Ex heeft nieuwe vrouw gaat gezinnen samenvoegen hoe nu?
Ik be nnog niet officieel gescheiden, maar woon nu drie maanden alleen met de kinderen nog in ons oude huis. Hij woont al 2 maanden samen met nieuwe vrouw, en onze dochters zitten bij elkaar in de klas.
Zij wil een keer koffiedrinken, om zich voor te stellen, maar ik merk dat ik dat heel slecht trek, omdat ik nog heel emotioneel in alles sta, we zijn 25 jaar samen geweest, en hij stapt zo over. Ik heb inmiddels een nieuwe woning, en als ik daar in zit gaan zij hier samen met de hele bubs wonen, dus de gezinnen samenvoegen.
Ik wil haar wel heel duidelijk laten merken waar mijn grenzen liggen en dat mijn kinderen wel mijn kinderen zijn. Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Muizemeis
Bijna onmenselijk
Wat er van jou verlangd wordt. Als ik het goed heb is het nog geen half jaar geleden dat je man het bericht gaf dat hij niet meer van je hield. En nu? Jij gaat verhuizen, hij heeft een nieuwe vriendin, die bij hem intrekt (in jullie huis) met de kinderen erbij. En dan wil de nieuwe een keertje met je koffiedrinken???
Meid, jij mag helemaal jouw tempo bepalen hoor. Doe niets waar je nog niet aan toe bent. Je bent sterk genoeg geweest hoor.
Wens je alle liefs,
Fély
Dat
vind ik nou ook!
Geef maar aan dat je daar helemaal niet aan toe bent.
Of wilt ze op die manier haar nieuwe huis bekijken? Want dat is natuurlijk wel raar, dat zij dan in een huis gaat wonen waar jij nu woont en waar haar huidige vriend met zijn ex zo lang gewoond heeft.
Je kent haar toch al?
Je kent haar toch al, dus waarom zou ze zich willen voorstellen? Het lijkt me logischer als dat initiatief van jou uit zou komen, omdat zij met jouw kinderen te maken krijgt. Jij hebt daar (begrijpelijk) geen trek in, dus ik zou dat gewoon afhouden. Het is al lastig genoeg als je alleen met je ex te maken hebt.
Oh, en je hoeft haar helemaal niet duidelijk te maken dat jouw kinderen van jou zijn hoor. Als ze zich een beetje gedragen zoals kinderen in een (nieuw) samengesteld gezin betaamt, laten zij dat haar snel genoeg weten.
Troost
Ik denk dat de nieuwe vriendin van je ex het nog heel erg lastig gaat krijgen. Zometeen zit ze namelijk met haar nieuwe vlam compleet in ZIJN oude leven. Namelijk in jullie huis (vol met al julie herinneringen), met jullie kinderen... Ik moet dat nog goed zien gaan hoor.
En jij hoeft helemaal niks. Je hebt alleen met je ex te maken ivm omgang enz. maar met zijn nieuwe vriendin hoef jij niets als jij dat niet wilt!
Wat een rotsituatie, veel sterkte!!!
Tegengeluid
maar dat verwachtte je waarschijnlijk al.
Ik denk dat het wel verstandig om samen te praten. Niet in jouw oude huis, maar op een neutrale plek.
Dit kan de angel er uit halen.
Wat zijn jouw verwachtingen ten opzichte van haar, en die van haar tenopzichte van jou. Hoe denkt zij om te gaan met de jou kinderen.
Je kijkt niet naar het verleden, en geeft dat ook duidelijk aan voor het gesprek, maar naar de toekomst. Ze is er nu eenmaal en blijkbaar gaat ze voorlopig ook niet weg.
Niet over het waarom van deze snelle actie (dat vind ik ook belachelijk snel), maar wel over de praktische gevolgen ervan.
Je krijgt hoe dan ook met elkaar te maken, dat heb je nu al. Dan is het handig de doelpalen even duidelijk in de grond te zetten.
Ik ben er een groot voorstander van van dit soort gesprekken.
