Herkent iemand dit? [vrijheidsgevoel na scheiding]
Ik lig sinds begin maart in scheiding. Nu leek het erop dat het allemaal in onderling overleg kon gaan. We zijn nu bijna 6 maanden verder en er is nog heel weinig bereikt.
We hebben beide een advocaat, nog steeds geen ouderschapsplan en een financiele afhandeling van de zaak is helemaal ver te zoeken.
Wel merkte ik dat ik mij beter voel, alsof er een last van mijn schouders is gevallen. Alsof ik jarenlang uit een put probeerde te klimmen maar er iedere keer weer in terug werd geworpen en nu ineens wel de rand bereikt heb.
Zo vrij als ik mij nu voel, hoor je dat te voelen bij een scheiding? Misschien wel als jij degene bent geweest die de scheiding wilde, maar toch niet als jij juist degene bent die als oud vuil aan de kant is gezet?
Ik heb wel mijn mindere periodes en ook veelvuldig gehad, ik heb medelijden met mezelf gehad, ik ben boos geweest, ik wilde het niet accepteren, enz. Maar het duurde allemaal zo kort, dat verbaasd mij enorm.
Zijn er mensen die dit herkennen, die ook het gevoel hebben zo relatief makkelijk een scheiding te accepteren, terwijl je nog midden in het juridische proces?
Goede beslissing
Bij een scheiding is er altijd (of meestal) iemand die als eerste zegt dat hij ermee wil stoppen. Dat wil helemaal niet zeggen dat de ander dan als oud vuil aan de kant is gezet, dus zo moet je dat niet voelen. Je geeft aan dat je jarenlang hebt geworsteld, dus het is logisch dat je er dan ook eerder achter kunt staan en dat je het als goede beslissing voelt. Waarschijnlijk komen er wel momenten dat je je slechter voelt, of verdrietig bent omdat het niet is gelukt. Daar moet je ook gewoon doorheen. En mijn ervaring is dat je pas na een paar jaar ook echt je eigen aandeel in de mislukte relatie en de scheiding kunt zien.
Conflicterende gevoelens
Oh, ik herken het helemaal. Ik kon destijds écht niet tot de beslissing voor een scheiding komen. Ik was heel bang voor hoe het verder moest met mij en onze twee heel jonge kinderen. Maar toen ex de boel liet ontploffen was ik ook zo opgelucht dat ik niet verder hoefde te ploeteren met hem. Want in wezen voelde ik zelf ook wel dat onze relatie onherstelbaar beschadigd was en had ik weinig warme gevoelens meer voor hem over. Toen hij ermee ophield, heb ik dus vrijwel onmiddellijk ook de knop omgezet en toen was het klaar. Ik heb nog met een heleboel dingen moeite gehad, echt flink geworsteld, maar niet met dat ik ex kwijt was. Die kon ik inmiddels missen als kiespijn. Officieel gescheiden waren wij overigens pas zo'n 2,5 jaar nadat we uit elkaar zijn gegaan.
Groet, Jo Hanna
Apart gevoel
Vanaf het moment dat mijn ex de deur uitging en het heel duidelijk was, dat ons huwelijk voorbij was, ben ik overvallen door een heel apart gevoel van rust en vrijheid. Het gevoel dat ik na jaren weer vrij kon ademen. Ik ben waarschijnlijk één van de weinigen die, nadat ex de deur uit was, echt blij was en werkelijk geen traan heb gelaten over de scheiding. Dat had ik blijkbaar tijdens het huwelijk al genoeg gedaan.
Herkenbaar
onze relatie was al weinig meer van over en ondanks dat het einde minder fraai was (man had mijn beste vriendin gevonden om ziel, zaligheid en alles mee te gaan delen) heb ik nog geen moment hem/ons gemist. Het regelen van een scheiding heeft mij veel verdriet gekost en kost het nog, maar daarnaast is er opluchting en het inderdaad zeer vreemde gevoel...ik mis hem niet. Als ik eerlijk ben, kijk ik uit naar het alleen wonen binnenkort.
Ja hoor
Als een relatie moeizaam gaat en er veel ruzie is, kan het een enorme opluchting zijn om er mee te stoppen. Ik herken het gevoel wel, heb geen seconde liefdesverdriet gehad of, was blij dat ik er van af was.
Ik was al even bang dat ik de enige was
Ik voel mij namelijk echt veel beter nu, ik krijg mijn zelfvertrouwen terug. Helaas was mijn ex namelijk niet echt complimenteus naar mij toe. Hij was eerder, hoe moet ik dat zeggen, zelfverheerlijkend ten koste van mij. Ik ben mijn de afgelopen maanden gaan beseffen hoeveel ik van mijzelf kwijt geraakt was. Ik ben er wel erg blij mee, we liggen nu in vechtscheiding en ik zal mijn energie dus heel hard nodig hebben.
En bij is het ook zo dat hij nu met een vriendin van mij gaat. Ze waren al een tijdje met elkaar bezig toen ik aan de kant werd gezet. Natuurlijk met de leugens: nee, hoor, ik kies voor mezelf, er is geen ander. Vervolgens wordt er beweerd dat ik een ander had, dus dat hij daarom is weggegaan.
Ik kan er boven staan, juist omdat ik mij zoveel beter voel
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Nee joh, jij bent echt niet de enigste!
Ik herken het ook helemaal. Tot Maart leefde ik in een huwelijk waar mishandeling (psychisch vooral) aan de orde v an de dag was, tot moord-dreigingen van hem toe.
We zijn nu bijna precies een half jaar verder, in een vechtscheiding, maar ik trek me hier nauwelijks iets van aan. Zit gewoon lekker in mijn vel, heb mijn eigene vrienden, mijn eigen hobbies en een erg lieve bijna-vriend waar ik dol op ben. Wel ben ik - door minder stress - een beetje aangekomen, maar dat mag de pret niet drukken.
En ik krijg ook soms te maken met onbegrip over het feit dat ik in een vechtscheiding leef maar het bloeiende leven ben.
Denk dat ik het rouwprocess al tijdens dit huwelijk doorlopen heb. Nu voel ik me juist sterker dan ooit tevoren, heb geleert voor mezelf op te komen. Weet ook nu dat ik geen man nodig heb om happy te zijn.
Bijna-vriendje was allang een goede vriend en collega van mij en heeft mij in het hele process heel erg gesteunt. Het is gewoon gegroeit zeg maar.
Ondertussen ben ik lekker mijn huis aan t opknappen, nieuwe talenten en hobbies aan t ontdekken... Gewoon happy en relaxed en dat hele geregel ivm scheiding stoort me ook niet.
Opluchting, die prachtige emotie.
Kan prima hoor, dat hij het initiatief nam en jij je dus aan de kant voelt gezet maar erachter komt dat het daar helemaal niet zo vervelend is. Je vrijheid terug, geen ruzies meer, geen controle, geen onzekerheid, geen rotsfeer, geen onaangename verrassingen, geen getob meer over al dan niet scheiden. Geniet ervan en ga je niet druk maken over een eventuele terugval. Als je geestelijk wat tot rust gekomen bent, ga je misschien nog door een periode van heimwee naar de goede tijden heen maar dat gaat vanzelf over.