Samenleving verwaarloost jongeren
lk vond deze articel toch nogal best heftig om te lezen. Vooral dat ouders zo lang mogelijk jong en mooi willen zijn en daarom falen, hun kinderen de basiswaarden mee te geven.
Dat voedt in mijn ogen toch echt voorordelen in de stijl van: "Als je jong bent en goed en verzorgt eruit ziet, kan je geen goede moeder zijn."
Zelfst ben ik 33, maar de meeste mensen schatten mij op hooguit 25. Of ik ook mooi ben, durf ik niet te zeggen...
Maar ik hou ervan, make-up te dragen en leuke kleertjes en mijn haar netjes op orde te hebben.
Maar mijn dochter krijgt toch echt waarden en normen van ons mee. In haar rapport staat elke keer, dat zij beleefd en behulpzaam is.
Dus wat denken jullie over deze articel?
Hear hear, ellen
Ellen Wouters: "Wat me daarin bevreemdt is dat Justine het kwalijk vindt dat ouders de zwarte piet krijgen toebedeeld, maar de school als eersten noemt als het gaat om tegenwicht te bieden aan de materiële welvaart."
Exact. Je verwoordt helder waar ik kromme tenen van kreeg.
Groetjes
Massi
Balkenende nog eens
"Wie heeft hier nou belang bij? Ja, Balkenende, die hier weer wat voer uit kan plukken voor zijn normen en waarden-discussie."
Kijk, en da's nu een goede punt. Het kan namelijk uitlopen in nog meer betutteling van ouders, als ouders door een semi-wetenschappelijke iemand zo afgekraakt worden.
Verplichte maatschappelijke stage voor jongeren hebben wij al.
Misschien is het volgende wel verplicht vrijwilligerswerk voor ouders? Vanwege "het goede voorbeeld" dan, want het is natuurlijk ook bewezen dat kinderen van ouders, die veel vrijwilligerswerk doen, zelfst ook meer betrokken zijn.
Of de wettelijke mogelijkheid voor scholen, om een 3x hogere "vrijwillige" ouderbijdrage van ouders te vragen, die niet of weinig op school helpen?
We zullen het beleven...
Decentralisatie
Ik nam nu de tijd om de start van het draadje te lezen en er kwam een misschien vreemde vergelijking bij mij op. Vroeger werden een aantal bedrijven centraal aangestuurd met geld van de overheid. Daar moesten we vanaf en die bedrijven werden gedecentraliseerd. Iedereen zijn eigen boontjes doppen dus. En dat is niet altijd goed gegaan. De overheid moest toch bijspringen.
Het opvoeden van kinderen was vroeger misschien ook meer een 'gecentraliseerd' gebeuren. De regels waren duidelijker. Men zorgde en lette meer op elkaar, er was meer ontzag voor gezag. Nu moet iedereen maar voor zichzelf zorgen en dat lukt niet iedereen. Je moet als gezin wel een heel gezond 'bedrijf' hebben om het hoofd boven water te kunnen houden, zou je denken. In dat opzicht vind ik het hele normen en waarden punt van de regering Balkenende geen slechte zaak. Als veel van die bedrijfje apart die normen en waarden niet meer hoog op de lijst hebben staan moet het moederbedrijf dat misschien weer eens op de kaart zetten. Is dat erg?
Wat het jong willen blijven betreft: ik denk dat jongeren er behoefte aan hebben om een ouder te hebben en niet een broer of zus. Je mag (en moet misschien ook een beetje) vind ik wel zichtbaar goed voor jezelf zorgen. Genieten van mooie kleren, je uiterlijk op peil houden door genoeg naar de kapper te gaan, gezichtsverzorging enzovoorts. Daarmee laat je zien dat een ouder geen zak hooi is maar gewoon een mens die er mag zijn. Als een ouder zich altijd maar laat bijwerken, oprekken enz. zou een kind kunnen vrezen dat zijn moeder/vader het eeuwige leven heeft en dat is ook niet wenselijk. Een ouder hoort qua gedrag en uiterlijk letterlijk ouder te blijven dan het kind, daar heeft het kind ook behoefte aan. Of het fout is om overactieve ouders te hebben weet ik eigenlijk niet. Het lijkt mij gezond om meerdere rustpunten in een week te hebben, waarbij vader en moeder gewoon op de bank zitten. Altijd maar in beweging zijn naar de volgende actie geeft geen rust in huis en in het hoofd denk ik.
