Co-ouderen; wennen of meteen doorvoeren?
Mijn ex en ik hebben 5 maanden geleden besloten uit elkaar te gaan. We hebben een dochter van 5,5 en wonen nog in ons huis. Dat lukt gelukkig aardig omdat we geen ruzies hebben. Over een aantal weken krijg ik de sleutel van mijn nieuwe woning en verwacht ik er na een week of 2 in te kunnen trekken. We gaan een co-ouderschap aan. Ik weet echter niet zo goed wat "gebruikelijk" of handig is: gaat de regeling direct volledig in of bouw je nog een extra momentje/dagdeel/uurtje in om te wennen? Onze dochter is om het weekend bij mij of haar vader en door de week een wissel van de een naar de andere ouder. In de praktijk is het 4 om 3 en 5 om 2. M.n. de 5 dagen dat ze bij mij is en 2 bij haar vader kunnen wellicht wat lang voor haar zijn dat ze haar vader lang niet ziet. Is het verstandig om haar dan nog een keer 's avonds bij haar vader te laten eten ofzo? In de praktijk zal dat misschien lastig zijn i.v.m. lange schooldagen en BSO, maar daar kunnen we misschien wel een paar weken aan sleutelen.
Wat zijn jullie ervaringen met de aanvang van het co-ouderen?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Koude kalkoen
Voor de duidelijkheid over hoe het gaat is het beter om gelijk de regeling in te gaan die jullie bedacht hebben en om daar zeker in het begin strak aan vast te houden.
Natuurlijk mag papa of mama altijd gebeld worden maar even niet afwijken van de afspraken mbt verblijfplaats of contact.
Als die goed ingesleten zijn kun je gaan afwijken.
Wij hebben toen onze dochter 4 werd de regeling herzien en nu haar vader verhuisd is 2 jaar later weer. Ik merkte echt dat ze even tijd nodig had om hier aan te wennen. Wij zijn al uitelkaar sinds dochter 11 maanden is dus ze weet niet beter. We hebben dan wel geen co-ouderschap, maar wel meer dan alleen de weekenden.
Ik merk aan mijn dochter dat duidelijkheid het belangrijkste is. Ze vraagt nog steeds elke ochtend bij wie ze slaapt. Als ze dat weet is het prima.
Inderdaad
Mijn ervaring is ook dat kinderen behoefte hebben aan duidelijkheid, daarbij kun je zoals eerder gezegd alle ruimte geven om telefonisch contact te hebben met de andere ouder zodat de dag bijvoorbeeld doorgesproken kan worden. Bij mijn vriendin mochten haar kinderen in het begin langer bij de één blijven en andersom, dat werd een drama toen ouders zich wel aan de omgangsregeling gingen houden.
Dank voor de reacties
helaas zijn het er weinig 
Maar mijn gevoel zegt dat het beter is meteen met het afgesproken schema te beginnen. Bellen mag en kan iedere avond. En nu maar hopen dat het straks in de praktijk ook gaat werken....
Meteen
Hoi Snoes,
Ik zou zeggen: direct invoeren en zeker zo houden tot iedereen gewend is. Wij hebben het co-ouderen vier jaar geleden ook in 1x ingevoerd en dat ging eigenlijk heel goed met oudste van toen net 4 (jongste was nog een baby dus dat was makkelijk wat dat betreft).
Ze vroeg elke ochtend waar ze die dag zou zijn. Al snel heb ik een weekoverzicht getekend en op de koelkast opgehangen en dat vond ze heel erg fijn. Daar stond dan ook op welke juf ze zou hebben en of ze naar de NSO zou gaan of niet. Dat gaf houvast.
Nu is ze acht en eigenlijk vindt ze het best vervelend als we van het schema afwijken. Ik weet niet of alle kinderen dat zo hebben; zij is best bezig met de regels. Ze vergelijkt ook regelmatig de regels van mij met die van haar vader en geeft dan aan wat ze het fijnste vindt (bij hem hoeft ze vaak niet op te ruimen, bij mij krijgt ze ook een toetje als haar bord niet leeg is, dat soort dingen).
