Klacht tegen juf

karenm2 schreef op 14-09-2025 om 22:31:

Ik vind dat sommige mensen hier te snel oordelen zonder dat ze er genoeg van weten. Mijn oudste is niet sneu ofzo en hij krijgt genoeg aandacht. Meestal wel samen ja, ik ben nu eenmaal alleen als moeder met 2 jongens. En de jongste kijkt net heel erg op naar zijn grote broer. De oudste doet graag goocheltrucjes en dan maakt hij een hele show voor mij en de jongste. Dus hij krijgt echt heel veel positieve aandacht hoor.
En hij kan ook gewoon goed lezen. Tenminste voor zijn leeftijd best goed volgens mij. Vorig schooljaar was er nooit een probleem en zat hij zelfs in het hoogste groepje in zijn klas. Zijn juf was heel positief over hem op het oudergesprek en deze juf heeft plots een heel andere houding.

Maar ook bedankt voor de goede tips. De buurvrouw wil me wel helpen, de jongste blijft op dinsdag nog wat langer daar zodat ik met de oudste kan lezen en hij kan ook op donderdag even komen zegt ze. Ik ga het ook bespreken met de school van de jongste. En wat iemand schrijft over blinde vlek, ik snap denk ik ook wel een beetje wat je bedoelt. Ik vind het heel lastig maar ik snap wel dat de jongste misschien niet helemaal het gedrag heeft dat past bij zijn leeftijd. Eigenlijk weet ik dat ook n iet goed wat er past bij die leeftijd. En ik wil hem zeker helpen maar ik doe al heel hard mijn best en soms weet ik het gewoon even niet meer. Ik ben er niet bij als hij op school is en hij moet nu eenmaal naar school. En dat hoe het thuis gaat invloed heeft op hoe het op school gaat vind ik ook heel pijnlijk om aan te denken. Ik doe mijn best ik weet niet wat ik n og meer kan doen.

Hulp accepteren en vragen , hoe moeilijk dat ook is , it takes a village zeggen ze niet voor niets. Je hebt een moeilijke jeugd gehad en mede daardoor soms een vertroebeld beeld van o.a. hoe een fijne jeugd eruit ziet en de skills zoals omgaan met emoties zelf niet onder de knie. Je bent er super hard mee bezig door therapie te volgen maar schiet soms in de stress en uit de bocht. Je kunt hierbij ondersteuning krijgen maar door je angst voor Veilig Thuis wil je die niet. Het maakt je juist een goede ouder als je hulp inschakeld als je het zelf niet goed weet 

Karen, je bent goed bezig. En je probeert echt wel wat met alle adviezen te doen. Maar je heb niet veel mensen om je heen, die je kunnen ondersteunen.Is het een idee als je laat weten in welke omgeving je woont. Er zullen best mensen in je omgeving wonen, die ook op dit forum zitten en jou kunnen helpen zodat je kringetje wat groter wordt. Je heb je buurvrouw al, maar als je dan nog wat andere mensen heb, ben je niet alleen afhankelijk van je buurvrouw

https://www.buurtgezinnen.nl/

"Onder het motto ‘Opvoeden doen we samen’, koppelt Buurtgezinnen gezinnen die steun kunnen gebruiken aan een stabiel gezin in de buurt. Zo krijgen kinderen wat extra liefde en aandacht en worden ouders ontlast.

Buurtgezinnen bestaat sinds 2015 en is actief in meer dan 140 gemeenten. Er werden al meer dan 7.000 matches tussen gezinnen gemaakt."

Je bent echt heel goed bezig Karen. 
Ik lees dat er bij jou een knop omgedraaid lijkt te zijn. Je schiet niet meer automatisch in de verdediging als mensen je advies geven. Je durft bij jezelf te onderzoeken of het misschien (gedeeltelijk) waar kan zijn en of je misschien wat aan het advies kunt hebben. Dat is weer een enorme stap vooruit, gefeliciteerd!

