Kledingkwestie

Helaas ervaring

helaas hebben wij hier ervaring mee.
stiefkinderen kwamen toen ze klein waren altijd in kapotte of te kleine kleding naar ons.
moeder heeft toen ook besloten dat alles apart moet gehouden,kinderen mogen kleding van hier niet naar moeder dragen en andersom.
kinderen zijn inmiddels 16 en 12 en het is nog steeds zo.kleding wordt gekocht en gedragen in het gezin waar kind verblijft.en waarom? ik heb werkelijk geen idee.

Ik zal wel zo'n moeder zijn?

Nee hoor, ik laat mijn kinderen niet omkleden voordat ze naar hun vader gaan, wees maar gerust . Maar ik denk dat mijn ex partner mij een moeder vindt die de kinderen niet goed kleedt. Het is puur een verschil van inzicht: ik hecht aan kleding die heel, schoon en passend is, ongeacht hoe oud of hip het is. Als het te oud en versleten is, of niet langer past, koop ik wel iets dat op dat moment 'in' is en ik houd rekening met de voorkeuren van de kinderen.
Mijn exman hecht meer aan hippe kleding dan ik. Hoewel hij ze niet speciaal omkleedt, hebben ze vaak bij thuiskomst de kleding aan waarmee ze naar hun vader zijn gegaan (tenzij ik toevallig iets nieuws heb gekocht, dat blijft dan achter bij hun vader). Mijn uitgangspunt is altijd geweest: het is niet mijn kleding of zijn kleding, maar de kleding van de kinderen. Ik zie dan ook geen enkele reden om wat ik aan kinderkleding aanschaf, voor mijn huishouden te bewaren.

Nee hier niet

hier gaan de kleren gewoon over en weer in de was.
Het is wel heel duidelijk wat ik koop en wat hij koopt (nou ja zijn vrouw dan). Maar het is kleding van onze dochter en waar dat in de kast ligt dat maakt dan niet uit. Als het gewassen is komt het wel weer terug. Ik zal dochterlief niet snel kleding van hem aantrekken gewoon omdat het mijn smaak niet is.

Ik ben verantwoordelijk voor de kleding, dat wat hij koopt is extra. Wat we wel doen is bewust hetzelfde ondergoed kopen dat wisselt zo makkelijk uit.

Jo -hanna?

wat gebeurt er in hemelsnaam met kleding die in twee weken veranderd in vodden?
Wast je ex de kleding niet?of mogen je kinderen bij ex wel buiten ravotten en bij jou niet?
ik vraag me echt af wat er dan met die kleding gebeurt.

Sus-anne (iets ot)

dit is natuurlijk wel het gevolg van 'goed'uit elkaar gaan. Wij hoeven elkaar op geen enkel punt te bevechten. Want volgens mij zit er vaak heel andere dingen onder die op deze manier uitgevochten worden.

Ik weet niet of je hier al lang mee leest/schrijft maar mijn ex en ik gaan bijna vriendschappelijk met elkaar om en gunnen elkaar heel veel. En vooral onze dochter, want die staat centraal.

Hihi

Je hebt iets niet helemaal goed begrepen. Mijn ex is een tamelijk destructief figuur maar zelfs hij slaagt er niet in goede kleding in twee weken in vodden te veranderen. Wat ik bedoel is dat hij zelf voddige kleding vindt/koopt/krijgt (kringloop e.d.). Ik wil de dingen die ik mooi vind graag naar school aan kunnen trekken en niet bijvoorbeeld de driekwartbroeken voor 6-jarigen die hij de 3-jarige aantrekt of de bloesjes met vlekken die er niet meer uitgaan. Wat ik doe om dat te ondervangen is kleding meegeven van eenzelfde bedenkelijk niveau (iets minder dramatisch).
Goed uit elkaar gaan is geen morele prestatie. Ik word eerlijk gezegd een beetje moe van die ideologische toestand die scheiden tegenwoordig is. In mijn geval is het gewoon een grote puinhoop, plain and simple, en daar probeer ik mij emotioneel heelhuids doorheen te loodsen. Dat gaat best goed maar dan moet ik niet aan allerlei regels gebonden zijn die als een tang op een varken slaan in mijn situatie.
Groet, Jo Hanna

Knurf ea

wat jij noemt kan ik begrijpen,ook hier hebben de kinderen *mooiste kleren* voor feestjes e.d.
die krijgen ze ook niet aan naar hun moeder.
maar er is een verschil tussen mooiste nieuwe kleding en normale kleding.
hier komen de stiefkinderen áltijd met te kleine ,kapotte of verwassen kleding.
maar ik denk ook dat hier iets anders achter zit,mijn man en zijn ex zijn namelijk niet*goed* uit elkaar gegaan,en dat uit zich in vreemde dingen zoals moeilijk doen over kleding.

