Inboedel verdelen: ervaringen, tips en tricks?

Ach

Als het allemaal zo belangrijk is voor hem zou ik hem een voorstel laten doen. Kleine dingetjes die voor jou persoonlijk van waarde zijn zonder dat ze echt waarde vertegenwoordigen stop je al eerder een keertje in je tas en zet je bij een vriendin thuis, ofzo, tot het hele gebeuren voorbij is. En verder: het zijn maar spullen, je zult ze waarschijnlijk net zoveel missen als je je ex zult missen
Wat hij dan moet doen: een lijst maken, alle spullen erop met een waarde erachter en dan qua waarde alles eerlijk verdelen. Een rotklus, echt iets voor exen.

Stickers plakken

Spreek eerst vooraf een afschrijftermijn af over je grotere duurdere spullen, dan begin je met het zakelijke en hou je er de emotie buiten. Laat hem daarna stickers plakken op de spullen die hij graag wil hebben (laat hem dus beginnen) en bekijk dan of daar spullen bij zijn die jij echt wilt hebben en plak daarna je eigen stickers. Over de dingen die jullie allebei willen hebben moet je ook vooraf iets afspreken. Bijvoorbeeld dat jullie om de beurt mogen kiezen (en dat hij dan mag beginnen) of dat jullie daar om loten of dobbelen of wat dan ook.

Maak dan het rekensommetje en reken financieel af.

Het is denk ik wel handig als jij niet moeilijk gaat doen over elk vaasje en kannetje (mits geen emotionele waarde).

Het belangrijkste is dat je het maken van afspraken uit de emotie haalt. Dus eerst vooraf alles goed doorspreken (als het nog abstract is) en daarna pas verdelen en afrekenen, waarbij je dan wel vasthoudt aan de vooraf gemaakte (schriftelijk vastgelegde
) afspraken.

Niet eens gedaan

wij hebben nergens een waarde aangeplakt.
We hebben eerst eens over de grote stukken nagedacht wie die nog zou kunnen gebruiken. Mijn ex kreeg daarom de meeste meubels, ik de auto, die ex dan nog mocht gebruiken als onze dochter bij hem was. (dat staat zelfs in het convenant)

Vervolgens zijn we idd dingen die makkelijk te verdelen zijn gaan verdelen handdoeken, beddegoed etc.

Het servies was hier makkelijk, dat was een huwelijkskado van zijn ouders, dus naar hem. Het bestek kwam van mijn ouders dus naar mij.

En dan houd je dozen vol met zooi over. Die hebben we gewoon tegenoverelkaarzittend met de doos ertussen in verdeeld. Een financiele waarde hebben we nergens aangehangen en of het dan helemaal eerlijk is geen idee, wij waren en zijn er tevreden mee.

En als we bedenken he dat ding mis ik en zou ik even willen gebruiken dan bellen we even en lenen het van elkaar indien mogelijk. Cd's bijvoorbeeld of boeken. Nu nog steeds na ruim 4 jaar.

Doe als mijn ex

Toen wij bezig waren met de verdeling woonde ik nog in ons huis, maar ex had wel de sleutel. Het is regelmatig voorgekomen dat ik uit mijn werk kwam en er dan ineens een lamp weg was, of alle cd's uit de kast verdwenen waren. Toen hij de tv wilde meenemen heb ik hem voorgesteld dat hij dan maar aan dochter moest uitleggen waarom ze geen tv meer kon kijken. Die is toen blijven staan tot mijn verhuizing
Uiteindelijk zijn de meeste meubels naar ex gegaan, gebruiksvoorwerpen als handdoeken en pannen e.d. heb ik meegenomen. Ik heb ook alle foto-albums en het trouwalbum. Voor de waardering heb ik een overzicht gemaakt. Alle meubels die naar ex gingen tegen nieuwprijs, en wat ik meenam met flink wat afschrijving gewaardeerd. Dat werd weer gelijk getrokken met de verdeling van de spaarrekening.

Lijst

Ik ben met een schrijfblok kamer voor kamer het huis doorgegaan en heb alles opgeschreven. Sets hebben we heel gelaten, dus zithoek (2 banken en tafel) en eethoek (4 stoelen en tafel) 1 bank en 2 stoelen is ook weer stom. Verder hadden wij ooit best een eigen inboedel en hadden we heel veel bewaard. Dat werd weer eigen. Kast hadden we van mijn ouders gekregen, dus die kreeg ik mee. Inhoud van de kasten hebben we ook eerlijk verdeeld. Ex bleef in het huis en had een mooie inbouwkeuken, dus ik kreeg de wasmachine en de droger. Eigenlijk kwamen we er wel makkelijk uit. (zonder over geldwaarde te hebben)

Afstand doen

Als het je echt iets uitmaakt dan van een bepaald stuk aangeven dat je dat graag wil houden. En je van tevoren bedenken wat het ergste is wat je kan gebeuren. Die ene lamp of tafel niet? Of de strijd niet? In dat laatste geval afstand nemen, in het eerste geval die strijd aangaan dus en dan als bewuste keuze en niet omdat HIJ de strijd aan wil gaan. In het ergste geval neemt hij lekker alles mee... In dat geval (=geen eerlijke verdeling) mag/moet hij jou schadeloos stellen.

