Geen geld voor advocaat en daardoor in de knel
Mijn kwestie en vraag zal waarschijnlijk voor velen van ons interessant zijn.
Ik heb mij jarenlang in een hel van een echtscheiding bevonden. Uiteindelijk heb ik toegegeven omdat ik er en psychisch geheel aan onderdoor ging + de advocaatkosten zo de pan uitrezen dat als ik nog langer doorging ik nooit meer een huisje had kunnen kopen en nu of "3 hoog achter" of nog altijd samen met ex in 1 huis zou hebben gewoond.
Ondertussen klopt er totaal niets van het convenant, heb ik aanhoudende financiële zorgen en heel veel permanente stress.
Een advocaat in de arm nemen is dus geen optie: die kan ik niet betalen maar krijg ik tevens niet vergoed.
Het kan niet anders dan dat velen met mij in een zelfde soort situatie moeten verkeren. Ik zou dan ook graag vernemen hoe die dit oplossen.
Wat ik wil is nl dat het convenant op de schop word gegooid en er een eerlijke regeling/convenant komt. Maar qua juridische kosten is dit dus niet te betalen voor mij en krijg ik het ook niet vergoed (inkomen te hoog voor rechtsbijstand, inkomen ben ik echter wel geheel kwijt aan hypotheek en verdere vaste lasten en al financiële zorgen van niet rond kunnen komen).
Single lady
Hartelijk dank voor je snelle reaktie.
Ik weet dat advocaatkosten aftrekbaar zijn maar dan nog kan ik deze niet bekostigen.
Het convenant is al bijna 2 jaar terug getekend maar rammelt aan alle kanten.
Daarbij hebben wij en beiden een onregelmatige baan maar ook mega verschil in inkomen en flink verschil in leeftijd (1 15 jaar eerder met pensioen dan de ander maar dus mega verschil in inkomen) waardoor dit niet een standaard geval is en echt moeilijke kwestie.
Advies: niet doen
Je zit in een herkenbare situatie, waar overigens vooral mannen last van hebben (zij hadden vaak het hoogste inkomen en dus geen recht op gesubsidieerde rechtsbijstand). Er is maar één oplossing: accepteren, accepteren, accepteren. Vooral omdat je zelf aangeeft dat zowel jij als ex onregelmatig werk en inkomen hebben. dat maakt -zelfs zonder ruzie- het min of meer correct berekenen van de financiële situatie een ramp.
Concreet: wat zou je anders willen? Afhankelijk van wat je anders wil, kunnen we nog ff nadenken over opties.
Reaktie
Single Lady en Tinus, bedankt voor het reageren.
Zoals jij beschrijft hoe het gaat met advocaten, mediators en idioot hoog oplopende kosten Single Lady, is helaas ook mijn zeer ruime ervaring. Ik heb kapitalen aan rekeningen betaald aan advocaat en mediator die echt helemaal niets zinvols hebben bijgedragen en/of hebben opgeleverd, integendeel.
Daarbij is onze situatie verre van standaard omdat we beiden onregelmatig werken + ik alleen maar kan werken in de vrije dagen van ex vanwege de kindverzorging. Oppas hebben we niet. BSO oid is geen optie want we zijn meerdere nachten van huis.
Ik kan hierdoor maar beperkt/deeltijd werken en ontvang zodoende pa. Deze pa is echter veel te laag en voor een te korte termijn. En begrijp me niet verkeerd: ik wil niets liever dan mijn eigen geld geheel zelf verdienen maar door de complexe situatie kan dat de komende 10 jaar niet fulltime.
Tevens hebben we een gezamelijke kinderrekening waarvan alles tbv de kinderen word betaald behalve elektra, water, eten, drinken en kosten als ze bij mij (of bij ex) zijn (60% bij mij 40% bij ex)maar steeds heibel over de uitgaven is. + geen duidelijkheid voor over kosten tzt als ze gaan studeren oid. terwijl mijn inkomen niet zal stijgen. Van ex stijgt wel tot over 10 jaar als hij met pensioen gaat.
Wat ik dus anders wil is:
-geen gezamelijke kinderrekening meer en eerlijke verdeling van hoe dan kinderkosten betalen en ook als kinderen ouder worden/voor de lange termijn.
