Kosten beugel delen? (gescheiden ouders)
Hoi,
Ik ben alweer een aantal jaar gescheiden van de vader van mijn zoon.
Hebben altijd een prima verstandhouding gehad,maar sinds hij een nieuwe vriendin heeft lopen de dingen behoorlijk wat stugger.
Mijn zoon van 12 heeft een beugel nodig. Er wordt maar een bepaald bedrag door de verzekering vergoedt.
En er blijft nog een restbedrag van ongeveer 1000 euro over.
Hij vroeg mij wat de kosten zouden gaan worden dus ik ging er van uit dat hij dus mee ging betalen.
1000 euro leek me toch een behoorlijk bedrag.
Nu kreeg ik een mailtje van hem met de mededeling dat hij niet van plan was om de kosten samen te delen want hij betaald maandelijks al alimentatie. (is ook zo)
Maar ze zouden proberen om onder het bedrag van de vergoeding te blijven(zoon gaat dus met vader mee naar de tandarts/ortho,maar is via mij verzekerd)
(Ook krijg ik sterk de indruk dat hij niet aan studiekosten wil gaan meebetalen,maar dit terzijde).
Mijn partner is ook gescheiden en heeft ook een dochter in puberleeftijd.Ook zij heeft een beugel gehad en moet ook naar school etc. en hij heeft wel meebetaald aan "bijzondere" kosten.
Nu mijn vraag aan gescheiden ouders hier:
Betaalden jullie ex-partners mee aan dit soort kosten?
Ik was(misschien heel naief) in de veronderstelling dat dit eigenlijk vaak zo geregeld werd.Hoewel ik wel weet dat dit niet zo officieel via het convenant geregeld is.
Toch leek het me eigenlijk heel redelijk dat hij daar ook aan mee zou gaan betalen.
En hij kan die 500 euro zelfs nog deels aftrekken van de belasting volgend jaar of over 2 jaar,alszijnde gemaakt kosten voor levensonderhoud voor kinderen onder de 30 jaar die niet bij hem wonen (of ziets).
Misverstand
Je ex kan de kosten voor de beugel waarschijnlijk niet aftrekken. Kosten voor levensonderhoud van kinderen waarvoor je geen kinderbijslag krijgt zijn inderdaad deels aftrekbaar. Maar i.h.a. zit je alleen met kinderalimentatie al aan het bedrag dat afgetrokken kan worden.
Jij kunt wel de kosten voor de beugel aftrekken als specifieke zorgkosten.
Verder heeft je ex gelijk dat hij niet verplicht is bij te dragen. (maar als jij opdraait voor de kosten, zou ik ook zelf met je kind naar de ortho gaan, om te voorkomen dat je opdraait voor hoge kosten. Ik ben daar tegenover mijn ex altijd heel duidelijk over geweest, verplichtingen die hij aangaat zijn ook voor zijn eigen rekening.).
Zit in alimentatie
In de rubriek echtscheiding staat een soortgelijke vraag over een ex die ook vindt dat alle kosten in de alimentatie zitten. Als je verder niets anders (schriftelijk) hebt afgesproken is dat i.d.d. het geval. Bij de beugel heb je dan nog het voordeel dat al die kosten niet in een keer betaald hoeven te worden. Het maandelijkse bedrag valt wellicht nog wel mee?
Dat terzijde is het natuurlijk nogal irritant als een ex weigert extra kosten mee te betalen, zeker als hij er qua alimentatie ook nog met een koopje vanaf komt (persoonlijk pijnpuntje).
Je ex heeft gelijk wat de alimentatie betreft. In de studiekosten hoeft hij ook niet bij te dragen als daar niets van vast staat op schrift.
Ik zou even goed navragen over alle kosten bij de ortho. En als ze hoog zijn, kun je misschien nog switchen naar een andere goedkopere ortho of de beugel nog even uitstellen en totdat je van verzekering bent verwisseld. Als de verzekering van je ex meer kosten dekt, zou je hem zelfs nog daar naartoe over kunnen schrijven.
