Teleurgesteld in opa en oma
Ik ben teleurgesteld in opa en oma, omdat zij deze rol niet leuk lijken te vinden.
Mijn dochters zijn 4 en 6, zijn leuke meiden. Al best zelfstandig, kunnen aangeven wat ze willen en eigenlijk best makkelijk in de omgang.
Zij en ik ook zouden het heel leuk vinden als opa en oma wat meer tijd en energie in de band met de kleinkinderen zouden willen stoppen of soms mij het gevoel zouden geven dat ze het ook leuk vinden.
Opa en oma zijn begin 60, redelijk gezond en wonen bij ons in het dorp. Ze hebben nog 2 kleinkinderen van dezelfde leeftijd als onze kinderen en die zijn zeer goed met elkaar bevriend. Opa werkt nog fulltime, oma is huisvrouw maar zij is wel mantelzorger voor haar ouders die in een verzorgingshuis wonen.
Opa en oma passen alleen bij nood en dood op en dan vragen ik en mijn schoonzus het nog met tegenzin, omdat zij zich meestal negatief uitlaten over kinderen en het ouderschap en duidelijk laten merken dat ze er niet op zitten te wachten.
Ze hebben nog nooit iets leuks gedaan met de kinderen of eens spontaan opgepast of gevraagd of de kinderen langs komen voor de gezelligheid. Mijn oudste dochter heeft 3 jaar geleden evenals haar nichtje eenmalig gelogeerd, onze jongste dochter en haar neefje nog nooit. Ze zouden dit zeer graag willen en ook zou het ons wel eens zeer goed uitkomen.
Herkent iemand dit, heeft iemand tips?
Leeftijd?
Misschien is het de leeftijd van de kinderen? Mijn schoonmoeder is ook geen leuke oma voor kleine kinderen. Ze is wel lief voor ze maar ze vindt het vlug te druk en geniet weinig van kinderactiviteiten. Daarentegen is ze een ontzettend leuke oma voor oudere kinderen met wie ze gesprekken kan voeren over van alles en nog wat, samen naar het theater en musea kan gaan, ergens wat eten... ze heeft veel belangstelling voor hun school, toekomstplannen, ideeën... Die band kwam hier dus vanzelf goed toen de kinderen wat ouder waren.
Gratis oppas
'ook zou het ons wel eens zeer goed uitkomen.'
Dus eigenlijk zoek je een gratis oppas. Terwijl opa nog gewoon werkt en oma voor haar ouders zorgt ... Misschien kun je beter je verwachtingen bijstellen.
Niet
Tja, dan niet. Je kan toch opa en oma niet dwingen?
Ik zou kijken of je dochters niet over en weer bij neefje/nichtje kunnen logeren.
Beeldvorming
Het beeld overheerst van grootouders die massaal (gratis) op kleinkinderen passen, niks anders te doen hebben, een vanzelfsprekend hechte band hebben met hun kleinkinderen.
De wekelijkheid is dat veel zestigers vol in het leven staan, werken, ouders hebben die zorg nodig hebben, tijd voor zichzelf en hun vrienden willen, misschien wel helemaal niet zo dol zijn op jonge kinderen, ook niet als ze ze zelf hebben gehad.
Als opa een oma niet willen houdt het op
Hier meerdere jaren geprobeerd om de kinderen en band te laten opbouwen met de "andere" opa en oma.
Een band zoals die aan de ene kant spontaan was ontstaan vanaf de baby leeftijd doordat opa en oma er regelmatig waren wilde aan de andere kant maar niet lukken.
Vanaf baby af aan wilde vooral oma de kinderen alleen zien made er niks mee doen. Een keer de fles geven, nee doe jij dat maar. Dat heb ik al zo lang niet gedaan. Kind een boterhammetje geven? Doe jij maar stickertje, wij kunnen dat niet.
Niet logeren niet met ze naar de speeltuin niks nada noppes. Op mijn voorstel om de kinderen eens mee te nemen naar de kinderboerderij, de speeltuin kwamen altijd antwoorden die hoop gaven maar die hoop kwam nooit uit. Als de jongste ok zindelijk is nemen wij ze me naar de speeltuin. Jongste is al lang en breed zindelijk en in de speeltuin is hij met zijn bijna 16 een 1.82 meter lang ook niet meer welkom om op de schimmel te gaan.