Amk
Eens, het kán nuttig zijn, hoewel je in feite natuurlijk alleen te maken hebt met je ex. Maar denk je niet dat dit initiatief dan van de moeder zou moeten komen? De nieuwe vrouw moet zich m.i. lekker op de achtergrond houden en alleen komen als ze geroepen wordt. En zeker als het allemaal nog zo vers is.
Bij mij is al het leed allang geleden en is de stiefmama al 9 jaar in beeld, en toch ga ik niet met haar om de tafel als ik iets te bespreken heb. Ik weet dat zij hun agenda beheert bijvoorbeeld, maar ik regel alles via mijn ex. We gaan best 'leuk' met elkaar om hoor, maar ze is voor mij geen partij om rekening mee te houden.
Wat wil jij zelf uit dit gesprek halen?
Hoi,
Mijn partner is nu officieel 1.5 jaar geleden bij zijn ex weggegaan en zij en ik hebben elkaar nog nooit ontmoet. Wij zien er allebei geen goede reden voor om elkaar te onmoeten... Voor haar te pijnlijk om haar ex-man te zien met de vrouw voor wie hij haar (althans in haar ogen) verlaten heeft... en voor mij de ex van mijn partner 'kennen'... ik zie er geen reden voor... Zij leeft haar leven en wij leven het onze. Klopt dat haar kinderen 1 keer per 2 weken een weekend bij ons zijn ... hij haalt ze op en brengt ze ook weg, ik ben hierbij absoluut niet bij betrokken. Ik denk dat het het beste is dat jij kiest voor jouw gevoel...of jij jou hier lekker bij voelt of niet is wat telt.
heel veel sterkte!
Kinderen
Maak je vooral niet druk dat je kinderen jou inwisselen voor haar. Jij bent de enige moeder. dochter hier vindt "leenpappa"heel aardig, maar hij is haar vader niet.
Maar verder is het heel vroeg en doe vooral niet waar je nog niet aan toe bent. Ex van mijn vriend heb ik pas na 4 jaar handje geschud. En ik woon niet eens met hem en hun kinderen in 1 huis.
Succes! Neem je tijd, maar hou er ook niet teveel aan vast.
Vic
Ben het helemaal met jou eens. Het contact betreft de kinderen en alles wat daarom heen draait. Ik regel dit ook met mijn ex en laat het aan hem er met zijn partner (met wie ik 'een hallo hoe gaat het contact heb')over te hebben zoals hij dat ook aan mij overlaat het aan mijn kant te regelen....
Zoals ik hierboven al vermeldde, ik vind het contact tussen de nieuwe partners van de ex-en absoluut niet noodzakelijk... Daarbij zijn de kinderen van mijn partner er doodsbang voor dat hun moeder op een dag geconfronteerd zal worden met mij omdat zij aangeeft aan haar kinderen dat ze dat niet aan kan... Prima toch?
Kinderen
Mijn dochter van 6 die heel erg dol is op mijn partner zegt regelmatig tegen hem dat hij niet haar papa is en dat zij heel blij is met haar papa... En ik bevestig dat ook door te zeggen dat hun papa de beste papa is voor mijn kinderen en dat mijn partner de beste papa is voor zijn kinderen. En ik zeg ook regelmatig naar de kinderen van mijn partner toe dat ik naar hen geen moederrol ambieer.. temeer want zij hebben een moeder. Ik ben de nieuwe vrouw in het leven van hun papa maar dat dit niet gelijk staat met het overnemen van de rol van hun moeder.
En toch
voorop gesteld dat dit wel heel erg vroeg is voor muizemeis. en ze het alleen moet dan wanneer haar gevoel dat toelaat.
Ik kan wel vinden dat ik met vriendin van ex niets te maken heb, in de praktijk is dat toch anders. Wanneer de kinderen bij hun vader zijn worden ze mede opgevoed door haar. Zij heeft andere ideeën dan ex en ik hadden binnen ons huwelijk, en vind dus dat de kinderen opnieuw opgevoed "moeten" worden. En ex gaat daar helemaal in mee. En dat zorgt er wel voor dat ik meer met haar van doen heb dan ik eerst wilde. Nu zijn we beide zover dat we allebei wel een gesprek willen (ex en zij, zijn zo'n 7 maanden samen). Daarin tegen hebben zowel ex als mijn partner die behoefte helemaal niet..
