Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Angsthaas

Angsthaas

03-05-2011 om 15:19

Kinderen onveilig bij ex

Hallo,
Ik ben al heel lang gescheiden, maar kamp nog steeds met een angst voor mijn ex. Die angst was er al tijdens het huwelijk met hem, door psychische en fysieke mishandeling. Ik heb therapie gehad en ben echt niet op mijn mondje gevallen. Behalve bij mijn ex: iedere keer stik ik, als ik informatie moet doorgeven, van de zenuwen, tot overgeven aan toe. Ik sta dan te bibberen als een klein en zielig vogeltje, en klink ook zo. Het zit diepgeworteld, alle aangeleerde tips en tricks werken niet. En dan gaat het nog om de standaard dingen. Dit is niet voor niks, ik word nog steeds door hem gekleineerd, uitgescholden of domweg genegeerd. Wat weer een reactie bij mijn huidige vriend uitlokt, die niet wil dat zijn vriendin zo behandeld wordt. Ook hebben de kinderen er last van, zij willen niet dat hun vader zo over hun moeder praat en dit is altijd een goede reden voor hun vader om de emmer met modder over mij over hen heen te gooien.
Nu heb ik via een vroegere gezamelijke kennis te horen gekregen dat mijn kinderen bij mijn ex in situaties worden neergezet die niet veilig zijn. Naast dat hij af en toe met hen onder invloed rijdt, neemt hij ze mee naar zijn werk, wat niet een kindvriendelijke omgeving is. Een van de kinderen was daar een paar vakanties terug gevallen en was het bewustzijn een poosje kwijt. Ook worden ze af en toe op een onbekend industrieterrein alleen gelaten of stiekem een fabriek ingesmokkeld. Ik ben daarvan geschrokken. Bij navraag bij een van de kinderen (beginnende puberleeftijd) blijkt dit waar te zijn. Ze zien het gevaar niet en vinden het geweldig en spannend. Ik merk dat ik door mijn angst voor mijn ex hem hier niet mee durf te confronteren, omdat ik weet dat hij hier kwaad om gaat worden. Dat betekent dat hij de kinderen nog eens extra gaat belasten en uiteindelijk zal het niets uitmaken, want hij heeft zich nog nooit iets van mij aangetrokken als het om zoiets gaat. Maar ik kan dit niet zomaar voorbij laten gaan, want als er iets met hen gebeurd daar, kan ik het mezelf aanrekenen. De kinderen hebben me in het verleden al eens gesmeekt niets tegen hem te zeggen dat hem niet zint. Ze zijn bang dat hij ze dan niet meer wil zien. Dat sluit de optie om ze bij hem weg te houden ook uit, ze willen nog altijd graag naar hem toe en het blijft hun vader.
Wat moet ik doen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Pas je wel goed op?

Alle tips en trucs hebben jou niet geholpen om over je angsten heen te komen. Ik denk dat het belangrijk is dat je je angsten nu niet gaat projecteren op je kinderen. Je kunt allerlei muizenissen in je hoofd halen over het fabrieksterrein en een ongeval van enkele vakanties geleden blijven koesteren als symbool voor de risico's, maar ik vrees dat je daarin niet helemaal reƫel bent. Bij mij is een kind ooit van een klimrek gevallen, met als gevolg een gebroken arm. En op de skatebaan. Weer een gebroken arm. Ik ben blij dat mijn ex nu niet gaat concluderen dat ik mijn kinderen in onveilige situaties breng.
"Pas je wel een beetje op" is meestal dan maar het advies om ze toch weer te kunnen laten gaan. En je hart vasthouden. Ik denk dat je zoiets ook jezelf zou moeten aanleren. Eventueel aangevuld met een verklaring waarom jij heel erg bang wordt van zulke verhalen. Dan houd je het bij jezelf (het is jouw angst) en laat je de kinderen de ruimte om te bedenken wat ze met die angst van jou voor zichzelf willen doen.
De kinderen vinden het geweldig, en dat is het eigenlijk ook: aan de hand van vader de grote wereld verkennen. Ja, en die wereld zit vol risico's.
'Rijden onder invloed' is op zich wat anders, alhoewel het de vraag is wat het hier betekent. Totaal bezopen achter het stuur kruipen, daar kun je je kinderen inderdaad weerbaar in maken: als pappa niet meer kan lopen of goed kan praten kan hij ook niet rijden.
En bespreken wat ze dan wel kunnen doen, want ze zijn dan wel ergens met hem en afhankelijk van zijn vervoer. En hij is dan niet voor rede vatbaar. Maar voordat je op geruchten afgaat zou ik voorzichtig zijn met het bespreken ervan en in eerste instantie vooral een luchtige toon kiezen of een voorval dat niet direct gerelateerd is aan je ex (bijvoorbeeld een krante-artikel over ongeluk waarbij alcohol in het spel is).

Om de kinderen weg te houden bij je ex lijkt mij niet zo verstandig. je houdt ze dan eigenlijk vast in jouw angsten en ontneemt ze de mogelijkheid om 'de wereld te verkennen'.

Wat complicerend is voor jou is de relatie met je vriend die heel boos wordt als ex bagger over je heen gooit. Op zich begrijpelijk, maar het houdt jou gevangen tussen twee boze mannen. Eigenlijk moet je vriend daarmee ophouden, en jij wellicht met het vertellen van alle ellende, want je houdt jezelf daarin ook vast. Je hebt al heel wat trucs geleerd, niets helpt, en toch is het zaak dat je zelf leert om ermee om te gaan en erboven te staan. Kijk ondertussen rustig op je klok hoe lang het duurt en vraag na afloop of hij klaar is, praat veder over wat je wilde zeggen. kijk weer op je klok tot hij klaar is met zijn bagger. En blijf rustig verder praten. Noteer voor jezelf alleen de tijd die het in beslag neemt en of er vooruitgang in zit wat betreft de duur ervan. Niet bang zijn voor agressie, maar je op dat moment juist groter maken (inademen, opblazen),stevig voor hem gaan staan en recht aankijken. En als dat niet helpt weggaan: ik zet de rest wel op de mail of op papier. Houd voor ogen wat jouw doel is en onthoud niet de inhoud van de bagger. Het is toch bagger.

Tsjor

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.