Ex komt afspraken convenant niet na
Mijn ex, heeft het weer voor elkaar dat ik boos ben! We hebben 1 kind en onze afspraken staan allemaal vast in een convenant.
Het is zo geregeld dat de feestdagen gedeeld worden, het ene jaar 1e kerstdag hier, 2e kerstdag daar. Ene jaar Oudejaarsavond hier, nieuwjaarsdag (in de middag wordt er dan gewisseld)daar. En zo ook de ene week hier, andere week daar. Dat gaat al een paar jaar goed, totdat ex is hertrouwd en langzamerhand scheurtjes ontstaan.
Gisteren werd mij medegedeeld dat ex een lang weekend weggaat met Oud en nieuw en dat ze zondags weer terugkwamen. Oudejaarsavond zal dochter daar zijn, nieuwjaarsdag bij mij tot na het weekend (is 'mijn' weekend).
Dit is de zoveelste keer dat hij afspraken maakt in het weekend dat ze eigenlijk bij mij zou zijn en zij uiteraard veel liever dan bij hem is dan hier! De ene keer is het een huwelijk waarvoor ze het hele weekend mee mochten, andere keer was het een groot feest omdat zwager 50 werd en zij uiteraard er ook bij hoorde en zo nog meer dagen waarbij het weekend van mij in het niet viel. Al die keren heb ik toegezegd, maar dit schoot echt verkeerd! Zonder overleg is dit geboekt, uiteraard ook al tegen dochter gezegd, 'leuk he mam wat wij gaan doen met papa?!'
Ik heb de neiging om tegen ex te zeggen, jammer maar nieuwjaarsdag moet ze hier zijn, dat betekent dat hij ruim 200 km moet rijden om haar hier naar toe te brengen, met het risico dat dochter hier de rest van het weekend loopt te mokken, want er gaat een groot gedeelte van zijn familie mee, dus echt super leuk he mam!
Wat zouden jullie doen in dit geval? Laten gaan en duidelijk maken, dit is echt de laatste keer geweest, of op 'mijn' strepen staan en eisen dat hij haar hier naar toe komt brengen?
Heu
Hoe oud is je dochter?
@tinus_p
Dochter is 10 jaar.
Tanja
hoe moeilijk dit ook voor jou is,ik zou dochter laten beslissen,als zijn graag naar papa wil die dagen,laat haar dan gaan.
dit is iets tussen je ex en jou,en daar moet je het laten.
als je dochter naar huis laat brengen( wat zij zelf niet wil)dan heb je wel * gewonnen* maar over de rug van je dochter.
dat is het nooit waard,ik zou het dus niet doen.
En ook
overigens zou ik je ex wel duidelijk maken dat dit de laatste keer is,en dat hij moet overleggen voor hij zo iets gaat plannen.
ook zou ik aan je dochter uitleggen dat papa dit niet goed heeft afgesproken met jou,en dat ze nu mee mag ,maar dat het de volgende keer in overleg moet gaan,omdat ze anders niet mee kan met haar vader.
een kind van 10 kan je al best veel uitleggen,ook zonder de zwarte piet bij haar vader te leggen.
Kun je geen dagen terugvragen
Natuurlijk had ex dit keer moeten overleggen. Hij had invloed op de datum. Dat geldt niet voor bruiloften en zo.
Maar het kan toch niet de bedoeling zijn dat er geen flexibileit meer is. Kind op nieuwjaarsdag daar, kind met kerst bij jou. Het gaat toch niet om de dagen op zich, maar om het vaak genoeg zien van je kind, ook tijdens feestdagen. Dus ruil feestdag voor feestdag. En ruil gewoon weekend voor gewoon weekend. Uiteraard in overleg, overmacht daargelaten.
Andere kant van het verhaal...
...ik zal blij zijn als m'n ex zoveel betrokkenheid met zijn dochter zal tonen.
Probeer het een beetje te relativieren: Is het echt zo erg, dat hij af en toe meer dagen met dochter doorbrengt dan via convenant geregelt? Op deze manier zal je dochter nooit het gevoel hebben, dat haar vader niet betrokken is in haar leven.
