Het missen....
Lieve allemaal....
Ik ben even benieuwd of ik bij jullie herkenning kan vinden. Ik ben nu dik anderhalf jaar geleden gescheiden van mijn ex. Ons zoontje is nu 7. Mijn ex is Spàans, en omdat we in Spanje woonden ben ik daar als alleenstaande mama dus ook blijven wonen. Op zich gaat alles best ok. Ik heb in deze tijd nieuwe vriendschappen gemaakt, maak uitstapjes, ben actief gaan mountainbiken en ben ondertussen ook weer iemand tegen gekomen met wie ik heel langzaam iets probeer op te bouwen.....maar nu de grote MAAR:
Ik voel me continu een beetje "afgestompt". Alsof ik nooit echt 100 procent van geniet (soms natuurlijk wel, maar vaak heb ik het gevoel dat er wat mist...).
Ik mis het om het leven van mijn zoontje te delen....gewoon dat hij ´s ochtends tussen papa en mama in kan kruipen....ik had het mij allemaal zo anders voorgesteld als wat ik nu heb. Ik voel me alleen in de opvoeding, vind dat verantwoordelijkheid zwaar (zeker omdat mijn familie hier ook niet woont).
Met mijn nieuwe vriend kan ik om de een of andere reden problemen rondom ex en zoontje niet echt delen, en het kost me moeite om mijn hart echt open te stellen.
Begrijp me niet verkeerd, het gaat hier allemaal best prima, ik doe veel, ben actief, heb vrienden. Ook wil ik mijn ex echt niet meer terug.....maar ik mis wel het soort relatie dat we hadden...Ik mis het samen delen, ik mis het vertrouwen dat ik voor altijd kwijt lijk te zijn....
Ik voel me soms zo vreselijk alleenstaand.....
Herkent iemand dit? Tips?
Alvast bedankt
Stortregen
Herkenning
We zijn rond dezelfde tijd als jullie uit elkaar gegaan. Misschien herinner je ons verhaal nog.
Ik woon nu al meer dan een jaar alleen met mijn zoon. Mijn zoon is echter 18. Kleine kinderen, kleine zorgen; grote kinderen, grote zorgen. Jawel hoor, dat spreekwoord klopt!
Ik heb ondertussen een nog grotere vriendenkring uitgebouwd. Echt verliefd ben ik nog niet geworden en dus heb ik ook geen nieuwe relatie.
Ik heb me ook dikwijls een alleenstaande mama gevoeld. Mijn ex was er wel als ik problemen met onze zoon had maar toch ... Zeker in het begin heb ik regelmatig gehuild.
Goh, wat ik me afvroeg is of die nieuwe relatie van je wel het is wat je wilt? Uit je bericht maak ik op dat je iemand nodig hebt? Iemand die meer betrokkenheid bij jouw leven (en verleden) toont?
Tips heb ik helaas niet...
Veel sterkte!
Tijd
geef het rouwproces tijd.
Mijn maatschappelijk werker gaf destijds aan dat het echt wel 2 tot 3 jaar kon duren voor je dat hele proces hebt doorlopen. Pas dan heb je alle draadjes afgehecht. Het wordt wel steeds minder natuurlijk, maar het duurt echt wel langer als een jaar. Ik ben nu 3 jaar verder en kan echt genieten van de dingen die ik alleen doe, maar ook van de dingen die ik samen met mijn dochter doe. Ik ben alleen, heb wel even een scharrel gehad, maar niet zo lang, en ik mis dat soms, maar niet zo heel vaak.
Dit missen is er nog een onderdeel van.
Ik denk nu vooral wat een ei, die ex van mij, dat hij vrijwillig zo veel wil missen van zijn kind. Doet op voor een kind belangrijke momenten weinig moeite.
Reactie
Bedankt voor jullie lieve berichtjes. Tja, dat rouwproces...ik weet het, maar soms hoor ik me aankomen om het er weer over te hebben met vriendinnen, en dus hou ik het vaak maar voor me, maar het blijft me stiekem toch dwars zitten.
Maar denk dat het wel waar is, dat ik het gewoon meer tijd moet gunnen. En echt hoor, ik onderneem ook vanalles met mijn zoontje, en we hebben het vaak ook reuzeleuk samen, en dan kan ik dus wel genieten...maar nog niet zo als ik zou willen.
Charlie vo...natuurlijk herinner ik me jou nog.....wat was dat een rottijd he? Fijn dat het nu weer ok met je gaat...
Wat je zegt over mijn nieuwe vriend is wel waar.....maar het ligt niet echt aan hem...ook hij heeft een zoontje, onze werktijden komen niet overeen, we wonen niet echt dicht bij elkaar...dus al met al zien we elkaar maar 1 keer in de week ofzo...heel leuk en gezellig, maar hij is er dus niet als ik hem echt nodig heb....
Ach...uiteindelijk komt vast alles op zijn pootjes terecht.
