'bij pappa is het leuker...'

Misschien

Als je ex er rekening mee wil houden, en weet dat je rond bijstandsniveau zit met je inkomen en je huur, zou je hem kunnen vragen om de sport of de muziekles te betalen. Het is logisch dat het niet te ver van je vandaan mag zijn, met bijstandsniveau kun je nu eenmaal geen auto betalen, maar het zou jou een enorme hoop geld schelen, voor je zoon de keuzevrijheid aanzienlijk vergroten, en voor je ex nauwelijks merkbaar zijn. Bovendien is het geld wat rechtstreeks naar jullie zoon gaat, is bij veel mannen ook nog wel een argument. Dit natuurlijk alleen als jij zoiets ook ziet zitten, je geeft je ex hiermee namelijk wel inspraak in de keuze voor sport/muziek.

Fransien

Fransien, dat doet hij al. En daar ben ik inderdaad blij om, al is dat inmiddels ook een dingetje waarmee ik mijn zoon achter z'n broek aan moet zitten, want hij heeft heel vaak 'geen zin'. Maar sport, daar gaat 't niet om.
Meer het verschil 'lang-leve-de-lol' bij pappa en bij mamma is het altijd serieus. Tja, ik ben alleen – geen partner die het mede-gezellig voor ze maakt of leuke plannetjes bedenkt. Ik ben zorgelijk: want o jee, nou is de wasmachine kapot en hoe moet ik dat nou weer betalen – dat soort dingen zijn bij vader echt niet aan de orde. Ik stel eisen (huiswerk af) en bovendien speelt het doordeweekse leven zich alleen bij mij af. Anderzijds ben ik degene (en vaak de enige, want vader moet overwerken) die op de 10-minutengesprekken zit, bij schooluitvoeringen is, e.d. Dat waardeert hij niet, daarover is hij dan weer boos op mijn ex: dat-ie er nooit voor hem is.

Niet eens met kledingadvies

Ik ben het met veel reacties eens, vooral dat het goed is als je zoon ook bij zijn vader dingen 'moet', zoals huiswerk maken.
Het 'kleding-advies' van Single Lady en Sus-anne vind ik minder realistisch. Eigenlijk zeg je dan: laat de vader ook een garderobe aanschaffen voor de kinderen voor twee dagen per 14 dagen (tenzij ze altijd hetzelfde moeten dragen bij papa, wat aan een 11-jarige ook niet meer te verkopen is), terwijl ze daar natuurlijk ook snoeihard uitgroeien. Dat is onnodig kosten maken.
Ik ben ook een 2-dagen-in-de-14-dagen-vader en ik vind het juist fijn als ik mijn zoons kan helpen met huiswerk, werkstukken, spreekbeurten voorbereiden etc. etc., neem om de week vrij voor zwemles ondanks dat ex niet werkt. Maar kleding gaat hier ook schoon in een tas mee naar mij en vuil weer mee terug. Ik zou het bijzonder vinden als ik op zondag moet wassen wat ze zaterdag vuil maken. Dan is het nog niet eens droog tegen de tijd dat ze naar huis moeten. Komt bij dat ik liever tijd aan mijn kinderen besteed in de beperkte tijd die ik met ze heb dan dat ik loop te wassen en strijken.

Wat mij verbaast is dat je alleen over KA praat en niet over partneralimentatie. Waren jullie niet getrouwd?

Praktisch

Praktisch gezien zou ik dat van de kleding gewoon zo laten, maar de rest wat beter verdelen, zodat er bij papa ook wel eens wat 'moet'. Tevens misschien een gesprek met jullie drieen? (papa mama en zoon) om toch even door te nemen wat je bedoeling is geweest met de weekenden van papa. Het is allemaal heel leuk voor papa en zoon, die weekenden maar zoon moet wel realiseren dat de consequentie dan is dat er meer bij mama 'moet' en dat je dat best lastig vind.