-verhoging en verlenging duur pa vanwege bovengenoemd.
Natuurlijk heb ik hier tot in de treuren toe geprobeerd met ex over te communiceren en overeen te komen maar ter vergeefs. Ook heb ik hem een duidelijk/concreet lijstje laten zien van mijn maandelijkse inkomsten en uitgaven aan vaste lasten waarbij die gelijk zijn en er dus geen financiën zijn voor bv eens op vakantie met de kinderen, eigen kleding, onvoorzien, sparen etc etc. Dit wuifde hij weg als onzin.
Nachtopvang?
Lijkt mij dat het moeilijke zaak wordt om ex te overtuigen, en financieel zit je blijkbaar ook vast.Het heeft geen zin om energie te steken in dingen die je niet kunt veranderen.
Ik denk dat het in deze situatie het makkelijkste (of beter gezegd minst moeilijk) is om je inkomenssituatie te veranderen.
Je geeft aan dat je niet meer kunt werken omdat je 's nachts geen opvang hebt. Is het een optie om een baan voor overdag te zoeken? Of een oppas voor de nacht (au-pair, student, collegamoeder?) ? En zo meer uren en dus meer inkomen te genereren. Verder bestaan er ook 24-uurs BSO's. Ik weet die moet je met een lampje zoeken, maar ze bestaan wel.
Reaktie
Helaas is wat je opperd (nachtopvang, au pair ed) niet mogelijk om zodoende meer inkomsten te genereren Rosase.
Zoals aangegeven klopt convenant van geen kanten + toekomst zal nog erger worden maar geen financiële middelen om dit aan te vechten, advocaat in de arm te nemen ed.
Wat dingen
Rosalie:
Natuurlijk heb ik hier tot in de treuren toe geprobeerd met ex over te communiceren en overeen te komen maar ter vergeefs. Ook heb ik hem een duidelijk/concreet lijstje laten zien van mijn maandelijkse inkomsten en uitgaven aan vaste lasten waarbij die gelijk zijn en er dus geen financiën zijn voor bv eens op vakantie met de kinderen, eigen kleding, onvoorzien, sparen etc etc. Dit wuifde hij weg als onzin."
OK, je hebt een ex die echt niet wil, en alleen dat is al een reden om niet zomaar een juridische procedure te starten, zelfs al had je het geld -want het kost je klauwen met tijd en energie.
Wat dingen:
"-verhoging en verlenging duur pa vanwege bovengenoemd."
Omdat jullie blijkbaar allebei onregelmatig werken en onregelmatig inkomen hebben, is een beetje goede PA berekening een ramp.
"Daarbij is onze situatie verre van standaard omdat we beiden onregelmatig werken + ik alleen maar kan werken in de vrije dagen van ex vanwege de kindverzorging. Oppas hebben we niet."
Daar zou ik toch wat aan doen. Je bent nu volledig afhankelijk van je ex; als hij niet meewerkt qua opvang, kun jij niet werken. Ik snap dat dat niet op stel en sprong kan veranderen, maar ik zou al je tijd en energie gaan steken in het be-eindigen van deze afhankelijkheid, hetzij door toch oppas/opvang te vinden, hetzij door een heel andere baan te zoeken. Je schrijft zelf dat je situatie complex is, en dat dat niet zomaar kan, maar toch is dit een aantrekkelijker weg dan je ex veranderen. Wat voor complexe situatie zit je eigenlijk, dat je geen 'gewone' baan kunt zoeken?
"-geen gezamelijke kinderrekening meer en eerlijke verdeling van hoe dan kinderkosten betalen en ook als kinderen ouder worden/voor de lange termijn."
Ik ben een groot tegenstander van dit soort gezamenlijke rekeningen, precies om de reden die jij eschrijft. Overweeg, om gewoon te stoppen met die rekening: jij zet er geen geld meer op, jij betaalt er ook niets meer van. Zeg die rekening desnoods op bij de bank.
Grootse nadeel; kan dat je ex verder tegen je in het harnas jagen, waardoor hij weigert om jullie kind nog op t vangen en jij niet meer kunt werken?
