Kinderen en nieuwe partner
Mijn vriend en ik hebben 5,5 jaar een relatie maar wonen 2 jaar samen. Ik heb 2 pubers, hij geen kinderen. Hij zegt zichzelf ook niet zo geschikt te vinden als ouder.
Hij doet veel (klusjes) voor mijn kinderen maar verder bemoeit hij zich niet zo met ze. Wel zegt hij alles wat in hem opkomt en zeurt hij wel wat tegen mijn kinderen. Ze zijn lui in zijn ogen. Maar ze kunnen ook geinen. Daar moesten mijn kinderen wel aan wennen want hij past zich met taalgebruik niet aan aan de kinderen.
Ik dacht dat het een en ander wel zou veranderen maar een vaderfiguur gaat hij nooit worden.
Zijn hier mensen met een nieuwe partner? Hoe gaat dat bij jullie thuis? Is een partner die zich in de liefde voor de kinderen stort noodzakelijk?
als de parner en de kinderen niet op schieten zal de relatie warschijnlijk niet kunnen blijven duren
Klink juist goed, vind ik…
In een ‘gewoon’ gezin vinden ouders hun pubers toch ook heus irritant en pubers hun ouders ook. Hoort er ook wel een beetje bij.
Zolang je pubers écht geen last van hem hebben (en het geen kwestie is van ‘ niet durven zeggen’) zie ik geen probleem.
Prima juist als hij er vandoor gaat als vrienden komen. Win win op alle fronten. (Pubers hoeven toch zeker geen ouders daarbij)
Misschien juist wat verder gaan nog: hoe kan hij ontlast worden als pubers komen? Kan hij dan vaker weg of een nachtje ergens anders? Kun jij vaker weg met de pubers?
ik zou trouwens niet weten waarom hij geen ouderrol inneemt. Hij doet veel voor ze, houdt van ze, communiceert met ze, zeurt tegen ze, geint met ze. Wat mis je dan?
