Ex-man alleen op vakantie met 3 kinderen
Mijn ex-man gaat over een week zo'n 10 dagen op vakantie naar Engeland. Zijn vriendin gaat niet mee. Hoewel ik een ex heb met een enorm verantwoordelijkheidsgevoel, merk ik dat ik er tóch moeite mee heb. Hij kan namelijk ook makkelijk denken over situaties die ik gewoon eng vind. Zoals het drukke Londen ingaan met 3 koters. Wat als hij er 1 kwijt raakt? Wat als hem iets overkomt?
Misschien zijn jullie netzo ontspannen onder als hij, maar dat hoor ik graag. De kinderen zijn (al) 13, 12 en 8.
En jij?
Ga jij wel eens alleen met je kinderen op vakantie? Dat gaat dan toch ook goed, lijkt me. Voor mezelf vind ik het ook best een verantwoordelijkheid als ik met twee kinderen op vakantie ga. Inderdaad voor het geval er iets met mij zou gebeuren. Maar ik laat me daardoor niet tegenhouden en als er iets zou gebeuren, wordt daar ook wel weer een oplossing voor gevonden. Ik zorg in ieder geval altijd voor een goede reisverzekering, en het hele pakket aan repatriëringsdekking van de ANWB. Naar de buitenwereld doe ik heel relaxt 
Anne
Hoewel ik wel een man heb ga ik dit jaar ook alleen op vakantie met drie kinderen van 14,11 en 8 jaar. Ik maak me er echt geen seconde druk om. Natuurlijk is het een verantwoordelijkheid maar we zijn goed verzekerd voor het geval er echt wat zou gebeuren. Ik weet zeker dat je man het vast wel zal redden.Natuurlijk is het eng omdat jij er zelf niet bij bent. Dat heb ik ook altijd. Als ik alleen met de kinderen ergens heen ga maak ik me nergens druk om maar als ze bijvoorbeeld met mijn moeder of met een tante op stap zijn dan maak ik me ook altijd zorgen terwijl ik verstandelijk heus wel weet dat de kans dat er wat mis gaat niet kleiner is als ik mee ben.
Controle?
Ik heb het idee dat het voor jou lastig is, omdat je nu geen enkele controle hebt. Als er eventueel iets zou gebeuren, zijn ze ver weg en jij bent elke controle kwijt.
Wat anderen schrijven over wat als je zelf met ze weggaat, dan ben je er bij en jij weet wat je doet.
Helaas kan ik alleen het advies geven dat je het moet proberen los te laten. Ook dit hoort bij het groter worden van kinderen en vooral bij een scheiding.
Succes ermee
Lijkt mij best kunnen
Ik ga ook wel alleen op vakantie met 2 kinderen, 8 en 13. Ik zou ook rustig naar een grote stad gaan.
Waar ik wel heel alert op ben is dat de jongste (die nog niet veel Engels spreekt) een kaartje bij zich heeft met mijn mobiele nummer en nog een reservernummer. Indien van toepassing ook de naam van het hotel/camping waar we zijn. Bij oudste controleer ik of haar mobiel opgeladen is en in het buitenland werkt.
Zoiets zou je ook aan je ex kunnen voorstellen, in het kader van: het zou mij erg geruststellen als.......
Hier ook zo'n controle freak
hai, ik herken het wel hoor. Het is gewoon dat je er niet bij bent en niet zeker weet of hij net zo goed oplet als jij, en alle gevaren ziet die jij ziet.
Ik heb voor de kids een ketting met plaatje van de tagcompany, en hierop staat in het engels ICE (in case of emergency) met 2 telefoonnummers.
en verder kun je van te voren misschien je kinderen zelf goed voorbereiden? bv als ze papa kwijt zijn een winkel of restaurant ingaan, nooit met een vreemde meegaan, etc?