"geen duidelijkheid voor over kosten tzt als ze gaan studeren oid. "
Duurt dat nog lang? Tot op zekere hoogte is het zinloos om ver vooruit te kijken; omdat situaties zich toch heel anders ontwikkelen dan je je kunt voorstellen. Nu maak je je zorgen over studiekosten, mss blijkt straks wel, dat je kinderen niet gaan studeren, terwijl jij zelf dan niet meer afhankelijk bent van ex of opvang en gewoon zoveel kutn werken als je wil.
Rosalie- over de kosten van een advocaat
Rosalie, op het gevaar af je te vervelen met dingen die je al lang al had uitgezocht - het feit dat je jaren geleden (je schreef niet hoe lang geleden) niet voor gefinancierde rechtshulp in aanmerking kwam wil niet zeggen dat je dat nu niet komt.
Er wordt gekeken naar het verzamelinkomen (belastbaar inkomen) in het peiljaar, dwz 2 jaar voor de toevoegingsaanvraag. Tenzij je kunt aanvoeren dat je inkomen nadien is gedaald. Vermogen telt alleen nog maar mee als je vermogensrendementheffing betaalt, en als je in die gelukkige omstandigheden was dan had je deze problemen niet.
Het oude systeem ging uit van netto inkomen en had veel lagere vermogensgrenzen, vooral voor eigen-woningbezitters is dit nieuwe systeem veel gunstiger. Ook is het opvoeren van aftrekposten profijtelijk, want daardoor daalt natuurlijk het belastbaar inkomen.
Maar goed, dit met name voor het geval je nog onder het oude systeem buiten de boot viel, het zou kunnen dat dat nu anders ligt, wil ik maar zeggen.
Groeten,
Temet
Zou ik ook doen
"Overweeg, om gewoon te stoppen met die rekening: jij zet er geen geld meer op, jij betaalt er ook niets meer van. Zeg die rekening desnoods op bij de bank."
Als ik me goed herinner hebben jullie ook onenigheid over wat er precies betaald moet worden van die rekening (verjaardagscadeaus e.d.). Ik zou dus ook gewoon stoppen met geld storten op die rekening. Verder zou ik proberen mijn eigen zaken op orde te krijgen. Dus toch een baan voor meer uren, kinderopvang regelen, en niet meer rekenen op bijdragen van mijn ex. Over studiekosten zou ik me nu nog niet druk maken. Dat is t.z.t. een zaak tussen ouder en kind, dus mag je ex zelf uitonderhandelen met de kinderen.
Reaktie
Allen bedankt voor het reageren.
Helaas kan ik niet zomaar stoppen met geld op die gezamelijke rekening storten: dit is overeengekomen in het convenant en daar zou ik mij dan niet aan houden. Tevens word er van deze rekening ook benodigde schoenen, kleding, sportclubgeld ed betaald. Ex zal ook meteen betaling op die rekening stoppen en dan hebben we er een probleem bij waar de kinderen rechtstreeks de dupe van zijn.
Temet, helaas kom ik niet voor gesubsidieerde rechtsbijstand in aanmerking. Maar tevens heb ik geen enkel vertrouwen in advocaten en mediators: in het verleden hebben die nog heel veel meer ellende en zorgen opgeleverd dan dat er al waren: begrepen niets vd situatie, kosten rezen de pan uit waardoor nog een groter probleem erbij + kostte zeeën van tijd die ik niet heb en nog overbelaster door raakte.
Ik wil absoluut geen andere baan + zou met een andere baan heel veel minder verdienen: mijn werk doe ik al 20 jaar, + geeft mij heel veel positieve energie in mijn geregeld moeilijke leefomstandigheden. Ik kan niet uitweiden over wat onze banen dan inhouden ivm herkenbaarheid.
Ik bedenk mij ook suf hoe ik toch meer inkomsten kan genereren zonder weer ad advocaten ed te moeten omdat ex inderdaad niet meewerkt en dat ook niet zal gaan doen (sterker nog: hij draait alles om, vind mij moeilijk doen; ik ervaar het als een al jarenlange voortdurende psychische terreur), het wederom een jaren,lange strijd op zal gaan leveren met alle nadelige gevolgen voor alle partijen (heb ik al meegemaakt jarenlang toen we de echtscheiding niet overeenkwamen). Maar ik weet hier helaas nog geen oplossing voor.