Zal het dan toch iets zijn voor de moeders?? Ik voel me totaal niet bedreigd door haar, en zij weet zelf ook wel heel goed dat het mijn kinderen zijn. Ik denk niet dat je dat aan een andere vrouw hoeft te melden, zeker niet na zo'n korte tijd. Ze "pakken" jouw heus je kinderen niet af.
Ik denk dat, dat soms heel verhelderend kan zijn.
Dat zeg ik ook niet
dat dingen geregeld moeten worden met de nieuwe partner. Dat doe ik zelf ook niet. Ik voed samen met haar vader mijn dochter op. Hij overlegt natuurlijk met zijn vrouw, ik met mijn vriend.
Maar het is wel heel verhelderend geweest om met haar te spreken.
Dat wij zo vriendschappelijk zijn is het andere uiterste van het spectrum. Maar was ook zeker niet van gelijk na dat gesprek, dat heeft wel een jaar of 2-3 geduurt. Maar wederzijds respect was er wel vanaf het begin.
Reacties
Als eerste bedankt voor de lieve ondersteunende reacties.
Ik weet niet zo goed wie van de twee dit nu wil, of zij dat wil of hij graag wil dat zij dat doet. Hij is wel van de afschuiverig dus ik denk dat het bij hem vandaan komt.Als ik al met haar afspreek is dat op neutraal terrein, bij mij in het oude huis komt ze niet en ook in het nieuwe huis komt ze voorlopig niet in.
Ik ken haar maar ten dele, ze is vooral 'smorgens op school en totdat ex ergens anders ging wonen bracht hij de kinderen naar school en ik zag haar zelden. Nu zie ik haar vaak, en ik vind het al heel knap van mijzelf dat ik haar aangesproken heb en gezegd heb dat ik graag wil dat we elkaar recht in de ogen kijken.
Wat betrefd met de kinderen, ik ben daar erg onzeker in, ik ben toch wel verdrietig en vind het zwaar allemaal. Bij hun is het gezellig en vrolijk want ze zijn verliefd. En zij werkt parttime en hij zit 50% nog in de ziektewet. Dus als de kinderen daar zijn is het leuk en gezellig. Ik probeer er zoveel mogelijk voor mijn kinderen te zijn, maar ben nu ook veel met mijzelf bezig om alles een plekje te geven. Natuurlijk weet ik ook niet wat daar allemaal speelt, maar ik ben een beetje bang dat ze het daar straks zo leuk hebben dat ik niet meer meetel.
Ik denk niet dat het misgaat heel simpel omdat ex wil dat dit gaat lukken. Okee zij kan afhaken, maar ik denk dat hij zich in alle bochten gaat wringen om deze relatie niet mis te laten gaan. Maar goed dat is mischien wel heel negatief van mij gedacht.
Ik wil net als Vic ook niet zoveel met haar te maken hebben, ik wil geen vriendinnen met haar worden. Ik wil alleen met ex te maken hebben, dat vind ik al heftig genoeg.
Wat ik zelf uit het gesprek wil halen weet ik niet, daarom moet ik het (voorlopig) niet aangaan denk ik. Ik zie totaal niet wat voor een voordeel het voor mij heeft. Want wat als ik bv zou zeggen: Ik zou het fijn vinden als de kinderen om 19.30 naar bed gaan........... Dan zeggen zij: Dat bepalen wij zelf wel, en terecht, ik wil die bemoeienis zelf ook niet in mijn leven. En als ik ooit weer een partner heb, hoeft mijn ex daar ook helemaal niets mee, is mijn vriend(dan) en that's it. Of hij hoopt mischien dat als ik hun relatie goedkeur dat iedereen dat makkelijker zal doen. Of dat ex het wel makkelijk vind, hoeft hij nog minder met mij te maken te hebben. Mmmm we meoeten nog het een en ander samen uitzoeken(boeken, muziek) dus ga het denk ik toch nog eens aankaarten.
