Dochter wil gewelddadige vader ontmoeten...
Vandaag kreeg ik een smsje van ex' vriendin (waar ik echt heel goed mee kan) - zij is uit huis gevlucht omdat ex haar bedreigt heeft en de politie is hiermee ook betrokken. Hij heeft haar bedreigt omdat zij hem geen geld wilde geven om te gokken, hij is gokverslaafd.
Nu wil dochterlief hem ontmoeten maar ik sta hier nu helemaal niet meer zo positief tegenover. Hij was vroeger al geweldbereid, maar alleen in dronkene toestand. Maar zijn vriendin vertelde mij, dat hij helemaal nuchter was toen hij haar bedreigte.
Ik snap best, dat dochterlief hem wil ontmoeten, dat is haar goed recht. Zij heeft ook geen verwachtingen aan hem, wil hem alleen ontmoeten, om met deze thema af te kunnen sluiten, zoals zij zelfst zeggt (wat ik dan weer een heftige uiting vindt voor een meisje van 9).
Maar wetend, dat zijn bereidschap om geweld te gebruiken alleen maar groter geworden is dan vroeger, weet ik niet, of zij met haar 9 jaar niet te jong is voor zo een ontmoeting.
Hij mag haar alleen maar onder mijn en manliefs toezicht zien, dat is in het convenant toen vastgeleggt. Maar ik wil niet, dat dochterlief geweld tussen hem en mij te zien krijgt, was altijd blij, dat zij nooit blootgesteld was aan dat soort scenes - toen ex en ik uit elkaar gingen, was zij net 18 maanden oud.
Wij waren ernstig aan het overleggen, om bij hem op visite te gaan, omdat hij toch niet hier komt en dochter hem zo graag wil ontmoeten. Maar naarmate ik dit gehoord heb, lijkt het mij geen goed idee meer.
Weet effe niet meer hoe ik dit moet oplossen. Tot nu toe ben ik altijd met mijn buikgevoel gegaan.
Maar ex is nogal pissig op mij, omdat ik zo goed met zijn (nu ex)-vriendin kan en haar op haar vragen over het verleden ook eerlijk antwoord gegeven heb. Dat zij niet direct gevraagt had, zou ik me hiermee niet eens bemoeit hebben - maar voor hem liegen is ook niet wat ik wil, dat heeft zij niet verdient.
Heb bewusst niks gezeggt totdat zij vroeg. Maar er is dus reden om voorbereid te zijn op een eventuele gewelduitbarsting bij een ontmoeting.
Wat zullen jullie doen?
Nu even niet?
Ik zou nu even niks doen naar ex toe. Als jouw ex een beetje om mijn ex lijkt zou ik heel ver bij hem uit de buurt blijven. Een relatiebreuk werkt bepaald inspirirerend op de verbale en fysieke agressie. En jij hebt ook nog eens een keer informatie gegeven aan zijn inmiddels ex. Daar zal hij beslist niet blij van worden. Dit lijkt me inderdaad potentieel problematisch. Volgens mij zit er weinig anders op dan dit (op haar niveau) aan dochter uit te leggen en voor te stellen een tijdje te wachten. Weet jij waarom ze per se nu wil trouwens? Ik begrijp van andere postings dat ze al heel lang geen contact meer met hem heeft.
Groet, Jo Hanna
Antwoord
Op neutraal terrein zal het sowieso plaats vinden, ook dat dit nu niet gebeurt was. Wij hebben al sinds begin een plan gemaakt voor het geval, dat ie langskomt.
En nee, langsgaan is maar de 2de keuze. Maar dochterlief is bang, dat het op gegeven moment te laat is, zij is ook bang, dat mijn ex op gegeven moment dood gaat vanwege zijn ongezonde leefstijl.
Hier zit nogal iets in - ex heeft meerdere zelfstmoordpogingen achter z'n rug, waarvan zij echter niet weet. Hij lijdt aan PTSD door de oorlog in Bosnie, dit uit zich o.a. door depressies, maar nu dus ook door gewelduitbarstingen in nuchtere toestand. Hij was in therapie, maar het lijkt alleen maar erger te worden. Ik heb ook geen hoop meer, dat het ooit nog goed komt met hem en stiekem ben ik ook bang, dat ie er ooit zelfst een eind aan maakt en wij echt in aktie moeten komen, als wij dochter de kans willen geven om hem te ontmoeten.
