Halen en brengen

Tsja

50/50 verdelen is wel de manier waarop het hoort, maar het is lastig om een situatie die al jaren bestaat te veranderen.

Ik ben gezegend met kinderen die tegenwoordig zelf op de fiets komen, trouwens. Tenzij ze een bui van puberale luiheid hebben

Afhankelijk van veel factoren

Mijn kinderen zijn al snel zelf gegaan, met de trein.
Het ligt er ook aan hoe alles gelopen is, wie woonde waar, wie verhuisde waar naartoe, wie had een auto, wie nam het op zich etc.
Als er nu geen enkele andere reden is om er iets aan te veranderen, behalve dan dat jij als vriendin het wellicht vervelend vindt dat hij zoveel uren per weekend (in de 2 weken?) daaraan kwijt is zou i er niets aan veranderen, elke verandering levert het risico van strijd op en die strijd kan heel diep gaan.
Redenen om te veranderen kunnen zijn: de kinderen worden ouder en kunnen veel meer zelfstandig doen dan je denkt; de kosten van het halen en brengen door hogere bezinekosten worden een probleem, hij wordt ouder en merkt dat het vermoeiend voor hem wordt.
Als ik het goed begrijp is de reistijd nu 2,5 uur per enkele reis, dat is voor Nederlandse verhoudingen een grote afstand.
Je vriend kan het met zijn ex wellicht bespreken of een andere oplossing mgelijk is, bijvoorbeeld iemand zoeken die op vrijdag deze afstand elke week als woon-werk-verkeer aflegt. Zoon zou dan een lift kunnen krijgen, dan hoe je alleen op zondag terug te rijden.
Op zondag terugrijden, maar dan eerder gaan en ind e buurt iets leuks gaan doen kan ook, dan wordt het wat ontspannener voor iedereen.

Maar voordat je aan andere wijzen van oplossingen gaat denken zou je eerst de geschiedenis haarfijn moeten weten om te weten hoe het zo gekomen is en wie welke last waarom op zich genomen heeft. Meestal is de uitkomst een nogal wankel evenwicht, waar je beter niet teveel aan moet tornen.

Tsjor

De vriendin van

Ik snap dat de vriendin van vader ervan baalt dat haar vriend ieder weekend 10 uur kwijt is aan halen en brengen, maar vaak is zo'n regeling niet voor niets op die manier verzonnen. Als vader het jarenlang zonder morren heeft geaccepteerd zou vriendin van vader zich daar bij neer moeten leggen. De reistijd is ook tijd die vader met zoon doorbrengt, moet je maar bedenken.

Hmmm vic niet helemaal eens

'Als vader het jarenlang zonder morren heeft geaccepteerd zou vriendin van vader zich daar bij neer moeten leggen'

Zo simpel zou ik het niet durven stellen. Vader kan eea om heel andere redenen geaccepteerd hebben, kan zelf ook op een gegeven moment de balen ervan krijgen.
Maar ik ben sowieso niet van: de 'nieuwe vriendin van pa heeft zich maar te schikken - club'. Als pa een mooie, fijne nieuwe relatie krijgt waar de kinderen ook hun plekje kunnen vinden is dat alleen maar aan te moedigen. En in een volwaardige relatie is het geven en nemen. Zonder meer de afspraken met ex als heilige huisjes neerzetten is daar echt geen gouden regel voor. Hoe irritant ook voor ex.
En zeg nou eerlijk: 10 uur reistijd is veel en die goeie gesprekken in de auto zijn net zo waardevol voor de moeder

Aan de andere kant ben ik het er wel mee eens dat het uitmaakt wie is 'wegverhuist'. Ik ken een vrouw die na haar scheiding aan de andere kant van het land verhuisde, haar toenmalige nieuwe liefde achterna. Zij werkte niet, hij wel dus zij was flexibeler. Vind ik dus dat zij het leeuwendeel mag rijden. Maar helaas... Verwissel de hij/zij's in dit verhaal en mijn mening blijft hetzelfde....

Ook eens dat de vraag is hoe precair de relatie is. Als er al veel problemen zijn haal ik good old dr phil van stal: pick your battles. Maar dat kan net zo goed betekenen dat je vriend deze gaat aanvechten, en misschien een andere battle laat gaan...