Amk: Ik weet eigenlijk niet wat ik van haar verwacht. Eigenlijk wil ik helemaal niet met haar geconfronteerd worden. Maar dat wordt ik natuurlijk wel, elke dag dat ik haar zie. Ik weet ook net wat ik wil en wat ik ervan verwacht. Ik heb haar vorige week gevraagd waarom zij nu koffie wil drinken met mij. Toen zei ze: Nou mischien heb je mij iets te zeggen. Toen zei ik dat ik haar niets te zeggen heb. En dat was het. Later heb ik ex gebeld hoe zij er mee omgaan als ons dochtertje haar mama noemt. Toen zei ex, dat ze dat corrigeren en zeggen dat vriendin niet haar mama is. Toen vertelde ex dat zijn vriendin over dat soort dingen met mij wil praten. En dan denk ik gelijk waarom zou ik met haar daarover moeten gaan praten, ik heb niets met haar te maken. Maar zdora ik aan ex vertel dat ik niets met haar te maken heb dan wordt hij heel boos. Het voelt voor mij alsof hij mijn toestemming en goedkeuring wil voor hun relatie, en die krijgt hij niet want ik keur het niet goed. Begrijp het niet verkeerd, ik gun ze alle goeds in hun relatie, maar ik wil daar niet mijn goedkeuring aan verlenen.
Muizemeis
Wat wij besproken hebben
zij is gelovig, mijn ex voor haar bekeerd. Hoe dacht ze dat te rijmen met mijn neutrale niet gelovige standpunt.
Uit wat voor gezinssituatie komt zij.
Wat dacht zij dat haar rol was ten opzichte van MIJN kind. En wat ik vind dat haar rol op dat moment was. Dat mama punt hebben we ook besproken.
Maar ook wat vind zij belangrijke elementen in de opvoeding, wat zijn haar normen en waarden. En dan gaat het niet direct over dat concrete hoe laat naar bed, maar wel dingen als voeding, tv programma's. Ik heb aangegeven dat ik gezonde voeding heel belangrijk vind.
Waar wilde zij zich mee gaan bemoeien en waarmee niet.
En wat vond ik daarvan.
Ik weet nog dat ik veel gehuild heb tijdens dat gesprek. Het was verdorie binnen een half jaar nadat ik verlaten was en binnen 3 maanden na onze officiele scheiding. Gelijk daarna had ik een afspraak met mijn bedrijfsmaatschappelijkwerker om het gesprek een plek te kunnen geven. De rest van de week was ik vrij want ik vermoedde dat het gesprek mij echt wel uit evenwicht zou brengen.
Maar, dat blijft staan, je moet er wel zelf aan toe zijn.
Dat komt toch allemaal wel
Ik hoefde die dingen allemaal niet te weten van de nieuwe vriendin. Mijn ex was en bleef de hoofdopvoeder, en ik vertrouw erop dat hij doet wat het beste is voor ons kind. Dat hij daarover met zijn vriendin overlegt is vanzelfsprekend en ik heb niet het gevoel dat ik me daar dan nog mee moet bemoeien. De afgelopen jaren ben ik toch wel veel over haar te weten gekomen. Zo heb ik haar ouders op verjaarsvisite van mijn dochter gehad en heel gezellig met haar moeder over de kindertijd van haar kind gesproken 
Ik heb er ook totaal geen behoefte aan om eventuele onzekerheden van mijn kant over haar invloed met haar te bespreken. Ze weten inmiddels wel hoe ik erin sta. Een voorstel om met haar naar een 10-minutengesprek te gaan heb ik ooit resoluut afgewezen (het idee!), en als ik zou merken dat mama-zeggen zou worden aangemoedigd zou ik furieus worden.
Muizemeis
Ik vind het heel begrijpelijk hoe je er nu in staat. Jij moet je nu concentreren op het inrichten van je nieuwe huis, en de begeleiding van je kinderen. Je hoeft zeker geen goedkeuring te geven aan de beslissing van je ex. Die heeft hij helemaal zelf genomen, dus hij moet ook mans genoeg zijn om daar zelf verantwoordelijkheid voor te nemen.