Bij ons is het andersom - mijn ex doet niks met dochterlief, heeft haar 6 jaar niet gezien. Zij heeft dan ook geen hoop meer, dat zij ooit vader-dochter dingen met hem gaat doen. Zij smeekt erom, dat hij een keertje langskomt, zodat zij hem tenminste kan ontmoeten, maar niet eens dat heeft hij voor haar over, zij kent zijn familie niet eens, alleen van fotos.
Ik heb veel met het spreukje: Tel je zegeningen.
Natuurlijk moeten er afspraken zijn, maar probeer om hierin een beetje flexibel te zijn. Je dochter heeft nog steeds beide ouders in haar leven, je ex is duidelijk gek op z'n kind. Dat is al erg veel waard!
Inderdaad
'Dit is de zoveelste keer dat hij afspraken maakt in het weekend dat ze eigenlijk bij mij zou zijn en zij uiteraard veel liever dan bij hem is dan hier!'
Het lijkt wel of je in een competitie gewikkeld bent: waar wil je kind het liefste zijn. Niet doen. En als het zo uitkomt dat jij een keer een bruiloft hebt of een superleuke verjaardag, dan kun je met hetzelfde gemak ook plannen dat je daar een weekend naartoe gaat.
Afspraken in een convenant worden op dat moment gemaakt, maar het levenaat verder en het lijkt me verschrikkelijk als je enkele jaren later niet op een redelijk soepele manier met veranderingen om kunt gaan, maar alles alleen maar kunt doen zoals het afgesproken is in een convenant.
Je dochter daarin betrekken door haar (!) uit te leggen dat het volgende keer niet meer zo kan zou ik al helemaal niet meer doen: moet je dochter et gevecht aangaan dat jij niet aangaat!
Mocht je dagen terug willen nemen, doe dat dan direkt: oké, maar als ze dat weekend met jou meegaat, dan vind ik het leuk als ze met kerst bij mij is, kan ik er ook een paar leuke dagen van maken. Zoiets. Niet om als een kruidenier zoutkorreltjes te wegen, maar om zelf ook te genieten van wat meer soepelheid en daar ook voordelen uit te halen.
Relax, er zijn ergere dingen dan een kind dat leuke dingen gaat doen met de vader!
Tsjor
Mijn dochter...
...heeft het hier erg moelijk mee, dat zij haar vader niet eens kent.
Ik weet niet eens hoe vaak zij al zat te huilen hierom en terwijl wij ECHT soepel zijn (ex moet maar een week van tevoren bellen en inmiddels zal ik het zelfst prima vinden, als hij een dag van tevoren belt, als dochter hem maar eindelijk kan ontmoeten en een beetje vrede hiermee kan vinden).
Ik hou mijn hart vast, wat deze totale desinteresse van zijn kant met haar doet, of zij hiervan op lange termijn ernstige schade neemt.
Manlief (haar stiefvader dus) adoreert haar, heeft zelfst een tattoo met haar naam op z'n arm laten zetten, maar toch.
Dat zij haar biologische vader niet kent, blijft voor haar iets, waar zij heel zwaar aan te tillen heeft.
En geloof me, dat wil je niet voor je kind en ook niet voor jezelfst, want ik blijf ermee piekeren, dat dit allemaal mijn fout is, omdat ik toen de foute man gekozen heb.
Wees trots op jezelf, dat jij toen voor een man gekozen heb, die ook nu jullie gescheiden zijn van zijn dochter blijft houden.
Ook al hebben jullie nu geen relatie meer met elkaar, het is jullie gelukkt, allebei in jullie dochters leven een rol te spelen.
Maak deze succes niet stuk door op principes te rijden.
Wat me opvalt
ik lees regelmatig de opmerking: wat fijn dat je ex zo betrokken is bij zijn kind.
in principe is het toch vanzelfsprekend dat een vader betrokken is? het is notabene zijn kínd.
