Nog net niet gescheiden, probleem met dochter 17
Hoi Allemaal. Mijn echtgenoot heeft recent laten weten dat hij van mij wil scheiden, hij twijfelt nog wel een beetje en is ook behoorlijk overspannen. Sinds ongeveer 1,5 jaar is hij zijn onvrede over onze relatie met onze dochter van 17 gaan bespreken. Mijn dochter is ook haar problemen met mij steeds met hem gaan bespreken. Gevolg is dat zij het roerend eens zijn en dat ik steeds meer buitengesloten ben.
Mijn dochter gaat zich ondertussen steeds meer als vijand opstellen en voelt zich verantwoordelijk voor haar vader. Zodra ik iets verkeerd doe of zeg roept ze me tot de orde en ze brieft ook alles door aan haar vader. Ze gaat zich ook steeds meer met de opvoeding van haar broertje bemoeien en ik ga steeds meer op mijn tenen lopen.
De laatste dagen is er tussen mijn man en mij soms wat voorzichtige toenadering in de vorm van een gesprek of een keer een knuffel. Mijn dochter is daar dan boos over en het lijkt wel alsof ze jaloers is en niet wil dat het eventueel goed komt.
ik weet niet goed hoe ik dit nou moet doorbreken en hoe ik het contact met mijn dochter kan herstellen. Bespreken met mijn echtgenoot heeft niet zo´n zin want hij vindt dat ze wel hun ei kwijt moeten.
Die vent van jou
is helemaal verkeerd bezig door zijn dochter zo in vertrouwen te nemen. Je blijft altijd ouder en kind, hoe oud je ook wordt. En gezien de reactie van je dochter is zij ook zeker niet toe aan dit soort vertrouwelijkheden met haar vader. Zij vindt het heerlijk dat zij een bepaalde positie bij haar vader gekregen heeft en ziet die positie in gevaar zodra jouw contact met vader beter lijkt.
Je zult je echtgenoot duidelijk moeten maken dat hij ervoor moet zorgen deze relatie met dochter te herstellen want die is beslist ongezond. Een dochter moet haar ei kwijt kunnen bij haar vader: de vader moet niet zijn ei kwijt kunnen bij zijn dochter. Zeker niet als het gaat om de relatie die hij met zijn partner, haar moeder heeft. Zo komt zij in een loyaliteitsconflict!
Zolang als jouw man niets aan die rare verhouding doet, zal jij maar heel moeilijk contact kunnen krijgen met je dochter. Wat naar je dochter toe wel belangrijk is, is dat je haar niet mag toestaan dat zij jou tot de orde roept of zich zelfs bemoeit met de opvoeding van haar broertjje. Trek daar een duidelijke grens! Dat zou ik wel doen zonder je boosheid te laten zien: door rustig te zeggen dat je er niet van gediend bent en vervolgens ook consequent te weigeren op haar argumenten en verhaal in te gaan. Zeg op alles dat je dat soort dingen niet met haar bespreekt of zeg op een bepaald moment gewoon niets meer terug. Maar hou in je achterhoofd dat het je man is die jouw dochter het idee geeft dat zij zich dat kan permitteren!!
Eens met koentje
Dit is een probleem dat je dochter met haar vader zal moeten oplossen. Ondertussen legt dit een groot beslag op jou, wat een moeilijke situatie.
Ik begrijp je ook niet helemaal. Je man is overspannen en zweert samen met je dochter tegen jou. Van dit gedrag zou ik me terugtrekken het is niet jou probleem. En ga er niet meer op in. Je bent niemands boksbal. Ik denk dat het tijd word dat je meer op jezelf gaat letten en zorgt dat je je rug recht houdt en je zelfvertrouwen opbouwt. Zorg goed voor jezelf. Ook al heb je een stevig zelfbeeld kun je zelf behoorlijk uit het lood raken van iemand die zelf niet in orde is, want overspannen, en jou daar dan op aanspreekt. Ik zou zelf nadenken of ik nog wel verder zou willen met zo'n situatie. Misschien is het verstandig om daar eens met je huisarts over te spreken?
Vooral ook voor je zoon die nu klem komt te zitten tussen de rest van het gezin. Wat zonde van je leven is dit toch.
Wat dingen
Koentje:
Je zult je echtgenoot duidelijk moeten maken dat hij ervoor moet zorgen deze relatie met dochter te herstellen want die is beslist ongezond."
Dat kun je vinden, en misschien terecht, maar het grote kenmerk van echtscheidingssituaties is nu juist, dat het onmogelijk wordt om je partner op dit soort zaken aan te spreken. Sterker nog, meestal is het volslagen contraproductief om dit te doen.
Mona:
"Mijn dochter is ook haar problemen met mij steeds met hem gaan bespreken. Gevolg is dat zij het roerend eens zijn en dat ik steeds meer buitengesloten ben. Mijn dochter gaat zich ondertussen steeds meer als vijand opstellen en voelt zich verantwoordelijk voor haar vader."
Waarom is de relatie met je dochter zo slecht? is de aanstanade ex te soft, of ben jij te hard voor haar, of is er nog iets anders aan de hand?
Het bespreken van de relatie met
moeder met de vader vind ik niet raar. Mijn puberdochter praat ook met mij over de dingen waar ze tegenaan loopt met haar vader (niet gescheiden). Ik geef advies/tips aan zowel dochter als vader hoe ze beter met elkaar om kunnen gaan. Ik bemiddel niet.
Aangezien mijn doel is dat dochter en vader een goed contact houden, gaat dit prima.
Het bespreken van mijn relatie met vader is iets dat ik niet bespreek met puberdochter.
Advies
Dat is precies wat ik ook vind. Mijn zoon had een probleem met vader, ik heb alleen geluisterd en advies gegeven om hierover met zijn vader te praten. Vader heb ik de situatie uitgelegd en geadviseerd om het probleem met zijn zoon te bespreken. ik maak mezelf geen partij en neem ook geen stelling in.
Wat dingen 2
Mijn dochter is in januari geopereerd en is toen maanden thuis geweest, in die periode is ze een mailcontact met haar vader gaan opbouwen. punt is dat ze vond dat ik geen aandacht aan haar besteedde. Ik was er echter steeds maar moest door omstandigheden ook veel doen op de computer. zij voelde zich verwaarloosd. Daarnaast hebben wij regelmatig discussies over opruimen van een kamer en niet alles laten slingeren in huis. ik ben daar inderdaad hard in. Zij bespreekt dit met haar vader, die voelt zich verantwoordelijk en bevestigt haar in haar beeld. Hij maakt zichzelf partij en kiest een kant. Dit geeft aan dat hij er niet op vertrouwt dat wij het zelf kunnen oplossen. ik heb hem geadviseerd om wel naar haar te luisteren maar geen partij te kiezen en haar te stimuleren er met mij over te praten. ook hij kan het bij mij aankaarten.