Nieuwe vriendin voelt zich buitengesloten

Nee

Dat zie je niet verkeerd, vind ik.

Ik vind ook dat je vriendin erg vanuit zichzelf redeneert. En ik vind het nogal kinderachtig. Omdat zij dat niet heeft, mag jij ook niet???? Het gaat om je kinderen, niet om haar.

Vind eigenlijk ook niet dat zij mee zou moeten. Dit is iets van jullie als ouders. Daar heeft zij niets te zoeken.

Reactie

Aan een kant snap ik haar onzekerheid wel, maar werkt ze wel aan haar onzekerheid, of doet ze er niets mee. Natuurlijk is het vervelend dat ze overal alleen voor staat, maar ook weer niet helemaal alleen, want ze heeft jou toch.
En wat betrefd het Wij, je bent en blijft ook na de scheiding ouders van je kinderen in dat opzicht is er een wij, maar verder niet
Laat jij dat partijtje niet verpesten, en laat haar hulp zoeken om haar pijn te verwerken, want daarin zit volgens mij ergend de kneep.
Muizemeis

Bedankt!

Eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken dat ze mee gaat. De sfeer zal dan zo gespannen zijn, omdat ik weet dat ze naar signalen zoekt waaruit blijkt dat ze er niet bij hoort, of erger nog, dat haar kind er niet bij hoort en dat ik liever zou willen dat ons oude gezin weer herenigd wordt. Wat echt niet het geval is, want we zijn niet voor niets gescheiden natuurlijk.
Het gaat op zich prima tussen de kinderen onderling, maar mijn kinderen trekken als broers zijnde toch meer naar elkaar toe. Ook dat voelt mijn vriendin dan als afwijzing. En dat kan best ver gaan. Ik denk ook zeker dat het een pijnpunt is waar ze wat mee moet, maar dan moet ze dat toch zelf inzien. Maar ze ziet het niet. Ze lijkt zich niet te kunnen verplaatsen in een ander. Zelfs niet als ze zelf iets soortgelijks doet van waar ze bij mij boos om wordt, beredeneert ze ook dat weer vanuit zichzelf.

Eigenwaarde?

Volgens mij voelt zij zich gewoon heel erg onzeker en heeft zij een laag gevoel van eigenwaarde. Maar hierbij kan ook jij haar helpen tot een bepaalde punt. Laat jij haar geregelt zien dat zij de enigste vrouw is voor je? Doe je af en toe iets liefs om haar te verrassen? Het zal best kunnen dat haar ego door haar ex goed beschadigd is, is hij misschien vreemd gegaan of zoiets? Als zij het gevoel krijgt dat jij echt voor haar gaat, wordt het misschien wat makkelijker voor haar. Misschien is zij ook jaloers omdat zij eigentlijk ook zo met haar ex zou willen omgaan als jij en je ex-vrouw, maar het lukkt niet en zij voelt zich daarom een minder goede moeder? Of hoopt zij misschien dat je haar kind ook als eigen kind behandelt?

Hoe is je verhouding met haar kind? Het kan een kleinigheid zijn, die haar stoord, maar misschien kan zij het niet eens benoemen, maar voor iemand met een laag gevoel van eigenwaarde kan een kleinigheid echt funest voelen. Probeer uit te vinden wat precies het probleem is. Moedig haar verder aan om hulp te zoeken. Je kinderen of je ex zijn het probleem niet. Het echte probleem liggt dieper. En als zij er niet uitkomt, kan zij het misschien wel met hulp.

Veelal wordt gezeggt, dat het alleen op het kind impact heeft als de biologische vader geen contact wil, maar het heeft ook aardig impact op de gevoelens van een moeder. Zeker als zij van alle kanten te horen krijgt dat haar kind eigentlijk al slechtere kansen heeft zonder co-ouderschap kan zij hiervan erg onzeker worden, vooral als zij ziet dat jij en ex het wel voor elkaar krijgen. Ook heeft zij alles probeert om de contact met kindsvader normaal te houden en hij wil/kan het niet opbrengen, een rest van schuldgevoel hierover blijft altijd. Misschien niet eens bewusst. Maar het kan goed zijn dat zij hiermee niet kan afsluiten.