Niemand plaatst hier ooit de opmerking: wat fijn dat jij als moeder zo betrokken bent bij je kind,want dat is wel vanzelfsprekend,maar zodra het over vaders gaat is het opeens heel goed en knap en fijn van vader.
opmerkelijk eigenlijk.
Sus-anne
"in principe is het toch vanzelfsprekend dat een vader betrokken is? het is notabene zijn kínd."
Je heb natuurlijk gelijk, het zou vanzelfsprekend moeten zijn - maar is het helaas niet, in elk geval niet voor alle vaders (en ook niet alle moeders trouwens).
Dat is iets, waar ik echt helemaal niet bij kan met mijn verstand - hoe kan iemand z'n kind helemaal uit zijn leven wissen en 6 jaar geen enkele poging doen, om op visite te komen?
Dit jaar heeft hij voor het eerst(!) verjaardagskado voor dochter gestuurt - zij was zo blij, dat hij tenminste een seintje gaaf, dat hij haar niet helemaal vergeten is. Zij wilde iets, wat alleen maar in Kroatië te verkrijgen is (ex land van komaf) en ik heb hem toen gevraagt, of hij het voor haar kan kopen - hij is niet uit zichzelfst op de idee gekomen... Dat ik hem niet hierover gebelt had, zal zij waarschijnlijk ook dit jaar geen kado van hem gekregen hebben.
Hij zeggt altijd, dat hij geen geld heeft om op visite te komen, maar gaat doodleuk in Kroatië op vakantie. Kroatie is toch zo'n 1000 km verder dan NL van waar hij woont in Duitsland.
Balletmama
het zou inderdaad vanzelfsprekend moeten zijn.
ik ken helaas ook genoeg verhalen van vaders die het laten afweten,en ik vind het zo verdrietig..........
Tanja
ik begrijp het wel, het gaat er met name om dat hij dit inplant in het weekend dat je dochter bij jou is zonder te overleggen. Ik zou eerlijk gezegd hetzelfde hebben. Hier een man die dochter liet logeren ergens anders zonder mij te informeren. Wat ik heb gedaan is rustig voor een kopje koffie uitgenodigd en in een gesprek aangegeven dat ik het prettig zou vinden als hij dit van tevoren met mij overlegt. Als ik jou was zou ik dit ook doen, dus hem onder 4 ogen even spreken hierover en aangeven dat je dit niet op deze manier wil.
Ik lees hier heel veel reacties dat het zo goed is dat hij tijd met zijn dochter wil doorbrengen, natuurlijk is dat goed, maar je hebt niet voor niets afspraken hierover gemaakt, ook omdat jij ook tijd wil doorbrengen met je dochter, het is ook voor jou oud en nieuw, niet alleen maar voor hem.
Ik laat het aan jou of je hier een punt van wil maken. Ik had het persoonlijk wel gedaan, vooral omdat hij dit zo zonder overleg heeft gedaan met jou.
succes,
Overleg
Nu evene en heel grote algemeenheid, waar duizenden uitondringen op zijn: mannen praten meestal anders dan vrouwen. Vrouwen kunnen 'overleggen', maar mannen willen gewoon korte mededelingen krijgen waar ze wat mee kunnen. 'Overleggen' betekent voor mannen vaak dat ze geconfronteerd worden met het verbale 'geweld' van vrouwen waar ze uiteindelijk toch niets tegenin te brengen hebben.En dus zuchten ze maar, wachten a over is en gaan dan toch hun eigen gang.
Afspraken maken die jarenlang stand moeten houden, waar je elkaar aan bindt, dat lijkt mij erg lastig. Het leven gaat verder. Staan er afspraken in het convenant over: wat als broer 50 wordt; wat als zus een kind krijgt; wat als nichtje gaat trouwen; wat als oma begraven wordt....
