Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Daphne

Daphne

30-07-2009 om 12:38

Co-ouderschap/ kinderen boos op mij..verdriet

Hallo allemaal,

Ik kom hier niet meer uit dus wil even eea van mij af schrijven.

Onlangs ben ik gescheiden van mijn exman en ben het huis uit gegaan na een lange peiode van tegenslagen.
Ik woon nu een half jaar op mezelf. Wij hebben co-ouderschap en mijn ex woont nog inb het zelfde huis. De kinderen zijn liever in dat huis dan bij mij. Het is hun huis, vertrouwd, veilig, vriendjes, school, alles zoals ze gewend zijn.
Ik woon in een andere wijk en heb een klein huisje. Mijn kinderen zijn dus liever meer bij hun vader dan bij mij. Ze zijn boos op mij. Telkens als ik ze spreek katten de kinderen mij af, hangen op in een telefoongesprek en het maakt mij zo ontzettend verdrietig.
Ze vinden het niet leuk bij mij, bij hun vader mag bovendien meer, langer opblijven, minder regels etc.
Vader doet er mi weinig aan te stimuleren dat ze naar mij toekomen en dit geeft de kinderen alle ruimte om te doen wat ze willen. Dat ze graag daar zijn vind ik goed, en kan ik goed begrijpen. Maar ik mis ze zo, het contact, de dagelijkse dingentjes etc. Papa heeft nu vakantie en komt pas smiddags uit zijn bed, ik weet dat de kinderen dan alleen voor de tv hangen. Zelf vinden ze dit niet erg zeggen ze maar ik had graag gezien dat ze wat leuke dingen gingnen doen , ze hebben door de scheiding best veel meegemaakt en nog steeds.
Van hun vader vinden ze eigenlijk alles goed en ze kunnen hem nog geen week missen. Mij kunnen ze wel missen kennelijk en als ik ze spreek katten ze me ook nog eens af. Ik kom er niet achter hoe dit kan kan als ik er naar vraag is het antwoord, weet ik niet.
Ik kan op zich mijn kinderen best een aantal dagen missen maar niet in boosheid. Ik ben er inmiddels zo depresssief van dat ik ook verdrietig reageer op de kinderen en dat doet hen ook geen goed. Echter ben ik volledig verlamd door dit gevoel en zie niet hoe ik het goed meot gaan doen voor de kinderen. Een gesprek met ex is keer op keer niet mogelijk, waardoor ik het idee begin te krijgen dat hij zelf niet zonder de kinderen kan en zich graag voor zichzelf wint.Hij kan moeilijk alleen zijn, wellicht voelen de kinderen dit en vinden ze hem zielig.
Ik zou graag willen weten, is het normaal dat de kinderen na een scheiding een boze periode meemaken en deze op een ouder afreageren? Zoja wrm dan niet op beide ouders? Omdat ik degene ben die het huis heb verlaten lijkt het ms in hun ogen dat ik het gezin heb opgebroken maar wij stonden beiden achter deze scheiding.
Ik kon zelf het huis niet betalen dus vanzelfsprekend dat ik eruit moest.
Hoe ga ik om met deze boosheid? Laat ik ze even gaan en voorzie in hun wens om vaker bij hun vader te zijn dan bij mij?
Waar doe ik goed aan?
En is er iemand die mij iets kan vertellen over eea manier waarop ik proff hulp kan aanbieden voor de kinderen mbt hun boosheid, verdriet , om het hele verwerkingsproces wat beter te begeleiden.
zelf kom ik er niet meer uit op dit moment, mis ze en heb verdriet omdat ze boos blijven op mij ...

Liefs
Daphne

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Gescheiden mama

Gescheiden mama

30-07-2009 om 21:42

Is het niet zo?

