Rechten en plichten
hallo
ik zit met een aardig probleem nou ja niet echt probleem. maar zou graag meningen willen horen van jullie.
ik heb een zoon van bijna 6 jaar, en ben sinds 3 jaar weg bij de vader. en heb sinds 2.5 jaar een nieuwe relatie.
de vaderen ik hebben toen af gesproken dat onze zoon elke woensdag middag naar zijn vader gaat. dit vonden we beide een goede oplossing.
alleen komt er verder totaal niks van de vader weg, geen vragen hoe het met onze zoon gaat, er komen geen spullen van af, en ook onder neemt de vader niks met hem. hij word op woensdag achter de pc gezet en dat was het, en af en toe met de hond lopen en naar een oom van hem.
maar als hij een nieuwe vriendin heeft ( nummer 5 of 6 onder tussen ) worden er nieuwe schoenen gekocht word er in een keer gevraagd of hij met pasen mag komen als zijn vriendin er is of dat hij een keer mag blijven slapen.
zijn tweede vriendin heeft mijn zoon leren kennen en was stappel gek met haar. en vond het ook maar raar dat ze niet meer kwam. sinds die tijd heb ik zoiets . zorg er eerst maar voor dat je een stabiele relatie hebt voordat er contact komt.er word nooit naar de zoon gevraagd.
en hem ophalen op de woensdag doet de vader ook niet zelf, daarvoor moet opa komen met de deeltaxi(we wonen een kleine 8 km uit elkaar ) heel af en toe als onze vakantie heeft word er gevraagd of hij in de ochtend al mag komen dit vind ik dan prima. maar ook dit is misschien maar een 5 keer gebeurd in 3 jaar tijd. ik irriteer me er dood aan.
het liefste zou ik niet eens meer willen dat me zoon er heen gaat. aandacht krijgt hij er toch niet. wat denken of vinden jullie van dit verhaal ?
liefs van denise
Verwachtingen en afspraken
Wat is er door jullie samen vastgelegd in het ouderschapsplan? Zijn de schoolvakanties verdeeld onder jullie? Wat is er afgesproken over de dagen in de week? Ik vind het een vaag verhaal. Wat is de reden dat vader maar 1 middag per week zijn kind ziet? Waarom is hij daar niet een paar dagen per week?
En dan je laatste zin.....ik heb het gevoel dat je erg vanuit jezelf praat, en zeker niet vanuit jullie zoon. Je houdt je kind nl. niet weg bij zijn vader, die is belangrijk in zijn leven, ook al vind jij dat hij niet de juiste (hoeveelheid) aandacht aan hem geeft.
Het gaat echter niet om jou in deze, maar om jullie beider zoon, die recht heeft op 2 ouders.
Rechten en plichten
er is alleen afgesproken dat onze zoon er de woensdagmiddag heen ging en meer niet. de vader kon er prima mee leven en wou ook niet meer.
daarom gaat hij er dus niet vaker heen.
zekers praat ik voor mezelf. maar ook voor onze zoon.
ik zie wat alles met hem doet en voel toch wel het beste aan wat goed voor hem is.
en dat is zijn vader op het moment toaal niet.
ik heb zelfs sinds2.5 jaar een nieuwe relatie.
hij ziet hemals zijn eigen zoon en zegt zelf ook vaak genoeg dat hij hem als papa wil. en dit heeft hij zijn eigen vader voor de voeten gegooit
Inderdaad
Het arme kind wordt een keuze gegeven, terwijl er helemaal geen keuze is! Hij heeft 1 vader, en dat is zijn biologische vader. Daarnaast heeft hij de nieuwe vriend van jou, die blijkbaar ook voor hem wil zorgen. Dat is heel fijn, daarmee heeft hij er een verzorger bij, maar nooit in plaats van!
Denise, probeer jezelf bij elkaar te rapen en blijf zorgen voor een positief beeld van vader bij zoon. Hij voelt jouw emoties hieromtrent prima aan, dus jij zult daarin moeten veranderen, omdat je zoon zijn vader verdient.
Nee!
Hier in moet jij heel duidelijk zijn naar je zoon toe,hij heeft maar 1 vader ,ook al is het contact minimaal,het is en blijft zijn vader.
Jouw vriend kan je kind zien als zijn eigen zoon,en veel van hem houden,maar hij is niet zijn vader.
en dat zal hij ook nooit worden.
Loslaten
Loslaten en accepteren dat vader is wie wie hij is en ook is hoe hij is. Hij doet je kind geen kwaad, hij onderneemt alleen weinig. Dat opa en oma hem ophalen maakt niet uit, het gaat erom dat er geregeld is dat hij wordt opgehaald. Niet meer laten gaan dat doe je pas als er echt zwaarwegende redenen zijn en dat is dit niet.
Eens met de laatste reacties.
Inderdaad, al laat het contact met zijn vader kwalitatief en kwantitatief te wensen over, het is beter dan niets. Vader is vader en de vriend van mamma is de vriend van mamma. Een kind kan dat best behapstukken maar het is wel prettig als moeder haar eigen frustraties niet te veel laat doorschemeren, dan wordt het allemaal wel erg ingewikkeld voor zo´n kleintje.
Sluit me aan
Bij wat er hiervoor geschreven is, jij hoeft voor je zoon niet te beslissen of zijn vader een goeie vader is. Dat zal je zoon in de loop der jaren zelf wel ontdekken. Jouw "taak" is om hem op te vangen en te begeleiden in het ontdekken wie zijn vader is. En dan bedoel ik niet dat je moet kwaad spreken, maar ook niet jouw nieuwe relatie naar voren duwen als zijnde zijn vader. Het is super dat ze samen een goeie band hebben, maar er is ook een biologische vader en ook nog een opa en oma aan die kant. Jouw zoon heeft er recht op om die ook te mogen zien. Probeer hem dat te gunnen, dat maakt het makkelijker voor jezelf.
Muizemeis