Rijlessen
Rijlessen vind ik dan weer iets anders dan medische kosten. Bij medische kosten, zoals een beugel, zou het me erg tegenvallen (understatement) als mijn ex weigert mee te betalen. De brillen betaal ik gewoon zelf, maar dat is min of meer ingecalculeerd. Als er een beugel of iets ander duurs zou moeten komen, verwacht ik toch wel een bijdrage. Voor rijlessen zou ik geen bijdrage vragen. Zo heb ik ook niet mee betaald aan de muzieklessen die mijn ex nodig vond (en betaalde).
Waarom?
Vic:
"Bij medische kosten, zoals een beugel, zou het me erg tegenvallen (understatement) als mijn ex weigert mee te betalen."
Waarom? Wat maakt een beugel anders dan rijlessen of (betere vergelijking mss) boterhammen met kaas, die je ook van de alimentatie betaalt?
Tinus
Dat lijkt me duidelijk, en het zal gerust op gevoelsmatige aspecten gestoeld zijn. Een beugel is medisch noodzakelijk, en rijlessen zijn een persoonlijk 'dingetje', net als muzieklessen. Het gaat hier om extra, min of meer onverwachte, zaken. Voor die muzieklessen kies je zelf. Voor de beugel ook, maar het alternatief is dat je kind met scheve tanden door het leven moet.
De grootste klap
Is het aanvangstarief van de beugel. Hier was mijn oudste bijna 17, toen ie aan de beugel ging. Die start/plaatsing was iets van 800 euro, keurig betaald door de verzekering. Daarna heb je alleen controles van bijna 50 euro, dat valt toch wel mee? Straks moet ie het zelf betalem, want nu is ie 18, maar dat betaal ik voor hem. Vader betaalt alimentatie voor de kinderen en inderdaad betaal ik verder alles.
Ik snap alleen niet waarom hij met je ex naar de tandarts gaat en in jouw verzekering zit?
Salaris
Vic:
"Dat lijkt me duidelijk, en het zal gerust op gevoelsmatige aspecten gestoeld zijn. Een beugel is medisch noodzakelijk,"
Is een beugel dan ook een reden om salarisverhoging te vragen?
Ik denk (deels principieel) dat je alimentatie moet zien als extra vast inkomen; je krijgt een significant deel van het salaris van je ex. Je ex heeft de rest nodig voor zijn vaste lasten -het tremanormensysteem zit ook zo in elkaar, dat de bijdrage maximaal is.
Kortom, als je ex vraagt om extra alimentatie, vraag je eigenlijk of hij zijn baas wil vragen om salarisverhoging. En dat doe jij ook niet.
Er is nog een argument; een bijdrage vragen betekent dat je niet uitkomt, en dat moet je dan aan je ex rechtvaardigen. Door om een bijdrage te vragen, hoor je eigenlijk verantwoording af te leggen over je andere keuzes. Want dat bepaalt, hoeveel extra bijdrage nu eigenlijk terecht is. Waarom de kosten van beugels 50/50 delen? Het kan ook 70/30 zijn, met als consequentie, dat je als KA-ontvanger dan maar minder geld aan kleren kan/moet uitgeven.
Het voordeel van KA is, dat het een vrij besteedbare lumpsum is
Wat ik niet begrijp
is dat ik zo vaak lees dat een ex niet -meer- wil (mee)betalen aan kosten voor kinderen. Legt niet iedereen dat vantervoren vast? Is er niemand, advocaat/mediator die daarover adviseert tijdens het vastleggen van eea? Mijn ex en ik hebben een convenant bij de mediator vastgesteld en ondertekend waarin zo'n beetje alle kosten ( tot aan de evt studiekosten die wellicht over 12-13 jaar nodig zullen zijn. Dochter is nu 5). Kijkt niet iedereen vooruit? En kosten die op dit moment nog niet gedefinieerd zijn, zullen naar rato bestaald worden. Het lijkt mij toch een vrij standaard procedure dat vast te leggen als je als ouders uit elkaar gaat...
