Praten over kinderen waar ze bij zijn (zonder ze erin te betrekken)
Doen jullie dat?
Net kwam iemand die op mijn zoon gepast (voor mijn ex, niet voor mij, ik had deze oppas niet gekozen dus en ken haar ook niet goed) had hem thuisbrengen. Binnen houdt ze een heel verhaal tegen mij over dat hij er zo vroeg bij is met discussieren (hij is acht). Want zij had gezegd 'ga maar spelen met je dropjes' en hij had gezegd "het is maar een dropje". goed, smarting off dus een beetje ergerlijke eigenschap die ik bij hem en zijn klasgenoten wel vaker opmerk.
Ik ging er op in door te zeggen dat ik op een gegeven moment geen antwoord meer geef en dat ik het bij de klasgenoten ook wel zie. (haalde het voorbeeld aan van een meisje dat zei Nee Mama rugzák toen haar moeder haar vroeg haar schooltas te halen).
Intussen stond mijn zoon erbij en ik dacht al aan zijn houding te merken dat hij baalde. Toen oppas weg was viel hij huilend in mijn armen zeggend dat hij het niet leuk vond als er zo over hem gepraat werd waar hij bijstond.
Dat bracht mij aan het denken. Anders doe ik het nooit, over hem waar hij bijstaat. Ja ik praat wel eens over dit soort dingen met andere moeders en hier natuurlijk. Ik praat ook niet over volwassenen over hen zonder ze zelf in het gesprek te betrekken. Maar goed het gaat hier over een kind.
Ik zelf voelde me tijdens het gesprekje er ook niet helemaal jofel bij maar ben dan te schijterig om te zeggen 'ik praat liever niet over Jantje op deze manier'. Temeer daar ik weet dat dit terug zal komen bij mijn ex die mij toch al overgevoelig vindt in dit soort dingen.
Wat doen jullie? Praten jullie over (je eigen dan wel andere) kids waar ze bijstaan zonder ze erin te betrekken?
groet, Jacobien
Ik doe het wel eens
over zoon (5), vooral als het over iets redelijk positiefs gaat, of iets neutraals, vind ik het wel kunnen. Ik praat zelfs wel eens over mijn vriend op die manier, als hij bijvoorbeeld zelf in de keuken bezig is en niet meepraat.
Ik vind het trouwens inderdaad niet ideaal maar ik spreek vaak met vrienden af die ook kinderen hebben en als je dan een overdag-afspraak hebt zijn de kinderen erbij. Dan vertel je al gauw een beetje hoe het met ze gaat terwijl ze er zelf bij zijn. Ook de overdracht bij de BSO is zo'n moment. Ik heb wel de indruk dat de BSO-leidsters zich inhouden qua negatief commentaar en dat had de mevrouw in jouw verhaal zeker ook moeten doen, vind ik. Ik vind dat jij het netjes hebt opgelost door zoon te verdedigen en het gedrag in perspectief te plaatsen.
Overigens, nu je eenmaal weet dat zoon het vreselijk vindt is het de volgende keer natuurlijk een ander verhaal. Zou dat hier zo zijn, dan hield ik er ook mee op.
Nou...
Zijn huilbui komt op mij wat theatraal over als wat in het bericht staat inderdaad alles is wat er gebeurd is.
Als hij daar zo gevoelig voor is had je dat toch wel eerder gemerkt ook?
Maar even praktisch: ik merk ook dat zoon er wel eens halverwege bij komt staan als ik met een leidster of medemoeder even over gedragsaspecten sta na te praten. Vaak betrek ik ,o f de ander het kind dan spelenderwijs erbij. Dat is toch niet zo moeilijk?
Doe ik niet
Hoi,
Vroeger deed ik het wel, toen hij het echt nog niet kon begrijpen. Nu doe ik het niet, tenzij het heel positief is en dan is het gewoon een leuke manier voor een complimentje ("zoon kan zo goed zelf spelen, heel geconcentreerd en dan verzint hij zulke leuke verhalen").
