Exman manipuleert dochter
Ik weet het allemaal niet meer....Ik ben ruim 7 jaar geleden gescheiden en exman en ik hebben voor onze 2 dochters co-ouderschap. De afgelopen jaren zijn niet echt makkelijk geweest omdat dochter aan het puberen is en zich voornamelijk tegen mij afzet. Exman heeft ondertussen weer een nieuwe vriendin (nummer zoveel)en is onze dochter aan het opzetten tegen mij. Ik kan ook niets meer goed doen, alles is fout wat ik doe. Dochter en exman zijn altijd al 2 handen op 1 buik geweest, dus ik trek steeds aan het kortste end. Vanavond ook weer...dochter wil liever naar haar vader, maar die heeft geen tijd want die gaat uit eten. Nu zit ze hier zonder dat ze het wilt...ik kan maar niet tot haar doordringen...Praten wilt ze niet...
Ik weet het allemaal niet meer...Praten met exman heb ik ook al meerdere malen geprobeerd, maar die vindt het prachtig dat dochter liever bij hem wil zijn dan bij mij. Jongste dochter heeft ook al tegen haar zus gezegd dat het allemaal niet zo is als papa zegt,maar dat schijnt niet tot haar door te dringen...
Wat moet ik nu? Ik ben haar aan het kwijt raken...
Ruimte geven
Mijn dochters zijn allebei echte vaderskindjes. Dat steekt wel eens omdat ik (zeker de eerste paar jaar) altijd degene ben geweest die het meest gezorgd heeft. Ik doe mijn best om het niet persoonlijk op te vatten. Vaders en dochters hebben nu eenmaal vaak een speciale band, en bij ons is het denk ik ook wel een karakterkwestie. Bij mijn oudste merk ik dat ze de laatste tijd vaker belt als ze niet bij mij is. Blijkbaar zijn er toch ook dingen waarvoor ze haar moeder nodig heeft.
Ik denk dat de insteek is om haar te laten weten dat ze bij je terecht kan als ze ergens mee zit, en ruimte te geven als ze (even) niet met je wil praten.
Alleen als je haar vast wil houden
Dan raak je haar kwijt. Zeker als je ook nog eens vader onder druk gaat zetten.
Je kunt aangeven dat je alle vertrouwen in haar hebt (ook al twijfel je op dat punt), dat ze haar eigen leven vorm kan geven, en dat het altijd goed is, wat ze ook doet. Alleen dat je wel graag kontakt met haar wil houden, maar dat kan op heel veel manieren. Als ze ergens mee zit mag ze altijd komen om te praten. Zoiets.
En als ze dan een keer komt met een klachtverhaal over vader, dan zou ik in eerste instantie zeggen: dat moet je toch met hem uitpraten. En haar terug laten gaan. Totdat ze zelf daar iets anders in wil. Met andere woorden: niet op dezelfde manier gaan trekken als vader nu doet.
Dus ik denk dat het tijd wordt voor een eerlijk gesprek met je dochter. EErlijk in de zin van: jij legt uit waarom jij het moeilijk vindt allemaal (enerzijds vang om haar kwijt te raken, wat je niet wil; anderzijds omdat je zelf niet voor niets gescheiden bent, ook al hoeft zij niet alles daarover te weten; eventueel nog aangevuld met konkretere angsten over schoolwerk of zo, nou ja, gewoon eerlijk zijn), maar dat je genoeg vertrouwen in haar hebt en dat ze zelf haar weg mag zoeken. Dat ze niet bang hoeft te zijn om fouten te maken, omdat ze altijd bij je terecht kan om te praten en dat je haar altijd wilt helpen om weer op de rails te komen. En dat de deur nooit in het slot zal vallen.
Dan aangeven dat ze er nog eens over na moet denken wat ze wil en een tijdstip afspreken waarop je verder praat. Als ze dan echt naar haar vader wil, dan zou ik die optie serieus met vader bespreken. Of het haar zelf laten bespreken en zeggen dat het wat jou betreft goed is.
Let ondertussen ook op de reacties van je andere dochter en praat daarover.
Tsjor