Verschillend

er zijn dus heel verschillende mogelijkheden, begrijp ik uit jullie berichten. Zoals amk het heeft gedaan zal bij ons onhaalbaar zijn, gezien de huidige situatie.
Overal creert as ex strijd over, of moet ik bevechten.
Ik vertrek uit het huis, as ex blijft er wonen.
Ik moet een huis overnieuw gaan inrichten, met kinderkamers en al, as ex heeft dat al.Hij zal overnieuw moeten gaan inrichten wat ik meeneem.
Hij is het er inderdaad in feite niet mee eens dat ik wegga, al ziet hij wel in dat er geen weg meer terug is.
Dit is echter niet bespreekbaar, hij staat overal over in de vechtstand. Daarmee moet ik dus rekening houden.
Op zich vond ik het een goed plan om hem te laten beginnen met voorstellen over wat hij wil houden.
Of misschien moeten we beiden een lijstje maken van wat we ieder per se willen houden, en wat niet zo per se.
En die laatste dingen dan beurtelings verdelen.Zoiets.
Er verdwijnen inmiddels wel allerlei spullen hier. Ik mis ook cd's, vind lege hoesjes ook.
Hij stelde voor dat ik zou komen met dingen die ik wil meenemen,maar daar trap ik niet in: volgende strijdpunt wordt dan gecreeerd. Ik denk dat ik alles financieel moet gaan benaderen,waardes moet inschatten toch ook. Ter achtergrond info: tijdens de mediation is naar voren gekomen dat as ex mij op allerlei mogelijke manieren financieel heeft bedonderd gedurende ons huwelijk, en ik wil dat nu niet nog een keer laten gebeuren. Ik wil dus niet dingen aan hem weggeven of maar laten zitten, in dit geval dan om van het gezeur met hem af te zijn. Dan krijg ik er later spijt van als ik zelf weer een magnetron moet kopen en hij niet.
groet van Marille

Marille, hij bewijst zichzelf ook geen dienst

Marille, even een andere kant van de medaille. Ik begrijp dat jij vertrekt met de kinderen en daaruit leid ik (misschien ten onrechte) af dat hij straks alimentatie moet betalen, in elk geval voor de kinderen en misschien ook wel voor jou.

Voor het berekenen van wat hij betalen kan zijn normen, de zgn 'tremanormen'(als je lang genoeg op dit forum rondhangt zie je dat regelmatig langskomen).

Wie een nieuwe inrichting moet aanschaffen kan een bedrag opvoeren als kosten daarvoor en dat in kleine beetjes a.h.w. op de alimentatie in mindering brengen. Met andere woorden: wie opnieuw moet inrichten kan minder alimentatie betalen, wat natuurlijk ook logisch is - je kan een euro maar éen keer uitgeven.

Je ziet nu hoe hij zichzelf met hebberigheid ook wat kan benadelen: als hij alles houdt hoeft hij niks nieuws aan te schaffen, en kan er meer alimentatie af.

Als je hem dat uitlegt is hij misschien wat minder gehecht aan de bank en de wasmachine