Mijn belangrijkste punt is: het blijft moeilijk, het blijft onderhandelen en zoeken en vooral heel veel water bij de wijn doen.
Mijn advies zou zijn: kies wat de fijnste situatie geeft, niet voor hoe je vindt dat het zou moeten. En met fijnste situatie bedoel ik in de eerste plaats de kinderen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Veranderen

Ik vind dat zij ook zeker een steentje bij moet dragen in het halen en brengen.(ze is nota bene zelf degene die zo ver weg is gaan wonen) Haar houding vind ik echt belachelijk en je vriend is toen natuurlijk te aardig geweest, maar dat houdt nu op. Ik vind het nogal onredelijk van haar om te zeggen dat het als 6 jaar zo gaat en dat het dan maar zo moet blijven. (het is eigenlijk al 6 jaar teveel natuurlijk)
Jouw vriend moet denk ik aan ex doorgeven dat het vanaf nu toch echt fifty-fifty moet gaan. Dus als ze haar kinderen wil zien, moet ze ze maar komen ophalen. En dan haalt je vriend ze wel weer op bij haar. Komt ze niet, dan niet, ik neem aan dat ze na een paar keer wel bij zal moeten trekken. (leg het initiatief maar bij haar, kom de kinderen maar halen, als je vriend ze n.l. wegbrengt en ze komt ze niet terugbrengen,dan moet hij ze alsnog halen, dus dat moet je niet laten gebeuren)

En zo blijkt maar weer

Zodra een stiefmoeder hier post interpreteert menig forummer er lustig op los dat het 'wel weer om zo'n jaloerse stiefheks zal gaan die het niet kan verteren dat haar liefje aandacht besteedt aan zijn kinderen'.
En wederom blijkt de werkelijkheid weer anders. Ti's toch wat.
Zouden vriendinnen van mannen met kinderen misschien toch ook gewone mensen zijn met de beste bedoelingen die eerder posten dan hun vriend maar hun postings wel bespreken met hun vriend?

Zo jammer, waar komt dat toch vandaan op dit forum? Het zal ongetwijfeld aan mij liggen maar ik vind her echt zonde.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ely (ot)

volkomen meta wat je zegt (en dat schijnt niet te mogen wat ik dan jammer vind want dan komen juist echt de interessante kwesties aan bod: waarom zijn al die gescheiden vrouwen zo 'bevooroordeeld')

Sashia

Tja, ik ben van mening: wie verhuist, moet maar meer rijden. Hier een vader die verhuisd is (maar 20 kilometer) en hij rijdt altijd. Ik heb dan ook geen auto en het zou een mijl op zeven zijn moet ik zeggen. Maar hij doet er ook niet moeilijk over. Maar misschien scheelt het ook waar de hoofdverblijfplaats van de kinderen is? Ik bedoel, gaat hij wel eens met ze naar de dokter of de tandarts, gaat hij wel eens naar een ouderavond of een buitenschoolse activiteit. Ik vind het ook nog al wat van de moeder zeg, om dat soort dingen de vader van de kinderen te ontzeggen. Maar ja, van hieruit weten we niet alles.

Ongenoegen

"Hij blijft proberen om in gesprek met haar te komen en zijn ongenoegen over het heen&weer rijden duidelijk te maken.." Ik denk dat daar de crux zit, de uitting van zijn ongenoegen naar haar. Zij geeft duidelijk aan met haar reactie dat zij geen boodschap aan zijn ongenoegen heeft, want zij vindt het wel best zo.
Ik neem aan dat hij haar heeft gezegd dat de reistijd een probleem voor hem is geworden en dat hij het onredelijk vindt dat er na 6 jaar nog steeds van hem wordt verwacht dat hij altijd rijdt. Leg het vervolgens eens bij haar neer: wat vindt zij zo onredelijk aan zijn verzoek? Wat zijn haar ideeën om tot een oplossing komen, waar ze beiden tevreden mee zijn? Denkt zij dat het nodig is een derde (rechter/ advocaat) in te schakelen om tot een oplossing te komen? Het staat of valt altijd met de manier van communiceren, met stroop vang je meer vliegen dan met azijn.
Rechtszaak zou ik pas als laatste middel gebruiken, het kost veel geld en is funist voor de onderlinge verhouding met de ex. Ik geloof vast dat je vriend zijn gelijk krijgt, omdat zijn verzoek echt niet onredelijk is, maar de kinderen zijn altijd de dupe.