Brunette

Ik wil even ingaan op een paar opmerkingen van je.

'Ze hoort toch bij je?'. Dat is zo, maar er is ook nog een andere realiteit en dat is dat anoniem daarvoor een andere relatie heeft gehad en vader is van kinderen uit een andere relatie. Dat is even evident als dat nieuwe vriendin bij hem hoort. Anoniem moet daar een vorm voor vinden, maar nieuwe vriendin zal daar ook een vorm voor moeten vinden waaruit blijkt dat ze die realiteit accepteert. Zij lijkt daar een bepaald beeld van te hebben (dat te maken heeft met onvoorwaardelijk kiezen, ten koste van....) en nu moet anoniem aan dat beeld voldoen. Dat is niet reëel als je een relatie aangaat met iemand die vader is van kinderen uit een eerdere relatie.

Dan zeg je: 'Haar gevoeligheden zouden voor jou de lol kunnen verpesten, zeg je. Nou en? Als ik daarom niet mee zou mogen zou ik me nog meer buitengesloten voelen.' Als ik het goed lees zou het niet alleen de lol voor anoniem verpesten, maar ook de hele sfeer en dat is voor de kinderen belastend. Met name het punt dat zij als moeder vecht voor haar kind omdat haar kind mogelijk buitengesloten wordt van de relatie tussen de twee kinderen van vader is een heikel punt. Een tip: als zij maar één kind heeft en je zou met alle kinderen een keer op stap willen gaan: neem dan een vriend(innet)je van haar kind mee, zodat haar kind (dat blijkbaar enig kind is) ook iemand heeft om mee op te trekken.

Als ik het zo lees denk ik dat vriendin een paar problemen tegelijk heeft:
- angst dat haar kind buitengesloten wordt: die 'claim' kun je niet volledig neerleggen bij de kinderen van vader, want kinderen zijn niet in staat kunstmatig over vanzelfsprekende relaties heen te stappen. Je kunt ze manen en ertoe aanzetten om hun stiefbroertje/zusje mee te nemen en dat zullen ze dan wellicht ook doen, maar uit zichzelf is een veel te hoge eis. Een tip is daarom: een vriend(innet)je meenemen voor kind-alleen.
- jaloezie dat ex-vrouw steun krijgt van vader. Als vriendin zelf een beroerde relatie heeft met de vader van haar kind kan ze diezelfde slechte kwaliteit van leven niet opleggen aan anderen. Ze zal hierin haar eigen levensgeschiedenis en haar eigen keuzes moeten leren accepteren.
- angst dat vader relatie met ex verkiest boven relatie met haar. Er zijn al eerder draadjes voorbij gekomen, waarin zulke angst wordt bespr4oken en er eisen worden gesteld aan de partner om die angst weg te nemen. Dat laatste lukt5 bijna nooit, omdat er onder die angst geen realiteit zit (exclusief de vreemdgangers). Als je dat pad inslaat kost het je je relatie. Het heeft te maken met zelfvertrouwen, maar ook met vertrouwen van de ander. Daar kun je aan werken. In het besef dat alles wat je krampachtig vast probeert te houden gesmoord zal worden. En dat een gezonde relatie gebaseerd is op liefde en vertrouwen, waarbij je elkaar de ruimte geeft om jezelf te zijn. Inclusief het verleden dat iemand meedraagt.

Tsjor

Minder streng voor de stiefmoeder

als ik de discussie lees met mijn "twee brillen als moeder en stiefmoeder" wil ik -nu het belang van de goede relatie met de ex en dus de mama van de kinderen reeds goed belicht is- er wel iets aan toevoegen.

