Klagen over stiefouder
sinds mijn scheiding in 2019 hebben mijn kinderen een nieuwe stiefmoeder (hun vader heeft haar zwanger gemaakt tijdens hun affaire en hij koos voor haar) wat best een heftige tijd voor ze was. Ze hoorden binnen een maand dat papa en mama gingen scheiden en dat papa nog een baby kreeg met iemand die ze niet kenden.
We zijn nu een paar jaar verder,
De regels en situatie bij papa is heel anders als bij ons, stiefmoeder heeft het duidelijk voor het zeggen en bepaald wat de kinderen wel en niet mogen eten (geen suiker, alle biologisch), laat ze heel veel huishoudelijke taken doen, en zet ze regelmatig buiten/uit huis omdat ze het niet aankan en tijd nodig heeft voor zichzelf. De kinderen logeren bijna wekelijks bij hun oma of ze worden met papa samen weggestuurd omdat zij tijd alleen nodig heeft.
Als de kinderen na een week bij papa weer thuiskomen moeten ze zeker de eerste dag maar vaak gedurende de hele week, hun ei kwijt en klagen over hun stief.
Ik vind dit best lastig, ik laat hun hun gal spuwen maar ik kan er verder niks mee, al zou ik soms best graag even op hoge poten op willen bellen en verhaal halen, ik hou me in.
Ik geef regelmatig bij oudste van 13 aan dat ik hier niks mee kan en dat ze dingen waar ze tegenaan loopt met papa moet bespreken maar dat durft ze niet want hij kiest de kant van stief.
Het doet me af en toe wel pijn om te horen dat ze daar zo op de te tweede rang staan (alles draait om het half broertje) en ik kan boeken vol schrijven over de dingen die stief en papa wel of juist niet doen en de gekke acties waar mijn kinderen de dupe van worden. Daar zijn overduidelijk 2 gezinnen in 1 huis.
Mij man zegt dit duurt niet lang meer en dan kiezen ze voor ons omdat ze het hier fijner vinden dan bij papa en dat wil ik natuurlijk ook niet ik gun de kinderen een fijne plek bij papa en mama.
Meer mensen die ervaring hebben hiermee en tips of adviezen hebben om hier mee om te gaan? Ik twijfel soms of ik het goed aanpak.
'ik gun de kinderen een fijne plek bij papa en mama.' Over de plek bij mama ga je wel, over de plek bij papa niet. Wat je kunt doen is dit als leermoment voor je kinderen bij hen laten. Als je dochter van 13 niets wil zeggen tegen vader, dan zal ze merken dat het volgende keer weer precies hetzelfde is. Je kunt bespreken waar ze bang voor is en wat erg daaraan is en wat ze daarmee kan doen, maar alles voor zover het valt binnen jouw invloedssfeer en dat is de ontwikkeling van je kinderen. Je kind kan daarin eigen keuzes maken en daar heeft ze ook recht op: het is haar relatie met haar vader (en stiefmoeder en halfbroertje) wat zij voor en in haar leven moet vorm geven. Een pittige taak, zeker. Maar straal vertrouwen uit dat ze dat kan.
Tsjor
Ik zou dus wel met ex man gaan overleggen hoe verder.
Ik zou desnoods de week om week regeling gaan herzien.
Ik vind dit sneu voor onze kinderen en daar zou ik zeker voor opkomen
Een kind van 13 en jonger kan dit niet en moet je ook niet willen verwachten
Jullie zijn de ouders .
Mijn band met ex is wel beter dan bij jou denk ik maar ook dan moet je dingen van daar daar laten.
Wat ik nog wel eens deed als ik dacht dat het iets was dat echt besproken moest worden tussen vader en zoon ik ex een bericht stuurde dat hij de autorit (45min) even moest gebruiken voor een gesprek om dat zoon x of y aangeeft en er echt mee zit maar het gesprek beginnen erg moeilijk vind. En ik natuurlijk niet in de positie ben om me er mee te bemoeien en dat ik bij zoon al aangegeven heb dat hij dat met vader moet bespreken. En of hij mij de uitkomst even wilde laten weten zodat ik hun lijn kon ondersteunen.
Lastig zeg, helemaal omdat jullie een week op week af regeling hebben. Ik herken het wel een beetje maar hier is het toch anders omdat wij een weekendregeling hebben.