Dat scheelt

het is dus incidenteel bij jou,hier wonen de kinderen in een co ouderschap.
toen de stiefkinderen klein waren maakte ik me niet zo druk,ik kocht gewoon passende kleding voor ze en liet het verder los,maar nu ze ouder worden |(het zijn inmiddels pubers)krijgen ze er zelf problemen mee,dan willen ze graag hun lievelingstrui aan,maar dat mag dan weer niet van hun moeder,of ze lopen het liefst de hele dag op hun mooie laarzen,maar zodra ze hierheen komen ,moeten ze hun ( te kleine)stoffen zomergympies aan.
ik vind het vooral erg voor de kinderen zelf,en het maakt me boos om hen te zien worstelen met deze belachelijke regels van moeder.

Jo hanna

Goed uit elkaar gaan is geen morele prestatie. Mee eens.
en daarom knijp ik nog steeds mijn handjes dicht dat scheiden bij ons zonder al te veel kleerscheuren is gelukt. Dat bedoel ik met 'goed'uit elkaar gaan.

Volgens mij proberen de meesten er oprecht het beste van te maken gegeven de situatie, en er zitten altijd ellendelingen (m/v) bij die de boel bewust moeilijker maken voor de andere partij dan nodig is. En anderen kunnen gewoon zelf echt niet anders. Zien dingen niet of vinden het gewoon niet overkomelijk zo'n vlekje meer of minder in kleding.

Expres

Mijn dochter gaat zelden naar haar vader en als ze gaat, houdt ze alles wat ze even niet gebruikt of aan heeft angstvallig in een tas, in verband met stiefbrusjes met een wat ander idee van mijn en dijn dan zijzelf. Alles (tot de laatste sok) komt dus ook weer mee terug.
Een vriendin van mij - gescheiden, drie kinderen - heeft hetzelfde probleem als hierboven werd geschetst. Haar ex houdt alle mooie spullen bij hem thuis en geeft de kinderen kleren met gaten of vlekken aan als ze weer terug gaan. Of zomerkleren die te klein zijn geworden, daar kwamen ze vorige week in thuis (een driekwart broek met 10 graden en regen). Hij verdomt het om iets te kopen, nog geen onderbroek zal hij betalen. Zij betaalt zich scheel om de kinderen fatsoenlijk te kleden, maar alle goede spullen blijven daar. Gek wordt ze ervan. Als ze er iets van zegt is het antwoord: "jij moest zonodig scheiden, ik doe waar ik zin in heb." Intussen zijn die arme kinderen de dupe.

Me ergeren aan vlekjes

Ik heb iets belangrijks ontdekt, juist in die scheiding en dat is dat ik niet zonder meer onder controle heb of ik me stoor aan 'vlekjes'. De een vindt kleding belangrijk, de ander niet. Ik vind kleding eigenlijk helemaal niet zo verschrikkelijk belangrijk maar ik heb mijn hang ups. In een relatie ga je die confronatie desnoods aan en maak je daar ruimte voor, zet je uit liefde je hang ups opzij. Met een ex-partner hoeft dat in mijn ogen niet meer. Voor mij is dit een praktische oplossing om mezelf voor ergernis te behoeden. Ik beoog niet mijn ex de oren te wassen of de kinderen in een moeilijke positie te brengen. Voor mij is dit (nu) ook niet omgeven door negativiteit. Maar het zou zomaar kunnen dat mijn ex (als het hem al opvalt?) wel denkt dat het tegen hem gericht is. Zolang dat niet tot problemen leidt voor de kinderen, kan me dat eerlijk gezegd niet schelen. En zoals ik al zei: als de kinderen ouder worden en er wel problemen mee krijgen, verander ik simpelweg mijn strategie. Met de kinderen zit ik namelijk wel in een relatie waarbij je vanuit liefde over dingen heen kan zetten. Maar voor de lieve vrede met ex, dat doe ik niet meer. Ik zeg niet dat dat per definitie niet moet, maar ik heb al veel te veel geincasseerd en over me heen laten komen voor de lieve vrede, het werd echt hoog tijd om daarmee te kappen.
Dat gezegd hebbende: ik vind het ook triest als kinderen gemangeld worden tussen de negatieve emoties die hun ouders hebben voor elkaar. Ik zou dan ook zeggen: ga daar niet in mee. Blijf niet vastzitten in wat zij eigenlijk zou moeten doen maar doe het met de gegeven situatie en neem in die realiteit je verantwoordelijkheid. Als de moeder moeilijk doet over kleding, negeer dat en los het als dat mogelijk is op zonder er al te veel negativiteit aan te verbinden. Ga desnoods met die kinderen drie lievelingskledingstukken dubbel kopen. Moet je eens kijken wat dat voor die kinderen doet! Als je dat niet kan betalen, spreek je naar die kinderen uit dat je het rot voor ze vindt dat ze hun favoriete kledingstukken niet kunnen dragen maar dat je er niks aan kan doen. Dit zal uiteindelijk iets worden wat de kinderen met de moeder (moeten) aangaan. Het is in feite ook hun probleem. Het belangrijkste wat je kan doen is ze daar erkenning voor geven.
Groet, Jo Hanna

