Nieuwe vriend...
Hallo,
Ik ben ruim 3 jaar gescheiden, heb een dochter van 12 en een zoon van 10. Mijn dochter gaat eens per 2 weken een lang weekend naar haar vader, mijn zoon ook doordeweeks nog een middag en een nacht. We hebben het heel goed met z’n drietjes, en lange tijd vond ik het prima zo. Sinds kort is het weer gaan kriebelen en ben ik op zoek gegaan naar een leuke man. Die heb ik nu gevonden, maar het probleem is dat er zo weinig ruimte is om te verkennen of dit echt kan uitgroeien tot een serieuze relatie. Mijn kinderen zijn er bijna altijd, maar ik wil ze eigenlijk pas met hem laten kennismaken als wij wat verder zijn. Hij woont ook nog eens niet in dezelfde plaats als ik. Om iets op te bouwen is het echter wel nodig om elkaar regelmatig te zien. Hoe hebben jullie dit aangepakt? Toch maar vast laten kennismaken, of wachten? Heb geen idee hoe de kinderen erop zullen reageren, misschien zien ze hem wel als een bedreiging. Hebben jullie tips?
Iedere 14 dagen
Ik zat in dezelfde situatie en wilde zeker de eerste 6 maanden kind niet in aanraking laten komen met nieuw lief. Ik ben hier vanaf het begin af aan duidelijk over geweest tegen lief.
Wij hebben elkaar dus uiteindelijk maandenlang (uiteindelijk langer dan 6 maanden)slechts 1x per 14 dagen gezien. Toen zoon naar vader was voor 2 weken in de grote vakantie zijn we samen op vakantie geweest 1 week. Leer je elkaar ook goed kennen. Pas toen ik een beetje zeker was hebben we voorzichtig mijn kind en zijn kind in onze relatie betrokken.
Ik heb er nog geen dag spijt van. Overigens zal ik de komende jaren nog blijven latten. Doordeweek heeft mijn kind dus het exclusieve alleenrecht op mamma.
Succes bij het vinden van je weg!
Respect (hilverbum)
Dat vindt ik nou een hele mooie, gewetensvolle manier hoe jij het aangepakt heb met je nieuwe lief versus je kindje. Mooi hoor, ook van hem dat hij erin mee kon gaan natuurlijk.
MR
Tijd
Dank je, Hilverbum, voor je reactie. Ook ik wil eerst zekerder zijn van mijn lief voordat ik de kinderen met hem "opzadel". Aan de andere kant is het natuurlijk van essentieel belang of het tussen hem en de kinderen zou klikken, anders heeft het überhaupt geen toekomst. Jullie situatie was ook weer anders omdat er van beide kanten kinderen in het spel waren. Dat is bij mij niet het geval, de zijne zijn het huis al uit...
Het blijft gewoon lastig. Ik hou zielsveel van mijn kinderen, en zij hebben niet voor deze situatie gekozen, maar ik ben meer dan alleen maar moeder, maar er is zo weinig ruimte voor die andere kant, zo voelt dat nu, zo weinig ruimte om iets met die verliefdheid te doen. Want ik (en hij) willen meer dan alleen een avondje uit zo af en toe....het blijft voorlopig schipperen denk ik.