Welnee,
Als Anne eigenlijk zelf wel weet dat het om een verantwoordelijke vader gaat, is het een kwestie van volledig loslaten. En ook geen afspraken maken over wat te doen als papa.....
Nee! Laat dat aan papa zelf over. Hooguit kun je je ex vertellen dat jij het moeilijk vindt om het los te laten en of hij eraan wil denken met de kinderen een noodplan te bespreken.
Dank ...
Jaaaa.... ik weet het wel, ik vind het gewoon moeilijk om los te laten inderdaad.
Ikzelf ga overigens zoiets niet ondernemen, zelfs niet zonder kinderen, want ik ben daarvoor teveel angsthaas. Op vakantie gaan is sowieso niet mijn ding en dit jaar ga ik met vrien & bevriend echtpaar. Voor mij grenst alleen op vakantie gaan met 3 kinderen aan een nachtmerrie. Anderman ontspannen houding daarin kan ik ook moeilijk begrijpen.
Ex-lief zorgt voor een name tag voor de jongste. Ik heb hem al verteld over de (ICE) programmering in zijn telefoon. De twee oudsten krijgen telefoon & instructies.
En tot die tijd bijt ik mijn tong af om de kinderen geen angsten aan te praten.
Maar ik VIND het moeilijk!
Jaaaaaaaaaaaa...
goed je best blijven doen!!!
Stelletje aanstelsters!
Kids gaan overmorgen ook met papa mee 2 weken deels op de bonnefooi. Vertrouw hem helemaal. Is een supervader en maak me absoluut geen zorgen. Ik heb ook helemaal geen paracetamol, diacure, ORS, pleisters, primatour, beltegoed voor dochter, etc. geregeld 
(en wat zal ik ze vreselijk missen maar ook genieten van de rust nadat ik een alles=goed-sms van ze heb gekregen)
Fély
Jaaaaaa (nog meer)
Mijn ex is een psychiatrisch patient, die gelukkig de laatste tijd aardig gestabiliseerd is op medicatie en therapie. Hij vindt dat hij dus nu, 2 jaar nadat we uit elkaar gingen, voor het eerst alleen met onze kinderen (11 en 17) op vakantie kan.
Eerst allerlei wilde plannen voor het buitenland, maar gelukkig hebben kinderen zelf aangegeven dat niet te vertrouwen (was ie boos over, maar ja..). Hij heeft nu een weekje Zeeland geboekt.
Wordt dus de eerste keer.. en gezien mijn ervaringen uit het verleden van vakanties met hem... ben ik zooooo blij dat de jongens op 'ophaal-afstand' zitten.. maar oh mijn god was zal ik een buikpijn hebben die week..
Dus ik deel je pijn!
Sterkte
Tutje
(slik) > tutje
Tja, dan is het in jouw geval een stuk logischer dat je ongerust bent. Ik zou in jouw geval een soort van verlammende angst voelen. En dan nóg mag je ze niet thuis houden, wat je vást liever wél zou doen, maar wat niet kan. Wat weer een 'lekkere' spreidstand. Ik beijd je niet meid.
Ik ben gewoon overbezorgd. MOet ik het mee doen 
En zo is er ook altijd wel iets om bezorgd over te zijn.
Gale
Zeker doen hoor, genieten van je weekje! Wat heerlijk, na zo lange tijd een keer. Die van mij zijn nu ook allebei weg. Oudste al een week, en jongste heb ik vanmorgen uitgezwaaid op de bso. Ze wordt vanmiddag opgehaald door haar vader en morgen vertrekt ze een week naar Frankrijk. Ik ga vanavond uit eten en naar de bioscoop. Dit weekend zomerschoonmaak houden, en natuurlijk ongestoord Tour de France kijken.
Ik zie ook de mogelijkheden wel
Ik kan deze weken ongestoord de zolder opruimen en inderdaad, rustig naar m'n werk.