Groeten,

Temet

Twee vechters

Marielle, ik zie twee vechters: hij is het niet eens met de scheiding, jij voelt je door hem bedonderd op financieel gebied.
Indertijd waren we bij de notaris en die was verbaasd dat we zo goed met elkaar konden overleggen. Ze vertelde dat mensen wel eens bij de notaris nog aan het vechten ware: de een had de beschuitbus, de ander had de deksel.
Jouw voorstel vind ik alle aanleiding in zich hebben om straks zo tegenover elkaar te komen staan. Jij wil bijvoorbeeld alles gaan verrekenen: elk theelepeltje kan dan een bron van conflicten worden. Niet doen!
Je schrijft: 'Hij stelde voor dat ik zou komen met dingen die ik wil meenemen,maar daar trap ik niet in: volgende strijdpunt wordt dan gecreeerd.'Ik zou zeggen: trap daar wel in, maar dan op de manier waarop ik het beschreef, dus niet vooraf toestemming vragen met een lijstje, maar zodanig dat hij een weekend weg gaat en jij ondertussen spullen kunt verhuizen. Pijnlijk voor hem als hij thuis komt, maar die pijn is aan beide zijden. Daarna bij de mediator het lijstje overhandigen van wat je meegenomen hebt, mediator vraagt of dat feitelijk klopt en vraagt of iemand vindt dat er nog iets verrekend moet worden. Dat is de kortste weg. De pijn zit dan in één weekend en de week daarna, maar wat jij beschrijft wordt een eindeloos proces en maandenlang gesteggel.
Een scheiding is niet de afrekening van je huwelijk, maar het afsluiten ervan en de basis leggen voor een nieuw leven. Dus wat jij nu ontdekt hebt in je mediation (namelijk dat hij je bedonderd heeft op financieel gebied) dat doet er eigenlijk niet meer toe: je stapte toch al uit dat huwelijk, om andere redenen. Voor kennisgeving aangenomen, dus, het was blijkbaar nog slechter dan je dacht. Maar dat kun je niet gaan rechttrekken in de scheiding.
Wat betreft de spullen van de kinderen, ik weet niet of de kinderen op één plaats meer zullen verblijven dan op de andere plaats, dan zouden de spullen daar zoveel mogelijk naartoe moeten gaan: eigen bed etc. is voor kinderen toch heel belangrijk. Hooguit kun je met de kinderen bespreken of ze iets nieuws willen, het oude kan dan blijven staan. Eigenlijk moet dat geen punt van discussie tussen jullie beiden zijn, omdat het hier gaat om de kinderen. Kinderen gaan voor vechtende ouders.
Ik lees in jouw verhaal vooral wat een slechte vorm van mediation voor kwaad kan aanrichten: nog meer ellende naar boven halen, waardoor partners kwader worden op elkaar, geen voorstellen voor moeilijke beslissingen die rekening houden met de aard van de situatie, niet voldoende tijd nemen voor de scheidingsmelding, niet voldoende tijd nemen om op een rijtje te zetten wat echt belangrijk is om over te twisten.
Een goede mediator zorgt dat er in het proces vooral punten van overeenstemming worden gezocht en de punten van conflict tot een minimum beperkt worden.

Tsjor

Temet

Dit begrijp ik niet zo goed: 'Wie een nieuwe inrichting moet aanschaffen kan een bedrag opvoeren als kosten daarvoor en dat in kleine beetjes a.h.w. op de alimentatie in mindering brengen.'
Dat zou betekenen dat degene die alimentatie ontvangt in feite de nieuwe inboedel van de alimentatiebetaler betaalt. Vreemd.
Nog vreemder als je het af laat hangen van de kosten van de nieuwe inrichting. Tsja, dan wil ik ook wel een vloer van echt eikenhout etc. Kortom: bron van conflicten. Vreemd idee dus.
Bij boedelscheiding (want daar gaat het dan over) kom je toch tot één rekensom: wat neem je mee en wat moet verrekend worden. Stel dat iemand met het laagste inkomen alles meeneemt dan volgt daar een bedrag uit wat degene met het laagste inkomen aan de ander zou moeten betalen (de helft van de waarde van de inboedel). Ik kan me voorstellen dat de laagste verdiener dat niet in een keer kan betalen en dat je daar dan afspraken over maakt om dat uit te strijken over een bepaalde periode en dus in mindering te brengen op de partneralimentatie. Maar eigenlijk zou dat alleen kunnen als de betalende partner bereid is af te zien van het ontvangen van een bepaald bedrag in een keer. Want die nieuwe inrichting zou dan in principe alleen op afbetaling gekocht kunnen worden (wat extra kosten met zich meebrengt).
Ik vind het maar een vreemde constructie.
Als iemand weinig inkomen en weinig bezittingen heeft en een groot bedrag niet in een keer neer kan tellen, dan zou die persoon niet alles moeten willen houden of niet alles moeten willen meenemen, maar zorgen dat de boedelscheiding op 0 euro uitkomt als het gaat om het vereffenen. Spulletjes kun je dan aangepast aan je eigen budget later zelf kopen. En als de andere partner de helft van de inboedel niet zou willen, maar wel geld zou willen, dan kan dat simpelweg niet, tenzij de ene partner het natuurlijk goed vindt. Net zo goed als ik de waarde van mijn huis niet in kontanten in handen kan krijgen om een advocaat zelf te betalen. Zuur, maar zo is het.

Tsjor

Boedellijst

Omdat we nog enige tijd bij elkaar moesten blijven wonen (kon niet 1, 2, 3 een woning vinden) hebben we een boedellijst gemaakt en in excel gezet.
Voor jezelf kruis je dan in rood aan wat je wilt hebben. Daarna doorsturen naar ex2be. Die, als hij het er mee eens is, de kruisjes zwart maakt en dan zet hij weer kruisjes bij wat hij wilt hebben.
Ook gelijk aangegeven wat eventueel weggegooid kon worden.
Helaas is het met de persoonlijke spullen niet helemaal goed gegaan. Blijkbaar niet helemaal helder wat het woord persoonlijk betekend. Met als resultaat dat ik de spullen niet eens meer wil hebben. Kleeft nu een nare nasmaak aan ipv een mooie herinnering. Weet niet wat hij er mee gedaan heeft.