Kan omgang met ex niet meer aan
Hoi,
Zoals ook uit het draadje hierboven blijkt heb ik het niet erg getroffen met ex. Op dit moment ben ik op een punt beland dat ik het niet meer volhoud om met hem te overleggen over de omgangsregeling, en alles wat daar bij komt kijken. Ik zou graag willen dat de communicatie geheel via iemand anders verloopt of dat de omgang zo duidelijk zwart op wit staat dat er geen ruimte voor overleg meer is. Even kort de situatie; we zijn bijna 5 jaar uit elkaar, hebben een zoon van 7. We waren niet getrouwd, dus er is geen regeling op papier. We hebben zo-ouderschap, niet omdat we het goed met elkaar kunnen vinden, maar hij heeft dat opgeëist. Op zich klinkt dat heel nobel, maar op dat moment had hij vaak problemen met drugs, dus het liep de eerste jaren totaal niet, hij zei vaak af en was erg onbetrouwbaar. Het gaat nu beter met hem, hij heeft een vriendin, maar hij blijft onbetrouwbaar. Hij liegt vaak, verdraait de dingen in zijn eigen voordeel, en het word me te zwaar om steeds over de omgangsregeling te moeten overleggen. Ik vind het op dit moment ook heel zwaar om hem steeds te moeten zien terwijl ik erg boos ben om de vele rare dingen die de laatste tijd weer gebeurd zijn (rare uitspraken van hem naar mij, niet houden aan afspraken etc.). Ik voel aan alles dat er nu iets moet veranderen, en aangezien ik na 5 jaar proberen weet dat hij zeker niet gaat veranderen moet de situatie veranderen. Het gaat vooral mis als er iets overlegd moet worden over bijv. vakantie of feestdagen. Mijn vriend en ik zijn op het moment zo overspannen van alles wat er gebeurd is de afgelopen jaren dat we vandaag tegen mijn ex hebben staan schreeuwen op de oprit, was nog nooit gebeurd, ben er niet trots op, ex was weer eens uren te laat en had niet overlegd, en er knapte iets bij ons. Heeft iemand een tip voor me, wat kan ik het beste doen? Groetjes, Lena.
Lena
Hoi Lena,
Ik heb bovenstaand draadje niet gelezen, maar vind het erg rottig dat je zo'n onbetrouwbare (qua afspraken maken en liegen) hebt. Ik ben vorig jaar gescheiden en alles loopt nu redelijk, maar het zal me verbazen als dat zo blijft. Alles is op het scherpst van de snede...
Heb je al eens gedacht aan een mediator? Die kan alles voor je op papier zetten en met jullie beiden praten. Als je een mediator neemt die ook advocaat is kan hij alles zo regelen. Hij zal ook je ex uitnodigen voor het gesprek en zo kun je (jullie) wat op papier zetten.
Een mediator lijkt me de goede persoon, zeker omdat je nu op zich nog met elkaar communiceert. Succes!
Groetjes, Mariska
Meteen afstraffen
Een mediator is heel nobel gedacht, maar er waren afspraken en ex houdt zich er niet aan. Dat gebeurt ook als je afspraken bij een mediator maakt.
Hier ook zo'n ex. Het enige dat hier helpt is snoeihard afstraffen. Nu is het niet meer nodig, maar toen dochter kleiner was wel. Is de afspraak 10 uur? Dan ben ik om 10.05 uur weg, is hij er niet dan neem ik het kind mee. Jammer dan. Komt hij opdagen zonder deugdelijk autostoeltje? Hoepel maar weer op en kom de volgende keer mét een goedgekeurd stoeltje. Teveel gedronken? Eerst je roes uitslapen en een nieuwe afspraak maken. Is dochter bij pa en past er een wildvreemde niet-Nederlandstalige snol op, omdat pa naar de kroeg moet? Kind weet al vanaf haar vierde mijn 06 nummer uit haar hoofd en weet dat als ze belt met een goede reden, ik haar direct kom halen. Oppas in alle staten, jammer dan. Het is mijn kind. Nadeel is dat je nooit iets kunt afspreken zonder kind, omdat de kans altijd aanwezig is dat je ineens toch je kind hebt. In die gevallen regel ik zelf een oppas (meestal oma of tante), die dus paraat staat voor het geval pa niet komt opdagen (en die dus eigenlijk al zeker weet dat ze nodig zal zijn.).