Nu lekker weekend, dus ga maar weer wat leuke dingen plannen.
liefs
Stortregen
Missen
Hoi,
Ik heb dat soort dingen ook erg gemist en mis ze soms nog steeds. Alleen wist ik wel dat de relatie met mijn ex zo slecht was dat alleen zijn veel beter was. Ik kreeg al snel een nieuwe vriend waar ik nog steeds mee samen ben. Ik heb gemerkt dat het een hele tijd duurt voordat je kinderdingen gaat delen. Echt wel jaren. Terwijl je met de vader destijds uren over je kind kon praten kan dat nu niet, het wordt niet hetzelfde. Maar inmiddels kent mijn vriend mijn kind zo goed dat wij die momenten nu ook hebben. Wat ik vaak deed als ik graag even over mijn zoon wilde hebben was mijn moeder bellen. Die vond ook iedere stap die mijn zoon zette interessant, dus dat praat wel lekker. Sterkte daar in Spanje! Wat goed van je dat je allemaal mensen hebt leren kennen en zo!
groetjes, Lena
Fijn weekend
Bedankt ook jij Lena voor je berichtje. Het doet me goed om dat soort dingen te lezen, dat het dus normaal is dat ik dingen mis.
Afgelopen weekend was echt ontzettend leuk, ook met mijn vriend....ik probeer nu zelf steeds meer de dingen aan te kaarten die ik dus eigenlijk mis...niet altijd leuk maar wel noodzakelijk denk ik, en heb maakt in ieder geval dat we goede geprekken voeren over vanalles en nog wat. Ik ben vooral degene die nog steeds een afstand blijft incalculeren....juist omdat ik een zoontje heb (en dus niet alleen in een relatie stap) en juist omdat mijn ex me zo´n pijn heeft gedaan....Ik zou graag willen dat ik dat alles opzij zou kunnen schuiven, maar nee, dat lukt me dus nog niet....beetje bij beetje dus maar...
Ik vind het wel moeiijk een evenwijcht te vinden tussen alles....maar ook dat zal beetje bij beetje wel komen.
Ga me nu met zoontje en vriendje van hem bezighouden, die zijn gezellig aan het keuvelen hier 
liefs uit Spanje
Stortregen
Herkenbaar!
Hi stortregen,
Ik vind je verhaal erg herkenbaar.Ik ben alleen mijn mijn dochtertje van 3 (die echt superlief is) en heb ook niets te klagen. Ik ben nog erg jong, net mijn diploma gehaald en nu bezig met een nieuwe studie die ik heel erg leuk vind. Familie en vrienden wonen allemaal in de buurt en hebben veel voor me over, en kan ik echt wel alles bij kwijt.
Toch voel ik me vaak echt alleen. Zeker omdat iedereen in mijn buurt een vaste relatie heeft die ook allemaal normaal functioneren. Ik mis de simpele dingen ervan en soms word ik letterlijk gestoord van de hele tijd alleen zijn (ik ga dan ook meestal wat doen maar dat kan natuurlijk niet altijd ivm oppas enzo).
Ik hoop ook op een gouden tip. Misschien moet ik een nieuwe hobby overwegen, alhoewel ik genoeg te doen heb...
Misschien dat je het gevoel hebt dat je het niet kan delen met je vriend vanwege een eventuele taal/cultuur barriere? (ik noem maar wat hoor)
Echt superknap dat je in Spanje bent blijven wonen...ik was direct terug gegaan naar mijn familie en vrienden....
Succes! groetjes, Scar
Reactie
Zo fijn om te horen dat ik niet de enige ben!!! Echt waar hoor.
Hier vandaag weer zo´n "mismoment". Ik moet straks mijn katje in laten slapen (ze is al 13 jaar bij me)...Het was "ons" katje, maar als altijd laat ex het afweten.....en los ik alles weer zelf op. Reden te meer om maar weer eens in te zien dat ik zo veel beter af ben, en mijn lieve nieuwe vriend belt wel net om me sterkte te wensen (kan niet mee want moet werken).
Mijn zoontje breng ik zo bij zijn opa, en dan ga ik vanavond met vriend een bioscoopje pikken ofzo, even mijn gedachten verzetten.
Liefs weer uit Zuid-Spanje
Zo vreemd
Stortregen,
zo vreemd! Ik heb onze hond meegenomen. Mijn ex heeft 2 jobs en is zelden thuis. Daarbij komt nog dat ik altijd met de hond eropuit trok.
Ik heb haar overlaatst laten steriliseren en daar heb ik me toch commentaar op gekregen van mijn ex! Nu ja, hij heeft er geen last van als ze ongesteld is of weer schijnzwanger...
Echter, wanneer het haar laatste dagen zouden zijn, dan is hij er zeker bij. Daarvoor zou hij zelfs zijn werk laten! Hij zou dat wel voor zichzelf doen, maar niet om mij te steunen. Dus mij troost dat ook helemaal niet moest het zover zijn.
Veel sterkte! Hopelijk heeft de film je wat afleiding gebracht.
Knuffels