Er werd naar de kinderen gekeken als wij ze kwamen tentoonstellen, verder niks.
O ja toch wel, hopen commentaar als het tentoonstellen niet lukte, als kind per ongeluk toch bewoog en een koekje op de grond liet vallen of in de fase van leren praten niet helemaal duidelijk sprak dan stak oma hele colleges af over respect en beleefd zijn.
Inmiddels zijn de kinderen 18 en 15 en is er niks hechts tussen opa en oma en de kleinkinderen. Ze gedogen elkaar tijdens verjaardagen en verder niet.
Echt als opa en oma niet willen kan je het niet afdwingen hoe graag je het ook wil. Wij hebben het opgegeven. We hebben geen verwachtingen meer, alle dingen die spontaan boven het minimum uitkomen vallen dan mee.
Oudste heeft inmiddels onlangs haar Vwo gehaald, een feit waar oma tegen de familie flink over opschept maar kleinkind daarmee feliciteren is nog niet gebeurd.
Ja
Je kunt het jammer vinden dat opa en oma niet doen wat jij graag zou zien (been there and done that) en dat snap ik. Maar uiteindelijk mogen ze in deze hun eigen koers varen, hun eigen keuzes maken en zijn ze hun (klein)kinderen daarover geen verantwoording schuldig.
Je hebt geen recht op logeren, oppassen, speeltuin enzovoorts. Je kunt er op blijven wachten maar het zal niet komen als opa en oma het niet willen.
Het kan zuur voelen als ze dat niet doen, maar ik zou ervoor waken om er zo zuur over te gaan doen zoals ik hierboven lees. Je hebt er meer aan als je je verwachtingen aanpast.
Willen en zeer goed uitkomen
Ik snap heel goed dat je dit zou willen. Maar dit is totaal niet af te dwingen. Dat je zegt dat het je zeer goed uit zou komen, dat is puur eigenbelang.
Mijn kinderen hebben maar 1 opa en die is/was voornamelijk in zichzelf geïnteresseerd. Hij komt nu pas langzaam tot het inzicht dat hij best iets gemist heeft.
Mijn kinderen hebben met andere ouderen een band opgebouwd. Een oudtante en haar partner. En de buren.
Overigens zit ik er later zelf ook niet op te wachten om te gaan oppassen op kleinkinderen. Alleen in geval van nood of gewoon af en toe. Logeren prima, samen op vakantie ook leuk, maar ik ben geen oppas.
wat ik niet snap
Ze hebben nog nooit iets leuks gedaan met de kinderen, zeg je, maar de kinderen willen daar wel graag logeren. Hoe kan dat?Waarom willen ze logeren bij mensen die niks leuks met ze doen?
Mijn kinderen hebben nog nooit bedacht dat ze ergens wilden logeren, en zeker niet bij mensen die niks leuks met ze doen en waar het dus niet leuk gaat zijn, zoals opa en oma. Zeker niet met 4 en 6 jaar al.
Hebben ze het wel zelf bedacht?
Keuze
Ik gun je best wat aandacht van deze opa en.oma ( niet jouw ouders?) maar zij maken duidelijk de keuze voor de generatie boven hen. Dit is ook een grote taak, om mantelzorger te zijn van twee oude ouders. Zestigers die nog fulltime werken zijn in de avond ook wat meer vermoeid en moeten in het weekend wellicht weer opladen door tijd voor zichzelf te hebben.
Het zal echt niet aan jouw kinderen liggen, die zijn vast hartstikke lief. Maar mensen worden steeds ouder en als je onderdeel bent van 4 generaties dan is er een.hoop te zorgen. Bezoek jij de oude ouders weleens met (een van) je dochters? Misschien krijg je dan meer contact en vervolgens aandacht van oma.
logeren
"Ze hebben nog nooit iets leuks gedaan met de kinderen, zeg je, maar de kinderen willen daar wel graag logeren. Hoe kan dat?Waarom willen ze logeren bij mensen die niks leuks met ze doen?"
