Akkoord gaan met minder kinderalimentatie?

Zakelijk blijven

laat een advocaat maar een berekening maken en aantonen dat hij het echt niet kan betalen. En laat dit door een rechter beoordelen.

Nu hebje het niet nodig maar naar schoolgaan is vanaf de middelbare school duur, en geld erbij krijg je niet zomaar. Wat je nu kunt missen kun je ook op een rekening zetten voor je kind zodat je straks niet hoeft te bedelen.

Omweg advocaat

amk:
"laat een advocaat maar een berekening maken en aantonen dat hij het echt niet kan betalen."
Je kunt de omweg naar advocaat in eerste instantie ook overslaan en vragen om een tremanormberekening met bewijzen.

amk:
"Nu hebje het niet nodig maar naar schoolgaan is vanaf de middelbare school duur,"
Dat valt ook wel mee. De echte klap komt als je kinderen 18 worden.

Rendementen uit het verleden...

Roosje, los van de tip die hier al langskomt (tremaberekening): je kunt natuurlijk best afspreken dat je nu een bepaald bedrag neemt, en dan over een aantal jaren bekijkt of het aangepast moet worden.

Schrijf dingen op. Dus bijvoorbeeld: we spreken af dat het alimentatiebedrag nu wordt verlaagd omdat meneer het financieel zo moeilijk heeft en mevrouw het wel redt, maar over x jaar bekijken we de situatie opnieuw, omdat te verwachten is dat de kosten van het kind dan zullen stijgen'. - zo weet je wat de uitgangspunten zijn/waren.

Ik zou ook even vragen wat de slechte financiële situatie veroorzaakt heeft. Is dat nieuw?
Overigens: een appartement kopen hoeft nou ook weer niet zo'n idiote uitgave te zijn. Na een scheiding moeten partijen toch ergens wonen, en je ziet wel vaker dat vrouw met kind(eren) in de woning blijft en man iets anders moet zoeken. Zeker als er wat eigen geld is, kan kopen onder omstandigheden voordeliger zijn dan huren.

Maar om even op die tremaberekening terug te komen: dat zou ik inderdaad wel doen (met of zonder advocaat), dan voorkom je dat er allerlei posten meegenomen worden die er eigenlijk niet zo toe doen. Mijn ervaring is dat veel mensen dingen als 'vaste kosten' aanvoeren die voor een alimentatieberekening niet relevant zijn, maar dat is voor een gewone burger nou niet direct meteen duidelijk.

Sterkte ermee

Temet

Dank

Het bedrag dat hij nu betaalt is op basis van de tremanormen vastgesteld. Nadat we uit elkaar gingen heb ik een andere woning gekocht en heeft hij twee jaar bij zijn ouders gewoond. Daarna heeft hij een appartement gekocht en al eerder een auto. Die kon hij zich dus blijkbaar niet veroorloven, want sinds hij dat appartement heeft spelen die financiële problemen. Vandaar dat ik ook niet begrijp hoe hij aan een hypotheek is gekomen, maar wellicht krijg ik dat nog te horen...

Inmiddels heb ik een nieuwe relatie, waardoor mijn financiële situatie idd is verbeterd. Vandaar dat ik het geld nu niet direct nodig heb. Ik vind het op zich prima om een herberekening te laten uitvoeren, maar begreep via-via van een advocaat dat het feit dat ik nu samenwoon nauwelijks invloed zal hebben op het bedrag. En dat hij niet zo slim is geweest om een appartement en auto te kopen die hij niet kon betalen. Het gaat om een soort barmhartigheid van mijn kant zeg maar...

Normaal gesproken ben ik in dit soort dingen altijd erg zakelijk, maar momenteel hoogzwanger en de hormonen hebben geloof ik nogal wat invloed op mijn beoordelingsvermogen Vandaar dat ik mijn licht maar even hier op het forum opsteek.

