Terug naar nederland met pubers - ervaring
Na 8 jaar buitenland is het definitief dat we naar NL gaan verhuizen. EIgenlijk is het niet "terug" voor ons, omdat man niet nlder is en ik er ook maar tot 16e gewoond heb. Als kleintjes (3-7 jr) hebben we er met de kinderen ook 4 jaar gewoond maar nu wordt het toch weer NL door werk van man.
Maar.... m'n pubers vinden het hélemaal niet leuk, ze hebben het hier geweldig naar hun zin, thuis spreken we geen nederlands (geen haar op m'n hoofd had er ooit rekening mee gehouden dat we toevallig tóch weer in NL moesten gaan wonen, vooral omdat het dus niet ons "thuis" is) dus hun nederlands is roestig en ze kunnen dus niet naar nederlandse scholen omdat het daar te laat voor is (3e en 5e middelbare school).
Ik baal, want nu wordt het blije gevoel van ons ouders (wij vinden het leuk, man krijgt droombaan etc) verstoord door 2 mokkende pubers.
Wie kan wat positiefs vertellen wat ik door kan geven?!
Anonima
Wat ik als puber van nederland leuk(er) vond
Je kan overal lekker alleen met de fiets of als je in de Randstad woont met OV naar toe. In bijna alle andere landen die ik ken is dat niet zo makkelijk.
Als jullie nu buiten Europa wonen - mogelijkheid om heel Europa door te reizen in de zomervakantie, kan als tiener ook al snel in je eentje. Dat vond ik echt fantastisch toen we terug kwamen.
Schaatsen in de winter.
Banden aantrekken met familie (ik weet niet hoe relevant dat is voor jullie, maar ik vond dat zelf als jonge tiener al jammer dat we toch minder contact hadden met ooms en tantes).
Mogelijkheid om naar een Nederlandse universiteit te kunnen. Mijn broertje vond de mogelijkheid om in Delft te kunnen gaan studeren echt fijn en heeft die ook goed gebruikt.
En denk toch ook heel belangrijk - laat hen in hun waarde en laat ze even flink boos zijn. Ik vond verhuizingen als puber (en we hebben drie keer van continent gewisseld toen ik puber was) een ramp! Het fijne van mijn ouders was dat ze heel goed begrepen dat het naar was om de kat te moeten missen, afscheid te moeten nemen van een school met een fantastisch sportprogramma of weg te gaan uit een land waar je eindelijk de taal goed spreekt. Misschien kleine dingen maar je moet ze wel de ruimte geven om te "mokken".
Mariel
Is ook niet leuk
Het is natuurlijk ook niet leuk om op die leeftijd opeens je hele leven om te moeten gooien. Wij zijn vorig jaar na een verblijf van 12 jaar weer uit Nederland weggegaan en naar Frankrijk verhuisd. Voor de kinderen ook een hele omschakeling en niet een waar ze nou echt zin in hadden.
Wij hebben in eerste instantie onze 16 jarige de optie gegeven om te kijken wat de mogelijkheden zouden zijn om eventueel in Nederland te blijven (bij familie, op een internaat...) maar dit wilde hij zelf niet. Toch denk ik dat het goed is dat we hem die keuze hebben kunnen bieden. Ik snap dat het voor jullie waarschijnlijk anders ligt omdat jullie in je huidige land ook geen familie hebben. Het positieve hier aan was dat zoon er duidelijk zelf voor koos om met ons mee te gaan. Ik was serieus bereid om naar alternatieven te kijken maar die alternatieven vond hij niet geschikt. Natuurlijk wilde hij alsnog liever niet verhuizen. Als het aan hem lag waren we gewoon in Nederland gebleven.
Mijn 20 jarige zoon is uit zichzelf ook meegegaan en is hier gaan studeren. Uiteraard had hij sowieso in Nederland kunnen blijven.
De jongere kinderen (14 en 11 + ons nichtje van 8) moesten mee en hadden geen keuze. Om te zeggen dat ze er geen zin in hadden is nog mild uitgedrukt.