Geloof het of niet maar mijn kinderen hebben hun opa (oma is er niet meer) denk ik 10 keer gezien in hun leven (oudste is 15) en dan ging het echt alleen om verjaardagsbezoeken. Daar buiten hebben ze hem nog nooit gezien en is er zeker nog nooit iets 'leuks' gedaan. Toch kreeg ik begin basisschool de vraag of ze mochten logeren. Blijkbaar leren ze op school dat dat 'hoort'.
Verder geen tips, behalve je er bij neer leggen. Opa en oma hebben er niet voor gekozen om opa en oma te zijn. Het is leuk als ze interesse in de kinderen hebben, maar zo niet dan heb je het daar helaas mee te doen. Oppassen zie ik sowieso alleen als een 'bonus'.
Je zegt het zelf al
opa werkt nog fulltime, en oma mantelzorgt voor haar beide ouders en doet het huishouden. Dus hun dagen zijn doordeweeks meer dan goed gevuld en in het weekend willen en hebben ze lekker tijd voor zichzelf. Dagje weg, afspreken met vrienden, familie bezoeken. Zie daar nog maar eens kleinkinderen tussen te frommelen! Ik denk dus dat je teveel verwacht. En heel eerlijk gezegd klinkt er ook wel een portie egoïsme in door, het zou jullie goed uitkomen en je verwacht dat ze in de houding springen als jij opvang zoekt. Maar hun dagen zijn dus al ruim gevuld. Ik vind het dus niet gek dat ze voor een avondje uit van jullie niet op willen passen. Daar regel je een buurpuber voor. Of je sluit een deal met je schoonzus, als zij weggaan komen hun kinderen bij jullie logeren en andersom. Zo deed ik het ook jarenlang met mijn brussen in de vakanties, elkaars kinderen over de vloer op de dagen dat wij moesten werken. Kwamen we een heel eind mee.
Kun je het niet omdraaien? Ze bij jou thuis uitnodigen voor een lekker etentje of zo? Met je dochters een spelletje doen?
Het is heel jammer dat ze niet geïnteresseerd lijken in het opbouwen van een band, maar je kunt dat niet afdwingen. En nu roepen dat ze daar later spijt van krijgen vind ik ook niet kunnen, dat voelt dan als een soort wraak. Zij maken gewoon andere keuzes in het leven en dat mag. Dat kun jij en dat kunnen je kinderen heel jammer vinden (begrijp me niet verkeerd, dat zou ik ook heel jammer gevonden hebben!) maar je kunt er niets mee. Die teleurstelling is van jou, daar moet jij mee dealen.
@Proudmama
'Ik ben teleurgesteld in opa en oma, omdat zij deze rol niet leuk lijken te vinden.'
De rol van grootouders vullen opa's en oma's heel verschillend in. Net zoals ouders heel verschillend met hun kinderen omgaan en hun werk- en vrije tijd besteden.De een is dol op spelletjes, knutselt,. leest veel voor of maakt graag uitstapjes, de ander bakt koekjes met kinderen en weer een ander gaat gezellig filmpjes kijken. Of haalt het oude speelgoed van zolder en roept: ga je gang, oma gaat nu even wat anders doen.
Je hebt een bepaalde rol voor ogen die zij niet op die manier zien. Zoals anderen al zeggen: pas je verwachtingen aan.
Als je zelf op een dag zestiger bent, nog werkt (vijftien jaar terug bestond er nog VUT, toen hadden zestigers meer vrije tijd), mantelzorger bent (vaak een vrij taaie en langdurige tijdsbesteding; de samenleving verwacht steeds meer van familie, ouderenzorg is stevig uitgekleed, alle acties ten spijt) én gewend aan een overzichtelijk leven met z'n tweeën zul je je vast beter kunnen voorstellen dat twee logeetjes van 4 en 6 (die goed weten wat ze willen 
) best een impact hebben op je leven. Ook al vind je ze hartstikke lief. Dat zul je op een dag ontdekken.
Flesjes en fruithapjes geven vond ik totaal geen leuke omaklusjes, maar ik weet dat er grootouders zijn die het heeerlijk vinden om te doen! Prima natuurlijk. Maar ik ben blij dat die acties erop zitten.