En tóch mis ik ze nu al. Terwijl ze nog gewoon in hetzelfde dorp zijn en pas zondag op vakantie gaan. Natuurlijk ga ik zaterdagavond nog wél even langs voor een lange knuffel en kussen. Dus het is genieten met toch ook wel een rouwrandje erom.
Ook ik
ben de komende 3 weken kinderloos en daarna gaat dochter ook nog 2,5 week op stage.
Ex gaat met de kinderen kamperen in Frankrijk. Met auto en aanhangwagen.Bah, ik vind het te ver weg.
Ik kan opeens sentimenteel worden over mijn kinderen, zie allerlei rampen en verkeersongelukken in het vooruitzicht.
Maar ik heb de ervaring dat het ook heel lekker kan zijn, een tijd zonder kinderen. Heerlijk rustig en ik kan dan helemaal mijn eigen gang gaan: Niksen en niks hoeven.Eten uitzoeken, maken,eten zonder commentaar. Tv kijken wat ik wil. Geen rotzooi in de kamer. Een boek ongestoord lezen. Klussen in de woonkamer zonder gezeur.Stilte.Rust. Het is even doorbijten in het begin,als ze weggaan.Ik moet dan telkens even snikken.
Hebben jullie dat nou ook?
By the way, ik geef de kinderen een telefoonkaart mee, dan kunnen ze altijd bellen zonder gezeur van knieperige ex op de achtergrond. Hebben jullie nog tips wat dat betreft?
groet,shifra
Ik moest ook wel even snikken toen mijn oudste dit jaar een week naar Frankrijk ging met zijn vader (en de rest van de schoonfamilie). Gelukkig had ex dit ook door en stuurde elke dag een foto waar zoon heel gelukkig op stond. Lang leve de moderne mobieltjes!
Gelukkig is jongste gewoon thuis gebleven.
Geen ritme
Mijn oudste is nu ruim een week weg, jongste sinds donderdag. Vooralsnog vermaak ik me prima, maar het ritme is toch altijd ver te zoeken als de kinderen er niet zijn. Gisteren ging ik om 18.15 uur boodschappen doen, en had nog geen idee wat ik moest eten. Vandaag uitgeslapen, beetje gerommeld, en de hele etappe op tv gekeken. Normaal gesproken roept er om half 6 altijd wel iemand dat ze honger heeft, en wordt er heel hard gemopperd als ik overdag tv kijk. Een ander voordeel is dat het zo netjes blijft. Ik heb vrijdag gestofzuigd en er liggen nog nergens kruimels of andere zooi.
Ik mis de kinderen wel, maar het gaat prima met ze en ze hebben het heel goed naar hun zin.
Het zelfde als vic
ze is er nu weer voor een weekje, en straks is ze er 2 weken heerlijk niet.
Beetje rommelen, lekker onverwacht uit eten, naar de film, lekker laat werken, en laat beginnen. Laat het mooie weer maar komen, want ik heb dringend behoefte aan een lome zomeravond op een terras met vrienden en een rozeetje.
En tja, als mijn ex d'r mee zou nemen naar Frankrijk heb ik natuurlijk niets te zeuren, heb ik zelf ook gedaan, maar ik heb d'r ook nog eens meegenomen naar Zuid-Afrika. Dat was wel een groepsreis.
Hij gaat dit jaar naar Friesland, wij zijn naar Lanzarote geweest.
Update
Veel herkenning!
Het gaat goed met de kinderen en exgenoot. Af en toe krijg ik een sms'je en vanavond gaan we waarschijnlijk even bellen.
En tóch (en dat lees ik in jullie berichten ook wel wat) loop ik met m'n ziel onder de arm. Jullie hebben het allemaal heel netjes nu, maar ik ben (ter voorbereiding van mijn eigen vakantie) aan het wassen en bedden verschonen en zelfs de zolder aan het opruimen (handig toch, nu de kinderen er niet zijn), maar mijn handigheid is eruit. En dus ligt overal wát en is het juist of er een bom in mijn huis ontploft is. Woensdag zijn ze weer in Nederland; was het maar zover!!!