Dochterlief weet van zijn problemen, al dan niet in alle gruwelijke details. Wij zijn hier altijd open mee geweest, aangepasst aan de leeftijd. Zonder hem af te kraken, wij hebben haar altijd gezeggt, dat het mensen verandert, als ze zoiets gruwelijks meemaken als orloog. En dat juist dit bij hem gebeurt is.
Dierentuin-girafpas
Balletmama76, ken je het fenomeen 'de girafpas'? Je krijgt die voor tien euro per jaar per volwassene en die mag dan drie kinderen meenemen. En partnerpas kost 8 euro (en weer met drie kindren). Er worden vier keer per jaar 'ledendagen' georganiseerd: je krijgt dan (bijna) gratis toegang tot en van de dierentuinen in Nederland. Binnenkort op 13 dsecember is dat het maritiem museum in Rotterdam. Ik zeg bijna gratis, want voor het reserveren betaal je 6euro, ongeacht hoeveel kaartjes je reserveert.
Ik heb o o.a. een keer een superleuk verjaardagsfestje georganiseerd: 6 euro voor een dagje Avifaune met twee volwassenen en zes kinderen! Ieder een rugzakje met eten en drinken en verder alleen maar plezier.
De pasjes staan wel met foto op naam. Maar misschien is het een idee om zo'n pasje (of twee) aan te schaffen op zijn naam, en dan tegen hem te zeggen dat je kaartjes hebt voor de dierentuin en vragen of hij met je dochter daar naartoe wil gaan. Mijn ervaring is dat mensen zelden gewelddadig worden in gezelschap en er is op zo'n dag altijd heel veel publiek.
Je hoeft niet vier keer per jaar te gaan, maar het kan wel. Alleen de reiskosten moet je wel zelf betalen.
Zo zou je dochter in een ontspannen sfeer haar vader kunnen zien, zou je zelfs een bepaald ritme en een bepaalde invulling kunnen aanbieden en is er toch heel veel toezicht. Als je zelf eten en drinken meeneemt is het niet al te duur. En er is altijd een feestelijke sfeer, met kleurplaten of puzzeltochten etc.voor de kinderen.
Voor meer informatie: zie www.girafpas.nl
Je bent wel lid van de AVRO daarna, ik hoop dat je daar geen principiële bezwaren tegen hebt.
Verder: als je ex echt oorlogstrauma's heeft, dan hoop ik dat hij een goede behandeling krijgt, want niet elke therapie is dan geschikt. Wellicht kun je zelf eens kijken bij centrum 40-45. Daar is veel expertise op dit gebied.
Tsjor
Wel of niet ontmoeten
Ik snap het gevoel van urgentie wat jullie hebben. Wat een afschuwelijke situatie. Voor je dochter is het ronduit verschrikkelijk om op zo'n jonge leeftijd zoveel gewicht van haar vader te moeten dragen. De vraag om hem op korte termijn al dan niet te ontmoeten, is daarmee een (belangrijk) detail in een veel bredere verband.
Zoals ik het lees (en het is natuurlijk maar heel weinig wat ik lees) is het paradoxaal genoeg juist belangrijk voor jouw dochter om hem te kunnen loslaten. Ze geeft aan hem te willen ontmoeten om het achter zich te kunnen laten. En de dreiging van zijn dood dwingt haar eigenlijk ook om emotioneel afscheid te nemen. Zij geeft in feite aan dat het haar teveel wordt. Ik denk dat je in ieder geval zelf met dat thema aan de gang moet met haar. Het is enorm wat er op haar bordje ligt!
Ik denk dat als er een ontmoeting komt, het belangrijk is dat die ontmoeting het doel dient. Het is dan in ieder geval belangrijk erachter te komen welke voorstelling dochter heeft bij die ontmoeting. Wat heeft ze dan nodig om tot een afsluiting te kunnen komen of op zijn minst wat rust te vinden? Hoogoplopende toestanden zullen daar in ieder geval niet erg toe bijdragen. Wat denkt ze dat ze van haar vader nodig heeft? Is hij daartoe in staat? Als ik het zo lees, kun je van hem maar minimaal wat verwachten aan volwassen, steunend gedrag tov dochter. Ondanks haar wens om het af te sluiten, zal ze toch ook een groot verlangen hebben naar iets anders dan wat er nu is. Hoe dan ook is het voor je dochter denk ik helend om over dit soort dingen te kunnen praten: te mogen vertellen wat voor vader ze had willen hebben en het verdriet en de boosheid te mogen uiten over het feit dat hij dat niet is. Het is heel goed dat jullie haar hebben uitgelegd dat hij getraumatiseerd is maar voor haar is dat natuurlijk evengoed geen troost. Leg een tijdje minder nadruk op hem te 'excuseren' (hoe terecht ook) en geef haar alleen erkenning voor haar pijn.
