Ben jij eigenlijk voorbereid op het ouderschap en je baby? Dit kun je doen
Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Arawen

Arawen

16-02-2012 om 12:01

Jullie advies nodig

Ik heb hier al eens vaker verteld over mijn moeizame echtscheiding van mijn psychisch erg zieke man. Nu ongeveer 3 jaar geleden. Alles is inmiddels gestabiliseerd, ik heb de volledige zorg over onze 2 zonen van 12 en bijna 18. Ze zien hun vader, zover het kan, een weekend om de week.
Mijn ex kan geen relaties onderhouden, dus ook met zijn eigen familie (bejaarde ouders en broer) is het mis gegaan. Ze hebben geen contact meer. Zijn ouders hebben recentelijk mij heel schuchter benaderd; ze misten hun kleinkinderen zo, en mij ook... Het zijn fijne mensen waar ik helemaal niets tegen heb en ik gun de kinderen ook het contact met hun grootouders van harte, dus hebben we het contact weer opgepakt. Volledig buiten mijn ex om, dus.
Nu komt het punt. De kinderen kunnen niet met hun vader praten over het feit dat ze zijn ouders weer zien. Ze zijn bang voor zijn woede en bang hem te kwetsen. Dus wordt daar gewoon niet over gepraat. Prima, maar dit wordt nu toch lastig. Zo wil oudste opa en oma ook uitnodigen voor zijn 18e verjaardag binnenkort. Betekend wel dat zijn vader niet zal komen... pff.. tweestrijd voor dat joch.. Daarnaast hebben opa en oma hem en zijn broertje uitgenodigd voor een midweekje weg, naar zo'n park. Maar van de schoolvakanties zijn ze altijd wel een paar dagen bij papa.. dan moeten ze dus eerlijk vertellen dat ze eerder weg moeten om naar het park te kunnen.. veroorzaakt buikpijn.
Wat nu? Moet ik ze die strijd met hun vader ('de poot strak houden') zelf laten voeren? Moet ik me er mee bemoeien en dit zelf met hem opnemen? Als ik iets doe waar hij het niet mee eens is, zegt hij dat niet tegen mij maar krijgt oudste de volle laag... moeilijk moeilijk.. Wat zouden jullie doen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Mijn 2 centen

Laat ik vooropstellen dat ik gelukkig helemaal geen ervaring met deze situatie heb. Maar ik zou hier voor mijn jongens gaan staan: beste ex, zo is het, dit is wat ik besloten/geregeld/gedaan heb, en dit is hoe het gaat. Alle verantwoordelijkheid naar je toetrekken en proberen je zoons zoveel mogelijk uit de wind te houden.

Wat je ook nog kan overwegen, schiet me nu te binnen, is om opa en oma dit te laten doen. Dus dat zij de confrontatie met hun zoon aangaan.

Als uiteindelijk je oudste narigheid krijgt, dan kan je daar verder helaas niet meer aan doen dan je al gedaan hebt. En verder: oudste wordt meerderjarig, en daarmee geheel vrij in zijn beslissingen om zijn vader al dan niet te zien, en onder welke voorwaarden (althans, in theorie, loyaliteiten aan iedereen spelen vast ook weer mee, maar goed). Dus als pa erg vervelend wordt kan oudste de deur achter zich dichttrekken.

Sterkte ermee

Temet

Tigerfeet

Tigerfeet

16-02-2012 om 15:46

Ik denk

Ook dat ik gewoon zou mededelen aan ex, zo gaat het en de verantwoording bij hem leggen. Dus jij mailt/vertelt/belt hem en zegt dat zijn ouders ook op de verjaardag komen, kan ex zelf verzinnen of hij komt of niet. Ook voor de vakantie mededelen dat de kinderen met izjn ouders meegaan, hij kan ze dan als hi jdat wil een weekend extra hebben.

Overigens heb ik ook altijd meer contact gehad met familie van mijn ex dan mijn ex zelf, ik weet niet hoe dat nu is.
Tigerfeet

Jo Hanna

Jo Hanna

16-02-2012 om 22:04

Samen?

