Lbio of goede relatie?
Ik krijg al jaren te weinig alimentatie omdat mijn ex weigert de indexering te betalen. Hij vindt dat hij al genoeg alimentatie betaalt omdat onze zoon ook 3 dagen per week bij hem is. Ik betaal verder alle kosten. Nu hebben we 9 jaar geleden in het convenant opgenomen dat vanaf het moment dat onze zoon 12 wordt, de alimentatie verhoogd wordt. Ik ga ervan uit dat ik die verhoging ook niet ga krijgen, maar ik verwacht wel fors hogere kosten als hij naar de middelbare school gaat (nieuwe fiets, telefoonabo, evt busabo in de winter). Volgens het convenant betaalt mijn ex dan 100 euro per maand te weinig. Zachte drang en een gesprek met een mediator hebben niet geholpen, maar ik durf eigenlijk ook de goede relatie met mijn ex niet op het spel te zetten. Bijkomend probleem is dat we na de scheiding allebei andere keuzes hebben gemaakt. Hij had een goede baan en is nu een soort van aan het zzp'eren, wat niet zoveel oplevert. Ik had een redelijke baan en ben flink meer gaan verdienen. Als de berekening nu gemaakt zou worden, zou die dus waarschijnlijk anders uitpakken. Maar ja, de kosten maak ik wel. Ik ben allang blij dat ik meer ben gaan verdienen want anders had ik allang niet meer rond kunnen komen.
Wat zouden jullie doen?
Risico
Er is een reële kans dat je ex een herberekening gaat vragen omdat zijn draagkracht gewijzigd is.
Als de kinderen drie dagen bij hem zijn en er komen extra kosten kun je ook per keer bespreken wie dat gaat betalen. Telefoonabonnement is overigens niet nodig, prepaid kan ook. Fiets kan misschien samen als kado voor een verjaardag, bij voorkeur tweedehands, want een nieuwe fiets overleeft de fietsenstalling niet.
Kortom: bekijk het rustig even en probeer eventueel per situatie iets te bespreken.
Tsjor
Tsja
Als jij flink meer bent gaan verdienen dan ligt het voor de hand dat hij minder alimentatie gaat betalen. Je wil geen herberekening laten uitvoeren omdat je verwacht dat de alimentatie daarmee omlaag gaat, dat is eigenlijk niet helemaal eerlijk. Dus als ik jou was zou ik het zo laten.
Als die extra kosten voor de middelbare school een struikelblok zijn, zou ik voorstellen die te delen.
Ben het eens met roosje katoen
Je houdt vast aan een verdeling die is gemaakt toen jullie inkomens heel anders lagen. Ik zou dus maar wijselijk mijn mond houden en niet te veel op mijn strepen gaan staan.
Eerlijk?
Om eerlijk te zijn snap ik het niet.
Waar ik me over verwonder is het idee dat je wel meer geld wil hebben omdat de kosten gestegen zijn, maar dat je daarvoor niet naar het lbio wil gaan, omdat je bang bent dat je bij een herberekening er kariger afkomt.
Moet de insteek niet zijn dat je het beste wil voor het kind, en dat de ouders naar draagkracht bijdragen?
Is het dan niet eerlijker dat je die herberekening wel laat maken, zodat beide ouders naar draagkracht bij kunnen dragen?
Zodat je trots kunt zijn op datgene wat je bereikt hebt? (namelijk beter inkomen, beter in staat om de financiële lasten te dragen)
Zou die instelling ook de relatie met je ex-echtgenoot ook niet beter maken?
Waarom wel het lbio inschakelen als je denkt er beter van te worden, en niet als je denkt er slechter van te worden?
Gaat het nu over samen de verantwoording dragen voor je kind, of gaat het over de ex-partner laten betalen kostte wat kost?
Jolanda123
Het is duidelijk dat je niet begrijpt hoe het werkt. Het Lbio komt alleen in actie om door de rechter vastgestelde alimentatiebedragen te innen. Zij doen geen herzieningen. Bij ons is de alimentatie dus ook door de rechter vastgesteld, op basis van het convenant dat mijn exman weloverwogen heeft ondertekend. Recentelijk heeft hij, eveneens weloverwogen, zijn goed betaalde baan opgezegd om iets te gaan doen wat hij leuk vindt. Dat is natuurlijk een prachtig iets, maar ik vind niet dat ons kind hoeft te lijden onder zijn zelfontplooiing.