Een structureel logeeradres voor de kinderen geeft hen ook weer extra onrust + zal ik moeten bekostigen en zodoende waarschijnlijk voor niets werken + ik zou zo'n adres echt niet weten (woon net in mijn huidige omgeving en ken hier nauwelijks iemand).
Tevens zal ex het daar niet mee eens zijn en misschien zijn pa betaling dan stoppen of anders moeilijk gaan doen.
De kans is groot dat voor de oudste over een jaar of 5 flink studiekosten betaald moeten gaan worden. Maar wie dan hoeveel gaat betalen is niet overeengekomen en zie ik ook al met angst en beven tegemoet.
Het lijkt alsof ik geen oplossingen wil maar dat is zeker niet zo. Ik heb echter het gevoel geen kant op te kunnen.
Door dit alles hou ik ook veel te veel van doen met ex wat ik helemaal niet wil.
Hij heeft diep in zijn hart nooit willen scheiden.
Zucht, ik word er weer geheel moedeloos van als ik het allemaal zo neer typ....
Ja, maar
Rosalie:
"Helaas kan ik niet zomaar stoppen met geld op die gezamelijke rekening storten: dit is overeengekomen in het convenant en daar zou ik mij dan niet aan houden."
En dan?
Veel convenanten zijn onuitvoerbaar, en staat geen straf of sanctie op. In dit soort gevallen is de voornaamste sanctie: Boze ex. Of ex moet nog wat pesterijtjes paraat hebben.
Rosalie:
"Het lijkt alsof ik geen oplossingen wil maar dat is zeker niet zo. Ik heb echter het gevoel geen kant op te kunnen."
Dat zie ik, maar dat gevoel zit ook deels in je hoofd. Je situatie is misschien niet flexibel, maar je blijft ook zelf hangen in 'andere baan, andere oppas, etc is allemaal niet mogelijk'. Je zegt zelf:
"mijn werk doe ik al 20 jaar, + geeft mij heel veel positieve energie in mijn geregeld moeilijke leefomstandigheden."Maar zijn er geen andere banen die je ook positieve energie geven? Vooral omdat de hele situatie bij elkaar je gene positieve energie geeft?
Rosalie:
"Ik wil absoluut geen andere baan + zou met een andere baan heel veel minder verdienen:"
Is dat erg? Dat je minder verdient? Zou je mss zomaar recht geven op gesubsidieerde rechtsbijstand 
Schepje erboven op
Aan de ene kant geef je aan dat niet van baan wilt veranderen omdat je o.a. in deze baan een goed salaris verdient.
En verderop zeg je dat je niet extra kunt werken omdat je dan opvangkosten moet betalen en dan voor niets werkt.
Nu is goed verdienen natuurlijk een relatief begrip, maar toch is er grote kans dat je dat laatste te zwart ziet. Zo duur is die opvang nu ook weer niet.
Is het geen optie om via-via een verantwoordelijke student te vinden die voor een leuk bedragje een nacht per week in jouw huis slaapt. Geeft jou kans om wat extra te werken. Of is het niet mogelijk om er een klein baantje voor overdag en onder schooltijd te vinden(post bezorgen?).
Met alle respect, maar ik vind dat jij heel erg blijft hangen in wat niet kan (en hoe oneerlijk dat is) en daardoor over het hoofd ziet wat allemaal wel kan.
Even wat nuance aanbrengen
Ik vind dat de laatste regel er wat hard staat, maar hij was al weg voordat ik hem wat kon verzachten.
Je beschrijft hier uitgebreid wat allemaal niet kan en waarom. Maar bij mij komt dan toch de vraag boven drijven: wat wil je dan? Naar wat voor antwoord ben je dan opzoek als er niets is wat helpt?
Nachtopvang
Oudste heeft een periode met vriendin als 'nachtopvang' gefungeerd. Waren toen denk ik 16/15 jaar. Sliepen samen bij alleenstaande moeder, kwamen pas als kinderen al gedoucht waren, stopten kinderen in,lazen voor....en bleven de avond daar en de nacht,volgende ochtend ontbijten en gingen de kinderen met buurvrouw naar school en de oppas ook naar school 
Als achterwacht fungeerde de buurvrouw die ernaast woonde en die de moeder was van vriendin van dochter en ze dus ook naar school bracht.