Als ik jou was zou ik een nieuwe regeling op papier zetten. Zint het hem niet, dan begint ie maar een rechtzaak. Houdt hij zich niet aan die regeling, pech voor hem. Als ik het goed begrijp heeft je ex officieel geen rechten. Begrijp me goed, ik ben niet voor het weghouden van kinderen bij hun vader, maar bij rechten horen ook plichten. Niks onderhandelen, dit is de nieuwe regeling, ga eerst maar eens laten zien dat je je eraan kunt houden.
Intussen moet je wel alles bijhouden wat er mis gaat. Mocht hij een zaak beginnen, dan heb je iets om hem mee om de oren te slaan. Bij mijn ex was een mailtje met daarbij mijn lijstje met ellende genoeg om hem af te laten zien van een zaak. Hij zou absoluut kansloos zijn geweest.
Inmiddels is dochter zo oud dat ze zelf kan afspreken met haar vader. Ook dat gaat nog regelmatig mis. Dochter is daar lakoniek in en houdt zich zelf ook niet altijd aan de afspraak, gaat rustig een uur later. Terwijl ze dat bij mij echt noooooooit zou flikken, ze zou ook ernstig in de problemen komen. Maar omdat pa het ook doet heeft hij geen recht van spreken. Ik meng me daar ook niet in.
Dat je stond te schreeuwen is heel herkenbaar, maar gelukkig vind je het zelf ook vervelend dat het is gebeurd. Je wilt tot zijn botte hersens doordringen, maar het lukt niet. Hier werkt het het beste als ik vriendelijk steeds hetzelfde blijf herhalen. "Ja, ik weet dat je je kind wil zien, maar dan moet je eerst een deugdelijk autostoeltje hebben, anders mag ze niet mee in de auto." Ex: *#(*#$&$*#*. Ik: "Ja, ik weet dat je je kind wil zien, maar dan moet je eerst een deugdelijk autostoeltje hebben, anders mag ze niet mee in de auto." En dat blijven herhalen. Alsof je een kapotte plaat bent, alsof hij een lastige peuter is. Ik wens je erg veel succes, je zult het nodig hebben.
Spelletjes/afstand
Hoi, bedankt voor jullie (uiteenlopende) reacties. Ik denk enerzijds wel aan een mediator, maar dan wel 1 waar je niet tegelijk hoeft te komen. Anderzijds vraag ik me af wat het oplevert. Waar ik vooral heel veel last van heb zijn de spelletjes die mijn ex speelt. Soms subtiel, soms overduidelijk, maar het komt er altijd op neer dat hij me probeert te bespelen. Bijv. door de heel erg zielige vader uit te hangen die zijn kind veel te weinig ziet, maar vervolgens hoor ik dan wel dat hij tot 11 uur ligt te slapen, en vervolgens hem een paar uur achter de compu zet, dus waar hebben we het over. Zo zijn de afscheidsceremonies van hem en zoon ook altijd hele toneelstukken waarin hij hem dramatisch minutelang omhelst, en nog even goed hoorbaar zucht en zegt : lief zijn voor je moeder (oid), kortom de megalieve en betrokken vader, maar ondertussen krijg ik nooit een overdracht of iets dergelijks en is hij volstrekt niet betrokken bij zorg, school of wat dan ook. Ik leg het misschien niet goed uit, zo klinkt het misschien allemaal heel onschuldig, maar ik ken hem en weet dat bijna alles wat hij doet een spelletje is om de ander te manipuleren. Ze moesten bijv. een schriftje bijhouden voor school over hun week, en dan schrijft hij (namens zoon) daar in vlak voordat hij weer naar mij moest: het was leuk de hele dag maar op het laatst toen we weg moesten was het niet meer leuk. Er is ook grover geschut hoor, dreigementen (ik ram de deur in om hem te halen als jij hem niet brengt), scheldpartijen, hele rare onbegrijpelijke dreigmails. Voor hij een vriendin had kreeg ik ook nog wel liefdesverklaringen, gedichten en liedjes toegestuurd. Kortom, labiel, en het voelt alsof wij maar meevaren op zijn labiele golven. Je weet nooit wat er nu weer komt, wat voor raar verhaal hij zoon nu weer op de mouw gespeld heeft, wij worden er gek van. En op zich gaat het oppervlakkig gezien nu beter, hij houdt zich aan de omgangsregeling (in grote lijnen, is wel altijd te laat), ik kan niets meer verdragen merk ik. En mijn vriend is er bijna overspannen van, van al die jaren. Voor hem is het helemaal een buitenstaander die zijn leven voor een groot deel verstierd. Meer tips om ex zoveel mogelijk op een afstand te houden zijn welkom! Groetjes, Lena
Vraag die bij mij opkomt.....
