Alsnog alimentatie verschuldigd na opzeggen baan?
Mijn ex man en ik zijn 3 jaar geleden gescheiden, na een huwelijk van 10 jaar (2 kinderen). Wij waren getrouwd onder huwelijkse voorwaarden. Bij de echtscheiding hebben wij beide afgezien van partner- en kinderalimentatie over en weer. Dit is opgenomen in het convenant.
Nu heeft hij vorig jaar zijn vaste baan opgezegd om voor zichzelf te gaan beginnen. In de huidige crisistijd blijkt dat niet mee te vallen, hij kreeg er bovendien gezondheidsproblemen bij (en had zich niet verzekerd voor arbeidsongeschiktheid).
Kortom: hij zit behoorlijk in de financiele- en gezondheidsproblemen.
Ik wil hem graag helpen, heb hem geld geleend (heb aangegeven dat hij het als een schenking mag beschouwen of als hij zich daar beter bij voelt terug kan betalen als de situatie verbeterd is) en spring bij waar ik dat kan (oom in praktisch opzicht en als "luisterend oor")
Ik ben er alleen wel bang voor dat ik straks verplicht zou worden om hem financieel te helpen. Dat er ergens één of ander wetje is dat nog een zorgplicht oid regelt.
Dat zou er dan op neer komen dat ik moet gaan opdraaien voor zijn stomme besluiten (baan opzeggen, geen goede verzekering regelen etc).
Wie weet hoe dat zit?
Fien
Nee en ja
voor zichzelf niet, dit was een eigen keuze en hij heeft tot die tijd wel in zijn eigen onderhoud kunnen voorzien. Was hij ontslagen zou hij nog een kans maken.
Voor de kinderen daar en tegen heeft hij wel een punt, mits hij aannemelijk kan maken dat hij die kosten ook draagt. Dus dat wat meer is tov zijn eigen bijdrage. Als de kinderen grotendeels bij jou wonen staat hij daar ook niet sterk want hij wordt geacht ook bij te dragen.
Op grond van wat je hier aangeeft acht ik de kans heel klein.
Amk
Hij heeft overigens niet om een bijdrage van mij gevraagd hoor. Ik denk dat hij niet eens op het idee komt. Daar is hij ook veel te trots en eigenwijs voor.
Ik denk alleen wel dat als hij een uitkering oid aan gaat vragen, de uitkerende instantie naar de rechter zal gaan om te kijken in hoeverre er bij mij iets te halen valt.
Er valt bij mij wel wat te halen, ik heb een goede baan. Ik wil ook graag bijdragen voor de kinderen (wij hebben co-ouderschap) maar zou het wel heel zuur vinden om voor hem te moeten betalen, hoe zeer ik ook wens dat het goed met hem gaat.
Fien
Afwachten
Alleen als je ex een bijstansduitkering aanvraagt zou dit kunnen gebeuren. Maar dat is wel de uitkering waar hij in terecht komt als het echt niet meer zou gaan, want voor WW etc (werknemersverzekering) komt hij niet meer in aanmerking.
Mocht het zover komen, dan moet je vol in verweer tegen de betreffende sociale dienst en uitleggen dat je naar jouw mening niet verplicht bent iets bij te dragen omdat hij door zijn eigen stommiteit zijn inkomen verloren heeft. In zo'n situatie zou je in een procedure tussen 2 exgenoten volgens mij ook niet hoeven betalen, en de sociale dienst heeft een soort afgeleid recht op een bijdrage. Mij lijkt de kans van slagen in dat geval redelijk groot.
Ik zou trouwens wel alle leningen/schenkingen duidelijk registreren. Kan gewoon door bankafschriften te bewaren. Kan je ook nog laten zien "kijk eens, hoewel niet verplicht heb ik al bijgedragen"
Sterkte ermee. En hopen dat ex het financieel weer beter krijgt, want uitkering of niet - dit is voor niemand leuk./
Groeten,
Temet
Aanvulling temet
Temet:
"Mocht het zover komen, dan moet je vol in verweer tegen de betreffende sociale dienst en uitleggen dat je naar jouw mening niet verplicht bent iets bij te dragen omdat hij door zijn eigen stommiteit zijn inkomen verloren heeft."
Klopt; er moet een link zijn tussen scheiding en uitkering. Als er een periode zit van een paar jaar tussen scheiding en uitkering, is die link er niet, en ben je niet verplicht te betalen. Sommige sociale diensten vergeten dat wel eens.
Dank!
Dank jullie allen voor de uitleg. Ik ben gerustgesteld.
Iemand helpen omdat je dat WIL voelt toch heel anders dan iemand helpen omdat je dat MOET.
Groet,
Fien
Fien
Mag ik zeggen dat ik het heel chique van je vind dat je hem nu al zo coulant helpt? Vind ik knap!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ely
Dank je wel.
Wij zijn 15 jaar samen geweest. We hebben een prima functionerende co-ouderschap, proberen elkaar in praktisch opzicht altijd tegemoet te komen als dat nodig is. Ik ben met hem begaan.
Hij heeft een aantal, in mijn ogen, domme keuzes gemaakt. Maar dat wil niet zeggen dat ik hem dan maar in zijn sop gaar laat koken.
Dit nog afgezien van het feit dat het voor onze kinderen natuurlijk veel beter is als het goed gaat met hun ouders, zowel afzonderlijk als in de onderlinge omgang.
Dus op die manier help ik eigenlijk ook mezelf 