Wat ik me afvroeg: mogen jouw zoons wel eens bij een vriendje spelen of logeren? Dat is heel gezellig én leerzaam voor ze. Als een van je zoons ergens anders is, dan heb jij 1-op-1-aandacht voor het kind dat thuis is. Dat is voor beide jongens fijn.

karenm2 schreef op 14-09-2025 om 22:31:

Ik vind dat sommige mensen hier te snel oordelen zonder dat ze er genoeg van weten. Mijn oudste is niet sneu ofzo en hij krijgt genoeg aandacht. Meestal wel samen ja, ik ben nu eenmaal alleen als moeder met 2 jongens. En de jongste kijkt net heel erg op naar zijn grote broer. De oudste doet graag goocheltrucjes en dan maakt hij een hele show voor mij en de jongste. Dus hij krijgt echt heel veel positieve aandacht hoor.
En hij kan ook gewoon goed lezen. Tenminste voor zijn leeftijd best goed volgens mij. Vorig schooljaar was er nooit een probleem en zat hij zelfs in het hoogste groepje in zijn klas. Zijn juf was heel positief over hem op het oudergesprek en deze juf heeft plots een heel andere houding.

Maar ook bedankt voor de goede tips. De buurvrouw wil me wel helpen, de jongste blijft op dinsdag nog wat langer daar zodat ik met de oudste kan lezen en hij kan ook op donderdag even komen zegt ze. Ik ga het ook bespreken met de school van de jongste. En wat iemand schrijft over blinde vlek, ik snap denk ik ook wel een beetje wat je bedoelt. Ik vind het heel lastig maar ik snap wel dat de jongste misschien niet helemaal het gedrag heeft dat past bij zijn leeftijd. Eigenlijk weet ik dat ook n iet goed wat er past bij die leeftijd. En ik wil hem zeker helpen maar ik doe al heel hard mijn best en soms weet ik het gewoon even niet meer. Ik ben er niet bij als hij op school is en hij moet nu eenmaal naar school. En dat hoe het thuis gaat invloed heeft op hoe het op school gaat vind ik ook heel pijnlijk om aan te denken. Ik doe mijn best ik weet niet wat ik n og meer kan doen.

Ik denk dat je al de goeie dingen aan het doen bent. Je zet steeds weer goeie stappen al. Ga gewoon zo door met aan jezelf werken. Ik zie en lees zoveel positieve veranderingen. Hoe je de tips die je krijgt ter harte neemt en er wat mee doet. Je staat steeds meer open om te kijken wat er echt speelt en je krijgt veel inzichten. Je reageert ook al een stuk rustiger als je hier dingen leest waar je het misschien (nog) niet mee eens bent.

Maar geef jezelf de tijd en de ruimte om te leren. Geef je jongste de tijd en de ruimte om te mogen leren. Dan kom je al een heel eind.

En, 1 op 1 tijd met je oudste komt ook wel. Je kan niet alles tegelijk. Je hebt hierin al mooie stappen weer gezet door de buurvrouw in te schakelen zodat jij even met hem kan lezen. Wederom een goeie stap.

Al deze dingen zijn dingen die goede moeders doen. Ze schakelen hulp in als er hulp nodig is, leren over zichzelf en werken aan zichzelf als dat nodig is.
  

karenm2 schreef op 14-09-2025 om 22:31:

Ik vind dat sommige mensen hier te snel oordelen zonder dat ze er genoeg van weten. Mijn oudste is niet sneu ofzo en hij krijgt genoeg aandacht. Meestal wel samen ja, ik ben nu eenmaal alleen als moeder met 2 jongens. En de jongste kijkt net heel erg op naar zijn grote broer. De oudste doet graag goocheltrucjes en dan maakt hij een hele show voor mij en de jongste. Dus hij krijgt echt heel veel positieve aandacht hoor.
En hij kan ook gewoon goed lezen. Tenminste voor zijn leeftijd best goed volgens mij. Vorig schooljaar was er nooit een probleem en zat hij zelfs in het hoogste groepje in zijn klas. Zijn juf was heel positief over hem op het oudergesprek en deze juf heeft plots een heel andere houding.

Maar ook bedankt voor de goede tips. De buurvrouw wil me wel helpen, de jongste blijft op dinsdag nog wat langer daar zodat ik met de oudste kan lezen en hij kan ook op donderdag even komen zegt ze. Ik ga het ook bespreken met de school van de jongste. En wat iemand schrijft over blinde vlek, ik snap denk ik ook wel een beetje wat je bedoelt. Ik vind het heel lastig maar ik snap wel dat de jongste misschien niet helemaal het gedrag heeft dat past bij zijn leeftijd. Eigenlijk weet ik dat ook n iet goed wat er past bij die leeftijd. En ik wil hem zeker helpen maar ik doe al heel hard mijn best en soms weet ik het gewoon even niet meer. Ik ben er niet bij als hij op school is en hij moet nu eenmaal naar school. En dat hoe het thuis gaat invloed heeft op hoe het op school gaat vind ik ook heel pijnlijk om aan te denken. Ik doe mijn best ik weet niet wat ik n og meer kan doen.

