En nu?
De laatste tijd is mijn man zeer gespannen en chagerijnig tegen mij en mijn kinderen. Hij valt tegen ons uit om het kleinste voorval.
Dit alles heeft te maken met een incident op school en de afwikkeling daarvan.
Ik kan er echter niet meer tegen..... Ik heb net met hem gesprek gehad en zijn respons "dit is wie en wat ik ben, daar moet je het maar mee doen".
Tja, en daar ben ik nu dus helemaal klaar mee en ik heb besloten dus te gaan scheiden. Hij weet dat nog niet maar ik trek dit zo niet langer.
Maar waar moet ik beginnen???
Er zijn hier vast ervaringsdeskundigen.... 
School?
Dus door iets buiten je huwelijk, wat school toch is, ga je scheiden? Het klinkt mij vreemd in de oren. Pak dat 'ding' op school aan lijkt me. Ik heb net een scheiding achter de rug en geloof me, dan moet je wel meer reden hebben om dat hele traject in te gaan en vol te houden. (ik vind trouwens 'ik ben wie ik ben' een vreemde reactie voor iets op school?)
Eerste stappen
Als je wil scheiden is het belangrijkste om dat te bespreken. Zo komt het voor de ander niet als donderslag bij heldere hemel. Tijdens een scheiding leg je de basis voor de rest van jullie gescheiden leven. Dus het is van enorm belang hier voldoende aandacht aan te schenken.
Voor jezelf zijn eigenlijk twee punten het belangrijkst: Woonruimte en financiële onafhankelijkheid. Woonruimte is vaak een enorm probleem, huurhuizen zijn moeilijk te vinden en kopen is lang niet altijd mogelijk. Financiële onafhankelijkheid ligt maar helemaal aan je huidige situatie uiteraard. Probeer in ieder geval niet afhankelijk te worden van alimentatie, want dat wordt nogal vaak een onzekere factor.
Daarnaast wil ik je net als de andere forummers aanraden eerst werkelijk alles te proberen om je relatie te redden en te kijken of deze situatie niet tijdelijk is en misschien wel van voorbij gaande aard is.
Paar maanden?
Tja, als het nu iets van de laatste jaren was..? Hoe ging het daarvóór dan?
Ik krijg niet de indruk dat hier al alles aan gedaan is om de situatie te veranderen.Als je man er echt niets aan wil doen ( huisarts, psycholoog o.i.d.) dan zou ik me kunnen voorstellen dat ik zou opperen dat hij maar een paar weken ergens anders moet gaan logeren totdat hij weer genoeg energie heeft om zich in te zetten er iets goeds van te maken.
Heb je op een rustig moment met hem gepraat of alleen vlak na een ruzie? Misschien moeten jullie er samen een dagje op uit en dan eens rustig praten? Of heb je dat ook al gedaan?Totaal anders reageren dan je gewend bent te doen wil ook nog weleens helpen.Hoe reageer je doorgaans op zijn gedrag?
Damajo
Nog iets
Misschien is mindfulness iets voor hem. Google maar eens. Wordt bij de meeste GGZ instellingen wel cursussen in gegeven.
Damajo
Reacties
Hallo allemaal,
Bedankt voor het reageren. Ondertussen is er een nieuwe crisis geweest. En het is mij (en hem ook deels) wel duidelijk dat hij overspannen/depressief is.
Het is niet echt alleen van de laatste maanden, dit is eigenlijk wel zo sinds het begin van onze relatie. Hij worstelt veel met zichzelf en raakt zo nu en dan in een crisis. Uiteindelijk gaat dit escaleren en dan ontstaat er ruzie met daarna huilen/drama's enz.
En afgelopen week was ik het ineens helemaal zat! Ik voel nog veel voor hem maar ik zie ook dat deze sfeer niet goed voor mij of de kinderen is. Hij gaf zelf ook aan dat scheiden een optie voor hem, zodat ik beter af was.....
In ieder geval is er wel wat openheid gekomen en ik denk dat het verstandig is om eerst hulp te zoeken voor zijn depressie/overspannenheid. En daarna moeten we maar verder kijken.
Mijn gedachte is ook om misschien te gaan latten? In ieder geval is het een complex probleem met een rotverleden en misschien een "stoornis"?????
Wel twijfel ik of ik nu toch alvast stappen moet zetten om straks eventueel alleen verder te gaan. En welke stappen moet ik dan zetten??? Wellicht hebben jullie een stappenplan?
Woning
iets dat je niet snel hebt is een woning, het is daarom slim je te orrienteren op de woningmarkt in je woonplaats.
Bij de een kun je wel inschrijven en niet reageren en zo woonduur opbouwen bij de andere gemeente zijn weer andere criteria.
Hoe zit het met jullie beider inkomen? Als je geen baan hebt ga daar naar opzoek. Dat maakt het leven na een scheiding en ook daarvoor makkelijker.
Mochten er schulden zijn ga die structureel aflossen (is zowiezo een goed idee) maar scheiden zonder schulden is een tikkie makkelijker te regelen. Je hebt dan niet meer met banken te maken die je niet uit hoofdelijke aansprakelijkheid willen ontslaan etc.
Geef de therapie of het traject dat jullie ingaan een eerlijke kans.
O ja
Bedenk je ook, dat als je gaat scheiden, de kinderen alsnog naar hem toegaan, maar dan zonder jouw toezicht.