heimwee naar vroeger
Jongens als Sinterklaas in het land komt krijg ik tegenwoordig zo'n heimwee!! Heimwee naar dat drukke jongetje, helemaal opgewonden en blij. Samen naar de intocht, 's avonds schoentje zetten. Liedjes zingen en speculeren wat er in zijn schoentje zou zitten....
Alle knutseltjes op school, later het lootjes trekken, maar stiekem toch doen alsof je nog gelooft. Ik hoor hem nog zeggen. 'Uh, mam, ik weet heus wel dat Sinterklaas niet bestaat maar ik heb liever dat je net doet alsof ik nog geloof". Geweldig wat een tijd was dat.
Nu speelt ook wel mee dat zoon (20)nog in een lastige periode zit en momenteel niet tot weinig contact met ons wil....
Oh ja, weemoed
Toen de meisjes nog echt geloofden vond ik het Sinterklaasfeest geweldig. Met een pietenkindje papa ophalen van zijn werk, waarbij pietenkleuter dan heel trouw vertelde aan iedereen dat ze niet een echte zwarte Piet was, hoor! Of foppen met een piepklein zakje bij de deur en dan een speurtocht door het huis naar de echte zak met cadeaus.
Tegenwoordig vind ik het wat meer geplan en gedoe. Ik wil de sfeer graag terug laten komen, en met Pakjesavond is die sfeer er zeker, maar het is wat meer georganiseer.
