Bezoekregeling
Een paar jaar geleden, vooral na de dood van mijn achtjarige zoon, was ik erg depressief en liep mijn huwelijk op de klippen. Tijdens het dieptepunt van mijn ziekte (naderhand bleek ook nog dat ik kanker had) heb ik ongeveer alles getekend wat voor mij neer werd gelegd. Een van deze dingen was de bezoekregeling voor mijn thans 9-jarige zoon: ik mocht hem één dagdeel in de week zien. Inmiddels is de depressie voorbij, lijkt de kanker bezworen en ben ik in afwachting van de verkoop van mijn huis waarna ik nog iets dichter bij mijn zoon wil wonen. Mijn ex-vrouw, nota bene een ouderbegeleidster, heeft laten weten niet van plan te zijn iets aan de bezoekregeling te willen veranderen en probeert mij ook duidelijk te maken dat ik hem echt niet vaker zal zien als hij dichter bij mij woont. Voor alle duidelijkheid: hij komt graag bij mij. Wanneer kan hij zelf meer beslissen of hij naar mij toegaat? (de laatste haatmail kwam nadat hij op eigen houtje naar mij toe was gewandeld).
Als hij 18 is.
Maar kinderen vanaf 12 jaar hebben wel het recht om zelf naar de rechter te gaan om een andere bezoekregeling te vragen, en ook moet een rechter hun horen als 1 van jullie een rechtszaak aanspant.
Maar volgens mij moet je dat niet op die manier spelen:
1. stap 1 is opnieuw overleggen met de moeder van je zoon.
2. stap 2 is een goede bemiddelaar zoeken en vragen aan de moeder of ze mee wil werken.
3. stap 3 is zelf naar de rechter gaan en om een uitgebreidere regeling vragen (en dan daarbij laten zien dat je stap 1 en 2 al geprobeerd hebt)
Ik vind het een veel te grote belasting om dat door een kind zelf te laten regelen (hier ook een vader die dreigt en roept, maar puntje bij paaltje het erbij laat zitten). Dus als je denkt dat het in je zoons belang is om meer bij jou te zijn, regel het dan.
Helaas
Helaas zijn stap 1 en 2 bij deze moeder onmogelijk. Overleg leek mogelijk tot het moment dat de echtscheidingspapieren definitief waren getekend en de scheiding een feit was, daarna bleek ieder gesprek onmogelijk.
Aantoonbaar
Maak dan aantoonbaar dat je dat gedaan hebt. Dat je eerst overleg geprobeerd hebt. Dat maakt ook een betere indruk bij de rechter. Maar als je dit echt wilt, speel het dan niet via je zoon, door hem de indruk te geven dat hij zou mogen kiezen.
Het is jullie verantwoordelijkheid als ouder.
Zoon gaat voor
Mijn zoon gaat in alle opzichten voor, hij heeft al genoeg meegemaakt en is daardoor ook wijzer dan zijn leeftijdsgenoten. Een gang naar de rechter zou dan ook een laatste poging zijn omdat hij daarbij zal moeten worden gehoord en dit me nogal belastend voor hem lijkt. Bedankt voor de reactie trouwens.
Zoon gaat voor?
Hem laten kiezen is een stuk belastender dan via mijn stappenplan een beter contact met hem opeisen.
(en hij is negen, hij zal dus nog niet worden gehoord door de rechter, dat is pas vanaf 12 jaar).
Zoon gaat voor
Sorry, ik had begrepen dat als hij negen is en de zaak voor de rechter komt ook zijn mening zou worden gevraagd. Stappenplan is dan prima! Bedankt.
Impact op kinderen
Ik heb afgelopen weekend weer gemerkt wat de impact van een vraag kan zijn op kinderen.
Ex had gevraagd aan de kinderen of ze op dat moment(13.30) naar mama wilde of om 17.00. Hij had daar alle goeie bedoelingen mee. De kinderen wilde naar mij, zoonlief kwam in tranen aan, hij kon nl niet kiezen en heeft toen ieneminemutte gedaan. I heb met hem gepraat(hij is 10) en hij vertelde dat hij graag bij papa was en graag bij mama. Dus hij had ht er echt moeilijk mee.
Ja dat wel, maar hij hoeft niet voor de rechter te komen, maar er is meen ik wel zoiets dat er gevraagd wordt of het kind op de hoogte is van de veranderingen, zoiets.
Muizemeis