Als anderen zo tactloos zijn over hem te beginnen waar hij bij is, speel ik de vraag meteen aan hem door. Dus "hoe vindt zoon het op school", dan zeg ik: zoon, jantje vraagt hoe je het op school vindt.
Liora
Asa
Ja ik ben het met je eens, het commentaar van de mevrouw had beter op een ander moment gekund. En voortaan let ik er wat beter op, het overviel me nu.
Jacobien
Koentje
Theatraal? mwaoh, je kan toch iets gewoon naar vinden? Ik herken dat wel uit mijn eigen jeugd hoor. Alleen was er toen nooit plaats voor en werd het gebagateliseerd. Niet dat de gevoeligheid voor dit soort gedrag ooit over is gegaan, ondanks al het negeren. Dus ik weet dat dat iig niet helpt.
Betrek het kind erbij. Ligt eraan wat de kwestie is. Vind ik bij deze kwestie niet, als het over iets anders gaat wel.
J.
Liora
Ja ik merk ook dat de leeftijd er erg invloed op heeft. Nu begrijpt zoon alles wat er gezegd wordt, twee of drie jaar geleden niet. Ik moet eens uitplussen hoe ik het hier had terug kunnen spelen want ze begon zo overduidelijk een volwassen-onder-elkaar-praatje over hem waarbij het oordeel al klaar lag: hij discussieert te veel. Hm, misschien heb ik toch het goede antwoord gegeven: ik houd gewoon mijn mond op een gegeven moment. Zij heeft zelf ook haar duit in het zakje gedaan door een half uur over een dropje versus dropjes te discussieren.
J.
Ligt er aan
Hoi,
Ik doe het wel als het positief is, en soms zeg ik er dan ook nog bij 'toch maximezoon? ter bevestiging is. Als het negatief is, doe ik dat niet, of betrek hem erbij door te vragen of het klopt (in geval van deze mevrouw)
Maxime
Ik zat er net vanmorgen aan te denken
Wij hebben volgende week een familiebijeenkomst met veel familieleden die we al jaren niet gezien hebben. Iedereen zal erg nieuwsgierig zijn naar elkaar en elkaars kinderen. Onze zoon heeft wat leerproblemen (dyslexie en ADD) wat het niet makkelijker maakt voor hem op school. Hij krijgt hulp en medicatie, maar verder praten we er thuis alleen over als het ter sprake komt en maken er geen groot probleem van. Ik zie nu al aankomen dat er volgende week veel goedbedoeld geinformeerd gaat worden naar hoe het met zoonlief gaat thuis en op school.
Ik had vanmorgen bedacht dat ik mijn zoon niet ga 'bespreken' als hij erbij is. Als er geinformeerd wordt speel ik de vraag aan hem door ('wil je zelf vertellen hoe dat gaat op school als je dyslectisch bent?'). En als er teveel aandacht is voor zijn leerproblemen kap ik het gewoon af. Het lijkt me zelf niet leuk als je 'in de groep' besproken wordt. Brrr....
In zo'n geval dat Jacobien beschrijft betrek ik mijn kind meestal in het gesprek. Of ik stel voor dat we het er 's avonds over de telefoon nog even over hebben.
groeten,
Jose
Jacobien
Hoi Jacobien,
In dit geval zou ik gezegd hebben: zullen we het er op een ander moment over hebben?
Ik ken wel dat iemand je totaal overrompelt, ik neem me dan echt expliciet voor wat ik de volgende keer ga zeggen, oefen dat desnoods. Dan lukt het me vaak wel.
Liora
Jacobien
Dat kan ik me goed voorstellen, dat je overvallen werd! Volgens mij zou het mij precies zo vergaan. Ik ga me ook maar weer voornemen om het voorbeeld van Liora en Koentje meer te volgen en de vraag gewoon naar zoon door te spelen de volgende keer dat er hier gevraagd wordt hoe het met hem gaat.