Dit waren zo wat gedachtengangen, ik zeg dus niet dat ik overal echt verstand van heb
Normen en waarden
Het is helemaal niet verkeert, om hiervoor aandacht te vragen - maar dan moet het wel van iemand komen, waar de meerderheid van NL respect voor heeft. En Balkenende lijkt mij niet de geschikkte persoon hiervoor.
Voor veel mensen zal het juist averechts werken, als hij iets over waarden en normen zeggt - dat ze dan juist een schijt eraan krijgen inplaats van serieus erover naa te denken.
En door dwang (bv verplicht vrijwilligerswerk zoals maatschappelijke stage) worden mensen juist opstandiger inplaats van te denken: "Ok, ik zal ook meer vrijwilligerswerk moeten doen om een goede burger te zijn."
Mensen houden er gewoon niet van, om voor dom, te weinig betrokken etc uitgemaakt te worden - en dat is, wat Balkenende eigentlijk altijd doet, als hij het over waarden en normen heeft - hij heeft gewoon iets aan zich, dat hem weinig sympathiek en niet reel laat overkomen.
Persoonlijke voorkeur
Balletmama, als ik het over Balkenende heb kan ik ook niet zeggen dat hij mij nou zo vreselijk inspireert en hij is ook niet van 'mijn' partij, maar dat wil niet zeggen dat ik geen respect voor hem heb. Ik vind jouw uitspraak (Voor veel mensen zal het juist averechts werken, als hij iets over waarden en normen zeggt - dat ze dan juist een schijt eraan krijgen inplaats van serieus erover naa te denken.) vind ik niet passen bij een volwassen mens. Waarom zou je persé schijt aan iets moeten krijgen juist omdat Balkenende het zegt? Je moet niet vergeten dat er een team zit en niet een eenmansregering, dictatuur genaamd. Balkenende regeert niet in zijn eentje.
Kaaskopje
"Ik vind jouw uitspraak (Voor veel mensen zal het juist averechts werken, als hij iets over waarden en normen zeggt - dat ze dan juist een schijt eraan krijgen inplaats van serieus erover naa te denken.) vind ik niet passen bij een volwassen mens."
Ik zeg ook niet, dat ik zo denk - maar als ik zo reacties lees in de krant op artikelen over Balkenende, dan krijg ik wel de indruk dat een heleboel mensen zo hierover denken.
Ik maak me persoonlijk juist erg druk over waarden en normen en welke ik aan dochterlief door wil geven en in welke prioriteit - maar daar heb ik Balkenende niet voor nodig. Of welke politicus dan ook.
Ik ook niet
Nee, ik ook niet Balletmama. Maar feit is wel dat door dat normen en waarden gedoe men er wel over is gaan praten en dat vind ik op zich geen kwaad kunnen. Wat je ermee doet is eigen zaak.
Discussie over waarden en normen
...is zeker niet verkeert. Alleen ben ik bang, dat deze discussie aan degene, die deze reflectie het meest nodig zullen hebben, weer voorbij gaat - zoals altijd.
Ik durft te beweren dat leden van dit forum zich vrij intensief met normen en waarden bezig houden, ook zonder dat Balkenende hier iets over zeggt. Ook bij de meeste ouders in mijn omgeving heb ik dit gevoel.
Maar wat mij bij Balkenende zo stoort, is zijn uitstraling van "MIJN waarden en normen zijn degene, waar iederen in NL zich een voorbeeld aan zou moeten nemen en wat zijn burgers toch slecht, dat ze dit nu niet allemaal doen."
Maar waarden en normen zijn ook een heel individuele zaak en o.a. afhangelijk van geloof, gezinssituatie, opvoeding, ervaringen en nog een heleboel andere invloeden.
Ook hebben mensen verschillende prioriteiten in hun waarden en normen - een iemand vindt vrijwilligerswerk bijvoorbeeld erg belangrijk, terwijl dit voor iemand anders minder belangrijk is. Maar deze iemand leggt dan bijvoorbeeld meer naadruk op goede omgang met elkaar of op duurzaamheid of noem maar op.