....is kind wel veilig bij je ex? Je schrijft zelf al dat je misschien niet de goede voorbeelden noemt, dus vandaar mijn vraag: geef je je kind wel met een gerust hart mee?
Ik zou zeggen dezelfde actie als mijn voorgangster beschreef (afstraffen).
Voor de rest moet je hem lekker laten dobberen. Laat hem zeiken en laat hem afwezig zijn op school, wat maakt het jou uit? Niks toch? Probeer 'ernstig' van 'anders dan ik het ozu doen' te scheiden. Ik slaap in het weekeinde ook uit, kinderen bij me in bed of als ze het beu zijn mogen ze aan het voeteneinde tv kijken. Misschien doe jij het anders, maar maakt mij dat een slechte moeder? Of het feit dat ik ze ook laat computeren als ik mijn boenronde doe? Nee toch? Pas iets zeggen als we het over 'ernstig' hebben.
Overigens gebeurt het ook wel dat de zorgouder de omgang stopzet met de bedoeling dat de ander vervolgens een procedure opstart om de omgang te hervatten, zodat de afspraken helder komen te liggen. Het is een manier, of het de juiste is valt over te twisten.
Emine
Besluit genomen
Hoi, bedankt voor jullie reacties. Emine, om jouw vraag te beantwoorden, ik denk dat hij wel veilig is daar. Goed opgevoed is iets anders, maar daar heb ik helaas niks over te zeggen. Daar wil ik ook helemaal niet met hem over in discussie, dat doe ik niet meer behaleve in uitzonderlijke gevallen. Wat ik in ieder geval heb besloten is dat ik de omgangsregeling zwart op wit wil. Ik twijfelde eerst nog hoe en met wie (graag met een derde persoon). Maar sinds vorig weekend heb ik zo'n ernorme ruzie met ex, en krijg ik zulke rare en nare dreigsmsjes dat het me verstandig lijkt dit via een advocaat te doen. Maar ik weet helemaal niet hoe dat werkt, welke advocaat ik moet kiezen etc. En of het gaat helpen weet ik ook niet, maar ik heb het gevoel dat ik de regeling die er nu is veilig moet stellen op de een of andere manier. Mocht iemand hier een tip voor hebben, graag! Liefs, Lena
Zou het niet doen
Lena, ik zou het niet doen. Ik heb niet alle postings helemaal gelezen, maar als ik het goed begrijp is de situatie: jij zorgt voor de kinderen - heb je ook alleen het gezag? en je ex is een lapzwans die zich niet aan zijn afspraken houdt.
Dan kan je naar een advocaat stappen en een verzoek vaststelling omgangsregeling indienen bij de rechter. Grote kans dat hij geen verweer voert. Omgangsregeling wordt vastgelegd. Eindresultaat: jij bent geld en energie kwijt, en hij houdt zich nog steeds niet aan zijn afspraken. Het komt namelijk niet bij hem vandaan.
Het enige dat je kan doen is wat Stoepkrijt aangeeft: als hij zich niet aan zijn afspraken houdt kan hij het dak op. Keihard zijn, net zolang tot hij het snapt. Je kan ook om die reden de omgang helemaal stopzetten, dan moet hij naar de rechter. En je zal zien: dan moet hij laten zien dat hij betrouwbaar is en dan kan hij zich ineens wel aan afspraken houden.
Ik zou er nu geen geld en energie insteken. Laat hem maar van zijn gat afkomen.
Sterkte ermee
Temet
Nog vergeten
Ik was het belangrijkste eigenlijk nog vergeten: een opgelegde omgangsregeling is bij de vader (in dit geval) niet afdwingbaar. Althans, ik ken er geen voorbeelden van. Moeders die de kinderen niet afgeven kunnen geconfronteerd worden met dwangsommen en zelfs gijzeling, vaders die de kinderen niet afhalen komen daarmee weg, want ze zijn feitelijk niet te dwingen. Je kan bijvoorbeeld ook niet zeggen 'gooi dan maar 100 euro op de alimentatie'. Dus je hebt dan wel je zin gekregen bij de rechter (omgangsregeling vastgelegd), vervolgens trekt hij een lange neus en daar sta je dan met je goeie gedrag.
Vandaar dat je er net zo goed (beter) niet aan kunt beginnen.