En voor de duidelijkheid

Ik ervaar het kledingbeleid van mijn ex niet heel erg als tegen mij gericht, zoals Stoepkrijt schetst. Ik ervaar in deze situatie dus ook niet de gekrenkte gevoelens die voor mij moeilijk te hanteren zijn en die er gemakkelijke de aanleiding toe zijn dat ik conflicten niet goed aanpak.
Groet, Jo Hanna

Dat is ook moeilijk

Het is ontzettend pijnlijk om kinderen te zien lijden en niks te kunnen doen om het te veranderen. Maar er blijft dus echt niks anders over dan ze te ondersteunen bij het aangaan en dealen met de realiteit zoals die is. En dat is niet zo eenvoudig als het lijkt als het gaat om dingen waarvan ik vind dat die ander dat zou moeten (en best zou kunnen) veranderen. De realiteit is dus eigenlijk ook dat die ander zijn gedrag kennelijk niet kan veranderen, om redenen die ik niet ken. Daar heb ik het dan dus ook mee te doen.
Succes & groet, Jo Hanna

Gescheiden kleding volgens dochter

Hoi Tonny,

Mijn kinderen zijn 6 en 2 en wonen half om half bij mij en hun vader.
Mijn dochter heeft, toen ze 4,5 was, helemaal zelf bedacht dat ze papakleding en mamakleding heeft. Wat ze aanheeft van papa word ik gevraagd te wassen in de dagen dat ze hier is, en dat doet ze weer terug aan. Als ik geen tijd heb om te wassen in die dagen, dan kiest ze een duidelijk Bkeus setje om naar haar vader aan te trekken.
Ze is zelf heel netjes op haar kleding en houdt het graag gescheiden. Bij mij draagt ze kleding die wij samen hebben gekozen. Bij hem draagt ze kleding die haar oma, zijn moeder, heeft gekozen. Duidelijk twee heel verschillende smaken en misschien wel daarom dat ze ze apart houdt.
Omdat ik vaak toch was, was ik het setje van jongste ook en krijgt hij dat ook weer terug aan. Op zich vind ik het wel een fijn systeem want zo heb ik niet dat ik iets moois/ nieuws heb gekocht wat dan na twee weken bij hem ligt en nooit meer terug komt ofzo. Dat gebeurde in het begin met jongste vooral veel. En dan kreeg ik hem terug in te kleine kleding, met vlekken.

Zo gaat het hier dus. We zullen zien hoe het gaat als ze ouder worden...

Rozenstruikje

Rozenstruikje

je zegtp zich vind ik het wel een fijn systeem want zo heb ik niet dat ik iets moois/ nieuws heb gekocht wat dan na twee weken bij hem ligt en nooit meer terug komt ofzo.

wat is daarvan het probleem dan? het gaat er toch om dat je kinderen de kleding dragen? dat maakt dan toch niet uit of ze het bij papa of mama dragen?