Vanmorgen vertrokken
Je komt er door Annet.. het is al weer bijna woensdag..
Mijn kinders vertrekken vanmorgen met paps naar Zeeland. Het schijnt toch allemaal wel door te gaan, heb althans nog niet gehoord dat dat niet zo is, hoewel ik die kans eigenlijk op 50% inschatte. Gisteravond toch maar ff ge-sms-t met oudste zoon; het ging 'wel goed' maar wel 'erg gestresst' en ze hadden een 'kleine ruzie' gehad maar nu was het weer over... pfff Heb al de hele morgen de neiging om weer te sms-en.. gaat het echt wel goed? Gaan jullie echt?
Het lijkt me voor ex vrij onmogelijk om deze 'prestatie' te gaan leveren. Zeker als het slecht weer zou zijn en ze hem aan gaan kijken om voor vermaak te zorgen. Daarnaast gaan ze naar een vakantiepark waar hoofdzakelijk senioren komen en waar weinig tot geen vertier is voor jeugd. Ofwel, het strand is eigenlijk de enige attractie en ze kunnen weinig zelf doen, met andere jeugd, zonder dat paps daar bij nodig is.
Oooh ik ben zo benieuwd of dit goed blijft gaan.. ik hou nog steeds mijn hart vast!
Blij dat ik hier af en toe mijn bezorgde hart kan komen luchten...
groetjes Tutje
Tutje
Laat de problemen gewoon aan je ex. Je kinderen zijn gelukkig al wat ouder, ze hebben een telefoon, en als het echt nodig is ben jij ook binnen drie uur in Zeeland.
Eigen id
Hallo,
Dit berichtje komt waarschijnlijk te laat voor dit jaar, maar misschien hebben andere er dit jaar en anders iedereen volgend jaar wat aan. Ik zou in ieder geval zorgen dat de kinderen allemaal een eigen ID hebben. Is dat niet het geval, zorg ewr dan voor dat de kinderen in beide paspoorten staan (hier moet je elkaar toestemming voor geven). Mocht je ex niet in staat zijn om de kinderen naar je toe te brengen, kan je zelf in ieder geval de kinderen halen, anders krijg je ze niet mee.
Je zou er ook voor kunnen zorgen dat de kinderen (zeker de oudste) de telefoonnummers (van beide ouders/opa's en oma's/andere mensen) weten of op een briefje bij zich hebben. Waarschijnlijk hebben de oudste al een eigen mobiel en zou je het ook daarin allemaal kunnen opslaan.
Verder kan ik je alleen maar adviseren om het los te laten en je erbij neer te leggen. Iets wat moeilijk is, maar je kan er niks aan doen als er wel iets gebeurt. Spreek wel af met je ex dat wanneer er iets gebeurt, je op de hoogte gehouden wordt (wat ook wettelijk verplicht is).
SUCCES!
m vr gr. Beautique
Vorig jaar...
Vorig jaar stond ik er - geheel ongepland, man lag in ziekenhuis - alleen voor ergens in Azie met drie kinderen (nog geen 2, 6 en 7). Dat was wel even een uitdaging maar met een beetje gezond verstand red je het echt wel. Je man dus ook wel!
En hoe het dan ging 
Natuurlijk ging het goed. Natuurlijk heeft hij geen gevaarlijke situaties opgezocht (er althans niet over verteld...). We belden geregeld tussendoor. Ik hoorde dus geregeld dat het goed ging, wat ze hadden gedaan en dat ze het naar de zin hadden. En evenzo vaak kon ik me aan hun stemmen opladen...
En toen gingen de kinderen veilig met mij op vakantie en kwamen ze ook dáár weer veilig van terug.
Een mens lijdt het meest, door het lijden dat hij vreest maar dat nooit op komt dagen...