Groeten,
Temet
Andersom
Hoi Temet, even iets rechtzetten. We hebben hier geen strijd omdat hij zich niet aan regels houd en zijn kind niet ophaalt en niet voor hem wil zorgen, het probleem is (wat de omgangsregeling betreft) dat hij steeds dreigt dat hij het kind meer wil zien. Ik ben dus eerder bang dat hij hem daar houdt dan dat hij het laat afweten. Verder merk ik vooral dat het overleggen ovr de regeling me heel erg zwaar valt, overleg over de vakanties, feestdagen etc. Ik dacht dat te ondervangen door met een derde partij die afspraken op papier te zetten. De evt. kosten, daar ben ik ook niet erg blij mee. Maar hij blijft maar druk uitoefenen over de omgangsregeling, en daar wil ik vanaf,
groetjes, Lena
Temet (half ot)
Temet:
"Ik was het belangrijkste eigenlijk nog vergeten: een opgelegde omgangsregeling is bij de vader (in dit geval) niet afdwingbaar. Althans, ik ken er geen voorbeelden van."
Daar zit wat beweging in, zie bv hier: http://www.jurofoon.nl/nieuws/weblog.asp?id=3342
Blijft tobben
Lena:
'Verder merk ik vooral dat het overleggen ovr de regeling me heel erg zwaar valt, overleg over de vakanties, feestdagen etc. Ik dacht dat te ondervangen door met een derde partij die afspraken op papier te zetten. De evt. kosten, daar ben ik ook niet erg blij mee. Maar hij blijft maar druk uitoefenen over de omgangsregeling, en daar wil ik vanaf,"
Dat blijft lastig, hij zal dan via andere weg druk blijven uitoefenen, vooral omdat er wel veel af te spreken is.
Tinus en lena
Tinus: interessante uitspraak. Licht aan het eind van de tunnel! (ik vermoed dat dit niet de eerste keer was dat er gelazer was tussen partijen, je krijgt echt zo'n druppel/emmer idee)
En dan dat gemiep achteraf in het bericht van de commentator : 'de verhoudingen worden nog meer op scherp gezet en wie is daar de dupe van?'' O.k., het is een argument, maar dan ook geen dwangsommen etc meer voor weigerachtige moeders.
Lena: ik had de draad duidelijk niet goed gelezen. Maar ik blijf toch bij mijn standpunt. Als hij iets wil dat jij niet wilt, moet hij maar naar de rechter stappen. En ik heb begrepen dat jij alleen het ouderlijk gezag hebt, en in dat geval kan hij de kinderen helemaal niet bij zich houden. Althans, dat zou hij in theorie wel kunnen maar dan kan jij de politie op zijn dak sturen.
Hij zit te zieken, krijg ik het idee. Als jij nu zekere zin dat zieken serieus neemt door er een procedure tegenaan te gooien vindt hij de volgende keer weer iets anders om over te zieken. Het heeft m.i. weinig tot geen zin en kost een hoop geld en gedoe.
Sterkte,
Temet
Temet
Temet:
"Tinus: interessante uitspraak. Licht aan het eind van de tunnel! (ik vermoed dat dit niet de eerste keer was dat er gelazer was tussen partijen, je krijgt echt zo'n druppel/emmer idee)"
Er is wat beweging, inclusief inhaalslag waarbij zowel mannen als vrouwen voor de rechter worden gesleept om omgang af te dwingen. Maar die jurisprudentie is vziw nog niet erg consistent. Het nieuwe is, dat ook nietzorgende vaders nu omgang opgelegd krijgen, en dat is echt een recente ontwikkeling, die alles te maken hefet met emancipatie en werkende moeders.
Temet:
"En dan dat gemiep achteraf in het bericht van de commentator : \'de verhoudingen worden nog meer op scherp gezet en wie is daar de dupe van?\'\' O.k., het is een argument, maar dan ook geen dwangsommen etc meer voor weigerachtige moeders."
Ook die jurisprudentie is niet consistent, sommige ouders krijgen een dwangsom, andere niet, ook vanwege 'het belang van de kinderen' (die kinderen hebben geen belang bij een failliete moeder).