Kleine ergernissen

Mijn kinderen dragen hun kleding, zowel door mij als door mijn ex gekocht, op beide adressen. Ik vind het wel eens vervelend als ik erachter kom dat bijv alle spijkerbroeken bij mijn ex liggen. Of als ik een nieuw kledingstuk heb gekocht en dat vervolgens een half jaar niet meer zie. Oudste was laatst heel enthousiast over een nieuw vest dat ze van ex had gekregen. Nee, dat mocht ze niet aan naar mama want dan zou het mis gaan in de was. Het moest met de hand gewassen worden en dat doe ik nooit (waar heb je anders een wolwasprogramma voor

Wat een getutfiep

Ik wist niet dat er ouders bestonden die zo met de kleding van kiddies bezig zijn.
Hier ook co-ouderschap en het is wat lastig soms voor kind omdat het net die roze legging onder haar net nieuwe trui wil aanhebben maar ligt ie bij vaders.
Tja..
Hier koop ik alle kleding en zie soms tijden niets terug.
Ze komen en ze gaan in de kleding die in het huis beschikbaar is en wij als ouders houden ons er niet mee bezig,
Het is toch niet MIJN of ZIJN kleding?????
De kleding is van de kinderen en daarlaten wij het ook. Nieuw , mooi , lelijk, boeien!! Het heeft een eigen IKJE , he!

Emotionele zaken, zaken van het hart, gaan jullie daar net zo zorgvuldig mee om????
( aan de ouders die de kleding willen bestieren )

Liefs
AM

Annemaria

Even inhoudelijk: het is inderdaad de kleding van de kinderen en daarom wil ik ook dat ze het dragen in plaats van dat het wekenlang alleen maar in de kast ligt (hier duidelijk geen co-ouderschap).
En wat betreft je oordeel: prijs je gelukkig dat jij geen last hebt van getutteflup. Aanmatigend is het wel. Gelukkig toch nog een zwakheid!
Groet, Jo Hanna

Annemaria

Dat zou betekenen dat ik na een paar weken de kinderen in verwassen, te klein, te grote of kapotte kleding naar school moet sturen (meestal een combi van een aantal van deze gebreken). Ik wou dat ik de kinderen in een normaal setje terug kreeg waarin ik ze weer gewoon naar school durf te sturen. Dus ze krijgen inmiddels speciale papakleding aan als ze daar naartoe gaan en de nette dingen houd ik hier. Ik weet niet wat er daar met nette kleding gebeurd, maar meestal krijg ik het pas weer terug als het te klein is geworden.

Zelfde tas heen als terug

Ik ben degene die alimentatie krijgt en zorg dus zelf voor nieuwe kleding voor zoon. Mijn ex krijgt een tas voor het weekend met genoeg kleding en als zoon weer thuiskomt krijg ik de tas met die kleding (dan wel gedragen natuurlijk) weer terug. We hebben het geprobeerd om daar setjes met kleding te houden maar vonden het allebei zonde dat dan 2 weken mooie kleding in de kast zou liggen en aangezien kids zo snel groeien zou het te weinig gedragen worden. Kleding gaat hier dus gewoon heen en hetzelfde weer terug.

Ik weet ook dat het anders kan want mijn vriend krijgt echt alleen zijn kinderen in vodden (gaten in zowel ondergoed als kleding en schoenen) en dat begrijp ik gewoon niet. Je wilt toch dat je kids gewoon normaal in kleding lopen waar geen gaten en scheuren inzitten? Ik vind het echt zielig voor die kids maar mijn vriend ziet het niet zitten om naast de bergen alimentatie die hij betaald ook nog zelf kleding te kopen die hij vervolgens nooit meer terugziet (heeft hij namelijk ook geprobeerd). Iemand hierboven schreef dat er nu geregeld is via een advocaat dat er geen alimentatie meer betaald wordt voor kleding maar dat hij die nu zelf koopt voor de kids en dat vind ik helemaal geen slecht idee.

Grappig

Dat de kledingkwestie bij veel scheidingen speelt en dat het opvalt.
Hier twee kwesties: mijn stiefkindje heeft kleding bij pappa en bij mamma (pappa heeft uitgebereide omgangsregeling). Moeder intereseert het geen bal wat haar kind aan doet en kind loopt zo regelmatig in kleding en/of onderkleding van een of twee maten te klein, met onuitwasbare vlekken erop of kapotte kleding met kapotte knopen/ritsen of zelfs gaten erin. Vader haalt zijn kind zo op van school en ergert zich daar rot aan, hij wil dat kind er knapjes bijloopt. Daar zijn al veel ruzies over geweest, maar hun kind lijdt onder die ruzies, dus vader heeft zich er nu in berust en bij hem krijgt kind kleding aan die vader heeft gekocht (van sok tot sjaal/ muts, jas).
Bij mij werkt het weer anders: kinderen krijgen keurig een tasje kleding mee, en dat tasje komt keurig netjes terug en de kleren kunnen zo de kast weer in. Nee, de kinderen krijgen geen kleding van vader aan, ze trekken gewoon geen schone kleding aan (ook geen ondergoed). Lekker vies. Daar heb ik me ondertussen ook al in berust, ze worden vanzelf ouder (en hopelijk schoner).