Ik heb daar alle begrip voor gehad en nog steeds want het is gewoon niet leuk. Daar hoef je niet moeilijk over te doen. Krampachtig de zaken positief voorstellen werkt ook niet.
Ik zou verder ook niet te moeilijk doen. Ze snappen wel waarom jullie moeten verhuizen. De oudste zit al in de 5 de van de middelbare school dus die kan over maximaal twee jaar terug als hij dan nog steeds wil dus zolang duurt dat ook niet. Ik weet niet of hij spannende studie plannen heeft maar als dat zo is kan het positief op zijn CV staan als hij in een ander land heeft gewoond en daar een taal goed heeft geleerd (Nederlands dus in dit geval). Dat is vaak iets waar recruiters van universiteiten positief tegenover staan. Misschien is dat nog een leuke invalshoek?
Wij zitten inmiddels bijna een jaar hier. De grote jongens zijn eigenlijk helemaal gewend. Mijn dochter heeft nog steeds niet echt haar plekje gevonden maar het gaat de goede kant op. Ze zou nog steeds wel graag terug willen. Ze mist haar vriendinnen erg.
Mijn 16 jarige zegt dat voordelen van Nederland zijn voor tieners: je kan jong zelf overal heen (goed openbaar vervoer en fietsen) en je bent dus onafhankelijker van je ouders of mensen die willen rijden dan hier waar we nu wonen. Mijn 11 jarige vond de school in Nederland leuker want daar doe je meer projecten en samenwerken. Mijn 14jarige zegt dat de teken en handvaardigheid en muziek lessen in Nederland leuker waren. Dat is natuurlijk allemaal maar zo persoonlijk verder.
In elk geval is het ons verder niet tegengevallen hoe het gaat met wennen. De jongens gaat beter dan ik had verwacht maar dochter en nichtje hebben het nog wel moeilijk. Hopelijk zal het met de tijd wennen.
Mariel and maylise
Heel moeilijk inderdaad, gisterenavond zaten we met z'n vieren (jongste dochter weet nog van niets, is op kamp) in stilte rond de tafel, en dat gebeurd nooit!! Wij durfden het nergens over te hebben om hun boosheid niet aan te wakkeren en de jongens zaten allebei met een lang gezicht aan tafel.
Maylise, met de oudste hebben we hetzelfde gedaan, hij heeft de optie hier z'n school af te maken, we moeten dan wel op zoek naar een gastgezin. Z'n plan was al om in NL te gaan studeren, liefst op Erasmus, dus het was een kwestie van een jaar, maar hij is een gewoontebeest en zoals hij zei "ik heb het hele volgende jaar als geplanned in m'n hoofd en nu klopt niets meer!". Dat heeft dus z'n tijd nodig. Mijn gutfeeling is dat hij uiteindelijk toch mee zal gaan, wat wel inhoudt dat hij de 5e over moet doen, waar hij verschrikkelijk van baalt want hij heeft als een gek gestudeerd dit jaar. Wel heeft hij het dan makkelijk volgend jaar want meer dan de helft van de stof heeft hij dan al onder de knie.
De jongste (15) móet mee en was gisterenavond al een héél klein beetje bijgedraaid toen hij hoorde dat hij op school in NL veel minder vakken zou hebben. Hier op z0n school is het een gekkenhuis, we zitten met brits en spaans systeem en ze zijn verplicht 14 vakken te volgen, wat voor jongste op z'n minst "challenging" te noemen is. Hij zal dus blij zijn dat hij daar van af is. Verder droomt hij van een motor, waar iedereen hier mee rond rijdt en hij van ons niet gekregen heeft, misschien een "omkoopideetje"? Ik weet zeker dat als dat in het vooruitzicht ligt hij meteen om is. Ik heb alleen geen idee of dat politically correct is in NL en of wat de gewoontes zijn op de school waar hij naar toe zal gaan.
En inderdaad zoals jullie beiden zeggen, de ruimte geven om te mokken. Is moeilijk want wij zijn zó enthousiast, ik zie het helemaal zitten, lekker nieuw huis zoeken, lekker fietsen op plat (!) terrein, weg uit de zomerhitte hier én.... het belangrijkste voor mij, mijn oudste dochter studeerd in NL en die kan nu weekenden naar huis komen, die is in de wolken en ik ook!
