Kind van 3 vertellen over scheiding
Hoi allemaal,
Na een relatie van 10 jaar waarvan iets meer dan drie jaar getrouwd hebben mijn man en ik besloten te gaan scheiden.
Wij hebben geen ruzie en gaan in harmonie met elkaar om. Het overleg over het ouderschapsplan en alimentatie gaat moeizaam maar meer omdat manlief alles op zijn gemakje doet, hij is zeker welwillend om alles goed te regelen maar het is meer dat ik het type ben van "de beslissing is genomen dus afmaken die handel".
Samen hebben wij een zoontje van bijna 3,5 jaar.
Ik zal samen met mijn zoontje in een ander huis en andere plaats gaan wonen.
Andere plaats omdat ik 20 uur werk en ik daarvan geen auto kan betalen om op mijn werk te komen. Dus verhuis is naar de plaats waar (voorlopig) mijn werk is.
Het werk gaat verhuizen en ik heb een verzoek ingediend om 10 uur per week meer te mogen gaan werken, zodat ik een auto kan betalen om op het werk te kunnen komen.
Daardoor heb ik ook meer vrijheid om mijn zoontje bij zijn papa te brengen en is hun contact niet afhankelijk dat hij gehaald word, maar kunnen we ook zo maar even tussendoor langs.
Eind dit jaar gaat hij naar de basisschool en er is nog geen zicht op een huis. In ieder geval gaat hij alvast naar de basisschool in de nieuwe woonplaats, zodat er niet ook nog eens een verandering van school komt.
Ik heb eigenlijk ervaringsverhalen / advies nodig over het tijdstip waarop en hoe ik ons kind kan vertellen dat papa en mama uit elkaar gaan en mama samen met hem ergens anders gaat wonen.
Ik lees soms al voor uit het boekje: dag papa, tot volgende week.
Peppelien
Waarom scheid je?
Ik vraag me af waarom je scheidt van je man? Blijkbaar leven jullie in goede harmonie samen, dus waarom zou je je zoon al die ellende aan doen? Uitleggen waarom je scheidt lijkt me trouwens ook heel wat makkelijker als je daarbij een goed verhaal hebt.
Het ik kan natuurlijk dat er veel meer achter zit dan je hier laat blijken en dat hoef je vanzelfsprekend niet met de hele wereld te delen, maar toch vraag ik me af of je niet onderschat hebt wat je je zoontje aan doet. Maar goed, als de beslissing al genomen is is deze raad misschien overbodig, hoewel het misschien ook nooit te laat is om je te bedenken.
Concreet
Zelf heb ik er voor gekozen, met kinderen rond die leeftijd, het pas te vertellen als het concreet is. Wat heeft een kind van drie eraan dat je er ooit een ingrijpende verandering komt. Alles wat langer dan 3 of 4 weken gaat duren, is gewoon nog een eeuwigheid weg.
Ik denk dat een week of 2/3 voordat je de sleutel van je nieuwe huis krijgt, het vroeg genoeg is om het te gaan vertellen.
Hoe je het vertelt is erg afhankelijk van het kind denk ik. Wij hebben het destijds kort maar krachtig verteld aan de hand van een tekening op het bord in de keuken. Waarop we eerst een huis tekende, met ons allemaal ernaast, en daarna aan de andere kant van het bord een ander huis. Al tekenend hebben we uitgelegd dat mama met de kinderen naar dat andere huis zouden gaan, en dat papa in het oude huis zou blijven. Daarbij hebben we benadrukt dat ze ook nog heel vaak naar papa zouden gaan. De kinderen hadden verder geen vragen, dus hebben we het daarbij gelaten. De tekening hebben we echter wel in de keuken laten hangen. Later kwam de oudste zelf nog wel wat vragen en we zijn er ook wel eens zelf over begonnen. Dit werkte erg goed voor ze.
Als laatste verbaas ik me over je beslissing om ergens anders te gaan wonen. Je werk gaat toch verhuizen. Waarom blijf je niet in jullie huidige woonplaats? Reizen moet je straks toch. Als je blijft in je huidige woonplaats blijft je zoon ook enigszins in zijn vertrouwde omgeving. Daarnaast kan hij, als hij ouder is, makkelijker zelf even langs papa of mama gaan en kunnen vriendjes van school ook gewoon bij beide ouders komen spelen. Je komt nu toch ook op werk, hoe doe je dat? En hoe gaat de zorg verdeling straks zijn?
Waarom...
Mark,
We leven nu in harmonie juist omdat we besloten hebben om uit elkaar te gaan. We verwachten beiden iets anders van een relatie en ook maanden lange therapie heeft ons niet gebracht waar (vooral ik) we op hoopten, nl dat de relatie te redden was.
Morgana,
Ik verhuis naar de plek waar mijn werk nu zit, om een aantal redenen: tot het bedrijf niet verhuisd is heb ik daar een urgentie voor een woning, alles is er binnen die plaats: schoenen, kleding, diverse supermarkten, sportgelegenheden, school t/m middelbare school, kinderopvang, als ook een station en alles binnen 5 minuten op de fiets bereikbaar.
Nu woon in midden in de polder en rijd in de auto van mijn man naar mijn werk. De afstand naar de nieuwe werklocatie is vanaf hier 2x zoveel, dus ook 2x zoveel kosten. Mocht ik niet 10 uur meer kunnen gaan werken dan kan ik vanaf hier niet eens op de nieuwe locatie komen omdat de dichtsbijzjnde bushalte 5 km verderop is. Vanaf mijn nieuwe woonplaats is de nieuwe werklocatie wel bereikbaar met openbaar vervoer, ook al is de reistijd behoorlijk.
Ook heeft mijn zoontje de eerste 3 jaar van de basis school geen les op woensdag. Waar ik nu woon is wel een basisschooltje, maar geen voorschoolse- buitenschoolse opvang op woensdag of vakantieopvang. De buitenschoolse opvang is 25 km verderop en wel in mijn nieuw gekozen woonplaats.
Ik blijf dus binnen de gemeente wonen alleen in een ander dorp.
Mocht ik niet 10 uur meer kunnen gaan werken, dan kan ik geen auto betalen en moet ik dus met het OV naar mijn werk kunnen.
Mijn man moet precies aangeven op welke dagen hij voor onze zoontje gaat zorgen, hij werkt 6-7 dagen en nog een aantal avonden in het familiebedrijf en moet dus overleggen met de rest van de familie. hij wil graag iedere zondag en hij gaat ook proberen de eerste twee jaar iedere woensdag.
Ik zou best in de buurt willen blijven wonen (het liefst mijn geboortedorp waar ook veel familie van mijn zoontje woont: alle opa's en oma's, veel neefjes en nichtjes) maar de wachttijden voor een huis zijn daar 8-10 jaar.
Bedankt voor je verhaal over hoe en wanneer jij het de kinderen hebt verteld!
Peppelien
