Heeft een advocaat nog zin?
Ik ben me aan het beraden om nu toch een advocaat in te gaan schakelen voor alimentatie. Tot deze zomer hadden we co-ouderschap, nu wonen ze beide volledig bij mij.
Jongste dochter is 17, gaat volgend jaar studeren. Oudste dochter is 19, studeert al.
Oudste krijgt elke maand, nou ja, soms slaat hij het over, een klein bedragje van haar vader. Voor jongste heb ik een berekening gemaakt, hij wil een deel wel betalen, maar lang niet alles. Terwijl ik hele lage nibud bedragen heb gehanteerd.
Ik kom financieel lang niet uit. Een knappe bijdrage is dus noodzaak. Ik werk al fulltime, dus extra werken zit er niet in. Ik heb al mijn kosten al bekeken, abonnement mobiel + sportschool en mijn werkster opgezegd, nieuwe kleding zit er ook niet in. Verzekeringen zijn bekeken, meer besparingen zijn niet mogelijk.
Heeft het zin om een advocaat in te schakelen? Dat gaat me namelijk wel zo'n 2000 euro kosten.... Ik kom namelijk nu financieel te kort, maar ik wil bovendien niet elk jaar, zolang ze studeren, deze enorm vervelende discussies over geld hebben.
Wat zouden jullie doen?
Maar...
In het convenant staat dat de kinderen tijdens hun studie nog een bijdrage krijgen van hun ouders, tot hun 25e hooguit.
Nog een jaartje ruzie kan ik zelf nog wel aan, maar de kinderen zullen allebei ook strijd moeten blijven voeren met hun vader om geld. Een baan erbij hebben ze allebei, aanvullende lening is ook zo geregeld, maar het is toch niet onredelijk dat hij mee betaalt aan hen? Hij is nu goedkoop uit, nu ze allebei niet meer bij hem wonen.
Aan de kinderen overlaten
Ik zou zorgen dat ik zelf mijn financiële verplichtingen nakwam (naar meerderjarige kinderen) en ze voor het overige naar hun vader verwijzen. Zeker als in het convenant staat dat ze tot hun 25e een bijdrage krijgen, hebben ze daar gewoon recht op. Misschien kun je het LBIO ook hiervoor inschakelen? En anders komen de kinderen i.i.g. in aanmerking voor gesubsidieerde rechtsbijstand.
Jep
Vic heeft gelijk: de kinderen komen wel in aanmerking voor gesubsidieerde rechtsbijstand, jij kennelijk niet, dus (ook) om die reden moet je de kinderen dit laten uitvechten. En inderdaad: zijn ze eenmaal 18, dan kan jij niet eens voor hen claimen.
Groeten,
Temet
Samen rooien
Van co-ouderschap ben je overgestapt naar een situatie waarin de kinderen volledig bij jou wonen. Dat is veranderd. Zonder details te hoeven geven denk ik dan, vanwaar die verandering; is dat de wens van de vader geweest, is dat in overleg gebeurd? Aan die verandering wil je nu een prijskaartje hangen. Iets wat jij berekent. Dat is allemaal niet zo handig.
Je zegt: ik kom namelijk nu financieel tekort. En tegelijkertijd heb je het over het levensonderhoud van je kinderen.
Stel je nu eens voor dat je kinderen niet meer thuis woonden, zou je het financieel dan wel redden? Met andere woorden: kom jij financieel tekort of komen de kinderen financieel tekort? En waar zit het dan in? Wat betaal jij nu voor de kinderen. Je geeft aan dat je voor de jongste een overzicht gemaakt hebt van de kosten. Kan je jongste zelf bijspringen door een paar uurtjes te werken?
Ik zeg het omdat er gezinnen zijn die alles moeten doen van één inkomen. Zonder dat er een externe financier is.'Levensonderhoud' is een rekbaar begrip. Gaat om het brood, melk, fietsreparaties, of gaat het ook om kleding, mobieltje, hobbies etc.
Het grootste probleem zou zijn als vader volgens de studiebeurs bij moet dragen en dat weigert, maar daarvoor kunnen de kinderen zelf aanspraak maken op dat geld. Zij moeten dan naar de rechter.
Wellicht moet je gewoon met je kinderen eens om de tafel gaan zitten: jullie moeten het met zijn drieën rooien. jij doet maximaal wat je kunt. Je kinderen willen graag bij jou blijven (denk ik maar even), maar dat heeft gevolgen voor (????). Besprek het samen eens, zonder je ex daarbij te betrekken: wat kunnen jullie samen doen om te zorgen dat je het toch redt, wat kan ieder bijdragen, welke posten kunnen geschrapt worden, kunnen de kinderen kostgeld betalen (bij een bijstandsmoeder gaat de sociale dienst ervan uit dat thuiswonende kinderen 250 euro per maand aan kostgeld betalen), als dat niet is, waarom dan niet etc.
Tsjor