Maar die alleenstaande moeder vond het een prettiger idee dat er daadwerkelijk 'iemand' lijfelijk aanwezig was.
groeten albana
Reaktie
Allen weer veel dank voor het reageren en meedenken.
Ik heb het over goed verdienen maar mij daarin waarschijnlijk onjuist uitgedrukt: ik bedoel dat ik in mijn huidige baan het meest verdien van wat ik zou kunnen verdienen. Ik heb geen extreem hoge opleiding, bijzondere kwaliteiten waarmee ik elders meer kan verdienen en ben geen 20 meer. ik zal in een andere te realiseren baan voor mij dus altijd minder verdienen.
daarbij ben ik niet een nachtje weg maar geregeld meerdere nachten waarbij mogelijk heel erg ver weg. een student oid voor nachtopvang is echt geen optie. Sowieso ken ik hier nog niemand zo goed om mijn kinderen aan toe te vertrouwen maar is dit ook verre van wenselijk na wat ook de kinderen al allemaal hebben moeten doorstaan.
Als ik nog een baan erbij neem voor bv 1 dag in de week zal ex meteen de (al veel te lage) pa korten met weer alle ellende van dien.
Feit is dat ik maandelijks dus evenveel uitgaven als inkomsten heb waarbij echt alles al tig x doorgerekend, zeer zuinig doe, geen eigen kleding, onvoorzien, sparen, vakantie bij berekend zijn etc en geheel dus niet klopt.
Rosase, jij vroeg wat ik dan zou willen; nou zoals eerder vermeld:
-geen gezamelijke kinderrekening meer en eerlijke verdeling van hoe dan kinderkosten betalen en ook als kinderen ouder worden/voor de lange termijn.
-verhoging en verlenging duur pa vanwege bovengenoemd.
Maar dat gaat dus niet lukken met zo'n onwillende ex zoals Tinus ook al beaamt.
Ik ga mij er verder over beraden hoe hier toch iets leefbaars van te kunnen maken.
Rosalie
Allereerst snap ik dat je je kinderen niet zomaar bij iemand achter zou willen laten. Zeker niet voor de nacht en zeker niet als je ver weg moet.
En voor de rest kun jij alleen bepalen of meer werken opweegt tegen minder pa.
En niet dat ik je nou persé het zwartwerk circuit in willen sturen, maar al eens gedacht aan een poetsbaantje overdag? Onder schooltijd, en zwart, dus geen haan die er naar kraait.
Met mij vraag wat je nu echt wilt, bedoelde ik niet:
-geen gezamelijke kinderrekening meer en eerlijke verdeling van hoe dan kinderkosten betalen en ook als kinderen ouder worden/voor de lange termijn.
-verhoging en verlenging duur pa vanwege bovengenoemd.
Zoiets was mij namelijk wel duidelijk.
Maar dat is dus blijkbaar net zoiets als zeggen: ik wil morgen de staatsloterij gaan winnen en een wereldreis gaan maken. De kans dat dat gaat gebeuren is gewoon niet zo heel erg groot.
Ik bedoelde eigenlijk: wat wil je bereiken met deze vraag hier? Ben je opzoek naar de ultieme tip om toch te krijgen wat je wilt? Al lezende denk ik eigenlijk dat die er niet is. Dus wat dan?
Heu
Rosalie, laat ik het even heel anders benaderen: Als de inkomsten werkelijk niet omhoog kunnen (werk of alimentatie) dan moeten de uitgaven omlaag. Aangezien je teveel verdient voor gesubsidieerde rechtsbijstand, heb je een redelijk inkomen -ik snap dat t misschien niet royaal is, maar je moet ervan kunnen rondkomen.
Dus dan moeten gewoon de uitgaven omlaag om rond te komen. Waar kun je bezuinigen? waar geef je nu relatief veel aan uit?
Tenslotte: waarom durf je ook niets aan die kinderrekening te doen?
Reaktie
Alle uitgaven heb ik al een aantal malen zeer grondig doorgenomen + ook waar ik zou kunnen bezuinigen.