Eerst in zijn algemeenheid, wat ik mis in de dit soort discussies (en niet alleen hier), is het belang voor de kinderen van een goede relatie tussen de ouder en hun nieuwe partner. Kinderen krijgen twee thuizen ipv 1 maar dat deze twee thuizen een stabiel front vormen waar gezelligheid en harmonie heerst is om heel veel redenen erg belangrijk voor de kinderen. Misschien wordt dit nooit genoemd omdat het als vanzelfsprekend wordt gezien maar dan noem ik dit ten overvloede. Ik vind dat je als ouder ook een voorbeeld geeft naar je kinderen over hoe jij omgaat met liefde en relaties. En natuurlijk is de liefde voor de kinderen nummer 1 maar ik vind dat je ook mag laten zien dat je nieuwe relatie iets is waar jij in investeert, al was het maar vanwege het harmonieuze thuisfront of vanwege hun beeld van relaties.

Daarmee vind ik dus dat "de nieuwe vriendin" een plaatsje verdient in vieringen en gezelligheden. Niet vanaf dag 1 maar na twee jaar, als je het serieus meent, ja dan wel. Natuurlijk moet dit niet ten koste gaan van. Het moet normaal kunnen.

Dat is zijn algemeenheid, nu specifiek. Ik was ook onzeker over mijn vriend en de band met de moeder van zijn kind en natuurlijk lag dat voor een groot deel bij mij. Maar hij heeft heel veel kunnen doen om dat vertrouwen te geven. En dat zat m vaak in semantiek, zoals Brunette zegt en in betrekken van, dudelijk maken dat. Nieuwe vriendin niet mee naar pretpark? Ok, maar kun je misschien wel een momentje kiezen om te "vieren" met nieuwe vriendin en alle kids? Dan hebben vriendin en haar kind wel een plekje.

Natuurlijk is het meer dan wenselijk als vriendin erkent dat ze issues heeft en daar wat mee doet. Maar je hebt geen controle over haar gedrag, alleen over dat van jezelf. Mijn ervaring is dat toen mijn (onterechte) gevoelens "er mochten zijn" ik veel makkelijker mijn eigen issues kon aanpakken.

Nogmaals, kinderen voorop, band met ex mega belangrijk maar nieuwe relatie (mits serieus) ook belangrijk. Er is geen waarheid in emoties, er is geen constructief "gelijk hebben" in dit soort dingen. En dan bedoel ik dat voor alle parijen hoor, ook als stiefmoeder. In mijn optiek is het veel belangrijker om te kijken naar "wat werkt" ipv naar "wie heeft er gelijk".

het is ook allemaal zo complex en gevoelig. Pfff
succes Anoniem, laat je nog even weten hoe het verder ging?

ely

Tonen (nadien feestje met haar)

IK zou haar kind zeker meenemen naar het feestje,
en met haar, je vriendin, s'avonds (of de dag nadien) een fijn uitje maken, haar laten zien dat je de ruimte ook echt voor haar neemt/maakt
toon haar dat je dit doet voor je kinderen, maar toon haar ook dat ze als partner op de 1e plaats voor je staat,

Kinderpartijtje

Een tijdje geleden was er een vraag van iemand die er moeite mee had dat haar vriend met zijn ex en de kinderen naar een pretpark zou gaan. Dat was een gezelligheidsuitje, en toen heb ik geantwoord dat ik het naar kinderen toe niet handig/duidelijk vind als je als exen gezelligheidsuitjes blijft hebben in de oude gezinssituatie. Kinderpartijtjes vind ik dan weer anders. Dan moet je vaak voor het vervoer en om goed toezicht te kunnen houden al met zijn tweeën zijn, dus dan is het in mijn ogen logisch dat je dat als ouders samen doet. Mijn ex neemt dan meestal ook nog zijn vriendin mee (misschien omdat zij zich anders buitengesloten voelt?), maar dat loopt allemaal soepel.

Nog wat reacties

Effe zonder naam, ik denk dat je de spijker redelijk op zijn kop slaat. Er zit wel een gevoel van afwijzing en negatief zelfbeeld achter. Ze heeft dat opgelopen in haar jeugd. Daarvoor zit ze trouwens al in therapie. Maar wat het ook is, het neemt niet weg dat ze daardoor gedrag vertoont waar ik op een kinderpartijtje niet op zit te wachten. Ze zou in staat zijn om boos weg te lopen (is ook wel gebeurd, maar dan tijdens een gezinsuitje), als ze tijdens het partijtje het idee krijgt dat ze wordt genegeerd, of dat ik liever niet zou willen dat ze er was, etc. Ik zou dan teveel bezig zijn met hoe zij zich voelt, of ik wel genoeg het woord tot haar richt. Nou, dat kan ik er helemaal niet bij hebben dan dus dan maar liever niet. Mijn ex zou het geen punt vinden, zij heeft zelf ook een nieuwe relatie, dus gevoelens van jaloezie spelen alleen bij mijn vriendin.