Haha an

Dat herken ik! Dochter kreeg ook altijd een tasje mee en alles kwam ongedragen weer terug. Jammer genoeg moest ik het alsnog wassen, want de toenmalige vriendin van ex was buitenlands en had altijd pruttelende stoofpotten op het vuur. Er ging alleen nooit een raampje open (vriendin uit warm land had het altijd koud), dus de kookdampen drongen tot in de slaapknuffel van dochter en dus ook in de kleertjes. Dochter ging ook nooit onder de douche of in bad. Als ze terugkwam maakte ik een heerlijk schuimend bad voor haar, dan kon ze in alle rust omschakelen van papa naar mama en dan waren we meteen van de etensluchten af. Het had geen enkele zin om energie te stoppen in hoe er met dochter werd omgegaan. Ik kon me er alleen niet bij neerleggen dat er geen tanden werden gepoetst. Inmiddels is dochter elf en gaat ze nog maar zelden naar haar vader. Ook de vrouw die hij nu heeft houdt erg van koken zonder raampje of wasemkap. Dochter is inmiddels op een normale manier schoon op zichzelf (niet overdreven, maar gewoon regelmatig douchen en schone kleren aan, uit zichzelf), dus het komt vanzelf goed. Ook met tandenpoetsen, dochter heeft nu een beugel en gaat daar prima mee om.

Knurf

Ik snap wat je bedoelt. Misschien ongeloofwaardig, maar het is zoals het is, had het ook liever anders gezien.

Bij mijn broer

Zie ik dat ook. Mijn ex schoonzus keek al niet zo nauw naar de kleding van dochter toen ze nog me broer samen was. Vaak kocht ze de kledig 2 maten te groot, want dan kon nichtje er lekker lang mee doen, aleen werden ze de broeken wel kapot gelopen op een niet zo nette manier (ik vind iets aan rafels aan onderkant pijp wel mooi, maar gaten halverwege pijp is niet netjes natuurlijk).
Toen mijn broer en exschoozus ui elkaar gingen, vond haar nieuwe vriend dat nichtje er wel netjes en verzorgt bij moest lopen, en dus werden er passende kleren gekocht. Maar die oude zooi werd dan aan mijn broer meegegeven. Dus altijd een tas vol, te grote kleding die al kapot was, en ook de inmiddels te kleine kleding werd meegegeven.
Mijn nieuwe schoonzus wilde op die manier nichtje niet meenemen naar bijv een verjaardag, en dus zijn ze nieuwe kleren gaan kopen die bij hun blijven. Kind word dus zondagmiddag eerst omgekleed voordat ze terug naar moeder gaat.

Inmiddels al aardig wat jaren verder, en meestal krijgt ze nu nette kleren mee, maar ze blijven haar omkleden. En het rare is, wanneer er weer een conflict is geweest, dan krijgt ze weer oude troep mee.
En ja het is daar ook een vechtscheiding van beide kanten.. Zo jammer voor het kind en voor hun zelf. Het zou zoveel vriendelijker/leuker kunnen!

Bij iedereen verschillend

Denk dat het in elke situatie anders is maar hier is het zo dat stiefzoon ook gewoon een klerenkast heeft met kleren.

Dit is ook hier gekomen omdat er moeilijk gedaan werd over kleren en er te kleine kleren etc. werden meegegeven. Kan best wat hebben, maar vond het wel erg sneu als stiefzoon stond te huilen omdat zijn broek zo strak zat... (als hij uberhaupt dicht ging)

We gedijen bij deze regeling goed. Stiefzoon hoeft niet met kleren te sjouwen want wij hebben het hier ook allemaal. We moeten ook wel want bijvoorbeeld vorig jaar was stiefzoon afhankelijk van de schoenen die hij hier heeft omdat z'n moeder geen schoenen voor hem kocht.