Begrenzen
Er zijn van mensen die je compleet leegzuigen omdat ze alles alleen maar vanuit hun eigen perspectief bekijken. Daar valt niet mee te communiceren: als er iets niet naar hun zin is, heb jij het altijd gedaan. Er zit niks anders op dan zo iemand stevig te begrenzen. Hij heeft geen besef van gezonde grenzen, dan moet jij het dus wel hebben, voor jezelf. Het lastige daarbij is dat je je daarbij als 'dader' wordt bestempeld: omdat die ander vindt dat jij hem terwille moet zijn, krijg je een hoop negativiteit over je heen als dat niet (meer) doet. De moeder van mijn ex heeft mij er keer op keer op moeten wijzen dat ik niet kon afzien van handelen (toegeven) alleen omdat ex mij als de slechterik zou afschilderen om wat ik deed. Ik heb dus een koers uitgezet en ben naar mijn eigen inzicht gaan spreken en vooral handelen. Dat heeft heel veel gezeik opgeleverd maar uiteindelijk heeft het wel gewerkt. Inmiddels is het redelijk rustig tussen ons: hij is nog steeds ongelooflijk pissig op mij maar ik heb zo goed en zo kwaad als dat ging zijn mogelijkheden om die woede bij mij te dumpen beperkt.
In ons geval was er een vermoeden van een diagnose (Borderline) en daar ben ik over gaan lezen. Ook heb ik me een tijdje aangesloten bij een groep met (ex-)partners van psychiatrische patienten. Begrenzen en duidelijkheid is in het omgaan met borderliners heel belangrijk en ik heb veel geleerd van het lezen erover, het praten erover met mensen die het gedrag herkennen en de steun van mijn ex-schoonmoeder die heel helder zag (en ziet) wat er met haar zoon aan de hand was.
Ik vraag me met een paar anderen af of de juridische weg de eerst-aangewezene is. Als het daadwerkelijk zo is dat jij alleen gezag hebt, kun je simpelweg beslissingen nemen en je daar aan vasthouden. Als hij boos wordt, wat hij zal worden, communiceer je iedere keer weer, rustig doch beslist, wat je hebt besloten. Als jij die juridische macht al hebt is dit geen juridisch probleem, dan is het een communicatieprobleem, een vraag aan jou om voor jezelf te gaan staan. Wat dit betreft heb ik ook een fantastische leestip: Harriet Lerner - Dans van Woede. Neem het heft in eigen handen, maak je niet afhankelijk van zijn medewerking of instemming. Dat is uiteindelijk het enige wat werkt.
Succes, Hannes
Mooi
Hoi Hannes, wat je dat goed en mooi verwoord, zo is het precies. Ik weet bijna zeker dat mijn ex een psychische stoornis heeft, en wat je ook probeert, daar valt niet tegenop te praten. Ik ben bij het centrum voor jeugd en gezin langs geweest, daar werkte wel een goede maatschappelijk werkster en zij gaat me helpen met op een rijtje te zetten wat ik nou eigenlijk wil en nodig heb. Ik moet alles veel duidelijk op een rijtje hebben, voor mezelf maar ook voor hem. Op dit moment is er teveel speelruimte, en daar maakt hij gelijk misbruik van. Het idee om naar een advocaat te stappen kwam ook voort uit woede omdat hij afgelopen weekend heel bedreigend uit de hoek is gekomen via sms (vergeet niet dat ik gevaarlijk ben, ik krijg jullie nog wel). Ik kan moeilijk accepteren dat daar geen gevolgen tegenover staan. Ik blijf het ook moeilijk vinden dat mijn kind daar is op de momenten dat hij zo labiel is naar mij toe. Buiten dat kan ik het redelijk van me afzetten, ik heb gelukkig mijn werk. Even tot zover, groetjes, Lena
Lena
Bewaar dat soort sms-jes maar, kan nog eens van pas komen.
Groeten,
Temet
Wat temet zegt, dat wilde ik ook zeggen.