Succes ermee! Annnebelle
Meteen doorvoeren
Mijn ex en ik hebben ook co-ouderschap, onze zoon is van woensdagochtend tot de week erop woensdagavond bij mij en dan gaat ie naar zijn vader. Dus 8 om 6 dagen maar 7 nachten bij ieder. Onze zoon was 7,5 toen het in ging. Het is even heel erg wennen voor je kind (en voor jezelf!) en ik heb ook heel veel moeilijke dagen met hem gehad, dwars, ruzie weet ik wat allemaal als hij weer moest wisselen of gewisseld had maar ik ben nog steeds overtuigd van de belangrijkheid van het vasthouden aan het afgesproken schema, op die manier went ieder het snelst aan alle aspecten, het gemis, het wennen weer bij de ander, etc. Het blijft lastig voor een kind, zelfs nu bijna 2 jaar later merk ik nog vaak genoeg grensverleggend gedrag als hij net weer bij mij is. Het hangt natuurlijk ook van het kind af denk ik, onze zoon was toen heel bewust van het verloop van de dagen/weken, welke dag is het, hoeveel dagen nog, etc. Als jouw dochter dat besef nog niet heeft, heeft ze misschien zelf minder het idee van hoe het schema in elkaar steekt. Maar het is bij ons ook voorgekomen dat het 'handiger' was als mijn zoon al op dinsdagavond bij mij kwam i.p.v. woensdagochtend maar dat is slecht bevallen. De volgende keer dat hij een keer ruzie had met zijn vader en op dinsdag al naar mij toe wilde, moesten we hem teleurstellen omdat ik een afspraak had. Dat werkt hier gewoon niet, uitsluitend in uiterste nood wijken we af van de afspraken. Heel veel sterkte, je zult het nodig hebben!
Co-ouderschap
Beste... Wat fijn dat jullie zonder grote ruzie uit elkaar kunnen gaan en co-ouderschap goed willen overleggen. Ruzie is nu eenmaal iets dat wel vaak bij scheiding voorkomt en het is goed te beseffen dat dit een van de dingen is waar kinderen het meest last van hebben. Dat er een keer ruzie is kunnen kinderen wel mee leven, dat kun je uitleggen, ze hebben zelf ook wel eens ruzie met een vriendje of vriendinnetje. Co-ouderschap vormgeven kan het best afgesproken worden middels een ouderschapsplan waarbij alle partijen, ook de kinderen hebben kunnen aangeven wat wensen, zorgen en vragen zijn. Als er rekening gehouden kan worden met wat voor iedereen het best haalbaar en fijn is dan is er de meeste kans van slagen. Het is verder belangrijk, zeker voor jongere kinderen, dat je er als het kan niet zo geforceerd mee omgaat. Fijn juist als jullie overeen kunnen komen dat papa nog een avondje komt voorlezen bv als jullie dochter 5 dagen achtereen bij mama is of andersom. Het is voor kinderen heel fijn te voelen dat jullie er allebei voor haar zijn als ouders ook al heb je besloten samen niet verder te kunnen gaan. Ik kan van harte 'Het grote co-ouder doe boek' van Petra Vollinga voor jullie aanbevelen. Vaak is het voor kinderen fijn om deel te nemen aan een groep waar kinderen kunnen praten over de scheiding en zo hun vragen en zorgen, verhalen en gevoel te delen met andere kinderen onder begeleiding van speciaal hiertoe opgeleide professionals. Misschien dat school KIESgroepen (http://www.kiesvoorhetkind.nl) heeft voor jullie dochter om aan deel te nemen? Ons advies is vooral af te spreken er vanuit te gaan dat er nog vele veranderingen volgen en het van belang is om een ouderschapsplan als een niet statisch iets te beschouwen. Dat je blijft evalueren of het nog passend is en werkbaar en wensbaar voor iedereen zoals overeengekomen. Als jullie vanuit het belang van jullie dochter kunnen blijven bijsturen waar nodig (niet haar laten bepalen, dat is wat anders!) dan is dit voor iedereen waarschijnlijk de meest geschikte en haalbare vorm van co-ouderschap. En waarom zou je niet eens een dagje extra je kind juist wel of niet zelf bij je wensen of naar je ex-partner laten gaan? Je kunt zelf ziek zijn of moeten invallen op je werk, je kind kan bij papa's verjaardag