Ik ga dus ook zeker geen herziening van de alimentatie voorstellen, het idee! Net als dat ik niet trots ga zijn op wat ik bereikt heb. Zo bijzonder of bewonderenswaardig vind ik het niet als je gewoon werkt om je gezin te onderhouden.
En als je het over eerlijk of oneerlijk hebt. Is het eerlijk dat ik fulltime moet werken zodat zoonlief naar zijn clubjes en op schoolreis kan blijven gaan, terwijl mijn exman (zeker niet fulltime) onderzoekt wat hij leuk vindt?
Ruilen
zoon is nu drie dagen bij hem en vier dagen bij jou. Jij krijgt alimentatie en betaalt alle kosten. Wellicht kun je wat gaan verschuiven: zoon vier dagen bij hem en drie dagen bij jou (ook omdat je werkt), hij betaalt alle kosten en eventueel geef jij hem alimentatie.
Overigens: de rechter houdt er wel rekening mee of iemand zelf ervoor gezorgd heeft dat hij/zij minder gaat verdienen of dat iemand buiten eigen schuld minder is gaan verdienen. Een keuze om als zelfstandige te gaan werken is wellicht eigen keuze.
Wat ik begrijp is dat je man wel altijd de alimentatie heeft betaald, dat hij alleen niet de indexering heeft toegepast. Dat is lastig en inderdaad had hij dat wel moeten doen. Maar dat zijn geen grote bedragen. Waar jij je nu druk om maakt is iets wat in de toekomst nog moet gaan gebeuren (je verwacht dat hij niet de hogere alimentatie gaat betalen als zoon 12 is). Over die verwachte hogere kosten is al wat gezegd: kijk het eens even aan, wellicht valt het mee. En over de betaling ervan is ook al wat gezegd: het kan zijn dat je bepaalde kosten door hem direkt kunt laten doen. Dus dat hij de fiets koopt in plaats van jou geld geven, zodat jij de fiets kunt kopen.
'Is het eerlijk dat ik fulltime moet werken zodat zoonlief naar zijn clubjes en op schoolreis kan blijven gaan, terwijl mijn exman (zeker niet fulltime) onderzoekt wat hij leuk vindt?' Tsja, er zijn zelfs mensen die fulltime moeten werken om niet alleen hun kinderen naar clubjes etc. te laten gaan, maar ook hun partner die niet of maar beperkt wil werken. Je exman draagt toch nog steeds bij in de kosten van jullie kind?
Tsjor
Tja
Lijdt je kind dan onder zijn zelfontplooiing? Je kind komt niets te kort want jij bent meer gaan verdienen. Ik heb eerder het idee dat je er zélf onder lijdt. Je kan het niet goed verkroppend dat je ex voor zichzelf heeft gekozen. Klopt het dat je al full time werkte voordat hij zijn baan opzegde? Waar heb je het dan over? Heb je de scheiding wel helemaal goed verwerkt? De vader van mijn kind betaalt nul komma niks en juridisch getouwtrek zal weinig verschil opleveren (ingewikkeld verhaal dat er verder niet toe doet). Ik heb me een tijd kwaad om gemaakt om zijn onverantwoordelijke gedrag maar daar ben ik mee opgehouden, heb geen zin meer energie te steken in nutteloze woede.
Even samengevat
Ik zal geen verongelijkte reactie plaatsen maar ik vind het op zijn zachtst gezegd bijzonder dat ik allerlei verwijten krijg terwijl ik alleen maar wil dat gemaakte afspraken nagekomen worden. Dat is blijkbaar not done en ik moet allang blij zijn dat mijn exman überhaupt iets betaalt voor zijn zoon want andere moeders hebben het veel zwaarder.
Mijn ex gaat trouwens niet meer zorgen want hij heeft ook tijd nodig voor zichzelf. Meer betalen verwacht ik ook niet. Hij heeft wel eens gezegd dat hij pas meer gaat betalen als ik kan aangeven dat ik het nodig heb. Oftewel zo lang ik nog de voetbal, vakantie en kleding kan betalen, of hij erachter komt dat ik uit eten ga, krijg ik niets meer dan nu (hoewel dat dus wel in ons contract staat).