Ik denk dat je al de goeie dingen aan het doen bent. Je zet steeds weer goeie stappen al. Ga gewoon zo door met aan jezelf werken. Ik zie en lees zoveel positieve veranderingen. Hoe je de tips die je krijgt ter harte neemt en er wat mee doet. Je staat steeds meer open om te kijken wat er echt speelt en je krijgt veel inzichten. Je reageert ook al een stuk rustiger als je hier dingen leest waar je het misschien (nog) niet mee eens bent.

Maar geef jezelf de tijd en de ruimte om te leren. Geef je jongste de tijd en de ruimte om te mogen leren. Dan kom je al een heel eind.

En, 1 op 1 tijd met je oudste komt ook wel. Je kan niet alles tegelijk. Je hebt hierin al mooie stappen weer gezet door de buurvrouw in te schakelen zodat jij even met hem kan lezen. Wederom een goeie stap.

Al deze dingen zijn dingen die goede moeders doen. Ze schakelen hulp in als er hulp nodig is, leren over zichzelf en werken aan zichzelf als dat nodig is.
  

Ik ben trots op je! Hopelijk ben jij dat ook op jezelf.

In ideale gevallen kan iemand natuurlijk een van de kinderen even naar opa en oma / oppas / buurvrouw / vriendjes. En in andere gevallen lees ik de verwachting dat hij anders wel even wat voor zichzelf doet. 
Ik ben alleenstaande moeder en toen mijn kinderen klein waren was dit voor mij ook echt niet vanzelfsprekend. Mensen denken al snel dat je het redt en dat het goed gaat. Oppas is duur en brengt de kinderen uit evenwicht.
Ook hier konden ze slecht spelen. Kleine concentratie boog en ik kan me niet herinneren dat de een zat te spelen en dan de ander aan het voorlezen was. 
Als ik ze maar bed bracht , tegelijkertijd inderdaad (!) dan kregen ze wel een eigen momentje. Een stukje voorlezen en 2 liedjes zingen. 
De ander was dan wel stil.
Misschien kan op die manier een klein momentje inbouwen om ze een op een aandacht te geven?

Evaluna schreef op 15-09-2025 om 13:28:

In ideale gevallen kan iemand natuurlijk een van de kinderen even naar opa en oma / oppas / buurvrouw / vriendjes. En in andere gevallen lees ik de verwachting dat hij anders wel even wat voor zichzelf doet.
Ik ben alleenstaande moeder en toen mijn kinderen klein waren was dit voor mij ook echt niet vanzelfsprekend. Mensen denken al snel dat je het redt en dat het goed gaat. Oppas is duur en brengt de kinderen uit evenwicht.
Ook hier konden ze slecht spelen. Kleine concentratie boog en ik kan me niet herinneren dat de een zat te spelen en dan de ander aan het voorlezen was.
Als ik ze maar bed bracht , tegelijkertijd inderdaad (!) dan kregen ze wel een eigen momentje. Een stukje voorlezen en 2 liedjes zingen.
De ander was dan wel stil.
Misschien kan op die manier een klein momentje inbouwen om ze een op een aandacht te geven?

Heb je nooit het ene kind kunnen helpen met huiswerk , een suprise maken enz terwijl de ander tv keek/even kleurde? Ik pas regelmatig op en mijn 2 jarige kan prima even zelf met zijn duplo spelen al is het soms maar 10 minuten terwijl ik met zijn nichtje even doe haken of haar help met wiskunde

Anoniemvoornu schreef op 15-09-2025 om 16:36:

[..]