En dan heb je natuurlijk ook nog mensen, die gewoon een schijt aan iederen en alles hebben en juist deze zullen ook een schijt hebben aan Balkenendes praatjes over waarden en normen.
Eens met balletmama
Voor de meeste mensen geldt dat ze er gewoon helemaal uit zichzelf waarden en normen op nahouden. Daar hebben we echt geen minister Balkenende voor nodig. Wellicht geen blauwdrukken van ZIJN normen en waarden, maar ik mag niet hopen dat hij zich verbeeldt dat die model zouden moeten staan voor 'elckerlyc'.
'Normen en waarden' zijn twee vrij lege woorden (zoals zo'n beetje alles wat over Balkenende's lippen rolt wat hol overkomt op mij trouwens), die echt niet opgepikt gaan worden door die personen binnen onze samenleving die zich níet op een maatschappelijk gezien constructieve manier weten te gedragen.
Retoriek dus, niks meer en niks minder.
Verschijnsel beschrijven of de oorzaak onderzoeken
Eerst even eerlijk bekennen dat ik het onderzoeksrapport zelf nog niet opgezocht heb. Ik weet dus alleen wat in "de media" is gekomen. Dat geeft mij de indruk dat het, zoals meestal bij onderzoek naar de jeugd van tegenwoordig, als volgt is gegaan:
1. Onderzoekers doen een enquete of ander onderzoek onder jongeren, en constateren iets verwerpelijks (breezersex, pietje bel criminaliteit, toename stoornissen, niet ontbijten, individualisme en materialisme, noem het maar op).
2. Zonder enig (vervolg)onderzoek naar de oorzaken van het wat ze gevonden hebben, geven ze voor het gemak maar meteen de ouders en opvoeding van tegenwoordig de schuld. Lees: tweeverdieners.
Helemaal afgezien van vraagstelling en onderzoeksmethoden, kan het best zo zijn dat wat de onderzoekers bij stap 1 vinden echt zo is. Maar ze hebben toch niet onderzocht wat daar de oorzaak van is? Ze beschrijven alleen een verschijnsel. Ik kan met gemak nog 10 willekeurige oorzaken verzinnen die -ook- niets met de ouders te maken hebben (de teloorgang van de boerenkool misschien wel 
.
Dat is zo'n raar proces elke keer bij ieder onderzoek onder de jeugd. Soms best "degelijk" onderzoek, en dan vervolgens maar wat niet onderbouwd vrijuit gespeculeer over ouders als oorzaak. Erg gemakzuchtig, in plaats van nou eens wat diepgravender onderzoek te doen naar (meervoudige?) oorzaken.
Persoonlijk zie ik niet dat ouders tegenwoordig nou zo erg anders opvoeden dan 20 of 30 jaar geleden (hooguit zijn ze nu juist strenger dan mijn ouders 30 jaar geleden waren, in de 70's). En er is (en was altijd al) een enorme variatie tussen ouders en groepen ouders. Dus het lijkt me enorm moeilijk om opvoedstijl betrouwbaar te meten en er echte causale verbanden mee vast te stellen
Samengevat
Wat is het toch moeilijk precies te zeggen wat je bedoelt. Als ik mijn eigen posting hierboven teruglees, vind ik het zelf niet helemaal duidelijk. Nog een poging. Samengevat vraag ik me dus af:
-Waar precies is in het onderzoek vastgesteld dat opvoeding de oorzaak is van de gemeten houding van de jongeren? Hoe is dat gemeten?
Prima te begrijpen stenna
ook zonder je extra samenvatting. En volledig mee eens!
Wat er wel anders is - meer spullen
en duurdere spullen. Dat heeft het leven (en het opvoeden, en de verwachtingen) wel wat beinvloed.
Laatst las ik dat er op school veel gestolen wordt. Veel meer dan vroeger.
De mensen zullen echt niet slechter zijn geworden, maar de verleiding is veel groter, er zijn zoveel mooie aantrekkelijke spullen onder handbereik.
Wat was er vroeger nou te stelen onder scholieren? Wat geld om naar huis te bellen of de bus te pakken in het geval van een lekke band, en geld voor een lekkere roze koek of zo. Of voor een pakkie sjek, in het geval van rokers. Dat was alles.
