Omgangsregeling zonder kinderen bespreken?

Was?

"Maar de kinderen hebben allebei een heel druk sportprogramma en het lijkt bijna niet haalbaar om de omgang uit te breiden. Ik zit alleen al met de was"

Heeft je ex geen wasmachine dan?

Los daarvan: je kunt toch samen plannen maken en die dan als idee aan de kinderen presenteren? Maar als zijzelf echt niet willen wordt het moeilijk. Ik krijg uit jouw posting echter meer het idee dat jij praktische problemen ziet en nu denkt dat de kinderen die problemen hebben. Maar die kijken er misschien wel heel anders tegenaan. Je kunt het ze in elk geval voorleggen.

Groeten,

Temet

Was

Tuurlijk heeft ex een wasmachine en de kinderen weten ook nog hoe hij werkt. Maar het wordt elke keer een complete volksverhuizing.

Ik sta er niet negatief tegenover hoor, ik heb wel het idee dat hij veel te weinig met de kinderen praat en te weinig met ze doet. Ik wil hem hiermee de kans geven een betere band met de kinderen op te bouwen. Alleen praktisch gezien weet ik niet hoe het te regelen. En wat ik kwalijk vind is dat hij het de kinderen wil opleggen ipv het met ze te bespreken. Ik vraag me af of dat wel mag, misschien moet ik toch onze mediator daar nog eens over mailen.

Even juridisch

ja sorry, gevalletje beroepsdeformatie. Jij en ex hebben gezamenlijk het ouderlijk gezag, en strikt genomen kunnen jullie gezamenlijk besluiten de kinderen iets op te leggen. Als jullie nu de omgangsregeling zouden willen wijzigen en kinderen willen niet, dan kan je er gezamenlijk voor kiezen om het op te leggen, de kinderen gaan dan bokken en vervelend doen en dat wordt dus reuze gezellig. Jij kan er ook voor kiezen (en dat zou mijn keuze zijn) te zeggen tegen ex 'luister, als zij echt niet willen ga ik ze niet dwingen', dan hebben jullie een verschil van inzicht. Pa zou dan strikt genomen e.e.a. aan de rechter voor kunnen leggen. OOk als jullie een omgangsregeling opleggen en de kinderen zijn het er niet mee eens zouden zij het aan de rechter voor kunnen leggen (ken nu toevallig zo'n geval waar 14-jarige wijziging van de door de rechter vastgestelde omgang verzoekt). In beide gevallen worden de kinderen door de rechter gehoord, en hoewel ze niet per se hun zin hoeven te krijgen (het idee'als ze 12 jaar zijn kunnen ze kiezen'is een misvatting) zal hun mening natuurlijk wel gewicht in de schaal leggen.

Waarom dit juridische verhaal? Om duidelijk te maken dat het uitgangspunt van de regeling is dat je niet zomaar de wil van een puber opzij kunt zetten. En dat is in de praktijk natuurlijk ook niet echt realistisch (nogmaals, het lijkt me echt reuze leuk, maar niet heus, twee van die bokkige pubers op de bank in 'jouw week' )

Groeten,

Temet

Dank

Dank voor jullie informatie tot nu toe! Maandag gaan we het gesprek aan samen (nu al de zenuwen). Wil nog steeds liefst de mediator erbij, maar dat kost weer 200 euro, terwijl we ook eerst samen kunnen praten. Als we er niet uitkomen, gaan we alsnog naar de mediator. Ik blijf bij mijn eis dat de kinderen het ook met de regeling eens moeten zijn. De afgelopen jaren hebben we veel belangrijke dingen met z'n drieen overlegd, dit ga ik hen dan niet opeens opleggen.

Baasje

Lijkt me een beetje een baasje, die ex van jou. Vast niet voor niks je ex, denk ik dan stiekem.

Hoe hij die betere band met hen voor zich ziet als hij ze iets door de strot duwt, daar ben ik benieuwd naar. Maar hij is zeker van de 'dan maak je maar zin!'-beweging.

Ik zou trouwens best regelmatig het huis een weekje voor me alleen willen. Lijkt me een genot, eerlijk gezegd, maar ik heb inmiddels wel begrepen dat niet iedere moeder er zo tegenaan kijkt.