willen zijn of bij mama omdat ze daar gewoon een dagje langer wil zijn of juist een gedeelde middag om samen er te zijn voor je kind bijvoorbeeld bij een belangrijke middag op school! Kinderen een stem geven en luisteren naar hun vragen, zorgen en behoeftes kunnen heel bepalend zijn in het al dan niet slagen van co-ouderschap. Immers een kind dat zich alle dagen zorgen maakt om de ene ouder of verdrietig is omdat het eerder naar de andere ouder wilt is voor niemand goed! Aan de andere kant kan het ook erg onduidelijk worden als je te vaak switcht en is er voor enige regelmaat zeker ook wat te zeggen. Met name is het belangrijk dat kinderen te horen krijgen hoe het 'schema' eruit ziet. Heel vaak hebben kinderen geen beeld bij wanneer ze bij wie zijn en geeft dat veel onrust. Je kunt jonge kinderen helpen met een kalender op de deur met kleurtjes bv wanneer bij de een en de ander. Voor eventuele vragen kunt u zich altijd wenden tot een KIES-coach via de site of bijvoorbeeld Centrum Jeugd en Gezin. Voor het afspreken van een ouderschapsplan waarbij kinderen een stem (niet bepalen!) hebben kunt u zich bij de scheidingsbemiddelaar vragen of ze werken met KIES-omgangsbegeleiding. Ook fijn voor kinderen; een boekje van Marja Baseler 'Heen en weer. Als je ouders apart wonen'
Verschillende keuzes mogelijk
Wat een vervelende situatie en moeilijke keuzes zul je hebben moeten maken. Gelukkig klinkt het ook heel erg prettig allemaal. Daarmee bedoel ik hoe jullie het ouderschap willen en kunnen inrichten. In dit geval zijn er verschillende facetten waar je rekening mee kan houden. Ten eerste wat voor type kind is je dochter. Kan het goed tegen wisselingen, dan ben je flexibeler om om te gaan met de dagen. Echter bij ieder kind is het prettig om zoveel mogelijk regelmaat en duidelijkheid te hebben. Zeker als het gaat om wonen in twee huizen voor je dochter. Maak de momenten zo lang mogelijk bij jullie beide, zodat je dochter echt even thuis bij papa en mama kan zijn. Zeker gezien haar leeftijd zal het heel lastig zijn om te wennen. Loyaliteit naar ouders is zo sterk dat zelf een keuze maken tussen papa of mama ondoenlijk is. Vandaar mijn voorstel. Maak dus ook voor haar de keuze samen met je partner.
Over het stuk van het wennen. Dat is ook lastig te zeggen, omdat ook hierin het type kind meespeelt. In het algemeen is het altijd goed om te wennen. Wat ook heel erg helpt is om haar te betrekken bij het inrichten van haar nieuwe kamer. Maar ook in andere aspecten haar te betrekken bij de overgang naar het nieuwe huis. Rituelen en betrekken van kinderen in nieuwe situaties zijn heel troostend en bieden meer zekerheid en structuur.
Ik hoop dat je hier wat mee kan. Ben ook benieuwd naar de andere reacties!
Groetjes Marissa (geleefd in een nieuw samengesteld gezin en pedagoog)
Fijn
Dat er nog meer reacties gekomen zijn. Mijn dochter is zich heel sterk bewust van tijd: dagen, weken en zelfs maanden zijn voor haar te overzien. Ik ga tzt voor haar een schema op papier zetten zodat ze kan zien wanneer ze bij wie is. Vooral ik betrek haar veel bij "onze" verhuizing; bed uitzoeken, haar nieuwe kamer laten zien, erover vertellen etc. Gek genoeg hoor ik haar vader nergens over, ook niet over de nieuwe situatie bij hém straks. Die vijf dagen dat ze om de week bij mij is, kunnen idd wel lang zijn, dus misschien is voorlezen een keertje wel een optie. Ik zal haar in de gaten houden, maar dat niet direct invoeren, anders denkt ze misschien dat dat zo blijft. Ik vind het maar lastige beslissingen, ze is zo'n stabiel en zelfverzekerd kind. Dat pleit voor de toekomst, maar anderzijds moeten we haar wel goed in de gaten blijven houden. Gelukkig hebben we prima medewerking van school in dat opzicht.
Nick gewijzigd.
Stom, in de eerste postings stond een andere nick. Maar ik ben dus Chris....