Als moeder was ik al niet dol op speeltuinen en zo (de drukte, de chaos en onvoorspelbaarheid), maar natuurlijk ga je er nu en dan heen met je gezin. Als oma voelt een speeltuin enger dan destijds, sowieso omdat je meer risico's ziet en bezorgd bent of je kleinkind weer zonder schrammen en builen mee naar huis gaat nemen. Idem dito in een zwembad. Brrr. Je komt ogen tekort!
Je weet het he, NIVEA: Niet Invullen Voor Een Ander. Vraag gewoon eens aan deze opa en oma hoe ze het vinden kleinkinderen te hebben, wat is verrassend, wat is fijn, wat is ingewikkeld, wat valt tegen, En wat zouden ze anders willen dan hoe het nu gaat... En dan luisteren. Gewoon luisteren.
oh ja, logeren
Natuurlijk willen jonge ouders graag eens even pauze en dan de kinderen een of twee nachten bij grootouders onderbrengen, Sommige grootouders vinden het fantastisch, andere opa's en oma's zijn minder enthousiast. Het hele huis op z'n kop, vaak een heel gedoe met naar bed brengen en daar tig keren weer uit komen. Vervolgens een zeer matineuze start van de dag. Dat zijn ouders gewend, maar grootouders inmiddels niet meer.
Zeker als ze nog werken is voor hen het weekend een moment om bij te tanken. Met logerende kleinkinderen werken ze een weekend fulltime door.
Ik snap dat dat voor jonge ouders raar klinkt want zij zijn daar in gegroeid. De grootouders zijn er allang uit gegroeid. Ze zullen heus hun (schoon)kinderen weleens wat vrije tijd gunnen en dan ruimte willen maken in de agenda. Maar dat het onverdeeld leuk is - daarin verschilt ieders beleving.
En ja - vaak voelt iets achteraf (ook als oma) mooier en fijner dan toen je er soms tegen wil en dank middenin zat. Dat besef ik. Zo is het leven, kennelijk. .
Toen wij klein waren, waren opa en oma nog een vorm van gezag. Dus zowel opa en oma als de kleinkinideren gedroegen zich anders. Lees: meer discipline.
Nu: opa's en oma's moeten jong zijn en moeten aan alle 'moderne' grillen, dus ook wbt opvoeding en wat tegenwoordig 'gewoon' is voldoen. M.a.w.: een heel wat heftigere klus dan vroeger....
Praat er gewoon open over
Gooi het gewoon op een fijne manier open.
En luister dan ook naar hen, wat geven ze aan, doet het hen wat dat je dochters graag meer met hen willen of laat het ze koud. Laat het ze koud dan moet je andere contacten zoeken, willen ze zelf ook graag dan kun je samen zoeken naar oplossingen.
Jij neemt bijv een keer de mantelzorg op je en dan kunnen oma en je dochters iets leuks gaan doen. Of je doet wat vaker samen iets.
accepteren
voor wat het is. Je kan en wil ze toch nergens toe dwingen als dat al zou kunnen? Ze hebben gewoon nog een heel druk leven.
Wat ook kan zijn is dat ze zich misschien irriteren aan jullie opvoedstijl en om problemen te voorkomen wat afstand houden.
Zorgen
Als ik het zo lees vermoed ik wel dat je ouders straks verwachten dat jullie voor hun gaan zorgen, net zoals zij dit nu voor hun ouders doen.
Maar daar heb jij waarschijnlijk geen trek in, omdat ze nu ook geen hand toesteken terwijl jullie druk met de kinderen zijn.
Wat je ouders doen is hun keuze, als jullie straks besluiten om jullie energie nog steeds in jullie kinderen te steken en niet in je ouders, dan is dat jullie keuze.
Dat zullen zij dan niet leuk vinden, maar dat is dan jammer.
Mijn schoonouders wilden onze kinderen ook niet te logeren hebben (kinderen zijn nu vrijwel volwassen). De kinderen van hun andere dochter waren (en zijn) er bijna altijd, door de week en met de vakanties.
Dat vind ik wel wrang, en mijn kinderen voelden dat ook wel, maar het is de keuze van mijn schoonouders en erover praten heeft ook niet geholpen.
Ik voel me zodoende ook een stuk minder verplicht iets voor hun te doen.
Mijn eigen moeder deed wel veel met onze kinderen, maar leeft helaas niet meer. Het is zoals het is, en mijn kinderen zijn evengoed wel gelukkig.