En ja, het is voor allebei oud en nieuw, maar dat wil niet zeggen dat beiden het kind kunnen 'claimen' om er een gezellige tijd van te maken. Het kind is daar niet voor. Soms moet je een stapje opzij doen. als het kind het leuk vindt, als vader het leuk vindt en als het om gezellige dingen gaan die bijzonder zij, dan zou ik met oud en nieuw even slikken, och maar iets gezelligs bedenken voor mezelf, en me realiseren dat dit een van de gevolgen is van een scheiding.
Ik geloof wel dat ik even zou laten weten dat ik het fijn zou vinden als hij het eerst tegen mij zei. Maar dan in de vorm van mannentaal: dus een korte mededeling naar mij toe.
En verder genieten dat het kind goed kontakt kan houden met beide ouders, dat er leuke dingen zijn in het leven van het kind etc.
Tsjor
Tanja,
ik zou haar laten gaan en duidelijk maken dat dit de laatste keer is geweest.
Er wordt nu geschreven over het feit dat het zo fijn is dat ie betrokken is bij zijn dochter. Dat IS ook zo, maar daar gaat het nu niet om: hij komt zijn afspraken niet na die in de convenant staan.
Jade
Ken jij een convenant waarin afspraken staan over verjaardagen van oom die 50 wordt?
Tsjor
Over en weer
Ik vind het nogal wat om je kind leuke uitjes te ontzeggen omdat dat niet volgens het convenant is. Als je nu echt iets gepland hebt in een weekend is dat anders, maar die ene keer (of twee of drie) per jaar dat dat voorkomt zou ik daar niet moeilijk over doen. Dat gebeurt hier trouwens over en weer. Als ik eens iets heb, vind mijn ex het ook geen probleem om van dag te wisselen of vroeger te brengen.
Ligt eraan
Het moet van twee kanten komen en in overleg gaan. Dan is het prima. Praten dus. Succes ermee.
Beo
Star
Knurf, ik deel je starre standpunt over het primaat van 'het convenant' helemaal niet. Ook niet over het gebrek aan inspraak van het kind als er een andere leuke activiteit is waar ze graag naartoe wil, maar helaas valt dat op de verkeerde pappa/mamma-dag.
Dat kinderen iet kunnen kiezen heeft mijns inziens vooral te maken met de vraag of een kind wel of niet naar pappa (meestal) wil. Daarin valt niet te kiezen. Er valt ook niet te kiezen als er afspraken liggen die te maken hebben met het combineren van zorg en werk, omdat de gevolgen van zo'n keuze (vandaag wil ik bij mamma blijven, maar mamma moet werken) voor het kind niet te overzien zijn.
Maar wat zijn de gevolgen van de keuze van een kind om in de vakantieperiode met een leuke activiteit mee te doen? Behalve dan dat 'de afspraak' anders is?
Ik denk dat het probleem niet zozeer in 'de afspraken' zit, maar meer in de angst van Tanja, dat het kind dadelijk met vader allemaal leuke dingen meemaakt en dat zij daar niets tegenover kan zetten; of de angst van Tanja om de feestdagen alleen door te brengen.Dat zijn echter zorgen voor de ouders die ouders moeten oplossen. Het eerste is voor het kind helemaal geen probleem: een vand e weinige leuke kanten van een echtscheiding is, dat je als kind twee ouder hebt, die allebei op een andere manier iet leuks met je willen doen. Het tweede probleem mag je als volwassene niet het probleem van het kind laten zijn. Tegen je ex kun je wel duidelijk maken dat je het graag eerder wil weten, zodat je zelf dan nog andere afspraken kunt maken.
In het begin van de scheiding, als iedereen nog onwennig is, dan is het verstandig even vast te houden aan afspraken, maar gaandeweg het leven verandert er zoveel. Als je dan een goede basis hebt kan dat best wel wat soepeler gaan en kunnen kinderen gaandeweg ook meer 'inspraak' krijgen.
