Kinderen dumpen
Ex gisteren weer aan de telefoon, "dat rotkind, ik hoef niet meer." Is niet de eerste keer en het zal hopelijk ook deze keer wel weer soort van goed komen. Kind (jonge puber) heeft geen zin om te gaan (sja, voelt zich ook niet echt welkom) en pa wil dus ook al geen moeite doen.
Moet ik het opgeven? of willen jullie meedenken hoe ik die 2 eigenwijze types tot elkaar kan brengen?
Niet aan beginnen
Fijne vent die zijn kind een rotkind noemt ;-( Ik vind dat dus echt niet normaal maar zou me er niet mee willen bemoeien. Misschien kun je hem overhalen om professionele hulp in te schakelen. Wat gaat er precies mis als je kind daar is?
Aandacht..
Hij wil geen hulp. -ze- snappen hem toch niet en hij wil niet veranderen. Maar zoek argumenten om hem over te halen. Ik wil hun relatie redden. Hij heeft maar een kind, kind maar een vader. Kind is in verleden verwend door hem. Hoe kind met vader omgaat zou ik niet pikken. Ik heb het daar wel over, maar hij doet er niks mee.
Ik begin wel aan kappen te denken, maar ik wil echt alles geprobeerd hebben....
Het punt is
dat er waarschijnlijk toch later wel gevoelens van spijt zullen komen: de relatie met je vader is wel belangrijk. Dus in het belang van je kind kun je proberen of er nog iets te redden valt. Maar misschien ben jij wel niet de aangewezen persoon daarvoor. En moet je professionele hulp inschakelen voor je kind.
Maar wat bedoel je met hoe kind met vader omgaat, zou jij niet pikken?
De verantwoording ligt bij vader, de volwassene in dit verhaal moet toch echt de grens aangeven. Wat is er met die relatie dan?
Precies, volwassen.
Puber eist snoep. En kan vader ook redelijk bot afwijzen bij toevallige ontmoeting. Dat hij daar enorm van baalt snap ik. Maar dan moet hij in gesprek. En dat gebeurt dus niet. Dan is het een rotkind. En daar heeft hij geen zin in. En vervolgens moet ik weer bemiddelen. Gaat het weer even goed. Toen puber nog klein was kon hij kind omkopen als ie uitbarsting had gehad maar respect is hij inmiddels aardig kwijt. Puber is erg gevoelig. Die afwijzingen zijn niet best voor zelfvertrouwen.
Lastig
zeg. Ondanks het feit dat je ex niet echt verantwoordelijk doet, probeer niet alles op te lossen. Hij moet er ook maar aan wennen dat de ene ouder de andere niet is. Je bent niet voor niets gescheiden....
Tsja
Hier ook zo'n puber die zich niet echt thuis voelt bij haar vader en zijn vriendin en daarom besloten heeft om niet meer te gaan. Voor het contact tussen hen vind ik het erg jammer. Maar dwingen kan ik haar niet. En met hem kan ik al helemaal niet praten.
Ik denk dat je niet moet proberen dit te gaan oplossen "zucht". Wie weet komen je ex en je puber toch weer tot elkaar.
Moeite
Achteraf heb ik een vader gemist, ook al was ik blij dat ie niet meer zeurde dat ik langs moest komen. Ik was puber en uit het oog uit het hart. Als volwassen vrouw heb ik er wel last van gehad. Wil ik kind graag besparen. Maar ik merk wel dat ik het aan het verliezen ben. Ik ben niet de aangewezen persoon om ze tot elkaar te brengen. Vader wil niks aannemen van anderen. Kind heeft bij vader niet de rust om huiswerk te maken. Waarom moet ik dan zoveel moeite doen.