Sterkte ermee

Temet

Temet

er zit een verschil in regelmatig een weekje (denk aan 2 of 3x per jaar) of om de week.

Ik vind mijn kindloze week idd ook heerlijk. Maar de helft van het jaar moet ik toch niet aan denken eerlijk gezegd.

Gesprek gehad

Vanmorgen gesprek gehad. Zoon wil wel, dat is een heel goeiig joch. Maar dochter wil niet. Wel een lang weekend in de week dat zoon bij vader en vriendin (deel van de week) is. Maar niet een hele week.

Dat heeft ze zojuist tegen hem gezegd, toen ze met hem samen iets op ging halen. Hij reageerde er niet op, ik denk dus dat ik vanavond een mail op poten krijg dat ik maar eens heel goed met haar moet praten. Ik heb alleen niks anders gedaan dan praten met haar vandaag en ze wil gewoon niet. Ze heeft allerlei praktische bezwaren (die natuurlijk best op te lossen zouden zijn), maar ik denk zelf dat ze gewoon niet erop vertrouwt dat haar vader weet wat goed voor haar is.

Temet

Ik vind het ook heerlijk hoor, als ze elke zondag bij hun vader zijn. Even een dagje helemaal niet te hoeven praten, niet de hele dag "maham" te horen. Ik kan mijn eigen tv-programma's kijken, kan doen en eten wat ik wil. Behoefte aan visites heb ik daarom dan niet eens.

Maar een hele week op deze manier? Ik zit echt al te denken om mijn werkweek misschien anders in te vullen, de ene week 5 dagen werken en de andere week 3. Misschien doe ik dat ook wel.

Vader wil echt dwingen

Zoon wil dus wel, maar dochter nog steeds niet. Uiteindelijk wil zij dan wil 3 dagen in het weekend in het week dat haar broer bij hun vader is. Hij gaat daar niet mee accoord, vind dat ik haar moet dwingen om de hele week naar hem te gaan. Dat terwijl hij het eerste jaar na de scheiding haar misschien 3/4 gezien heeft bij hem thuis en verder alleen als hij haar toevallig tegenkwam (met zoon ging hij ook nog wel eens naar de voetbal, die zag hij iets vaker). Eind vorig jaar heeft de mediator afgedwongen dat hij ze vaker moest zien, dat werd dan 1 dag per week en in de vakanties wilde hij ze niet extra. Want hij wilde geen verplichtingen.

En dan nu opeens week om week de hele week. Dat terwijl dochter het zelf al moeilijk genoeg heeft, ze heeft nogal wat angsten en is geen ontspannen blij meisje. Vanaf komende week gaat ze daarvoor naar een psycholoog. Ik vraag me werkelijk af of ik er goed aan doe haar naar haar vader te sturen met wie ze zich emotioneel nauwelijks betrokken voelt. Ik ben zo bang dat ik veel kapot maak bij haar.

Aan de andere kant, weet ik dat hij gaat dreigen met ons gezamenlijke huis, waaraan hij dan niet meer mee wil betalen (ik kan het waarschijnlijk zelf net niet alleen betalen). Ik vraag me af of ik dan hier in het dorp kan blijven wonen. En als ik hier vandaan moet, zou dat weer een ramp zijn voor zoon.

Pfff, graag raad!

Dreigen

Goh, ik zou niet zo goed kunnen omgaan met dat veronderstelde dreigen. Je schrijft: "Ik kan het waarschijnlijk zelf net niet alleen betalen." Zoek dat dan eens uit. Zijn er geen creatieve oplossingen mogelijk (steun van ouders of anderen?). Dan weet je of je je hier zorgen over moet maken.
Hoe dan ook zou ik dit niet zonder dochters instemming doen. Misschien moeten dochter en hij maar eens samen een gesprek met een derde hebben. Kan die psycholoog waar ze naartoe gaat niet iemand regelen. Er bestaat tenslotte zoiets als gezinstherapie. In feite kun je dat behoorlijk neutraal brengen: zij hebben een probleem en jij wilt en kunt het breekijzer niet zijn. Kunnen ze er niet samen uitkomen? Dan ben jij er ook tussenuit, wat mij een stuk gezonder lijkt. Hij zou deze kans om een betere band met dochter op te bouwen met beide handen moeten aangrijpen!
Als jouw ex daar geen interesse in heeft en vindt dat jij haar maar moet dwingen is hij misschien echt de liefdeloze zak zoals hij nu op mij overkomt. Hij wil zijn dochter, maar hoe zijn dochter zich daarover voelt, interesseert hem niet. Dat is toch eigenlijk ... vreemd. Op liefde lijkt het in ieder geval niet. Ik zou dochter daar niet zonder aan overleveren, zelfs niet als ik gedreigd werd met weet ik veel wat. Het beste is natuurlijk wel om constructief te blijven meedenken en (zelf) geen ruzie te trappen. Als het ooit tot een rechtzaak zou komen, lijkt het me wel van belang wie de constructieve oplossingen heeft voorgesteld en wie gedreigd heeft.
Succes, Jo Hanna