Heb je nooit het ene kind kunnen helpen met huiswerk , een suprise maken enz terwijl de ander tv keek/even kleurde? Ik pas regelmatig op en mijn 2 jarige kan prima even zelf met zijn duplo spelen al is het soms maar 10 minuten terwijl ik met zijn nichtje even doe haken of haar help met wiskunde

Ligt natuurlijk aan het kind.  Karen's jongste wordt niet voor niks geobserveerd.  Mijn oudste heeft ADHD en hij heeft zelf spelen echt moeten aanleren.  En met veel moeite lukt dat dan 5 a 10 minuutjes.  Wij zijn samen dus wij bouwden als we samen thuis waren ook echt 1 op 1 momentjes in met het jongste kind.  Als je alleen bent is dat wel pittig.  Maar het is wel belangrijk dat je dat doet.  

Ik vind dat het punt van één-op-éen aandacht nu wel erg groot wordt gemaakt. Als oudste kind van een weduwe met 5 kinderen weet ik dat je het heus wel overleeft als er geen één-op-'één tijd voor je is. Het belangrijkste is dat je wel gezien wordt. Maar dat kun je op veel manieren tonen, zoals TO ook heeft verteld. 

tsjor schreef op 17-09-2025 om 08:48:

Ik vind dat het punt van één-op-éen aandacht nu wel erg groot wordt gemaakt. Als oudste kind van een weduwe met 5 kinderen weet ik dat je het heus wel overleeft als er geen één-op-'één tijd voor je is. Het belangrijkste is dat je wel gezien wordt. Maar dat kun je op veel manieren tonen, zoals TO ook heeft verteld.

Je hebt het overleefd , ik heb mijn jeugd ook overleefd , to ook maar je gunt kinderen meer dan overleven. En 1 op 1 aandacht is belangrijk in elke relatie. Dat dat als weduwe/alleenstaande met meerdere kinderen lastig is ontkend niemand. Net zoals heel veel dingen lastiger gaan met meerdere kinderen. Dat betekend niet dat je het maar niet moet doen zelfs in een klas van 21 wordt er wel eens een momentje genomen door de leraar om 1 iemand 1 op 1 iets uit te leggen of te vragen hoe het gaat met diegene. De meeste kinderen van 5 kunnen zich prima even zelf een minuutje of 10 vermaken. Dat to haar kind dit niet lukt is geen normaal gedrag voor 5 jaar en dat bedoel ik met het zou ontzettend veel energie schelen voor haar als ze van dat idee af kan stappen en daar hulp bij zou krijgen. Want nu is het lezen maar straks is het oefenen met sommetjes enz. En als je je kind regelmatig even 1 op 1 hebt mis je ook minder snel dingen zoals pesten op school , wat ze liever niet vertellen waar siblings bij zijn.

dubbel

Anoniemvoornu schreef op 17-09-2025 om 10:08:

[..]

Je hebt het overleefd , ik heb mijn jeugd ook overleefd , to ook maar je gunt kinderen meer dan overleven. En 1 op 1 aandacht is belangrijk in elke relatie. Dat dat als weduwe/alleenstaande met meerdere kinderen lastig is ontkend niemand. Net zoals heel veel dingen lastiger gaan met meerdere kinderen. Dat betekend niet dat je het maar niet moet doen zelfs in een klas van 21 wordt er wel eens een momentje genomen door de leraar om 1 iemand 1 op 1 iets uit te leggen of te vragen hoe het gaat met diegene. De meeste kinderen van 5 kunnen zich prima even zelf een minuutje of 10 vermaken. Dat to haar kind dit niet lukt is geen normaal gedrag voor 5 jaar en dat bedoel ik met het zou ontzettend veel energie schelen voor haar als ze van dat idee af kan stappen en daar hulp bij zou krijgen. Want nu is het lezen maar straks is het oefenen met sommetjes enz. En als je je kind regelmatig even 1 op 1 hebt mis je ook minder snel dingen zoals pesten op school , wat ze liever niet vertellen waar siblings bij zijn.

Maar waarom toch zoveel aandacht voor alles wat Karen aangeeft en (in andermans ogen) verbeterd kan/mag (en in sommige ogen meteen moet) worden? 
Ze is verschrikkelijk hard aan het werken, dat doen heel  veel mensen haar niet na! 
En de meeste mensen die niet zo hard hoeven te knokken als Karen doen ook echt weer dingen die verbeterd mogen/kunnen/ moeten worden. (gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde of perfect) 
Ik weet natuurlijk niet hoe Karen eea oppakt maar ik vind dit soort berichten echt wel moedeloos makend.