Tinus
Je hebt gelijk, in principe, wettelijk gezien. Maar in geval van hoge onverwachte kosten, zou het de ouders sieren als ze allebei hun bijdrage leveren. Daarbij maak ik soms de fout om te reageren vanuit mijn eigen situatie, waar de alimentatie op een halfbakken handjeklapmanier is vastgesteld en ook nog eens niet volledig betaald wordt.
Chris
Chris:
"is dat ik zo vaak lees dat een ex niet -meer- wil (mee)betalen aan kosten voor kinderen. Legt niet iedereen dat vantervoren vast?"
Nou, dat is denk ik een misverstand. Het opleggen van kinderalimentatie is standaard, en betaling ervan wordt afgedwongen via het LBIO. Dus meestal ligt het vantevoren vast. De meeste ex-en betalen dus mee.
Tinus
Maar het valt me echt op dat er best vaak gepost wordt over het niet mee-willen- betalen. Dat verzin ik niet.
Klopt hoor chris
Ik heb zo'n ex. En bij ons ligt alles keurig vast in een convenant, tot op de cent nauwkeurig en voorbereid op zwemles, Rome-weken, beugels, enz. En bij dat vastleggen hield het ook meteen op. Dan heb je het LBIO, maar dat weet een beetje ex nog wel een tijd op afstand te houden. Tegen de tijd dat ze daadwerkelijk beslag gaan leggen op zijn loon zegt hij gewoon zijn baan op. Valt er ook niks te halen. Dan steekt hij zich in de schulden (mijn schuld natuurlijk omdat ik zo hebberig ben) en uiteindelijk zoekt hij weer een baan. Er zijn dan schuldeisers die voorgaan (zoals de belastingdienst) zodat er tijdenlang ook via het LBIO niets te halen is. En is die schuld weer afgelost, dan begint het spelletje opnieuw. Zo weet ie toch al dik 10 jaar niets te betalen. Eigenlijk best knap. Moraal: als het voor iemand belangrijk is om niet te betalen, dan lukt het hem ook nog. Hij verkloot er wel zijn eigen leven mee, dat dan weer wel. En dan gaat het alleen om kinderalimentatie (partneralimentatie heb ik nooit willen hebben). Dus vastleggen geeft geen garantie.
Boven op de standaard
ik hoef ook niet bij mijn ex aan te kloppen voor een x bedrag bovenop de bak alli die hij al betaald.
Ik wordt geacht daar een spaarpotje van aan te leggen voor kosten die kunnen komen. Beugelen, studiereisjes, studiekosten etc.
Over 2 dingen hebben we wel expliciet afspraken gemaakt: kinderbijslag (sparen) en kinderopvangkosten (delen naar rato)
En verder zijn alle financien van dochter mijn pakkie an.
Ik dacht dat dat de standaard regeling was. Wat Tinus al zegt: een lump sum bedrag, waar je (met je eigen bijdrage natuurlijk) alles van moet doen, ook de dure dingen.
Amk
Het maakt natuurlijk nogal uit of een ex 150 of 600 euro betaalt voor een kind. In de mogelijkheden om spaarpotjes aan te leggen dus. Ik ben er zelf maar meer voor gaan werken 
Veel of weinig
Het maakt nog wel uit hoeveel alimentatie er wordt betaald en hoe de situatie is bij de scheiding. Mijn ex zat nog in een interne opleiding van zijn werk toen we gingen scheiden en verdiende nog niet heel veel. Zijn bijdrage was vastgesteld op 150 euro in de maand. Als ik zelf ook maar 150 euro aan het kind zou besteden, zou dat betekenen dat er dus nooit een beugel, Rome-reis, of zelfs maar vakantie voor haar zou zijn. 300 euro in de maand kost ze gemakkelijk, ik ben al 65 euro per maand aan treinkosten voor haar kwijt. Vandaar dat de afspraak was dat dat soort extra's voor ieder de helft zouden zijn. Helaas! Gelukkig weet ik het toch altijd weer op te hoesten. Wel vaak ten koste van dingen voor mezelf.
