Puber en nieuwe partner
Hallo,
Ik ben heel kort geleden - op mijn verzoek - gescheiden. Mijn ex en ik gaan heel goed met elkaar om en wonen noodgedwongen nog in ons gezamelijke huis, doordat hij nig geen geschikte huisvesting heeft kunnen vinden. We hebben co-ouderschap afgesproken. Onze kinderen - 12 en 14 jaar - reageren goed op het feit dat we gescheiden zijn. Nu heb ik een nieuwe partner, waarvan ik de kinderen drie maanden geleden op de hoogte heb gebracht. De oudste wil absoluut niets met hem te maken hebben en wil er, na eerder wel gepraat te hebben met mij, er ook niet meer over praten. Hij verbindt de scheiding en mijn nieuwe vriend met elkaar, zegt hij en kan hem daarom nooit aardig gaan vinden, ook al kent hij hem niet. Ik heb veel begrip voor zijn gevoelens, maar wil ook wel stukje bij beetje een beetje richting acceptatie werken. Wat kan ik doen behalve hem de tijd gunnen? Moet ik toch zo nu en dan het gesprek erop brengen? Hem voorstellen iets te gaan doen met nieuwe vriend? Zijn zus, de jongste dus, heeft er hoegenaamd geen problemen mee. Ze gaat zelfs mee om leuke dingen te doen met z'n drieen en mag nieuwe vriend heel graag.
Ik probeer nu maar om mijn band met mijn zoon juist te versterken door dingen samen te doen en met hem te praten over zijn wereldje, school etc. Het onderwerp nieuwe vriend vermijd ik, hoewel ik niet geheimzinnig doe als ik naar hem toe ga. Mijn ex doet zijn best om zijn gevoelens voor zich te houden, wat ik heel knap vind, maar ik denk dat zoon toch wel dingen van hem oppikt, hij is erg gevoellig voor emoties van anderen.
Hebben jullie ideeen, ervaringen?? Zou het goed zijn om met iemand te gaan praten met zoon of zoon alleen?
Groetjes,
Esther.
Is natuurlijk ook een aparte situatie...
...dat jij en ex nog met elkaar in hetzelfde huis wonen terwijl jij al een nieuwe vriend heb. Ik kan me voorstellen, dat de sfeer dan toch weleens gespannen is en natuurlijk voelt je zoon dat aan.
Ik denk ook, dat je zoon op het moment gewoon teveel te verwerken heeft, om jouw nieuwe vriend in zijn leven te kunnen toelaten. Voor hem is het op het moment al moelijk genoeg om te weten, dat er iemand nieuws is in jouw leven, laat staan deze persoon te ontmoeten. Ook voelt hij zich misschien alsof hij zijn vader gaat verraden, als hij deze nieuwe vriend gaat ontmoeten.
Ik weet niet in hoeverre deze nieuwe vriend "schuldig" is aan jullie scheiding, maar dat het voor je zoon zo eruitziet, snap ik wel.
Dus op het moment kan je inderdaad niet meer doen dan geduld hebben en een ontmoeting niet gaan forcieren en de gevoelens van je zoon respecteren en niet over je vriend praten.
Misschien wordt je zoon op gegeven moment vanzelfst nieuwsgierig, maar als je het nu forciert, is de kans, dat hij een levenslange afkeur tegen deze vriend opbouwt, groter.
Tijd
Hallo,
Bedankt voor je reactie op mijn berichtje. Je hebt helemaal gelijk als je stelt dat mijn zoon op dit moment erg veel te verwerken heeft. Die tijd zal ik hem ook gewoon moeten gunnen. Forceren heeft sowieso geen enkele kans, dus dat zal ik ook niet doen. Ik praat wel zo nu en dan over mijn nieuwe vriend, maar dan meer in de zin van een mededeling wat ik heb gedaan o.i.d. Ik heb ook tegen mijn zoon gezegd dat ik niet ga lopen liegen tegen hem, dus als ik eens weg ben met mijn vriend, vertel ik thuis wel gewoon. Hij zal toch geleidelijk aan aan zijn bestaan moeten wennen. Maar hij kan alleen zelf aangeven wanneer hij hem eens zou willen ontmoeten. Mijn zoon verbindt de aanwezigheid van mijn vriend inderdaad met de scheiding en ook dat snap ik heel goed. Het is niet zo dat ik door een verliefdheid ben gescheiden, mijn relatie was over voor er daadwerkelijk iets meer ontstond tussen ons. Dat heb ik ook aan mijn zoon verteld, maar ik begrijp dat hij er moeite mee heeft dit van elkaar te scheiden (en met hem vele mensen!).
Ik heb besloten om vooralsnog vooral te investeren in de band met mijn zoon door extra tijd met hem door te brengen en samen over wat hem bezig houdt te praten, zijn hobby´s etc. De rest laat ik maar even rusten om hem de tijd te geven die hij nodig heeft.
Esther.
Tijd
'Ik heb besloten om vooralsnog vooral te investeren in de band met mijn zoon door extra tijd met hem door te brengen en samen over wat hem bezig houdt te praten, zijn hobby´s etc. De rest laat ik maar even rusten om hem de tijd te geven die hij nodig heeft.'
Lijkt me een vruchtbare opstelling! En rek dat 'even' tot 'onbepaalde tijd' - drie maanden is niet lang en de vader van je zoon woont nog in hetzelfde huis als jij.
Een scheiding is in veel gevallen iets waar kinderen niet op zitten te wachten - en dan al snel iemand anders, dat is heel wat om te verwerken.
Het is voor jou plezierig dat je dochter soepel reageert, maar verkijk je ook daar niet op, dat kan op een ander moment anders zijn. Het is jóuw nieuwe liefde, zij 'hoeven' niks met hem. Voorlopig niet tenminste, dring het niet op. Beperk je tot zakelijke mededelingen en put je niet uit in ervaringsverhalen dat jullie leuk hier of daar zijn geweest - dat vindt een 14-jarige meestal heus niet zo boeiend, ook zal zijn het voor jou momenten waaraan je bijzonder veel plezier beleeft.
Tonny