Hier hebben de kinderen inmiddels zelf ieder een eigen dag/avond georganiseerd met hun vader. Om een heleboel redenen zijnd e vaste weekenden gen optie meer. Soms maakt de vader met de kinderen afspraken over een weekend of over een vakantie. Als het mij niet uitkomt neem ik daarover kontakt op met hem. En soms belt dochter (12 jaar)ter plekke op dat ze bij haar vader blijft eten/slapen. Prima toch! Liever zo, dan dat ze steeds zou ervaren dat ze tussen twee volwassenen in zit.
Voor feesten en partijen is er over en weer prioriteit. Voor leuke dingen ook. Ik zal nooit een leuk uitje niet door laten gaan omdat het 'mijn dag' is. Alleen als ik zelf echt iets anders heb gepland, dan wordt het een probleem. Maar dat los ik dan ter plekke op en niet in een convenant.
Tsjor
Een oplossing
Ja, dat lijkt dan een oplossing te zijn voor een probleem. Maar als ik de eerste berichten van Tanja goed lees gaat het om een weekend waarbij een groot deel van de familie van vader is betrokken, dus dat zijn meestal geen afspraken die je helemaal zelf in de hand hebt. Bovendien geeft hij het nu al aan, dat is ruim zes weken vooraf. Tanja heeft in principe dus nog de kans om te zeggen dat dochter niet mee mag naar het familiefeest.
Wat ze nu wilde doen is een tamelijk rigide manier van omgaan met ht convenant, namelijk mand 'dwingen' om dochter wel mee te nemen op de papa-dag en terug te brengen (200 km rijden) voor de mamadag. Als je dat dan even vanuit het perspectief van vader en kind bekijkt is het een behoorlijk nare manier van dwingen.
De echtscheiding is al enkele jaren oud, het kind is al 10, over twee jaar mag ze zelfs al zelf kiezen bij wie ze zou willen wonen (als de rechter dat goed zijn vinden, bij een eventueel conflict). Dus zo langzaamaan mag er wel iets meer ruimte komen voor spontaniteit, eigen initiatief, leuke andere dingen en wat soepelheid.
Ik denk dat er eigenlijk een ander probleem onder zit, wat ik ook best begrijp, namelijk het perspectief om zonder kind, misschien zelfs alleen, oud-en-nieuw door te brengen. Terwijl dochter en vader een hele leuke tijd hebben. Dat is niet leuk. Maar tegen die pijn helpt een convenant niet. Daar moet je andere dingen voor doen.
Tsjor
Star
Het probleem zit hem in de volgende woorden uit de eerste posting van Tanja: "Gisteren werd mij medegedeeld..." Er is hier dus geen sprake van overleg. Er wordt over Tanja en haar dagen heengewalst. Daar zou ik ook heel boos van worden. Ik ben zelf helemaal niet star, en Tanja volgens mij ook niet. Maar als anderen ineens voor je gaan bepalen dat jouw dagen anders ingedeeld gaan worden is dat niet leuk. Hij had het ook netjes kunnen vragen, dat zou beter zijn.
@tsjor
Dat ik alleen zou zitten met oud-en nieuw is absoluut niet aan de orde. Jammer dat je dat meteen invult.
Net wat Beo aangaf, ik ben helemaal niet star. Probeer altijd voor oog te houden dat onze dochter het leuk moet hebben. Dat ik daardoor weleens moet schuiven met mijn afspraken, geen probleem. Maar nu zo tussen neus en lippen door aangeven dat er een heel weekend weg geboekt is zonder te overleggen, ja dat schiet mij in mijn verkeerde keelgat.
Ik heb ex inmiddels erop aangesproken dat ik begrijp dat dochter het leuk vindt, maar dat er voortaan echt overleg moet plaatsvinden zodat ik aan kan geven of ik geen andere afspraken heb gemaakt. Ook ik heb te maken met familie die het leuk vinden om ons even te zien in het weekend. (mijn hele familie woont aan andere kant van Nederland) en laten we eerlijk blijven, ik denk dat 80% van de Nederlanders even bij hun familie/vrienden langsgaan om ze een gelukkig Nieuwjaar toe te wensen op 1 of 2 januari! (en ja ik ook)