Jij zult moeten inschatten of het genoeg is om er met je kinderen over te praten en ze handvatten te geven hoe daar met de dingen om te gaan. Als dat niet genoeg is kan je altijd bij je ex aangeven dat je wat dingen van de kinderen terugkrijgt, of hij dit met hen op wil pakken.
Sowieso kan je niet meer doen dan dit want jij bent daar niet. Als je kinderen maar het gevoel hebben dat ze altijd bij jou terecht kunnen en je probeert te helpen, want dat is iets, het enige, wat jij wel kunt doen (en zo te horen al doet).
dochter verteld gelukkig alles waar ze mee zit aan mij en mijn man. Met haar vader durft ze dat overduidelijk niet, hij mag bijvoorbeeld niet met haar praten over haar menstruatie terwijl ze er hier over praat met mijn man. Dingen waar ze niet met haar vader over wil praten koppel ik naar hem terug (ze wil niet over x met jou praten dus zorg dat je.... Doet)
Nadeel is ook dat hij nergens op reageert , niet wil communiceren en zijn eigen plan trekt. Ik hoor ook terug dat vooral zij commentaar heeft op hoe wij het doen hier (Kinderen mogen hier dingen wel die zij niet wil hebben) wat voor de kinderen ook lastig is.
Ik heb al eerder aangegeven terug naar de mediator te willen maar dat weigert hij en begint dan te dreigen met de kinderen niet met ons op vakantie laten gaan bijvoorbeeld. Heel vermoeiend. Aan het co-ouderschap wil hij ook niet verder tornen, dat ik vorig jaar de week regeling heb afgedwongen is al een godswonder.
Bijkomend is dat onze zoon van 10 autistisch is en heel veel energie vraagt waardoor deze regeling op het beste is voor onze zoon en het meeste rust geeft
Ik denk dat ik vooral moeite heb met het feit dat iemand die zegt geen stiefmoeder te zijn en duidelijk niks met mijn kinderen wil, wel alles wil bepalen over ze en mijn kinderen hebben daar ook moeite mee en moeten zowat op eieren lopen als ze daar zijn . En hoe help ik ze daarmee om te gaan?
Tja het lastige is dat de crux natuurlijk bij de vader van de kinderen ligt maar die laat blijkbaar(?) zijn oortjes hangen naar zijn nieuwe vrouw. Zou het wat zijn als jij eens met haar afsprak? Of is dat heel raar? Of jij en je man met je ex en zijn vrouw? Het worden zo zulke gescheiden werelden voor de kinderen.
Ik had ooit ook een relatie met een man met drie kinderen. Toen hij me ontmoette, ging hij ook ineens vegetarisch en biologisch eten. En de kinderen moesten mee daarin (we woonden niet samen). Maar van mij hoefde dat allemaal helemaal niet! En dat zei ik ook. Hij deed mij gewoon na. Maar de moeder dacht dat het allemaal bij mij vandaan kwam.
Zo ook bepaalde regels: zij is natuurlijk vrij in het hanteren van eigen regels in hun huis. Het is aan je ex om zijn kinderen te 'beschermen' tegen excessen daar in. Maar ja je ex communiceert niet met je, zeg je? Dat maakt je positie erg lastig. Daarom zou je kunnen proberen met haar in overleg te gaan, natuurlijk wel eerst zeggen tegen je ex dat je dat graag zou willen.
Gewoon omdat mensen die met elkaar praten, milder zijn tegenover elkaar. En dat is beter voor de kinderen.
MRI schreef op 09-07-2023 om 11:53:
Tja het lastige is dat de crux natuurlijk bij de vader van de kinderen ligt maar die laat blijkbaar(?) zijn oortjes hangen naar zijn nieuwe vrouw. Zou het wat zijn als jij eens met haar afsprak? Of is dat heel raar? Of jij en je man met je ex en zijn vrouw? Het worden zo zulke gescheiden werelden voor de kinderen.
Ik had ooit ook een relatie met een man met drie kinderen. Toen hij me ontmoette, ging hij ook ineens vegetarisch en biologisch eten. En de kinderen moesten mee daarin (we woonden niet samen). Maar van mij hoefde dat allemaal helemaal niet! En dat zei ik ook. Hij deed mij gewoon na. Maar de moeder dacht dat het allemaal bij mij vandaan kwam.