Ook hier

Hier is het ook gebeurd, dat de kinderen me vertelden dat het zoveel leuker was daar. Met kromme tenen heb ik het aangehoord want natuurlijk, bij mij moet je afwassen en bij papa ga je naar het pannenkoekenhuis! Ik heb het er lang met de kinderen over gehad, uitgeplozen wat de verschillen precies zijn en waarom die zo zijn. Zo hoeft papa nooit de huishoudelijke klussen te doen als de kinderen er zijn (om het weekend 2 dagen) en moet mama haar baan en de opvoeding en het huishouden combineren. En mama moet aansturen zodat iedereen op tijd op school zit en met de juiste spullen, in het weekend hoeven ze niet naar school. Mama kan en wil niet elke dag alle klusjes zelf doen, voor papa is het een manier van verwennen/verzorgen om zelf de afwas etc te doen en de kinderen 'vrij' te geven.
Maarrrrr... papa maakt ook weinig mee, hij is er niet als er grote dingen gebeuren op school bijvoorbeeld. De eerste verhalen komen altijd bij mama, mama is er als je snachts wakker wordt en eng gedroomd hebt. Mama viert mee als je heel blij bent en troost je als je heel verdrietig bent. En zo is het allebei even belangrijk, het kunnen verwend worden door papa en het kunnen opgevangen en opgevoed worden door mama. Allebei even belangrijk, allebei niet te vergelijken. En ik heb mijn kinderen daarbij de vraag gesteld wat ze denken dat er goed is aan het achter de vodden aangezeten worden, het moeten leren helpen in het huishouden, het moeten leren op tijd te komen en hun spullen in orde te hebben. Anyway, lang verhaal, het bespreken van de verschillen en de voordelen eruit halen bij beide kanten heeft hier erg geholpen.

Hier

is wel co-ouderschap en evengoed krijg ik moppers dat het bij papa veeeeeeeeeeeeeeeeel leuker is dat bord leegeten niet hoeft en nog veel meer. Ik zeg oh bij gaat het anders. Het zij zo, ieder heeft zijn eigen regels.
Muizemeis

Eens met terpi (en reactie single lady)

Prachtig hoe je het verwoord hebt, Terpi! Vooral je tweede alinea wordt nogal eens over het hoofd gezien door alleenstaande moeders. Logisch overigens. Iedereen bekijkt de situatie vanuit zijn/haar eigen perspectief.

Ik zit aan de andere kant als vader die zijn kinderen eens in de twee weken ziet. En ik mis inderdaad een heleboel en ben me daar erg bewust van. Dat doet vaker pijn dan waar mijn ex zich bewust van is.

Overigens ben ik er heel bewust mee bezig om geen 'pretpark-papa' te zijn, juist om het contrast tussen weekends bij mij en bij mama niet zo groot te maken. Bij mij moeten mijn kinderen dus, net als bij mama, mee boodschappen doen, klusjes in huis doen zoals tafel dekken enzo (meer dan dat ze bij hun moeder moeten), eten wat de pot schaft (idem), huiswerk maken. En daarnaast hebben ze in de tussentijd ècht tijd met mij en vaak mijn onverdeelde aandacht. Daarvoor zoek ik actief vòòr het weekend naar leuke dingen die ik kan doen met ze. Ik houd hun moeder niet tegen om hetzelfde te doen voor de weekends dat ze bij haar zijn, maar dat is het deel waar zij wat aan kan doen, qua contrast verkleinen. Zij kiest ervoor om minder actief te zijn in de weekends en de kinderen te laten 'chillen' met Wii, DS en TV. Bij mij hebben ze een uur per dag 'schermtijd' en doen we heel gevariëerde, leuke dingen SAMEN, ook het buiten spelen. Volgens mij kun je mij dan niet verwijten dat ze de weekends bij mij als erg leuk ervaren.

Qua kleren vind ik het echt onzin en verspilling (los van of de ex van 'gekwetste moeder' het kan betalen) om méér kleren te hebben omdat ik dan òòk kleren kan wassen. Een deel van de garderobe ligt dan steeds 12 van de 14 dagen niets te doen bij mij terwijl mijn kinderen er voortdurend uit groeien.

Nou...

... van de dubbele kleren vind ik eigenlijk ook zelf wel zonde. Bovendien vind ik het ook wel fijn om daar de regie over te houden, inclusief het kopen van kleding. Het was meer om aan te geven dat ik alles doe om het mijn ex zo makkelijk mogelijk te maken... en dan dit terugkrijg van mijn zoon. Inmiddels heb ik mijn ex erover gesproken en hij schrok er wel van. Hij gaat komend weekend een gesprek aan met mijn zoon. Ik denk dat het overtuigender is als ex m'n zoon op dat soort waarderingsdingen wijst, dus ben ik blij dat hij vindt dat hij het er met zoon over moet hebben.

Ook heeft mijn zoon een voorlopig schooladvies gekregen waar we best wel positief verrast over waren. Ex gaf ruiterlijk toe dat mijn inspanningen vruchten hadden afgeworpen (ik heb veel tijd gestopt in het bijspijkeren). Maar hij snapt wel dat hij daar ook een aandeel in zou moeten hebben... straks op de middelbare school, maar misschien is het beter om nu vast te oefenen met de extra moeilijkheidsgraad voor onze zoon: nl. plannen hoe en waar, 2 huizen en 2 plekken waar hij schriften kan vergeten/kwijtraken, etc... Dat gebeurde nogal vaak, dat dingen bij ex kwijtraakten. Dat was de reden dat ik ook dat liever in de hand hield... maar goed, voor mezelf is dat geen bevredigende oplossing. Hij heeft wel met zoon een powerpointpresentatie in elkaar gedraaid voor z'n spreekbeurt, op zich kunnen lange-termijndingen makkelijker worden 'uitbesteed'.