Melden
Hio,
Ik heb hem nu overgetypt maar hij staat ook nog op mijn telefoon. Ik heb het gemeld bij de politie, heb ik in eerdere gevallen ook gedaan. Ze doen er verder niks mee, hoeft ook niet, maar ik wil het wel gemeld hebben. Ik weet dat hij er niet naar handelt, maar ik krijg er toch de bibbers van. Zucht... Hebben jullie het gevoel dat jullie door iets wat je gedaan hebt je gevoelsmatig los bent van je ex? Ik bedoel dus, dat je er minder last van hebt, of minder geruzie hebt, iets wat hielp? Groetjes, Lena
Vanuit mezelf denken
Ik heb moeten leren om niet meer 'via hem' te denken: geen dingen meer te doen of te laten gebaseerd op de reactie die ik van hem verwachtte. Oftewel, ik heb door mijn angst voor hem heen moeten gaan. Ik was bang dat hij (weer) tegen mij zou komen schreeuwen en wellicht meer. Ik was bang dat hij dingen zou vernielen. Ik was bang hij de kinderen zou gaan gebruiken om mij onder druk te zetten. Bij verschillende stappen in het proces waarvan ik wist dat hij er furieus over zou zijn was ik bang. Ik was bang om met de kinderen de straat op te gaan. Ik hield alle deuren dicht en ik heb 112 in al mijn telefoons geprogrammeerd. In sommige situaties vroeg ik derden om stand by te zijn. Gelukkig is er weinig meer gebeurd dan heftige driftbuien waarbij hij de boel bij elkaar schreeuwde en soms iets onbenulligs vernielde. Die ene keer dat hij absurditeiten schreeuwde toen hij alleen was met de kinderen ("als ik tegen een boom rij, kan ik jullie niet meer ophalen", hoorde ik van oudste: 4 jaar, die begreep dit gelukkig niet, dacht dat dan de auto kapot ging 
heb ik het via advocate gespeeld. In andere situaties waarin hij zich wat al te veel door zijn destructieve emoties liet meeslepen verbond ik daar consequenties aan. Hij heeft een keer de omgangsregeling beeindigd omdat de voorwaarden hem niet zinden. Toen hij daar een week later op terugkwam, heb ik het helemaal via de advocaten laten lopen en dat liep door omstandigheden bij advocaat zo dat hij de kinderen zes weken niet heeft gezien. Op zichzelf was dat niet mijn keuze maar achteraf denk ik wel dat het hem heeft geconfronteerd met de gevolgen van zijn daden. Overigens, je moet van je afzetten dat hij die daden ooit op zich zal nemen. Dat is ook een heel belangrijke. Ik weet dat ex mij een slecht mens vindt. Daar heb ik veel last van gehad maar inmiddels lig ik daar niet meer wakker van. Ik doe wat ik denk dat nodig is als ik oprecht denk dat het nodig is en laat hem verder zijn oordeel. En ik denk dat dat ongeveer als volgt luidt: zij is een slecht mens maar ze heeft wel de macht over mijn kinderen en dus schik ik me tandenknarsend. Well, that's good enough for me 
Inmiddels kijk ik in zekere zin tegen hem aan als een grote peuter: ik ben duidelijk, houd vast aan wat ik gezegd heb, laat me niet laten intimideren door zijn machtsvertoon en geef lik op stuk als hij ongewenst gedrag vertoont. Het klinkt heel kinderachtig, en misschien is het dat ook wel. Maar ik heb mijn leven lief en wens het niet (meer) te laten verkloten door een grenzeloze egoist die niet eens in de gaten heeft dat hij niemand ziet behalve zichzelf. Het ideaal van er samen uitkomen heb ik opgegeven toen ik doorkreeg dat dat betekende: doen wat ex wil. En nu doe ik dus wat ik denk dat goed is voor mij en de kinderen. Dat betekent dat ze hun vader regelmatig zien maar niet zo vaak als hij zou willen. Er zijn nog steeds dingen te regelen, nog steeds af en toe conflicten. En dat betekent: iedere keer weer door de angst en de weerzin heen, die gelukkig wél veel minder worden.
Hmmm, veel tekst, maar heb ik je vraag beantwoord? En oh, dossiervorming is in mijn situatie heel belangrijk geweest! Melden bij de politie, slim plan. Als het erop aankomt kan een advocaat jouw meldingen opvragen.
Succes & groet, Hannes
Hannes, lena
Hannes ik vind jouw bijdrage zeer waardevol, voor mezelf, maar ook voor Lena denk ik. Het boek wat je tipte ga ik zeker lezen.
Lena, ik denk dat je er goed aan doet jezelf zoveel mogelijk te 'sterken' wb je ex. Hannes geeft goede richtlijnen hiervoor.