Zo ook bepaalde regels: zij is natuurlijk vrij in het hanteren van eigen regels in hun huis. Het is aan je ex om zijn kinderen te 'beschermen' tegen excessen daar in. Maar ja je ex communiceert niet met je, zeg je? Dat maakt je positie erg lastig. Daarom zou je kunnen proberen met haar in overleg te gaan, natuurlijk wel eerst zeggen tegen je ex dat je dat graag zou willen.
Gewoon omdat mensen die met elkaar praten, milder zijn tegenover elkaar. En dat is beter voor de kinderen.
Vanwege het verleden wil ik niet met haar praten of in 1 ruimte zitten. Mijn man is ooit op hoge poten savonds laat naar ex en zijn vriendin gegaan omdat ze weer liepen te kutten rond om de kinderen en man was er helemaal klaar mee. in dat gesprek bleek dat zij samen de hele affaire etc ontkenden en mij de schuld gaven hiervan, dus ik denk niet dat het veel zin heeft om met haar om de tafel te gaan 😔
het gaat om jou en je ex man
Snap niet waarom jou man op hoge poten daar heen gaat
jij en je ex zijn en blijven ouders
En jullie moeten het beste voor jullie kinderen willen
Moradora schreef op 09-07-2023 om 11:58:
[..]
Vanwege het verleden wil ik niet met haar praten of in 1 ruimte zitten. Mijn man is ooit op hoge poten savonds laat naar ex en zijn vriendin gegaan omdat ze weer liepen te kutten rond om de kinderen en man was er helemaal klaar mee. in dat gesprek bleek dat zij samen de hele affaire etc ontkenden en mij de schuld gaven hiervan, dus ik denk niet dat het veel zin heeft om met haar om de tafel te gaan 😔
ja waardeloos. Maar oud. Het gaat nu om de kinderen nu. Misschien dat het geen zin heeft en dat je nul op het rekest krijgt. Maar dan weet je dat je er in ieder geval alles aan gedaan hebt.
Het klinkt wel of er (van twee kanten?) veel oud zeer ligt. Bijvoorbeeld de affaire: ja daar zou ik ook gek van worden als dat ontkend werd terwijl het mijn huwelijk heeft gekost. Maar het is nu niet meer relevant inzake de kids. Daar over heen springen is idioot moeilijk maar wie niet waagt wie niet wint. En: je hebt weinig andere keus eigenlijk. Ja de kinderen steunen in hoe het nu is. Maar dat doe je al.
Roos55 schreef op 09-07-2023 om 12:12:
het gaat om jou en je ex man
Snap niet waarom jou man op hoge poten daar heen gaat
jij en je ex zijn en blijven ouders
En jullie moeten het beste voor jullie kinderen willen
Omdat mijn ex verbaal zeer agressief naar mij (via text en telefoon)was omdat ik niet deed wat hij zei. Hierom heeft mijn man het voor mij opgenomen.
MRI schreef op 09-07-2023 om 12:18:
[..]
ja waardeloos. Maar oud. Het gaat nu om de kinderen nu. Misschien dat het geen zin heeft en dat je nul op het rekest krijgt. Maar dan weet je dat je er in ieder geval alles aan gedaan hebt.
Het klinkt wel of er (van twee kanten?) veel oud zeer ligt. Bijvoorbeeld de affaire: ja daar zou ik ook gek van worden als dat ontkend werd terwijl het mijn huwelijk heeft gekost. Maar het is nu niet meer relevant inzake de kids. Daar over heen springen is idioot moeilijk maar wie niet waagt wie niet wint. En: je hebt weinig andere keus eigenlijk. Ja de kinderen steunen in hoe het nu is. Maar dat doe je al.
Ik heb logischerwijs het eerste jaar na de scheiding heel moeilijk gehad. Maar dat oude zee heb ik een plek kunnen geven gelukkig, wat mij betreft had ex jaren eerder mogen gaan. Ik heb een hele tijd geleden weleens aangegeven dat we dingen meer op 1 lijn moeten krijgen, juist vanwege onze zoon met autisme maar ex wil dit niet net als naar de mediator of afspraken omtrent opvoeding etc te maken, hij wil dit niet, dreigt dan alleen maar met meer allimentatie eisen en dat kinderen dus niet met ons op vakantie mogen.
En juist doordat alles vastloopt van zijn kant heb ik het gevoel dat ik de kinderen niet genoeg bij kan staan hierin, want probeer ik voor ze op te komen dan krijg ik gelijk de deksel op mijn neus
Dus soms heb ik inderdaad het gevoel dat alleen ik om het welzijn van de kinderen denk.