Ely, wat jij zegt zit ook wel wat in. Maar als je bovenstaande leest, begrijp je misschien waarom ik dat liever niet doe. En waarom ik gezamenlijke gezinsuitjes ook een beetje afhoudt, want mijn kinderen hebben die onberekenbaarheid al te vaak meegemaakt.
Andersom, de band tussen haar kind en mij is ook niet echt hecht (na 2 jaar). Ik mag haar dochter graag want het is echt een lief meisje, maar durf mezelf niet echt te geven en dat is wederzijds. Ik denk ook dat het niet zo vreemd is als je je bedenkt dat moeder vaak boos wordt en dan weggaat (en haar kind meeneemt). Dat voelt van beide kanten onveilig (denk ik, ben geen psycholoog). Ik heb niks te zeggen en haar dochter loopt uit loyaliteit natuurlijk altijd met haar moeder mee.

Je ex heeft er ook geen boodschap aan

Mijn ex heeft jarenlang een vriendin gehad die overal bij wilde zijn omdat ze dacht dat ik ex weer terug wilde (was niet zo en dat was ook wederzijds). Ex is handig met computers en als er hier iets stuk is, komt hij het repareren. Zij kwam dan altijd mee en ging op een stoel zitten met haar armen over elkaar om ons in de gaten te houden. Feestjes van mijn dochter vierden we toen ze klein was altijd in een park (ik woonde toen in een flat) en ex hielp op mijn verzoek mee. En ook dan was vriendin weer van de partij. Prima hoor, maar als ik haar vroeg even een doekje over een plakkerige tafel te halen of met een kind naar de wc te gaan (was verderop in het park) ging ze klagen dat ik haar de vieze klusjes wilde laten doen. Dus zat ze ook daar met haar chagrijnige smoel in een stoel op ons te letten, zonder de handjes te laten wapperen. op een dag was ik het zat en heb tegen ex gezegd dat ik geen boodschap had aan haar vermoedens/gedachten/jaloezie en dat hij haar lekker thuis mocht laten voortaan. Gelukkig ging het niet lang daarna uit en nu heeft hij er eentje die niet zo jaloers is. Dochter is inmiddels te oud voor kinderpartijtjes, maar deze vriendin mag gerust een stukje taart komen eten.
Ik weet niet wat je ex er van vindt, maar ik had op een gegeven moment gewoon geen boodschap meer aan vriendin en haar nukken. Ik had zelf problemen genoeg

Gesproken

Het blijft de gemoederen nogal bezighouden. Mijn vriendin zegt nu dat ze er vooral moeite mee heeft omdat het niet met haar is overlegd. Ik heb geen rekening met haar gehouden, want het werd haar gewoon medegedeeld: dan-en-dan zal het partijtje plaatsvinden. Maar natúúrlijk hoefde ze niet mee. Ik begrijp er niets van, wil ze er dan een stem in hebben wanneer het plaatsvindt? Denkt ze dat we het een andere keer doen omdat het haar niet uitkomt, volgens mij moeten moeder en ik onze agenda's naast elkaar leggen en hebben we verder te maken met de ouders van de genodigde vriendjes voor het partijtje. Mijn vriendin kan gewoon doen wat ze wil, het is niet zo dat ik haar ergens voor inschakel (oppas, pannenkoeken bakken of rijden, ik noem maar wat), want dan was het natuurlijk logisch geweest als er overleg was geweest.

Of ik het nog leuk vind vroeg Mirreke. Nou nee, ik hou m'n hart alweer vast voor het volgende partijtje, die van mijn andere kind.