Ik vind het een lastige. Vooral mbt de oudste. Die is bijna achttien. Hoe lang wil/kun je die nog uit de wind houden? Hij zal toch moeten leren om zelf met zijn vader te dealen. Ik vind eigenlijk dat je niet voor een achttienjarige kunt gaan staan om zijn boodschappen te brengen, hoe graag jij en je zoon dat ook zouden willen. Ik denk dat ik ervoor zou kiezen om samen met je zoon(s?) een strategie door te spreken en scenario's te bedenken van wat er kan gebeuren en hoe ze dan kunnen en willen reageren. Hoe onttrekken ze zich aan een interactie die te gespannen wordt? Wat kunnen ze doen om escalatie te voorkomen? Je kunt wel zeggen: dat is niet de taak van kinderen maar de realiteit is dat je ex die volwassen verantwoordelijkheid kennelijk niet neemt en dat een achttienjarige geen kind meer is. Hij zal moeten léren een volwassen relatie met zijn vader op te bouwen. En dat kan hij alleen maar leren als hij het dóet. Met jouw steun, jou op de achtergrond. Misschien fysiek (afhankelijk van of jij rust of agitatie teweeg brengt bij ex) en in ieder geval dat ze weten dat jij er voor ze bent als het niet goed verloopt.
Succes, Jo Hanna

Arawen

Arawen

17-02-2012 om 11:20

Helaas..

.. kan ik niet 'gewoon' met hem praten. Hij snapt het namelijk niet. Dat is heel lastig uit te leggen aan iemand die de materie van het communiceren met een psychiatrisch patient niet kent, maar ik denk dat Jo Hannah wel begrijpt wat ik bedoel.. ik begrijp jouw posting ook goed Jo, bedankt!
Zoals ik al schreef kan ex geen relaties onderhouden. Iedereen die niet direct met hem meepraat en de fantasie-wereld waarin hij leeft intact houdt, wordt afgestoten. Inclusief dus zijn eigen familie. Hij houdt alle contact met ze af. Dus dat ze zelf met hem communiceren over hun contact met mij en hun kleinkinderen is helaas uitgesloten. Ze hebben al heel veel moeite gedaan om met hem in contact te komen c.q. blijven.
Oudste moet al leren om overeind te blijven staan tegenover zijn vader, want diezelfde moeilijkheid in het contact houden met vader ervaart hij uiteraard ook. En omdat hij de oudste is, vangt hij de volle laag en blijft zijn kleine broer nog behoorlijk uit de wind. Hij heeft ook geen gezonde relatie met zijn vader; eigenlijk is de kind/ouder relatie een beetje omgekeerd.. Heel triest en natuurlijk heeft zoon daar moeite mee. Ik ben dan ook heel blij dat hij daar inmiddels zelf hulp voor heeft gezocht (gesprekken met een pscych) want hoezeer ik hem (en zijn broertje) ook probeer te steunen en uitleggen, er is maar zoveel wat ik kan doen. En ik wil ze zo graag beiden uit de wind houden en nog meer verdriet besparen.. pff..
Ik zit al lang in deze materie en dan hoop je ook maar dat je het goed doet. Daarom vind ik het fijn om jullie 'frisse blik' te lezen. Nog meer reacties; graag!

koentje

koentje

17-02-2012 om 12:29

Ik zou

in een mail uitleggen naar je ex hoe de vork in de stel zit wat betreft de jongens naar hun opa en oma.
Daarnaast zou ik benoemen dat jij het ernstig betreurt dat hij de jongens in deze tweestrijd brengt. Hoe slecht het voor ze is dat ze nu leren niet open om te kunnen gaan met hun vader en hij hen eigenlijk dwingt te kiezen voor hen of voor hem.
vertel hem ook dat hij de kans loopt dat d3e jongens niets meer met hem te maken willen hebben als hij zo doorgaat. Dat kun je vast wel iets tactischer verwoorden als dat ik dat zo doe!☺

Ik denk dat je geen rekening moet houden met zijn rare wereld, zijn verwrongen waarheden, maar moet zeggen hoe het is. Iemand moet toch in deze wereld blijven?