Bedankt i.i.g. voor de reacties.
Is een beetje meer luxe de verstandhouding met je ex waard?
Je hebt gelijk dat het niet eerlijk is dat je ex de destijds gemaakte afspraken niet helemaal nakomt. Alleen wil gelijk hebben niet altijd zeggen dat het ook verstandig is om dat gelijk proberen te halen.
Tuurlijk voelt het niet eerlijk dat jij fulltime moet werken omdat je ex zichzelf wil ontplooien. Aan de andere kant voelt het voor je ex niet eerlijk dat hij zich niet zou moeten ontplooien opdat jij uit eten kunt gaan. (n.b. ik zeg niet dat dat zo is, ik zeg dat dat voor hem zo voelt).
Beiden redeneren jullie nog alsof jullie inkomens deel uitmaken van één grote hoop en daarbij hebben jullie andere ideeën over hoe de ander het geld voor luxe moet besteden. Jij vindt dat hij eerst financieel aan jullie kind moet denken ipv de luxe van zelf-ontplooing op banengebied en hij vindt dat je eerst financieel aan jullie kind moet denken ipv luxe-eten. Beiden vinden jullie dat je meer recht hebt op je eigen luxe dan je expartner.
Maar hé, jullie zijn gescheiden. Jullie moeten je helemaal niet meer druk maken over de luxes waar de ander het eigenverdiende geld aan uitgeeft. Het gaat erom dat jullie zoon niks tekort komt. Op dit moment komt hij dat niet. Als je voor een beetje meer luxe gaat steggelen over geld riskeer je dat je zoon wel tekort komt, niet op financieel gebied, maar emotioneel, want ouders die om hem (zijn behoeften) steeds ruzie met elkaar hebben zal hem geen goed doen.
In de keuze tussen jouw behoefte aan eerlijkheid (dat je ex betaalt wat was afgesproken) en de emotionele behoefte van je zoon aan rust (dat zijn ouders elkaar niet in de haren vliegen) zou die van mijn zoon voorop staan. Niet eerlijk, maar wel het beste voor hem.
En daar werk je dus fulltime voor, niet om je ex zijn zelfontplooing te gunnen, maar om wat het beste is voor je zoon niet van de grillen van je ex af te laten hangen. Ipv te blijven hangen in "als HIJ nou maar... dan zou het allemaal goed komen" maak je de stap naar "ik zorg er ZELF wel voor dat het goed komt". Je zoon zal je er later dankbaar voor zijn.
Op het moment dat er echt meer nodig is is het nog vroeg genoeg om je ex te vragen meer bij te dragen. Zoals je hem beschrijft zal dat dan waarschijnlijk makkelijker gaan als hij dingen concreet direkt betaald ipv het geld aan jou te geven. Dan kan hij waarschijnlijk makkelijker het gevoel van zich afzetten dat hij geld geeft om indirekt jouw etentjes of iets dergelijks te financieren.
Groeten Primavera
Precies
"Voor alle ouders , alleenstaand of getrouwd is het precies hetzelfde. Tieners zijn een stuk duurder dan kinderen op de basisschool. Je houdt dus netto minder over per maand. Dat wordt nog erger als ze naar vervolg onderwijs gaan, mbo of hbo of universiteit."
Daarom hadden we afgesproken dat de alimentatie vanaf 12 jaar omhoog zou gaan. Vanaf 18 wordt het makkelijk. Dan is het niet meer mijn probleem maar mag mijn ex het bespreken met zijn zoon en DUO.
Contract
Tine, in het contract zijn denk ik gene bepalingen opgenomen voor de situatie waarin jij je nu bevindt, namelijk dat jij meer bent gaan verdienen en ex minder.
Je wil op één punt vast blijven houden aan het contract, maar de veranderingen die in jouw voordeel zijn niet meenemen. Mwah, kun je je voorstellen dat je dan wat tegenwicht krijgt?
'Mijn ex gaat trouwens niet meer zorgen want hij heeft ook tijd nodig voor zichzelf.' Dat kan, Wellicht kun je het rustig met hem bespreken: één dag meer zorgen, herberekening van de alimentatie, waarbij jij aan hem de KA overmaakt en hij alle rekeningen voor het kind betaalt. Dat maakt het wellicht tot een andere overweging voor hem.