Ik zit zelf ook met een zeer moeilijk geval ex. Na al die jaren begin ik te beseffen dat hij ook nooit zal veranderen. Dus het enige wat mij rest is mezelf leren er zo goed mogelijk mee leren om te gaan zodat ik er zo min mogelijk last van heb. In de loop der jaren heb ik af en toe daarvoor ondersteuning van een psycholoog van gekregen. Als ik er helemaal doorheen zit en ik ook denk dat ik de omgang met ex niet meer aankan doe ik dat. Probeer ten alle tijden je goede humeur te bewaren! Zijn problemen bij hem laten, goed kijken wat is van jou, wat is van hem. In de communicatie is het verstandig dat je altijd neutraal blijft, en het gespreksonderwerp bij je kind houdt. Wordt hij persoonlijk, dan wijs je hem daarop dat je daar niet over wil praten, maar wel over jullie kind. Wordt hij in het onderwerp jullie kind negatief persoonlijk naar jou, dit onmiddelijk afkappen ( op een positieve manier!) : zo kan ik niet met je praten, ik wil verder praten over ( Pietje, Truusje) als je weer rustig bent. Zo leg je de miscommunicatie bij HEM neer. Daarna hang je op, doe je de deur resoluut dicht, sluit je je mail af. Wens hem desnoods nog een prettige maandag toe 
Scherm jezelf af voor negativiteit, doe dat zelfverzekerd, resoluut en positief. Je zal merken dat dat hem helemaal gek maakt, maar voor jou kan dat rustgevend werken, en daar gaat het om. Wil hij zich onder afspraken uitkomen, roep hem terug op de gemaakte afspraken, verzet hij zich weer dan neem je de touwtjes in eigen handen ( zoals Hannes oppert : is hij niet op tijd, dan ben je weg met je kind).
Mails, smsjes, die belastend zijn voor jou die kan je idd beter allemaal bewaren, maar blijf ze niet tig x doorlezen zodat jij gek van woede wordt. Neem ze niet persoonlijk op!
Ook is het handig een zgn logboek bij te houden, voor evt rechtszaken alsmede voor je kind als het groot is.
Helaas is het in Nederland helemaal hot dat een vader ten koste van alles omgang met zijn/haar kind heeft, ook al is hij zo gek als een deur. Daartegenover staat dat vaders ten alle tijden onder de alimentatie uit kunnen komen en daar doen ze ook vaak hard hun best voor.
Het is heel zwaar om dit allemaal te incasseren, maar hou vol, blijf bij jezelf en maak jezelf sterk.
Ook
Hoi,
Nesile ik vond hannes'bijdrage ook heel waardevol, en de jouwe ook! het heeft me goed gedan en weer gesterkt in wat je natuurlijk wel weet, dt je bij jezelf moet blijven en resoluut moet blijven, niet gaan twijfelen en zijn problemen bijh em laten. het zijn dingen die ik steeds weer opnieuw lijk te moeten leren, ik weet het wel, maar toch raak ik soms nog verstrikt in negatieve communicatie. Ik heb een paar hele duidelijke mails gestuurd over de omgangsregeling, ik kreeg wel weer gelijk allereli op-en aanmerkingen terug, en nu reageert hij al weer een tijdje niet, maar voor mezelf heb ik een 'voet-bij-stuk'gevoel, en dat is prettig. En inderdaad, je doet het nooit goed, en je krijgt altijd verwijten. Mijn ex draait alles om. Als ik zeg dat ik het niet ok vind dat hij heel negatief doet tegen zoon over de regels hier in huis krijg ik te horen dat ik zoon niet zo moet uithoren. Is maar een klein voorbeeld, maar hij doet het bij alles, nooit ligt iets bij hem. Bednkt voor jullie steun dames! Groetjes, Lena.
Lena
fijn dat je wat aan de stukjes hebt. En denk maar niet dat ik het altijd op afstand kan houden hoor, ik loop zo nu en dan ook nog met mijn kop tegen de muur van frustratie en irritatie. Maar elke keer kom je weer wat verder, kan je steeds beter afstand houden erin. Dat gaat met vallen en opstaan. Ik eiste van mezelf eerst altijd dat ik binnen een week ermee om moest kunnen gaan, dat is gewoon geen haalbare kaart, je hebt niet met zomaar iemand te maken maar met een verknipte persoonlijkheid. Als zelfs psychologen/psychiaters niet door zo iemand heen kunnen dringen en niks kunnen aanvangen met zo'n persoon, kunnen wij dat al helemaal niet! Daarbij ben ik ook niet de psych van mijn ex, die rol had ik mezelf vroeger ook toegeeigend, lekker veel bezig zijn met zijn complexe persoonlijkheid, het hoe en waarom uitpluizen, totdat ik dacht: waar ben ik mee bezig. Dus ben me op mezelf gaan richten, mezelf kan ik veranderen, hem niet, dat is onbegonnen werk. En mijn tijd en energie wil ik ook al heel lang niet meer verspillen aan hem. Soms gaat het bij mij dus ook nog mis, laat ik de negativiteit teveel toe, maar heey, we zijn mensen. Opstaan en weer doorgaan, en ervan leren.