En een vraag die in me opkomt: is het niet mogelijk om (eerst) tot een andere vorm van contact te komen? E-mailen bijvoorbeeld. Daarin zou je dochter dan langzaam wat opener kunnen worden tov haar vader en wellicht zelfs op een kwetsbare manier iets van haar wensen en gevoelens over een ontmoeting met hem kunnen delen, geholpen door jou. Wellicht dat hij dan iets ontvankelijker wordt en een ontmoeting bevredigender zou kunnen verlopen. Hij moet in feite een uurtje contact kunnen maken met zijn kind, op welk minimaal niveau dan ook. Vooraf alvast contact maken, zou daarvoor een soort handreiking kunnen zijn.
Veel sterkte, Jo Hanna
Ontmoetingshuis
Hoi,
Ik weet even niet meer precies hoe het heet maar ik weet dat er huizen zijn waar je in dit soort gevallen een vader een kind kan laten ontmoeten. Er is dan altijd iemand in de buurt (sociaal werk denk ik), dus het is veilig én neutraal terrein. Misschien is dat iets?
groetjes, MArleen
Jo hanna
'Het is dan in ieder geval belangrijk erachter te komen welke voorstelling dochter heeft bij die ontmoeting. Wat heeft ze dan nodig om tot een afsluiting te kunnen komen of op zijn minst wat rust te vinden?'
Zij is hier heel duidelijk in - zij heeft verder geen verwachtingen aan hem, maar wil hem gewoon "in real life" ontmoeten, zodat "dit zwarte gat" er niet meer is, zo drukt zij het uit. Gewoon een middagje met hem doorbrengen, om een beetje een feeling voor hem te krijgen. En ook leuk en gezellig ook, bv bowlen of op het strand, zonder psychologen of iets in deze stijl erbij (heeft zij erg fel nee tegen gezeggt), dus ontmoetingshuis is geen optie. Zij wil alleen maar ons erbij en hem en zijn vriendin (deze part zou moelijk worden nu, maar zij is ook erg welkom, desnoods zonder hem!)
"Hoe dan ook is het voor je dochter denk ik helend om over dit soort dingen te kunnen praten: te mogen vertellen wat voor vader ze had willen hebben en het verdriet en de boosheid te mogen uiten over het feit dat hij dat niet is."
Deze gevoelens uit zij al - wij hebben haar ook vanaf begin gezeggt, dat zij altijd bij ons kan komen als zij vragen heeft over hem/over hem wil praten en dat doet zij ook.
Maar zoals jij al zeggt: Ik denk, dat zij hem echt moet ontmoeten, om op haar manier afscheid te kunnen nemen van hem.
Emailen is helaas geen optie - dochter praat wel Duits, maar kan het niet schrijven, en ex' Duits is niet bijzonder goed, hij kan wel Duits praten en ook lezen, maar echt niet schrijven - hij schrijft mij nog steeds in het Kroatisch en ik vertaal het dan voor haar. Zij zelfst kan geen Kroatisch behalve hondencommandos, omdat onzere honden uit een kroatisch asiel komen.
Wij hebben ook bewusst voor honden uit Kroatie gekozen, om haar haar land van komaf wat dichter bij te brengen.
Tsjor
"Verder: als je ex echt oorlogstrauma\'s heeft, dan hoop ik dat hij een goede behandeling krijgt, want niet elke therapie is dan geschikt. Wellicht kun je zelf eens kijken bij centrum 40-45. Daar is veel expertise op dit gebied."
Dat heb ik al gedaan. Ben zelfst een tijdje geleden op zoek gegaan naar geschikkte therapieplaatsen in de buurt van zijn woonplaats en heb hem dan de contactgegevens doorgemailt - hij doet er echter niks mee. Ik heb ook alles gelezen, wat ik over PTSD kon vinden.
Maar hij lijkt het al opgegeven te hebben. Hij wil ook geen echte hulp lijkt het, en verwijt altijd anderen, wat fout loopt in zijn leven - vroeger verweet hij het mij, nu zijn vriendin - er zijn schrikbaar veel parralelen in betrekking op hoe hij met mij omging toen en nu met haar.
Bovenop komt hij uit een gewelddadig gezin, was denk ik al voor de oorlog best slecht eraan toe, en de oorlog heeft hem dan de laatste klap gegeven.