Fransien

Fransien

17-02-2012 om 13:49

Je eigen weg gaan

Nee, bij een echt psychiatrische patient is zijn wereld de enige reeele, de wereld waar de rest in leeft bestaat voor hem niet, dus je zult er rekening mee moeten houden. Hem verwijten dat hij de jongens in een tweestrijd brengt zal hij niet begrijpen, hij heeft immers niets aan zijn wereld veranderd, iemand anders (moeder, opa en oma) doet dat, dus die is verantwoordelijk. Hij zal werkelijk niet snappen dat hij de jongens dwingt om te kiezen, vroeger of later...
Het enige wat je kunt doen is je jongens hun uitje gunnen en als moeder de klappen opvangen. Je oudste is met 18 nog veel te jong en te kwetsbaar om dat te kunnen, hij is jong-volwassen, niet volwassen met alle levenservaring en relativeringsvermogen wat daar bij hoort. Ik zou zelf de mail sturen dat de jongens andere verplichtingen hebben, ik zou het niet als uitje met opa en oma noemen, en dat ze daardoor niet op die en die dag kunnen komen, maar op de andere dag.
Wat is het fijn dat opa en oma wel jou als moeder hebben benaderd om hun kleinkinderen weer te kunnen zien, zo te horen zijn het best prima mensen en is het voor jouw jongens ook wel fijn om gewoon een lieve opa en oma erbij te hebben.

Fransien

Fransien

17-02-2012 om 13:54

Oef

Ik lees net je eerste berichtje weer terug, als jij iets doet waar hij het niet mee eens is, krijgt je oudste de volle laag...
Ik snap dat je kinderen buikpijn hebben van dit dilemma, wat willen ze zelf? Durven ze de consequenties aan? Kun jij nog iets doen om ze wat uit de wind te houden? Kunnen opa en oma iets doen om de kans op escalatie op de verjaardag te verkleinen? Met opa en oma valt zo te horen wel te praten, en zij zullen graag op de 18e verjaardag van hun kleinzoon willen komen, maar niet willen dat hij daardoor erg beschadigd wordt. Is het een optie dat vader bijvoorbeeld 's ochtends komt en opa en oma 's middags? Trapt vader nog in een kinderfeestje c.q. een hele meute vrienden die op bezoek komt? Misschien kun je het zo op een praktische manier in goede banen leiden...
Sterkte in ieder geval, ook voor je jongens.

Conference

Conference

17-02-2012 om 15:07

Praktisch nadenken

Ik denk dat je inderdaad een praktische oplossing moet bedenken. Je stelt dat het je kinderen spanning geeft omdat ze denken dat ze vader kwetsen of woedend wordt als hij komt te weten dat zij contact met grootouders hebben en dat wil je voorkomen. De leeftijd van de kinderen doet er niet toe, zolang ze nog niet weerbaar zijn voor vader, zou ik ze ook willen behoeden voor dergelijke toestanden.
Zoals eerder genoemd zou je kunnen proberen hem al dan niet samen met je zoon uit te leggen dat ze andere verplichtingen hebben (sport, clubverband, school) in de dagen dat ze met hun grootouders weg zijn, en eventueel de weken daarop elke keer een dag van jou gedoseerd daarvoor inruilen, als dat tenminste bespreekbaar en mogelijk is. Wat ook een oplossing kan zijn , is dat de opa en oma gevraagd wordt om niet een midweek te boeken, maar een lang weekend, welke buiten de dagen van vader valt. Ook zou je de kinderen wellicht eerder kunnen ophalen van het vakantiehuis, of later kunnen brengen zodat ze "gewoon" naar vader kunnen in zijn dagen. Dat is geen leuke oplossing, maar het geeft wellicht minder spanning voor je kinderen. Ik neem aan dat opa en oma begrip kunnen opbrengen voor de situatie waarin jouw jongens zich bevinden.
Voor je zoon zijn verjaardag zou ik, denk ik, regelen dat òf vader op een andere dag komt, òf opa en oma en dan wel in een bijzondere setting, namelijk dat ze samen uit gaan eten of iets dergelijks.
En nog maar eens accepteren dat de situatie nu eenmaal niet anders is. Het is vast niet de eerste keer dat zoiets voorkomt en zeker niet de laatste keer.

Roosje Katoen

Roosje Katoen

17-02-2012 om 15:28

Praktisch

Ik zou voor een praktische oplossing kiezen met hier en daar een leugentje om bestwil.

