerige gedachten en oordelen - helaas, ze zijn er voor je het wil. En dan reflecteer ik eenvoudigweg op hoe ik het beleef.
Digitaal lijken hele volksstammen nog steeds weinig idee te hebben van de waarde van de nuance (of gewoon je mond houden!) en het verwoestende effect van al die meningen.