Nu gaan er telefoons met vele mogelijkheden, MP3-
spelers en I-pods mee naar school. Laptops. Notebooks.
Het is een wereld van verschil!
tonny
Inflatie en leeftijdseffect
Eigenlijk geloof ik ook dat dat, dat er vroeger minder gestolen werd dan nu. Het stelen was bij mij op de middelbare school 30 jaar geleden ook al erg. Wel andere dingen dan nu: dure college-sjaals, sieraden in de gymkleedkamer, walkmans,etc. Waarschijnlijk neemt wel de waarde van wat gestolen wordt toe. Maar dat is gewone "inflatie". Iedereen heeft meer en andere spullen, niet alleen de jongeren.
Overigens een aardige column in het NRC van zaterdag. Columnist (ben even zijn naam kwijt) merkt op dat er nog een fout in de onderzoeksconclusies zat: de onderzoekers concluderen dat de houding die ze vinden bij jongeren een generatie-effect is omdat de oudere leeftijdsgroepen in hun onderzoek deze houding minder hebben. In plaats van een generatie-effect kan dat net zo goed een leeftijdseffect zijn (jongeren zijn altijd een poosje egoistisch en materialistisch, als je "rijpt" verandert je levensinstelling). Ze hadden moeten vergelijken met gelijke onderzoeken onder dezelfde leeftijdsgroep uitgevoerd 10, 20, en 30 jaar geleden, om te kunnen concluderen dat het een generatieverschijnsel is
Niet dus
ik geloof dus NIET dat er nu vaker wordt gestolen dan vroeger
Stenna: geen leeftijdseffect
Stenna,
Volgens een beschrijving van het onderzoek in NRC/Handelsblad (zie mijn eerdere posting) is er per leeftijdscategorie vergeleken, dus jongeren van nu met de jongeren van een tijd geleden. Het gaat dus niet om de tendens dat mensen minder "materialistisch" worden als ze ouder worden; het gaat er om dat de jongeren van nu "materialistischer" zijn dan de jongeren van een tijdje geleden. Er stonden bij dat artikel een aantal grafiekjes waar je e.e.a. uit kon afleiden.
Die column in het NRC heb ik ook gelezen, was die niet van Hofland? Toen dacht ik ook al: dit klopt niet.
Uit mijn eerdere posting over de samenvatting van het onderzoek in het NRC:
"Het schokkendst vind ik zelf dat er een toename (to.v. dezelfde leeftijdsgroep in 1998-2002) is bij de 15-38-jarigen van het idee dat rol die de vrouw in de maatschappij moet spelen, die van goede moeder en echtgenote moet zijn. Verder zie je bij alle leeftijdsgroepen een afname (t.o.v. 1998-2002) van de betrokkenheid bij de maatschappij en van de wens om precies te willen weten wat er in voedingsmiddelen zit."
De rol van de vrouw
Als de jongeren van nu conservatievere denkbeelden hebben over de rol van de vrouw wordt het wel heel lastig geen verband te leggen met het 'Pink Stinks'draadje hieronder (en met de site van Pink Stinks)
Een tijd geleden was vrouwenemancipatie veel meer een issue. Toen maakten meer mensen zich druk om de economische onzelfstandigheid van vrouwen en de ongelijke verdeling van zorgtaken. Nu doet - zeer kort door de bocht - alleen Opzij dat nog, en verder gaat de goegemeente ervan uit dat de vrouwenemancipatie geheel in orde is, behalve dan bij die rare allochtonen natuurlijk die wij Onze Normen en Waarden nog even moeten bijbrengen. Kortom: vrouwenemancipatie is niet meer iets wat wij moeten doen, maar iets wat zij moeten doen.
En tja, dan krijg je dat soort antwoorden.
Overigens, over de emancipatoire gevoelens van de jongeren van vroeger heb ik ook zo mijn twijfels, eerlijk gezegd.
Interessant zou zijn te kijken of ook oudere groepen een conservatiever vrouwbeeld laten zien dan een tijd geleden, en hoe e.e.a. verdeeld is over de verschillende leeftijdscategorieën.
Groeten,
Temet
Interess