Vwb de verjaardag zou ik opa en oma apart uitnodigen of iets samen met hun apart doen. Daar hoeft vader niks van te weten.

Vwb de midweek zou ik óf verzinnen dat ze met iemand anders gaan of op kamp gaan oid of zeggen dat je zelf met ze weg gaat, of misschien je eigen ouders.

Daarnaast bedacht ik me dat je zoon dit soort dingen ook met zijn psycholoog kan bespreken om samen tot een goede oplossing te komen.

Tigerfeet

Tigerfeet

17-02-2012 om 21:34

Wat zegt de psych

Die de kinderen begeleid, kan die ze handvatten geven hoe ze hierin met hun vader kunnen omgaan?
Tigerfeet

Yvonne

Yvonne

18-02-2012 om 07:22

Zelf per mail medelen

Ik zou zelf een mail aan ex sturen dat de jongens zijn uitgenodigd voor een midweek bungelopark en dat ze daardoor in de vakantie niet extra bij hem komen. En niet zeggen door wie ze zijn uitgenodigt. Als hij er naar vraagt kun je zeggen door hun opa en oma en daarbij niet uitwijden of het nu om jouw of om zijn ouders gaat. In het ergste geval een leugentje om bestwil gebruiken en zeggen dat ze door jouw ouders zijn uitgenodigt.
In het geval van 18de verjaardag: is het toch niet zo moeilijk of komt ex na 3 jaar nog steeds bij jou thuis om de verjaardagen van jullie kinderen te vieren? Meestal zie je namelijk dat kinderen hun verjaardagen 2x vieren 1x bij moeder en 1x bij vader.

Arawen

Arawen

19-02-2012 om 15:40

Oef..

Bedankt jongens... vooral Francien. Wat jij schreef sloeg echt de spijker op z'n kop.. zat bijna met tranen in mijn ogen..;-( Ik weet nu, na 12 jaar huwelijk en steeds verder toenemende ellende, dat hij alleen kan overleven in zijn eigen schijnwereld, maar verstand is niet hetzelfde als gevoel.. Het lijkt van buiten zo'n normale man en dan die dan toch te moeten behandelen als een soort van kind waarbij normaal overleg niet mogelijk is.. oef.. dat went nooit..
De tip om oudste dit met de psych te laten bespreken is een goeie. Dat zal ik hem meegeven als hij weer gaat. En verder.. ik denk dat ik ex inderdaad per mail ga meedelen dat de jongens die vakantieweek een avond eerder naar huis moeten omdat ik ze dan de volgende ochtend naar het vakantiehuisje kan brengen. Ik ga er maar niet om heen draaien; het is al erg genoeg dat de jongens de hele tijd dingen voor hem verborgen moeten houden. Dat is niet goed voor ze. Meestal als ik het breng een tijdje voordat hij ze weer ziet, dan heeft zijn boosheid de tijd gehad om weg te zakken en valt het hopelijk mee. Meestal negeert hij het feit dan gewoon, er wordt niet meer over gesproken.
Zo heb ik hem ook vast medegedeeld dat de jongens komende zomervakantie niet langer dan een week achter elkaar bij hem zullen verblijven. Wij moeten de vakanties ook verdelen en afgelopen zomer zijn ze voor het eerst een weekje met hem weg geweest, naar zeeland. Werd, met een paar dagen er om heen, 2 weken papa. Da's veel te veel.. ze kwamen letterlijk ziek thuis. Dat doen we dus niet meer; liever een paar dagen papa en dan weer even thuis en weer een paar dagen papa dan zo lang achter elkaar. Maar ook dat is een hele lastige om te brengen want hij snapt dat zelf echt niet...
Zoon's 18e verjaardag is wat dat betreft makkelijk. Dat wordt hier gevierd, dus papa komt wel of hij komt niet.
Oh, en de truc 'gewoon in het midden houden' werkt hier niet; opa en oma zijn altijd zijn ouders. Ik heb alleen nog maar een moeder...

Tigerfeet

Tigerfeet

19-02-2012 om 21:17

Arawen

Heel veel sterkte, alhoewel het bij mij in heeeeeeeeeeeeeel veel mindere mate speelt herken ik zo hier en daar wel wat van wat je schrijft
Tigerfeet

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.