Jouw goedkeuring
"Of hij hoopt mischien dat als ik hun relatie goedkeur dat iedereen dat makkelijker zal doen"
"Maar zdora ik aan ex vertel dat ik niets met haar te maken heb dan wordt hij heel boos. Het voelt voor mij alsof hij mijn toestemming en goedkeuring wil voor hun relatie, en die krijgt hij niet want ik keur het niet goed".
Ja, ik denk ook dat zijn slechte geweten zijn grote geluk in het nieuwe paradijs in de weg staat. En als jij jouw zegen geeft, is hij helemaal blij.
Praten over praktische zaken kan, maar op/met afstand, totdat jij er klaar voor bent.
Sterkte lieve Muizemeis,
Fély
Jouw goedkeuring
nou echt niet! Dat zou hij bij mij zelfs nu nog niet krijgen. Het idee alleen al. Ex liep bij mij eens te klagen dat hij dochterlief zo weinig zag. Het enige dat ik daar op te zeggen had was: dat is het gevolg van jouw keuze om weg te gaan. Niet mijn probleem. Dat IK moet dealen met de gevolgen van JOUW keuze vind ik veel erger.
Hij heeft nooit meer geklaagd.
Amk
"Het idee alleen al. Ex liep bij mij eens te klagen dat hij dochterlief zo weinig zag. Het enige dat ik daar op te zeggen had was: dat is het gevolg van jouw keuze om weg te gaan. Niet mijn probleem. Dat IK moet dealen met de gevolgen van JOUW keuze vind ik veel erger. "
Ik heb dit ook weleens gezegd maar dan ontploft hij en wordt hij woest. Als ik zeg dat ik het heftig vind dat ik mijn kinderen moet delen met een vreemde dan heeft hij daar absoluut geen begrip of wat dan ook voor.
Maar ik ben blij om te lezen dat jij er ook zo instaat, soms ga ik inderdaad denken dat ik de enige ben die zo denkt
Muizemeis
Fely
Ik denk dat je gelijk hebt, dat hij het inderdaad zo ziet. Of eigenlijk dat ik zijn grote geluk in de weg sta, want hij blijft met mij te maken houden of hij nu wil of niet.
Muizemeis
Vic
mmmm hij is nog nooit sterk genoeg geweest om te gaan staan voor izjn beslissngen en nu ook niet. En ik heb jaaaaaaaaaren lang gedacht dat ik de afhankelijke was in onze relatie. Maar goed het leert mij heel veel over mijzelf en over hoe ik hier sterker in kan worden. Dus ik ga gewoon weer voor mijn eigen stuk en laat dit weer los tot ik eraan toe ben.
Muizemeis
Loyaliteit
Even over je onzekerheid dat het bij pappa en nieuwe vriendin gezelliger is dan bij jou: maak je daarover maar niet druk. Het is bij de vader van mijn kinderen absoluut niet gezellig, maar ze gaan er nog altijd zingend naartoe. Ik ken ook een mannetje dat bij zijn moeder compleet aan zijn lot wordt overgelaten en die helemaal niet kan opschieten met de vriend van zijn moeder, maar hij wil nog altijd evenveel bij pappa als bij mamma zijn. De loyaliteit van een kind gaat heel ver. Dus laat ze het maar gezellig hebben bij pappa en zijn vriendin, ze komen toch altijd weer terug bij jou, gewoon omdat jij hun moeder bent. En zodra bij jou alles een plekje heeft gekregen, wordt het vanzelf ook een feestje bij jou thuis(voor zover het nog niet gezellig is).
Ik heb trouwens wel met de ex van mijn man te maken, ik zie haar regelmatig tijdens "een wisselmoment" wanneer mijn man er niet is. Dit is zo afgesproken tussen haar en mijn man. We zijn "on speaking terms" over koetjes en kalfjes. Ik heb nog nooit een inhoudelijk gesprek met haar gehad over haar kind. Dat zoekt ze maar met mijn man uit.
Hij gebruikt jou
Als instrument om zijn slechte geweten te sussen. Hij zal ongetwijfeld opgelucht zijn, alles en iedereen weet van zijn nieuwe leven. Het grote genieten kan beginnen. Alleen jammer dat hij diep in zijn hart echt wel weet dat het op z'n zachtst gezegd niet netjes is tegenover jou. Maar goed, zo lang jij rechtop blijft en ook nog eens koffie gaat drinken met zijn nieuwe liefde, hoeft hij niet naar dat stemmetje te luisteren.
