Ontvoerd: ik snap het niet
Ontvoerd ook gezien afgelopen zondag? Ik snap het niet helemaal geloof ik. De moeder had alleen het gezag over dat jongetje en stond dus -toen ze hem meenam naar Spanje- in haar 'recht.' Vader deed aangifte van ontvoering, maar dat kon dus niet, want hij had geen gezag en formeel 'mocht' de moeder hem dus meenemen. Vervolgens heeft hij op advies van het adviescentrum bij kinderontvoering alsnog gezag aangevraagd. Volgens de Nederlandse uitspraken kreeg hij het gezag EN de hoofdverblijfplaats. En dat is nou precies wat ik niet snap: hoe kan dat nou, als het kind in Spanje is? Dan heeft de Nederlandse rechter toch geen bevoegdheden meer?
Internationaal privaatrecht
TamTam:
"En dat is nou precies wat ik niet snap: hoe kan dat nou, als het kind in Spanje is? Dan heeft de Nederlandse rechter toch geen bevoegdheden meer? "
Duik in de interessante krochten van het internationaal privaatrecht; wiki weet meer dan je ooit had kunnen beseffen.
Als de procedure netjes is gegaan, dan heeft de NL rechter inderdaad nagedacht over de vraag of hij bevoegd is (het kan ook nog zijn, dat de moeder nooit verweer heeft geveord, en dat de rechter daardoor weinig kritisch heeft gekeken, in privaatrecht geldt vaak dat een onweersproken bewering waar is). Vader en kind hebben echter nederlandse nationaliteit en domicilie in NL; dat de moeder het kind heeft meegenomen doet daar niets aan af -sterker nog, dat is juist een truuk om je aan het recht te ontterkken waar rechters niet zo snel intrappen. De rechter kan dus beoordelen of er sprake is van een moeder die handelt in belang van het kind, en die kind onttrekt aan een (vastgestelde?) omgangsregeling. De rechter moet vervolgens een besluit nemen dat in het belang van het kind is; blijkbaar vond de rechter dat wijziging hoofdverblijfplaats de juiste beslissing was.
Interessant
Goh Tinus, dat heb ik nooit geweten, dat de Nederlandse rechter iets kan bedoel ik.
Mijn man is jaren geleden gescheiden van een buitenlandse (niet EU land) vrouw. Ze waren getrouwd in NL, hun gezamenlijk kind is ook in NL geboren en heeft vader's achternaam. De laatste 2 jaar van hun huwelijk hebben ze in geboorteland moeder gewoond. Kind was 4 toen ze uit elkaar ging. Man is teruggekeerd naar NL en scheiding aangevraagd. Is hier in NL uitgesproken. Boedelverdeling, etc, maar de rechter zei toen niets te kunnen beslissen over het kind, dat zou alleen maar door de rechter in geboorteland moeder kunnen.. Resultaat is dat mijn man zijn kind al vele jaren niet meer heeft gezien. Heel triest ja, we hopen dat er weer voorzichtig contact mogelijk zal zijn wanneer kind ouder/meerderjarig wordt.
Ik heb altijd aangenomen dat die NL rechter inderdaad niets mocht zeggen of beslissen over het kind, maar dat klinkt helemaal niet naar wat jij zegt??
Arawan lees en verbaas
Arawen:
Ik heb altijd aangenomen dat die NL rechter inderdaad niets mocht zeggen of beslissen over het kind, maar dat klinkt helemaal niet naar wat jij zegt??"
Nou, nogmaals, als je er in duikt, leer je allemaal dingen waarvan je nooit had kunnen vermoeden dat ze bestaan.
Bij dit soort internationale zaken is de lastigste vraag: Is de rechter bevoegd? Die vraag is soms ingewikkelder dan de zaak zelf.
Daar zijn blijkbaar diverse internationale verdragen over, aangevuld met nationale wetten en (in Europa) EU-regels. Dan nog zijn er blijkbaar allerlei verschillen, en kunnen rechters dus tot verrassnede (en soms tegengestelde) uitspraken komen -denk aan de zaak Katja Leendertz, woonachtig in NL uit een Oekraiense moeder en Amerikaanse vader. Een nederlandse rechter had een verzoek van de vader om gezag en omgang afgewezen, terwijl een amerikaanse rechter zichzelf bevoegd vond om gezag en verblijf aan de vader toe te wijzen. Of Katja Leenderts dus werd ontvoerd, hangt af van welke rechter je volgt: op basis van de NL uitspraak was het ontvoering, maar met de Amerikaanse uitspraak in de hand was het volstrekt rechtmatig dat het kind werd meegenomen door haar vader vanaf het schoolplein.
Hoe dan ook, binnen de EU is het nog redelijk makkelijk, omdat de rechter zijn besluit of hij bevoegd is kan baseren op Verordening 2201/2203 (http://europa.eu/legislation_summaries/justice_freedom_security/judicial_cooperation_in_civil_matters/l33194_nl.htm). Dat is blijkbaar hier het geval, want het gaat om een vrouw die naar Spanje is gegaan en een man die in NL in achtergebleven, en volgens de verordening http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:32003R2201:NL:NOT is de NL rechter dan bevoegd. Sterker nog, de Spaanse rechter is niet eens bevoegd, tenzij moeder er minstens een half jaar woont:
Artikel 3
Algemene bevoegdheid
1. Ter zake van echtscheiding, scheiding van tafel en bed of nietigverklaring van het huwelijk zijn bevoegd de gerechten van de lidstaat:
a) op het grondgebied waarvan:
- de echtgenoten hun gewone verblijfplaats hebben; of
- zich de laatste gewone verblijfplaats van de echtgenoten bevindt, indien een van hen daar nog verblijft; of
- de verweerder zijn gewone verblijfplaats heeft; of
- in geval van een gemeenschappelijk verzoek, zich de gewone verblijfplaats van een van de echtgenoten bevindt; of
- zich de gewone verblijfplaats van de verzoeker bevindt, indien hij daar sedert ten minste een jaar onmiddellijk voorafgaand aan de indiening van het verzoek verblijft; of
- zich de gewone verblijfplaats van de verzoeker bevindt, indien hij daar sedert ten minste zes maanden onmiddellijk voorafgaand aan de indiening van het verzoek verblijft en hetzij onderdaan van de betrokken lidstaat is, hetzij, in het geval van het Verenigd Koninkrijk en Ierland, daar zijn "domicile" (woonplaats) heeft;
b) waarvan beide echtgenoten de nationaliteit bezitten of, in het geval van het Verenigd Koninkrijk en Ierland, waar beide echtgenoten hun "domicile" (woonplaats) hebben.