Is het niet zo dat de kinderen boos zijn op de ouder waarvan ze weten dat die er is? Waarvan ze weten dat die ouder onvoorwaardelijk van ze houdt?
In mijn situatie bleven de kinderen bij mij, maar waren bij hun vader toch echt makkelijker dan bij mij. Inmiddels zie ik dat ze dat durven omdat ze weten dat ik van ze hou en papa? Die heeft een nieuw gezin waardoor de kinderen het gevoel hebben dat ze voor hun positie moeten vechten (lees: lief moeten zijn omdat papa ze anders misschien niet meer hoeft). Zou dat bij jou ook niet het geval kunnen zijn?

Ik wil je graag een hele dikke digitale knuffel geven!!!

Tinus_p

Tinus_p

31-07-2009 om 11:22

Vraagjes

Hoe oud zijn je kinderen??

Daphne:
"Omdat ik degene ben die het huis heb verlaten lijkt het ms in hun ogen dat ik het gezin heb opgebroken maar wij stonden beiden achter deze scheiding."
Voor je kinderen doet dat laatste er op een bepaalde manier niet zo toe. Jij bent weggegaan, dat is zichtbaar. Daar zit ook een hele praktische kant aan, die je ook beschrijft; hun oude huis staat in een bekende wijk, bekende vriendjes, etc. Hoever woont je ex bij je vandaan?

Lena

Lena

01-08-2009 om 22:46

Helemaal

Hoi Daphne, ik herken het heeeeeelemaal, echt alles wat je schrijft. Ook ik moest verhuizen naar een bovenhuisje, ex bleef in vertrouwde grote huis. Ex was veel makkelijker met alles, ik was van de orde en de regelmaat. Mijn zoon deed daar niet veel anders dan tv kijken en later computeren, en ik kreeg dan een moe en dwars kind thuis. Hij was 3 toen we uit elkaar gingen en is zeker een jaar boos op me geweest. Hij had (onbewist) het idee dat het allemaal mijn schuld was, en dat papa heel zielig en veel lievr was. Kwam ook doordat mijn ex dat zo bracht. Mijn zoon is nu 8, en is er helemaal aan gewend dat de regels hier anders zijn. Hij begint de rust en regelmaat inmiddels te waarderen, maar ik moet eerlijk zeggen het is nog heel lang papa voor en papa na geweest. Wat voor mij niet leuk was, want ik vond het zo oneerlijk! Ik deed al het werk (opvoeden, naar school etc) en hij stond bij zoon op nr. 1. En hierdoor en omdat mijn ex een ontzettende ?)*^%$#!@ is miste ik mijn zoon ook altijd enorm als hij er niet was (nog steeds wel). Ik kan niet denken o lekker even tijd mezelf. Maar ik voel me rot omdat hij bij iemand is die ik niet mag en die op een manier opvoed waar ik niet achter sta. Het slijt wel hoor, ik ben niet meer de hele dag aan het huilen maar soms als er weer eens een nare aanvaring is geweest vind ik het vreselijk dat mijn zoon daarheen gaat. En om op je vraag terug te komen, die boosheid na een scheiding is er bij kinderen, en dat is ook begrijpelijk. Maar als je kind nog heel jong is (zoals toen bij mij) is het heel erg moeilijk daar met je kind over te praten. Ik merk dat dat nu steeds beter gaat, maar destijds als peuter was hij gewoon boos, en hij wilde niet slapen, en niet mee naar de winkel, en niet poetsen, en geen knuffel, mama was stom! Ik vond het een hele nare tijd, ben blij dat het voorbij is! Uiteindelijk komen kinderen ervan terug, en gaan ze de stabiele verzorgende ouder waarderen, zo hadden mijn vrienden voorspeld en zo loopt het hier ook wel. Heel erg veel succes en sterkte!!!!! Groetjes, Lena

Daphne

Daphne

02-08-2009 om 12:26

Hoi

Wat fijn dat jullie reageerden! Lena, fijn om een herkenbaar verhaal te lezen zeg.

Ik ga nu even op vakantie en kan daardoor niet uitgebreid reageren. Ik kom er as weekend even op terug, deze week heb ik een hele week alleen met de kinderen, voro het eerst sinds de scheiding. Ik kijk er naar uit. Daarna zou ik nog graag even verder willen praten hier. Tot dan.

Liefs
Daphne

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.