Nee hij heeft geen begrip voor jouw gevoelens en integriteit of fatsoenlijke discretie is hem ook vreemd begrijp ik uit jouw postings.
Sorry dat ik het zeg, maar ik vind hem een lapzwans.
Fely
Inderdaad heeft hij absoluut geen begrip voor mijn gevoelens en vind hij het de normaalste zaak van de wereld, dat ik alles slik mbt zijn nieuwe liefde. Ik heb al een paar keer tegen hem gezegd dat ik hem een grote sukkel vind, er is nog weinig respect voor hem over als mens. Als vader weet ik niet of ik hem nog wel zo respecteer.
Wat ik wel lastig vind is dat hij ook heel hartelijk kan zijn en hulpvol, hij helpt wel met financiele dingen uitzoeken. Zou ik het leifste niet willen, maar soms is alles zoveel ineens dat het ook wel handig en fijn is.
Maar goed dat deze relatie over is, op naar een nieuw leven.
Muizemeis
Probeer eens
'Ik heb al een paar keer tegen hem gezegd dat ik hem een grote sukkel vind...' Probeer het eens dichter bij jezelf te houden. Als standaardzinnetje: 'ik heb het er moeilijk mee'. Dat klopt beter met jezelf, je bespaart jezelf de boosheid op ex en op die manier kan in je hele omgeving (inclusief ex en nieuwe vriendin) duidelijk worden wat er echt aan de hand is± jij hebt het er moeilijk mee (en dat hoef je verder aan niemand te verantwoorden, iedereen snapt dat en als mensen het niet snappen dan wens ze maar het beste).
'Ik heb het er moeilijk mee' zullen je kinderen ongetwijfeld ook meekrijgen, het kan niet anders. Je kinderen krijgen op die manier twee verhalen binnen: de vrolijke, verliefde rondhuppelende vader die naar een volgende liefde gaat, en de moeder die het er moeilijk mee heeft. Dat verhaal van jou is net zo waar, hoort er even sterk bij en voor je kinderen is het waardevol dat ze leren zien dat je niet zomaar van de een naar de nader kunt gaan.
Uiteraard hoop ik heel erg dat je niet blijft hangen in 'ik heb het er moeilijk mee'. Als je het vergelijkt met een rouwproces mag je voor jezelf zeker drie jaar uittrekken om weer een beetje op orde te komen: het eerste jaar is alles nieuw en moet je alles verwerken, het tweede jaar doe je een poging om alles zelf op te pakken en in het derde jaar ontwikkel je beter je eigen routines en pak je de dingen aan zoals je ze echt zelf wil doen. Gun jezelf die tijd.
Ik vind het al heel knap van je dat je tegen de vriendin gezegd hebt: 'ik wil dat we elkaar recht in de ogen kijken'. Haar motivatie om met jou te gaan praten (ik denk dat jij mij iets wil zeggen) vind ik niet zo charmant. Als je dat wil bepaal je zelf wel of en wanneer je met haar kontakt op wil nemen.
Ik denk dat je intuïtie klopt: als jij nu goed overweg kunt met nieuwe vriendin is er voor je man geen vuiltje aan de lucht en kan hij zonder enige gewetenswroeging zijn gang gaan. Gewoon alles netjes afwerken en het gaat zomaar door. Dat klopt niet helemaal, want jij hebt het er moeilijk mee. En dat hoef je niet weg te poetsen voor hem of voor nieuwe vriendin.
Tsjor
Kennismaken.
Hoewel mijn ex al heel snel een andere vrouw leerde kennen, duurde het een jaar voordat zij gingen samenwonen. Omdat mijn kinderen om het weekend bij hun vader en vriendin zouden zijn, heb ik haar zelf uitgenodigd om kennis met mij te komen maken. Niet om haar de regels van mijn opvoeding bij te brengen; wel om haar even te zien, om te weten bij welke vrouw mijn kinderen in het weekend zouden zijn. Het was positief, ze is samen met mijn jongste kind even langsgeweest. Het is overigens bij deze ene keer gebleven.