Verder tja... ik wil hem niet beknotten in zijn initiatieven, of die nu 'duur' zijn of niet. Maar er ligt voor hem wel 'n taak om mijn zoon bewust te maken dat het niet gangbaar is, zo'n levensstijl... Overigens... Jacco, jij vroeg dat, we waren wel getrouwd maar ik heb afgezien van partneralimentatie... hij betaalt wel een ruime toelage voor de kinderen.

Terpi, wat je schrijft over het 'veel dingen missen van je kinderen' is natuurlijk zo. Zelf denk ik er niet zo over... want ook toen we nog bij elkaar waren was hij druk bezig met carrière maken en waren de kinderen mijn afdeling. Dat was echt zijn keuze (maar vond het zelf wel fijn om de stabiele factor te zijn thuis). Sinds de scheiding is hij juist meer betrokken, dan zien vaders vaak in dat ze de band zèlf in stand moeten houden en moeten investeren. Maar goed, de eindregie blijft vaak in handen van moeder... terwijl die meer moet gaan werken en zo ook minder tijd krijgt voor de kinderen.

Zorgtaken eerlijk verdelen

Als je zorgtaken eerlijk wilt verdelen, dan moet je tijdens de scheiding kiezen voor co-ouderschap. Kies je daar niet voor, dan zijn de zorgtaken nou eenmaal niet eerlijk verdeeld en krijgt de ouder waar de kinderen wonen daar een financiële toelage voor, de KA. Je kunt als ouder waar de kinderen NIET wonen niet de helft van de zorgtaken in twee dagen per 14 dagen doen.

In mijn geval heb ik ingezet bij de scheiding dat ik voor de kinderen zou zorgen. Dat kwam er niet doorheen. Ook het voorstel co-ouderschap zag exgenote niet zitten en daar is ze dwars voor gaan liggen. En nu klaagt ze over dat er zoveel zorgtaken bij haar liggen... Ik kan daar alleen maar om lachen. Ik betaal naast KA ook een riante PA (meer dan ik zou moeten volgens de rekenregels) maar daar mag wel wat tegenover staan. HAAR keuze, tenslotte. Als ik nu antwoord dat ik best wil praten over de communicerende vaten (1)herverdeling van zorgtaken, (2)herzien van de omgangsregeling èn (3)herberekening van alimentatie is het opeens weer heel erg stil.

Zorgtaken die te maken hebben met de band in stand houden/uitbouwen met mijn kinderen of die verband houden met bijvoorbeeld school e.d. (continuïteit van het leven van mijn kinderen) neem ik uiteraard vol enthousiasme op me, maar verder is het een expliciete keus van mijn exgenote dat de kaarten nu zo verdeeld zijn...

Papa is anders dan mama

Zeker als er meer budget is en minder verplichtingen. Dat is nu eenmaal zo, zeker voor kinderen, ze zien nog niet wat daar aan redenen en oorzaken achter liggen. Dat is niet erg, maar inderdaad is je zoon daarvan bewust maken een hele goeie en ook fijn dat vader daar een flinke rol in wil spelen.
Ook fijn dat je ex je waardeert als moeder van jullie kind en je inspanningen met bijspijkeren waardeert, da's een veel fijnere uitgangssituatie voor de middelbare school straks. En de slordigheid met schriften en ander niet interessant schoolmateriaal van zoonlief hoort bij zijn leeftijd maar is desalniettemin iets wat hij zal moeten leren, en vader ook! Dus inderdaad afspraken maken over huiswerk. Nu in groep 8 zal het voor vader incidenteel zijn zoals werkstuk, spreekbeurt, boekverslag of wat ze bij jullie op school maar hebben. Op de middelbare school is het structureel. Als jullie niet te ver uit elkaar wonen, zoonlief zelf vergeten dingen bij pa laten ophalen werkt heel goed tegen vergeetachtigheid, vooral als het regent

Bij mij hetzelfde

Hoi gekwetste moeder,

ik denk dat ik precies weet hoe je je voelt. Ik zit in een soortgelijke situatie, lees mijn bericht maar eens op deze pagina. Iedereen adviseerd me om aan mij eigen te gaan denken, maar ik heb volgens vrienden een apart geval!!!! Ik probeer dat ook wel maar vandaag had ik weer n rotdag,huilen de hele dag. Ze kunnen je soms zo zeer doen he met wat ze zeggen..