Geclasht

Dochterlief heeft vanmiddag bij haar vader aangegeven dat ze niet de hele week wil, maar gewoon op zondag en dat uitbouwen. Gaat hij niet mee accoord, alles of niets. Dus nu niets. Dochter huilt al hele middag, is nu met mijn broer met de honden aan het wandelen zodat die als relatieve buitenstaander eens met haar kan praten.

Ach

Wat sneu voor je dochter! En voor jou ook natuurlijk. Hopelijk komt ex een keer bij zinnen, wat gaat sommige mannen toch vreemd met hun kinderen om!

Sterkte!

Vreemd!

Heb je een idee waarom je ex ineens de kinderen week om week wil? Ik vind het een vreemde overgang van vrijwel niets tot zoiets. Heeft het met geld te maken, heeft hij een nieuwe vriendin?
Misschien niet echt van belang voor jou, jij hebt het gewoon te doen met de feiten van de op handen zijnde verandering, maar ik zou mezelf vragen gaan stellen.
Enne, ik vind het ook niet kunnen om zo ineens de kinderen uit elkaar te trekken. Eerlijk gezegd vind ik het echt vreemd.
En wat ik ook heel bijzonder vind is dat blijkbaar een goedlopende regeling eenzijdig op zijn kop kan worden gezet door een van beide ouders, en dan ook nog per direct. (Waarom bijvoorbeeld in dit geval geen tijd om de kinderen wat aan het idee te laten wennen?) Best eng om op zo'n wankel fundament je leven te moeten bouwen. Ik vind het zo vreemd dat dat blijkbaar zomaar kan, stabiliteit is toch juist zo belangrijk voor kinderen?
Lief van je zoon dat hij het wel wil proberen.

Vriendin

Hij heeft een aardige vriendin, zelf moeder van 2 al grotere kinderen. Ik denk dat zij het vreemd vindt, dat hij zo weinig aandacht aan zijn kinderen heeft besteed. Dat hij het vooral om haar doet. Daarnaast kan het ook nog zo zijn dat hij daardoor goedkoper uit hoopt te zijn. Hij heeft ook per direct het maandbedrag wat hij betaalde gehalveerd. Ik durf er niet eens wat te zeggen, eerst moet alles op een rijtje staan. Maar ik heb een lijst met al zijn schulden aan mij (en dat is heel wat) en daar schrijf ik het gewoon bij. Want hij betaalt dan wel voor de kinderen, maar opeens niet meer voor het huis en ook niet voor zijn ziektekostenverzekering die ik nog steeds betaal.

Overigens heeft zijn vriendin op hem ingepraat en is hij bijgedraaid. Zondag gaat hij opnieuw met dochter praten en we hebben allebei goede hoop dat ze het dan wel mag opbouwen. Pfffffff.

Mijn leidinggevende noemde het geestelijke mishandeling, wat hij haar heeft aangedaan.

Geld

Waarschijnlijk draait het inderdaad om het geld. Was bij mijn ex ook reden om co-ouderschap te eisen. Hij dacht dat ie dan geen alimentatie hoefde te betalen. Zo gauw het om geld ging zat ie vooraan, maar verder.....
Ziekenfonds, je kunt ze toch bellen dat de polis gesplitst moet worden? Heb ik ook gedaan, ook al woonden we officieel nog bij elkaar. Oh, maar dan moet je wel allebei tekenen geloof ik.