Geen nick
Dat kan verschil maken, ja. Blijft over het feit dat deze nieuwe vriendin met mijn/andermans kinderen te maken krijgt en ik het prettig vond zo snel mogelijk met haar kennis te maken i.p.v. alle verhalen via-via te horen.
Tsjor
Als ik tegen mijn ex zeg dat ik het er moeilijk mee heb, vind hij dat inderdaad raar. Als ik hem vertel dat ik het heel moeilijk vind dat ik mijn kinderen moet delen met een voor mij vreemde vrouw dan vind hij dat ook raar. Dat maakt het voor mij zo frutrerend allemaal.
Ik wil absoluut niet blijven hangen in het, ik vind het zo moeilijk allemaal........ Ik zie dit naast alle pijn en verdriet ook als een kans om er sterker uit te komen en die grijp ik met beide handen aan. Juist omdat ik hier sterker uit wil komen en niet in zieligheid en boosheid wil blijven hangen neem ik deze stappen, ehb ik haar recht in de ogen gekeken etc etc. Ik weet ook dat dit een langdurend proces is, en ik ben niet de geduldigste die er bestaat 
Inmiddels is de situatie wel erg grimmig aan het worden, alles wat ik niet wilde dat het zou worden is het nu wel aan het worden. Bah daar baal ik van. Morgen maar weer eens gaan bellen met ex.
Muizemeis
Geen nick
De vriendin was niet de reden van de scheiding, de scheiding was ietsjes eerder al aangekondigt, maar hij stapte wel bijna van het ene bed in het andere. Daar zat weinig tijd tussen, ongeveer een maand. Maar het is wel zo snel op elkaar dat het wel voelt alsof dit de reden voor scheiding is geweest.
Muizemeis
Grimmig?
Waardoor wordt de situatie grimmiger dan? Omdat jij er niet zoveel voor voelt om met haar om tafel te gaan zitten?
Weet je wat het allerbeste is van een scheiding? Je hoeft je op geen enkele wijze meer druk te maken om zijn gevoelens en behoefte (laat staan die van haar!). Het enige waar het nog om gaat is de kinderen en jijzelf. Zeker vanuit je oude rol als huisvrouw is dat even wennen, maar oooo wat een bevrijding kan het zijn. (Misschien vul ik nu teveel in, maar als ik er naast zit hoor ik het wel 
Concentreer je daar 'gewoon' op. Wat wil jij en waar word jij beter van? (of de kinderen) Ik zat met een vergelijkbaar dilemma trouwens, ex wilde heel graag dat ik een keer een kopje thee kwam drinken, dat zou zo goed zijn voor de kinderen. Wat had ik het daar moeilijk mee. Dan moest ik zeker aan 'mijn' keukentafel, thee drinken uit 'mijn' theeglazen, of nog erger, die van haar. Ik zal me al huilend daarna toe rijden, mezelf bijeen schrappen voor de deur, half huilend thee drinken en ondertussen maar nep lachen naar de kinderen omdat het 'o zo gezellig' was. Nee, dat zou helemaal niet goed voor de kinderen zijn....
Ex is nog steeds zeer verbaasd dat ik niks met zijn nieuwe vriendin te maken wil hebben. Hij had nog wel zulke leuke plannetjes over gezamenlijke vakanties etc. Maar het maakt mij niet meer uit. Ik heb hem niet meer nodig om dingen voor me te regelen. Eerst wel na de scheiding, maar ook jij vindt snel genoeg je eigen weg. Ik vergeet nooit meer zijn gezichtsuitdrukking toen ik helemaal zonder zijn hulp een nieuwe auto had aangeschaft. 
Jij hebt gewoon wat meer tijd nodig dan hij om je leven op de rails te krijgen. Niet zo gek als je bedenkt hoe verschillend je startpunt is ten opzichte van die van hem. Jij moet alles opnieuw regelen, je hele leven staat op zijn kop. Bovendien kwam het nogal plotseling toch? Hij had er al over nagedacht en naar de beslissing toegeleefd. Neem gewoon je tijd, ooit wordt het allemaal beter en makkelijker!