Het gaat jongens dus vooral om hun vrienden en het is ze moeilijk bij te brengen dat die straks ook allemaal uitvliegen naar alle uithoeken en dat dan toch nieuwe vrienden komen, ook al blijven we hier, maar dat schijnt een puberbrein toch niet te begrijpen.
Ik zal laten weten wanneer de volgende "om" is, in de tussentijd ga ik het huis pimpen om in de verkoop te zetten.
ANonima.
Aha
Ik volg altijd met veel interesse de draadjes van mensen in het buitenland en weet nu wie je bent ;o) Ik begrijp je problemen, jij hebt een voorstelling van het wonen in Nl, maar dat hebben zij niet ! Ik weet niet of de motor zo'n goed idee is, ligt er ook aan waar je gaat wonen. In een stad, zoals je geloof ik van plan bent, lijkt het me wat moeilijk, want niet op de openbare weg als je nog geen 18 bent(?). Die hitte waar je nu woont lijkt mij persoonlijk wel wat ;o)
Scooter
Hier rijden veel tieners op een scooter (niet een echte, maar een bromscooter. Daar moet je tegenwoordig wel een brommerrijbewijs voor hebben geloof ik).
Ik ben zelf als tiener naar Amerika geweest (een jaar in een gastgezin) en daarna terug in NL naar een andere school dan voorheen, dus ik moest steeds nieuwe vrienden maken. Ik weet niet waar jullie nu wonen, maar in mijn ervaring is dat in Amerika een korter proces dan in NL. Dat kun je natuurlijk versnellen door te zorgen dat ze (bijvoorbeeld) een teamsport gaan doen, maar het blijft lastig, in een klas komen waar iedereen elkaar al jaren kent.
Ik denk ook dat het (her)leren van een tweede, derde, of vierde taal heel goed staat op je cv. En inderdaad, pubers hier hebben veel vrijheid. Dat was voor mij ook een enorme opluchting na een jaar Amerika, waar ik voor elk feestje en tripje naar de mall een ride moest regelen. Lekker zelf op de fiets!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Anonima
Met 16 mag je op een scooter rijden in Nederland. Je moet wel een bromfiets rijbewijs hebben maar dat is niet moeilijk om te halen. Hoewel de taal misschien een probleem oplevert voor je zoons. Mijn zoon die verder helemaal niet van leren houdt is er een dag voor gaan zitten en heeft het in een keer gehaald. Hij kan het wel als hij maar wil 
Je hebt ook scooters die er uit zien als motoren. Bedoelen jouw zoons zoiets? Die hebben wel gewoon een scooter motor en kunnen dus maar 40 km per uur officieel.
In elk geval zijn scooters en dergelijke heel gewoon onder de Nederlandse jeugd.
Ik snap wel dat het moeilijk is als jullie zo enthousiast zijn. Hier was het zo dat mijn man al een paar jaar deze kant op wilde. Van mij hoefde het niet zo. Echter met mijn werk liep het niet zo lekker dus maar eens kijken welke mogelijkheden ik hier zou hebben. Toen kon ik een baan krijgen die ik heel graag wilde. Dus toen besloten om te gaan. Ik vooral enthousiast over de baan maar minder over de verhuizing en het gedoe. Man ook blij met de verhuizing. Voor ons was het natuurlijk een bewuste keuze en de kinderen moesten er maar in meegaan. Man en ik gingen allebei vooruit door de verhuizing maar voor de kinderen gold dat niet. Ik snapte dus ook heel goed dat ze er moeilijkheden mee hadden.
Mijn jongste dochter en mijn nichtje die ook mee is zijn trouwens nog steeds niet echt gewend hier. Mijn jongste zoon bij vlagen. Eigenlijk doen de grote jongens het nog het best. Geen onbekend fenomeen overigens want toen we zo'n 13 jaar geleden naar Nederland verhuisden gebeurde precies hetzelfde.