Wat je schrijft herken ik ook erg, je goed bedoelende mails naar hem schieten hem alleen maar in het verkeerde keelgat, je zal nooit maar ook NOOIT een normale, bevredigende reactie krijgen. Dus leg die verwachting ook neer, als je zo'n mail stuurt over bijv je zoon. Doe het alleen met het doel : voor jezelf hem sturen hoe je de dingen wel of niet wil. Doe dat kort en duidelijk en alleen als het echt belangrijk is, maar doe het voor jezelf. Als je dan weer zo'n irritante mail terug krijgt van hem zal het je niet (veel) doen, omdat je toch al geen verwachting hebt van zijn reactie, maar jij hebt gewoon even laten weten hoe of wat. Mijn ex zal ook nooit verantwoordelijkheid bij zichzelf zoeken , alles ligt aan een ander en zo is hij al zijn hele leven. Voor hem een groot gemis denk ik dan maar en best triest, hij zal nooit verder komen al altijd blijven hangen in zijn peuterfase.
Relatie lijdt er onder
Hoi,
Waar ik het al moeilijk vind afstand te houden en mijn goede humeur te bewaren , vindt mijn vriend het helemáál moeilijk. Hij kan niks met zijn boosheid en frustratie die hij voelt tegenover mijn ex. Iedere week is er wel weer voeding voor iriitatie (zoon komt met rare verhalen thuis, ex houdt zich niet aan afspraak) en iedere keer zit mijn vriend weer tegen het plafond. Maar omdat hij er niks mee kan/aan kan doen raakt hij zo langzamerhand er overspannen van. Hij snakt naar het moment dat er even niks aan de hand is, geen spanning is maar gewoon niks. Ik weet niet goed hoe ik hem hierbij kan helpen. Of beter gezegd, ik doe wat ik kan , ik probeer zoveel mogelijk de dingen zelf op te lossen, maar ht blijft ene moeilijk ding. Ik ben wel eens bang dat onze relatie ten onder zal gaan aan die *%$#-ex.. Nog iemand tips? Dat van die mailtje en niks verwachten herken ik. 'Dat is toch wel heel erg belangrijk, niks verwachten. Op dit moment is het wel weer moeilijk, ik wil de omgangsregeling zo strak en duidelijk mogelijk houden en hij wil steeds uitzonderingen en dingen veranderen, ik raak hier behoorlijk gestrest van. Ik ga binnenkort met iemand van buro jeugd en gezin om tafel om een goede omgangsregeling voor de lange termijn op papier te zetten, dat blijft bj ons een punt van strijd waar ik heel graag vanaf wil. Belangrijkste strijdpunt is dat hij wil dat zoon daar langer is, en ik wil dat niet ivm negatieve invloed op kind en school. Hij blijft maar eisen en erover doorgaan, vind het lastig hiermee om te gaan. Voor de goede orde, ex ziet zoon iedere week van do-za of do-zo, dus het is niet zo dat zoon er nooit is. Maar het is nog niet genoeg. Ik word daar erg onrustig van.
groetjes, Lena.
Lena
Ik kan me goed voorstellen dat er veel druk op de relatie met je vriend staat hierdoor. Ik kan je niet zo goed adviseren hierover omdat ik zelf daarom bewust geen relaties aanga. Ik ben al heel lang alleen omdat ik steeds dacht dat dat juist alleen maar meer druk zou geven. Als ik met single mannen (die een oogje op mij hadden) in het verleden hier weleens iets over los liet bemerkte ik ook altijd weerzin en heftige emoties. Mannen worden hier niet blij van. Dus vond ik dat ik beter kon wachten met een relatie als dit allemaal wat rustiger zou zijn daarbij trek ik de spanningen van een partner er echt niet bij. Ik vind het allemaal al zwaar genoeg voor mezelf nl. Dus ik kan wel begrijpen dat je hier stress van krijgt, ook van je partner.
Ik weet dat als ik nu een relatie zou krijgen alles alleen maar erger wordt. Dan moet het wel iemand zijn die HEEL stevig op zijn eigen benen staat om dit te kunnen handelen. Aangezien ik die niet ben tegengekomen ben ik na al die jaren nog steeds alleen. Hoewel er zoveel mannen dolgraag met mij en mijn kinderen verder wilden gaan.
Misschien is het een idee als jullie allebei met een psych/maatschappelijk werker gaan praten, samen, of apart van elkaar. Om even alles regelmatig te kunnen filteren bij een objectief persoon. Jouw ex is teveel invloed gaan krijgen in jullie leven en dat moeten jullie zien om te buigen.