Moradora schreef op 09-07-2023 om 12:23:
[..]
Omdat mijn ex verbaal zeer agressief naar mij (via text en telefoon)was omdat ik niet deed wat hij zei. Hierom heeft mijn man het voor mij opgenomen.
En naar jullie kinderen?
Moradora schreef op 09-07-2023 om 12:29:
[..]
Ik heb logischerwijs het eerste jaar na de scheiding heel moeilijk gehad. Maar dat oude zee heb ik een plek kunnen geven gelukkig, wat mij betreft had ex jaren eerder mogen gaan. Ik heb een hele tijd geleden weleens aangegeven dat we dingen meer op 1 lijn moeten krijgen, juist vanwege onze zoon met autisme maar ex wil dit niet net als naar de mediator of afspraken omtrent opvoeding etc te maken, hij wil dit niet, dreigt dan alleen maar met meer allimentatie eisen en dat kinderen dus niet met ons op vakantie mogen.
En juist doordat alles vastloopt van zijn kant heb ik het gevoel dat ik de kinderen niet genoeg bij kan staan hierin, want probeer ik voor ze op te komen dan krijg ik gelijk de deksel op mijn neus
Dus soms heb ik inderdaad het gevoel dat alleen ik om het welzijn van de kinderen denk.
ja als er geen communicatie met ex mogelijk is, zit je in een kl%te positie. Ik herken dit ook van een ex van me. Is zeer pijnlijk vooral omdat jij wel naar mediation e.d. wil. Behalve nog een poging wagen met zijn partner te spreken (op het gevaar af afgewezen te worden) en de kinderen zo goed mogelijk steunen, kan je eigenlijk niet s.
Ik begrijp dat ze éen week bij hen zijn en één week bij jullie? Wat vinden zij daar zelf van? Zijn ze oud genoeg dat aan te geven?
Roos55 schreef op 09-07-2023 om 12:34:
[..]
En naar jullie kinderen?
Daar heb ik gelukkig nooit wat van gehoord of gezien. Bij hem is het vooral machtsvertoon naar mij, hij heeft mij niet meer in zijn macht en dat is hij niet gewend.
Het enigste wat de kinderen merken is dat er een verschil in behandeling is tussen de kinderen/gezinnen in het huis van papa.
Mijn dochter en zoon moesten laatst naar oma om te spelen want papa en vriendin gingen met hun zoontje picknicken in het park . Papa en vriendin doen de was voor hun en hun zoontje maar de was van mijn kinderen wordt door oma gedaan en als ze na een week terug komen is dat nog niet weggebracht naar oma dus bijna geen schone kleren. Dochter kwam laatst thuis van school, mijn zoon was al een paar uur alleen thuis (papa was aan het werk, stiefmoeder en broertje waren thuis maar stief besloot met zoontje de stad in te gaan met de trein). Dochter heeft een krantenwijk en vroeg aan papa of hij de eerste avond meewou om de route met haar te verkennen. Papa vraagt dit aan vriendin maar mag niet omdat hij zijn jongste op be moet brengen want dat wil zij niet savonds (het is haar eigen kindje) dus moet dochter de route alleen doen wat ze best heel spannend vind en dit duidelijk ook bij mij aangeeft. Plus daarnaast het weggestuurd worden omdat zijn het huis voor zich alleen wil en zo kan ik nog wel tig dingen opnoemen maar geloof dat het zo wel duidelijk is.
Dit is best pijnlijk als ouder om te zien /horen en het breekt mijn hart.
MRI schreef op 09-07-2023 om 12:41:
[..]
ja als er geen communicatie met ex mogelijk is, zit je in een kl%te positie. Ik herken dit ook van een ex van me. Is zeer pijnlijk vooral omdat jij wel naar mediation e.d. wil. Behalve nog een poging wagen met zijn partner te spreken (op het gevaar af afgewezen te worden) en de kinderen zo goed mogelijk steunen, kan je eigenlijk niet s.
Ik begrijp dat ze éen week bij hen zijn en één week bij jullie? Wat vinden zij daar zelf van? Zijn ze oud genoeg dat aan te geven?
Ze vinden die regeling fijn, is nu sinds dit schooljaar en het geeft meer rust. Daarvoor was het echt wekelijks 50/50 waardoor ze soms 3x per week van huis moesten wisselen. Dat was voor niemand fijn.