Vic
Haha, ik was bezig met mijn bericht toen jij zo'n beetje hetzelfde zei, maar dan in minder woorden 
Onverwacht
Vic:
"Het maakt natuurlijk nogal uit of een ex 150 of 600 euro betaalt voor een kind."
Ja, maar op een onverwachte manier. Iemand die (mits volgens tremanormen) 150 euro KA betaalt, zit net boven de bijstandsnorm -daar kun je niet meer met goed fatsoen bij aankloppen voor een extra bijdrage voor een beugel.
Iemand die 600 euro betaalt (volgens tremanormen), verdient zelf ook relatief aardig, en kan makkelijker geld nog eens een extraatje betaolen.
wat ook scheelt, of er nog PA wordt betaald, of niet. Extra geld vragen nadat er obv tremanormen PA is toegekend, vind ik, zeg maar, uitzuigerig.
Nee, maakt niet uit
als er geen extra afspraken zijn is allimentatie een totaal bedrag. Maakt niet uit hoe hoog het bedrag is, van dat bedrag plus je eigen bijdrage zul je die financien rond moeten breien inclusief reserveringen voor de toekomst.
Als het inkomen van je ex verandert kun je nieuwe afspraken maken over een hoger bedrag, maar ook als dat inkomen daalt een lager bedrag.
En ja sparen is makkelijker als er meer geld binnen komt, maar financieel vooruitplannen is altijd nodig.
Ff nog duidelijker
Als iemand 150 KA betaalt, IS er gewoon geen geld -of je hebt je als KA-ontvanger laten naaien.
Hoe dan ook, dan wordt een beugel, laat staan een Rome-reis, een moeizame zaak. Met 600 euro KA zit je gewoon royaler, en je hebt meer kans dat er bij de betaler nog eens wat overblijft. Iemand die officieel maar 150 hoeft te betalen, heeft gewoon nix.
Nuance
Nuance: of er was niet meer te halen in die tijd, maar de verwachting was dat ex daarna meer zou gaan verdienen. Vandaar de afspraak over die extra's in de toekomst. Als ik de alimentatie zou willen laten aanpassen, dan moet ik opnieuw naar de rechter. Kost me een advocaat en griffierecht. De kans dat hij dan ineens wel gaat betalen lijkt me niet erg groot. Feit is nu dat ik zowel die beugel als die Rome-reis zelf ophoest door zoveel mogelijk extra te werken.
En in conclusie
Als je niets anders vastlegt is de alimentatie dus alles wat betaald hoeft te worden. Als je minder krijgt dan volgens de Tremanormen ben je genaaid. Dat is jammer, maar verder niets meer aan te doen tenzij je behoeftig genoeg bent voor een advocaat op toevoeging of zoveel verdient dat je 3000 euro kunt neerleggen voor een procedure. In dat laatste geval zou je natuurlijk ook heel goed zelf die beugel of Romereis kunnen betalen.
Precies
De beugel is er hier alweer uit, kind gaat door het leven met een stralend gebitje. Nu die reis nog. We sparen al een tijdje een tientje per maand. Vooruit kijken dus inderdaad.
Aanvullende verzekering, lara 10
"Met een goede aanvullende verzekering voor een paar jaar hoef je niet zo'n groot bedrag te betalen."
Niet iedereen kan een "goede aanvullende verzekering" betale, of wordt daarvoor goedgekeurd wegens een medisch verleden. Daar wordt helaas vaak te makkelijk over gedacht door veel mensen.
Ik heb zelf een aanvullende verzekering, maar als mijn inkomen nog verder zakt ben ik bang dat ik toch moet gaan downgraden. Mijn aanvullende tandartsverzekering heb ik vorig jaar al opgegeven. En gelukkig heb ik geen potentiële beugelbekkies in huis, maar anders hadden die ook pech, want als ik ga downgraden is het ook einde beugelmogelijkheid.
En dat is heel jammer allemaal, want dat gaat dan wel ten koste van een aantal dingen (ook voor ons heel belangrijke dingen zoals bepaalde hulpmiddelen en medicatie), maar geld dat je niet (meer) hebt kan je ook niet uitgeven.