Waarschijnlijk woon ik te duur maar ik woon hier net, huizenprijzen zakken + verhuizen naar een goedkoper huis kan niet want ik zou niet weten naar welk goedkoper huis + wederom heel mijn eigen leven en dat vd kinderen overhoop halen na talloze jaren van aanhoudende stress en ellende waarvan we nog lang niet hersteld zijn.
Kinderrekening kan ik niet zomaar stoppen omdat ex dan ook zal stoppen met zijn bijdrage daarop en de kinderen daardoor rechtstreeks de dupe zullen worden van geen benodigde kleding, verjaardagskado's, contributie sportclub ed meer beschikbaar + wederom herrie en ellende tussen ouders.
Extra inkomen
Met een uitwisselingsstudent in huis heb je mogelijk extra oppas vooral als je dat goed afspreekt.
Je kunt misschien een deel van je huis, al is het tijdelijk tot de kinderen wat groter zijn, verhuren? Zonder inschrijving anders kost het je mogelijk je zorgtoeslag.
Er schijnt wel legaal iets mogelijk te zijn als hospita tot 360 euro per maand hoef je geen ib op te geven, maar de overheid is zeer onbetrouwbaar in die zaken en je hoort kort van te voren wat er nu weer verandert is. Maar misschien een optie.
En met een student op kamers heb je ook weer mogelijkheden in overleg voor extra oppas.
Ik weet dat het moeilijk is. Ik heb jaren geleden ook weleens geopperd een student in huis te nemen, had je mijn familie en vrienden moeten huren, maar ja, je financiele sores lossen ze ook niet op.
Tinus heeft gelijk
Tsja, je hebt een paar opties.
Je portomonee is een geldbalans. Er komt geld in, en het gaat eruit. Nu gaat er meer uit dan in. Je kan dan dus (1) meer inkomsten genereren. Opties: meer werken tegen zelfde uurloon (heb je extra opvang nodig), werk zoeken met hoger uurloon en evenveel uren blijven werken, extra geld krijgen (KA, PA van ex). Of geld krijgen van overheid (toeslagen ed) of van ouders (schenken, erven) of van anderen (kleine kans....). Of de loterij winnen (ook kleine kans). Optie (2) minder uitegeven. Dan loont het om grote klappen te maken: huis, auto, vakantie. Daarmee bespaar je meer dan met bezuiningen op koekjes van 1 euro. Dus: werk hier van grote uitgaven naar kleine. Waaraan ben je je geld kwijt? ROdebeuk zei het al, gebruik een kasboek, dan weet je dat.
Als je een gat houdt dan moet je dat gat aanvullen. Ofwel van je buffer = spaarrekening waarop je inteert (die moet je dan hebben, en die moet groot genoeg zijn om de tijd te overbruggen tot je begroting wel sluitend is) ofwel: lenen. Geen duurzame oplossing, want je schuld wordt steeds groter en je uitgaven ook (te betalen rente).
Dus een van de twee zal moeten: meer erbij of minder erin. En allemaal niet kunnen, dat is geen optie helaas...
Algebra
Ik kan t moeilijk inschatten
Rosalie:
"Kinderrekening kan ik niet zomaar stoppen omdat ex dan ook zal stoppen met zijn bijdrage daarop en de kinderen daardoor rechtstreeks de dupe zullen worden van geen benodigde kleding, verjaardagskado's, contributie sportclub ed meer beschikbaar + wederom herrie en ellende tussen ouders."
wat ik moeilijk kan inschatten, is hoe krap je nu werkelijk zit. Je bruto-inkomen is in ieder geval redelijk, maar je vaste lasten zijn ook hoog.
Hoe dan ook, wat ik een beetje mis in je verhaal, is de onmogelijkheid om zelf keuzes te maken, cq prioriteiten te stellen. Ik snap heel goed dat je graag wil dat je kinderen naar een sportclub gaan, maar tegelijk is daar eigenlijk geen geld voor. Of wel? Als dat geld er niet is, als je op dit moment schulden opbouwt en/of alles ten koste van jezelf gaat, dan zit er weinig anders op dan pijnlijke keuzes maken. Dan maar geen sportclub, dan maar kleren van de Zeeman.
De kringloopwinkel.