'Hij heeft wel eens gezegd dat hij pas meer gaat betalen als ik kan aangeven dat ik het nodig heb.' In het kontrakt hebben jullie afspraken gemaakt omdat je op voorhand denkt dat het kind meer gaat kosten als hij 12 is. Nu dreigt die afspraak niet door te gaan in de automatische zin (automatisch verhoging van de alimentatie) maar is er wel een mogelijkheid in specifieke zin: wat zijn dan de extra kosten. Je ex biedt in elk geval die ruimte om daarover te praten.
Daarmee is toch in feite het probleem van de duurdere puber opgelost? Behalve dan dat het geen automatisme is. Je hoeft ook niet om geld te vragen voor de nieuwe fiets, je kunt ook aan hem vragen: kind heeft een fiets nodig, wil jij daarvoor zorgen. Dan kan hij zelf kijken of het een nieuwe fiets wordt of een tweedehandse fiets. Dan ga jij niet over zijn beurs, hij niet over de jouwe en kind kan toch fietsen.
Duurder wordende pubers, ik vind vooral kleding duurder in de tijd dat ze in de groeispurt zitten: broeken die na drie maanden al te klein zijn, schoenen die elke drie maanden een maat groter moeten, dat is duur. Die groeispurt komt voor elk kind op een ander tijdstip. Bij de een als hij/zij 12 is, maar het kan ook 14 of 16 zijn. Zeker jongens zijn vaak later. Vrijwel alle andere dingen (fietsen, mobieltjes, zakgeld) zijn relatieve bedragen, dat wil zeggen dat je zelf kunt beslissen of en hoeveel je eraan uitgeeft. Schoolspullen zijn voor een deel ook praktische kado's voor verjaardagen of sinterklaas. Fiets trouwens ook. Bij dergelijke grote uitgaven overleg ik meestal met ex of we samen zoiets als kado geven.
Maar je kunt natuurlijk altijd ook nog het LBIO inschakelen. Om terug te komen op je beginvraag: ik denk dat je met een goede relatie meer opschiet dan met het LBIO, zowel in financiële als in emotionele zin.
Tsjor
Recht (hebben op)
Hoi,
Als ik dit lees:
"Ik ga dus ook zeker geen herziening van de alimentatie voorstellen, het idee!"
vraag ik me af of je wel herziening van de alimentatie had voorgesteld als hij meer was gaan verdienen en jij minder?
Ik ontkom niet aan de indruk dat jij vindt dat je recht hebt op geld van je ex no matter what. Maar dat is niet helemaal eerlijk want het is slechts mijn indruk. Dus over naar het praktische:
In mijn opinie zijn er twee benaderingswijzes:
1) je laat je leiden door de rechterlijke macht, wat die bepaald is goed. Dan vraag je herberekening aan en legt je neer bij de uitkomst. Wel even de uitkomst verrekenen met het gemis aan indexering, dan is dat ook weer recht.
2) Je regelt het samen met je ex, naar (gezamenlijk) eigen inzicht. Bijvoorbeeld door om de tafel te gaan zitten, inzichtelijk te maken wie welke kosten heeft, een verdeling te maken wie wat bijdraagt (naar rato van inkomen, 50/50?) en komt zo gezamenlijk tot een afspraak. Dit kun je bv elk jaar ff opnieuw doen.
Ik vind het binnen een relatie al vaak moeilijk om geld-werk-leven keuzes in goede harmonie te houden dus met een ex is dat nog moeilijker. Maar zoals hierboven ook al een paar keer gezegd is; jullie hebben een gezamenlijk belang; het welzijn van je zoon.
Wat ik me nog wel kan voorstellen is dat jullie andere inzichten hebben over dat belang. Misschien wil vader ook aan zoon laten zien dat zelfontplooiing ook 'rijk' maakt maar op een andere manier dan geld hebben voor bv buiten de deur eten? ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Net zo goed als dat ik me kan voorstellen dat jij het materiele eerst 'geregeld' wilt zien. Dat lijkt me ook onderwerp van gesprek, toch?
Succes!
Ely