Subjectief

Grote kans dat zijn idee van 'niet kunnen betalen' erg subjectief is. Als je een tijd bij je ouders hebt gewoond, en geen of weinig woonlasten hebt gehad (en misschien wel flink stappen voor 300 euro per maand), valt het daarna natuurlijk even tegen om weer woonlasten te hebben. Ik zou de berekening gewoon volgens de officiële normen doen. Als hij een 'normaal' inkomen heeft, moet de alimentatie best te betalen zijn. Hoge woonlasten mogen sowieso maar meegerekend worden voor een redelijk bedrag (ca. 1/3 van het inkomen). Heeft hij een belachelijk hoge hypotheek, dan is dat zijn eigen schuld en daar hoeft zijn kind niet onder te lijden.

'eigen schuld'

wat Vic zegt klopt, vziw (al ken ik die norm van 1/3 van het inkomen niet, maar dat zegt niks). Toch kan er wel een grens zitten aan het 'eigen schuld'. Ooit heb ik eens een alimentatiezaak meegemaakt waarin de rechter overwoog dat de schulden (en aflossingsverplichtingen die daaruit voortvloeiden) weliswaar voor een groot deel 'eigen schuld' van de man waren, maar dat die verplichtingen er nu eenmaal waren en dat van een kale kip niet kan worden geplukt. Het gevolg was dat de alimentatie werd vastgesteld op een bedrag dat de man nauwelijks of geen bestedingsruimte liet, maar waarin toch deels rekening gehouden werd met kosten die hij eigenlijk niet had mogen maken.

En hoewel zuur voor de vrouw is het toch ook eigenlijk wel logisch. Ja, je kan op je strepen blijven staan, maar op is op. 'Eigen schuld, dikke bult' gaat dus niet altijd helemaal op.

Groeten,

Temet

Roosje

Ik:
"Je kunt de omweg naar advocaat in eerste instantie ook overslaan en vragen om een tremanormberekening met bewijzen."
Roosje:
"Waar vraag ik dat dan?"
Aan je ex.

Temet

Temet:
"Toch kan er wel een grens zitten aan het 'eigen schuld'. Ooit heb ik eens een alimentatiezaak meegemaakt waarin de rechter overwoog dat de schulden (en aflossingsverplichtingen die daaruit voortvloeiden) weliswaar voor een groot deel 'eigen schuld' van de man waren, maar dat die verplichtingen er nu eenmaal waren en dat van een kale kip niet kan worden geplukt."
Vziw is die grens 90% van de bijstandsnorm; verder kan een rechter oordelen dat het alternatief is dat een ali-plichtige met schulden failliet gaat en in de WSNP komt, waar ook niemand iets mee opschiet.

Vic/temet

Gevoelsmatig vind ik het wel erg ver gaan als er voor ex nauwelijks bestedingsruimte overblijft, eigen schuld of niet. Hoewel de meeste reacties in dit draadje toch een zakelijke aanpak bepleiten, waar ik me normaal gesproken ook wel in kan vinden.

Misschien herinnert ex zich mijn emotionele toestand bij de zwangerschap van onze zoon en heeft hij dit met opzet zo getimed

Overigens is mijn situatie anders dan de meeste alimentatiegevallen, omdat ik meer verdien dan ex. Heb dus relatief minder last van een vermindering van de kinderalimentatie.

Een officiële (her)berekening spreekt me toch het meest aan, wie weet heb ik ooit het geld wel nodig en dan lijkt het me lastig het bedrag weer omhoog te krijgen...

Tinus

"Ik:

"Je kunt de omweg naar advocaat in eerste instantie ook overslaan en vragen om een tremanormberekening met bewijzen."

Roosje:

"Waar vraag ik dat dan?"

Aan je ex."

Wat kan het leven soms toch simpel zijn

Nausicaa

Dat zet me wel aan het denken. Hoewel ik nu prima rond kan komen, weet je maar nooit hoe dat over een paar jaar is. Wel iets om in de overweging mee te nemen dus!

Kinderalimentatie

Ex heeft wel ooit voorgesteld geen alimentatie te betalen als hij op (zomer)vakantie was met de kinderen, omdat hij dan voor de kosten van hun levensonderhoud zou opdraaien. Dat bespottelijke idee heb ik gelijk in de kiem gesmoord; de volgende stap is niet meer betalen voor de weekenden als ze bij hem zijn?? Voorstel afgewezen.