Ongenoegen

"Hij blijft proberen om in gesprek met haar te komen en zijn ongenoegen over het heen&weer rijden duidelijk te maken.." Ik denk dat daar de crux zit, de uitting van zijn ongenoegen naar haar. Zij geeft duidelijk aan met haar reactie dat zij geen boodschap aan zijn ongenoegen heeft, want zij vindt het wel best zo.
Ik neem aan dat hij haar heeft gezegd dat de reistijd een probleem voor hem is geworden en dat hij het onredelijk vindt dat er na 6 jaar nog steeds van hem wordt verwacht dat hij altijd rijdt. Leg het vervolgens eens bij haar neer: wat vindt zij zo onredelijk aan zijn verzoek? Wat zijn haar ideeën om tot een oplossing komen, waar ze beiden tevreden mee zijn? Denkt zij dat het nodig is een derde (rechter/ advocaat) in te schakelen om tot een oplossing te komen? Het staat of valt altijd met de manier van communiceren, met stroop vang je meer vliegen dan met azijn.
Rechtszaak zou ik pas als laatste middel gebruiken, het kost veel geld en is funist voor de onderlinge verhouding met de ex. Ik geloof vast dat je vriend zijn gelijk krijgt, omdat zijn verzoek echt niet onredelijk is, maar de kinderen zijn altijd de dupe.

Als moeder alles door de week oplost

dan lijkt het me toch logisch dat vader in het weekend rijdt, ook al is het 10 uur per weekend.
De uren die moeder door de week bezig is met kind zijn vast veel hoger dan die van vader (aangenomen dat je uren telt dat kind wakker is en bij ouder is)

Aan de andere kant vind ik het verhuizen naar een verre plek niet kunnen als ouder. Op die manier kunnen ouders niet meer beiden ouder zijn op een normale manier.
Het wordt alleen lastig om te stellen dat moeder dan meer moet opvangen qua reizen in het weekend. Tenslotte heeft ze door de week nog steeds de meeste zorguren.

Tsja inge m

'Het wordt alleen lastig om te stellen dat moeder dan meer moet opvangen qua reizen in het weekend. Tenslotte heeft ze door de week nog steeds de meeste zorguren. '

Dat heeft in dit geval moeder toch in het geheel zelf zo georganiseerd. Sterker nog, ze ontneemt vader op die manier de kans om een 'dagelijkse band' op te bouwen. In mijn ogen is het hebben van de meeste zorguren niet iets waar ze voor gecompenseerd moet worden, misschien zelfs integendeel ....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Nou ely

Dat is dan wel weer een hele erge aanname van jouw kant. Waarom zou moeder dat zo georganiseerd hebben? Je weet natuurlijk niet de achtergronden. Wie weet heeft moeder wel gezegd dat zij hun kind de weekenden wilde en vader door de weeks maar wilde vader dat niet. Je weet het niet hè.

On topic blijf ik er toch wel bij dat degene die ver weg verhuisd ook voor het vervoer moet zorgen. En zou ik in dit geval toch wat dwingender bij moeder neer gaan leggen dat het heen en weer brengen op z'n minst verdeeld gaat worden.

Al die vooroordelende gescheiden vrouwen

Nou, dat valt wel mee, met die vooroordelen, maar ik weet wel dat ieder verhaal twee kanten heeft en dat gemaakte afspraken er niet voor niets zijn. Zoals het geschetst wordt 'moeder gaat er met haar vriend vandoor naar de andere kant van het land', dat kan natuurlijk ook, maar de kans is groot dat e.e.a. wat genuanceerder ligt.
De afspraken die ik met mijn ex heb zijn gedurende de jaren gemaakt, veranderd, en nagenoeg alle afspraken zijn volgens het voor-wat-hoort-wat principe. De ene keer lever ik iets in, de andere keer hij. Daar kun je dus niet zomaar iets in veranderen, want dat verstoort de balans.
Ik vind werkelijk dat je niet moet zeuren over die 10 uur, als je verder de hele week je kind niet ziet. Neem maar van mij aan dat moeder doordeweeks echt wel aan haar kilometers komt wat betreft vervoer voor het kind.

En stel dat moeder ineens akkoord gaat

dan neem ik niet aan dat kind eersder gehaald danwel gebracht kan worden, daar zijn nou eenmaal praktische redenen voor dus dan zie je kind toch weer 5 uur minder....

Is het dat waard?

Mijk

Is ook war natuurlijk

Het was een lange dag vandaag.. Hoe suf kan je zijn! Mijk

Chayenne

Voor de scheiding wonen ouders op dezelfde plek, na de scheiding kiezen een boel ouders ervoor om op redelijke afstand van elkaar te blijven wonen, zodat ze allebei de zorg voor de kinderen te kunnen hebben. De ex van sashia's partner is voor haar eigen genoegen (nieuwe relatie) met kind ver weg van vader gaan wonen zodat er geen sprake kan zijn van het door hem gewenste co-ouderschap. In plaats daarvan is hij veroordeeld tot een weekeinderegeling waarbij hij alleen de lasten van de afstand draagt.
Feit is natuurlijk wel dat hij er ooit zelf mee akkoord is gegaan, dat was onverstandig en maakt hem op z'n minst niet sterk. Maar moreel gezien vind ik wel dat moeder op z'n minst de helft van de reislast (lijkt me ook een financiële last trouwens, want de auto rijdt niet vanzelf) zou moeten dragen. Maar ja, het is kwaad kersen eten met iemand die gewoon niet wil. Ik weet ook niet of dat afdwingbaar zou zijn en wat voor gevolgen dat weer zou hebben voor de verstandhouding met moeder.
Succes, het lijkt me niet gemakkelijk.
Aagje

Ps. Ik ben het als nooit gescheiden moeder erg met Ely eens, dat er hier op het forum wel heel gauw geroepen wordt dat de nieuwe partner zich nergens mee mag bemoeien. Stoken is not done, gepaste afstand goed, maar feit is dat een nieuwe partner in het leven van een ouder nu eenmaal een factor van betekenis is.

Goede gronden

Om een wijziging in bestaande afspraken (ook al liggen die niet op papier, als je feitelijk op een bepaalde manier handelt veronderstelt dat een afspraak) door te voeren is bij echtscheidingen altijd tricky. Je komt toch aan de persoonlijke leefwereld van je gescheiden partner en voordat je het weet staan alle beren uit het verleden weer breeduit op de weg.
Maar als er goede gronden zijn moet je het er maar op wagen en het gesprek aangaan. Wensen van nieuwe partners zijn extra complicerend, dus daar zou ik echt voorzichtig mee zijn. Nieuwe partner weet dat de ander een gescheiden ouder is met een kind en verplichtingen. Je begint niet fris opnieuw, zal ik maar zeggen.

Goede gronden om een situatie na 6 jaar te wijzigen kunnen zijn: je wordt zelf ouder en de reis wordt vermoeiender, de kosten worden een probleem door de gestegen benzineprijzen. Dan kun je vragen of het half-om-half kan worden verdeeld, hangt er mede van af of moeder over een auto beschikt. En je hebt kans dat meoder dan over de kosten en de alimentatie begint.
Een goede reden kan ok zijn dat het kind ouder wordt en wellicht ook meer zelfstandig kan reizen. Als dat nu niet is dan wellicht in de nabije toekomst. Moeder kan kind naar een bepaald treinstation brengen, vader haalt kind op. Ligt natuurlijk wel aan de verbinding. Ingewikkelde overstappen zijn dan een probleem. Maar je kunt met de kaart van Nederland eens gaan kijken of en hoe het eventueel haalbaar zou zijn. Kinderen kunnen jong al zelfstandig reizen. En je kunt het voorbereiden door te beginnen met het ophalen met de trein.

Tsjor

Sashia

Mijn ervaring op dit forum is helaas ook dat je als stiefmoeder vaak negatief wordt benaderd.Ik heb geen idee hoe dit komt,maar ik heb hier als stiefmoeder nooit enige steun ondervonden.Het lag altijd aan mij,ik moest me nergens mee bemoeien,en wat er ook gebeurde,de echte moeder kreeg altijd het voordeel van de twijfel.Als ik echter als vader inlogde en mijn verhaal hier deed ,kreeg ik tips en werd er wel meegeleefd.Bijzonder.Mijn tip voor jou,ga eens kijken op stiefouders.com.Daar vind je ervaringsdeskundigen ,steun en advies.Want stiefmoeder zijn is en blijft moeilijk,en dat wordt mede veroorzaakt door alle mensen die vinden dat jij nergens iets mee te maken hebt ,en je nergens mee moet bemoeien terwijl je vaak wel 24 per dag voor de kinderen van je partner zorgt,van ze houdt,ze mee opvoedt en een band met ze hebt.